Αυτοδιοικητικές εκλογές: Δήμαρχοι και… δημαρχίσκοι
Οι περισσότεροι των υποψηφίων αναπαράγουν ή καλύτερα μικρογραφούν την κεντρική πολιτική σκηνή μεταφέροντας τις χειρότερες πλευρές της
του Αντώνη Καρακούση
Το πολιτικό ενδιαφέρον μετατοπίζεται σταδιακά στην ευρύτερη ζώνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου πλήθος υποψηφίων περιφερειαρχών, δημάρχων και συμβούλων κάθε βαθμίδας ετοιμάζεται πυρετωδώς να δώσει «ομηρικές» μάχες σε περίπου δύο μήνες σε ολόκληρη την επικράτεια. Συγκροτούνται σιγά-σιγά εν μέσω διακοπών και διαδοχικών καυσώνων οι συνδυασμοί, κομματικοί κατά βάση, χωρίς μεγάλη διάθεση, όπως φαίνεται, ευρύτερων συγκλίσεων και συναινέσεων προς δημιουργία πιο ανεξάρτητων ή πολυκομματικών συνδυασμών.
Συνέχεια της κομματικής μάχης των βουλευτικών
Οι προηγηθείσες διπλές εθνικές κάλπες διαμόρφωσαν συγκεκριμένους συσχετισμούς, παρήγαγαν εντάσεις και μαζί προκάλεσαν απογοητεύσεις και περιχαρακώσεις οι οποίες δεν επιτρέπουν τις όποιες συναντήσεις μεταξύ των κομμάτων, ιδιαιτέρως της αντιπολίτευσης.
Τα μπλοκ είναι συγκροτημένα, η κυβέρνηση επιδιώκει μια ακόμη νίκη, την τρίτη κατά σειρά, ώστε να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της και σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εντός του μάχες επικράτησης, το ΠαΣοΚ προσπαθεί να καλύψει την απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσει τις βάσεις στις τοπικές κοινωνίες που θα του επιτρέψουν να βελτιώσει τις επιδόσεις του σε εθνικό επίπεδο, το ΚΚΕ δίνει τη δική του συνήθη αμιγώς κομματική μάχη προκειμένου να εκλέξει όσο περισσότερους κομμουνιστές δημάρχους, ενώ στη ζώνη της Ακροδεξιάς εξελίσσονται επίσης αγώνες επικράτησης και ηγεμονίας του χώρου, με προεξάρχουσα την υποψηφιότητα Κασιδιάρη στον δήμο της Αθήνας. Ο τελευταίος μάλιστα δεν κρύβει την προσπάθεια επανομιμοποίησης και επανένταξης των χρυσαυγιτών στην επίσημη πολιτική.
Αυτοδιοικητικές εκλογές όπως εθνικές
Ετσι στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές στα πρότυπα και σε διάταξη εθνικών αναμετρήσεων, ειδικά στις πολυπληθέστερες αυτοδιοικητικές οντότητες. Κομματικοί κατά βάση οι σχηματισμοί, και τα πρόσωπα που διεκδικούν Περιφέρειες και δήμους είναι κυρίως κομματικά στελέχη, κεντρικά επιλεγμένα. Σπάνια θα συναντήσει κανείς αυθύπαρκτο και ανεξάρτητο υποψήφιο περιφερειάρχη ή δήμαρχο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον θεσμό και τις προοπτικές των Περιφερειών και των δήμων. Μόνο σε μικρότερες τοπικές οντότητες μπορεί να δει κανείς πανσπερμία υποψηφιοτήτων, αν και εκεί ακόμη εκφράζονται κυρίως οι εσωτερικές αντιθέσεις των κομμάτων. Υπάρχουν δήμοι με υποψηφίους αμιγώς νεοδημοκρατικούς, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς και τίποτε παραπάνω.
