Ο Μιχάλης Ιγνατίου, βάζει το δάχτυλο στις πληγές του διαδικτύου και μιλά για τους ωμούς «εκβιαστές», δημοσιογράφους και μη, που έχοντας πλέον αποθρασυνθεί έχουν ανάγει τον διαδικτυακό εκβιασμό επιχειρηματιών και μη σε επάγγελμα, χωρίς κανένα φραγμό.
Δυστυχώς, ζει και εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν έχει πραγματική αντίληψη του ελλαδικού διαδικτυακού