Αναπαραγωγή της κεντρικής πολιτικής σκηνής στις χειρότερες πλευρές της
Εχει δε ενδιαφέρον να δει κανείς τι είναι και τι κομίζουν οι υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες. Με μια απλή περιήγηση στις τοπικές κοινωνίες θα διαπιστώσει κανείς ότι οι περισσότεροι των υποψηφίων αναπαράγουν ή καλύτερα μικρογραφούν την κεντρική πολιτική σκηνή μεταφέροντας τις χειρότερες πλευρές της. Οπως προαναφέραμε, οι περισσότεροι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που ωστόσο επιβεβαιώνουν τον κανόνα, είναι παιδιά των κομμάτων, συνηθέστερα επαγγελματίες του είδους, οι οποίοι χρησιμοποιούν το κόμμα για βιοπορισμό και επαγγελματική αποκατάσταση. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν κατοικούν καν στον δήμο που διεκδικούν, παρά στην πρωτεύουσα του νομού και η επικράτησή τους στις αυτοδιοικητικές εκλογές εξαρτάται από την επαφή τους με μικρότερα τοπικού χαρακτήρα πελατειακά, κατά βάση, δίκτυα, τα οποία κινητοποιούν τους ψηφοφόρους στη βάση μικροσυμφερόντων, που συνήθως πολύ απέχουν από τις πραγματικές συλλογικές ανάγκες των κατοίκων και του κάθε δήμου.
Δεν κατέχουν ούτε τη γεωγραφία του τόπου
Το δυστύχημα είναι ότι συνήθως οι υποψήφιοι δήμαρχοι δεν κατέχουν ούτε τη γεωγραφία του τόπου θέλουν να διοικήσουν. Πλέον η χωρική αρμοδιότητα των 332 δήμων της χώρας είναι ευρύτατη, δεν περιορίζεται στα όρια μιας κωμόπολης ή μιας πόλης μερικών χιλιάδων κατοίκων, παρά κατέχει εκτάσεις μιας ολόκληρης παλαιάς επαρχίας. Μπορεί στην αρμοδιότητα να περιλαμβάνονται μέχρι και πενήντα ή και περισσότερα ακόμη χωριά, τα οποία λόγω της ελληνικής γεωμορφολογίας να είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και οι δραστηριότητές τους και οι ανάγκες τους επίσης να είναι αντικρουόμενες και μη σχετιζόμενες μεταξύ τους. Μπορεί σε έναν δήμο να συναντώνται τουριστικές δραστηριότητες, βιομηχανικές, αγροτικές ή συνυπάρχουν αμιγώς τουριστικά χωριά και απολύτως ορεινά κτηνοτροφικές κοινότητες.
Συγκροτούν με άλλα λόγια σύνθετες οικονομικές, επαγγελματικές και οικιστικές οντότητες, με πολύ διαφορετικές ανάγκες και απαιτήσεις. Η διαχείριση, η ανάπτυξη και η πρόοδος τέτοιων σύνθετων γεωγραφικών και οικονομικών συνόλων απαιτεί δημοτικές αρχές που επιβάλλεται να έχουν πλήρη αντίληψη και κατανόηση τόσο της γεωγραφίας όσο και της οικονομικής συνθετότητας του τόπου τους. Και μαζί βεβαίως να έχουν επεξεργαστεί υποτυπώδες σχέδιο κάλυψης των πολλών διαφορετικών αναγκών και να τις συνοδεύει όραμα και συνεκτικό πρόγραμμα ανάπτυξης, ικανό να ενταχθεί στον ευρύτερο περιφερειακό σχεδιασμό της χώρας και να κινητοποιήσει διαθέσιμους πόρους και μέσω αυτών τοπικές και ευρύτερες επιχειρηματικές δυνάμεις.
Το μυστικό επιτυχημένων τοπικών αρχόντων
Δεν νοείται στη σημερινή εποχή σύγχρονος δήμος που να μη διαθέτει εργαλεία και δυνατότητες να απορροφήσει μερίδια από το πλήθος των πόρων που είναι στη διάθεση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το μυστικό των επιτυχημένων δημάρχων συνδέεται ακριβώς με τη δυνατότητα οργάνωσης και ανάπτυξης εργαλείων απορρόφησης των διαθέσιμων αναπτυξιακών πόρων. Οσοι αποκτούν πρόσβαση στους πόρους και διαθέτουν σχέδιο συνεκτικό και οργανωμένο κάνουν τη διαφορά και αποδίδουν τόπους ανθηρούς, νοικοκυρεμένους, γεμάτους παραγωγή και εμπορεύσιμες αξίες. Οι άλλοι απλώς βγάζουν μεροκάματο και κάνουν επαγγελματική καριέρα σε βάρος των τόπων και των κατοίκων τους…
Πηγή: tovima.gr
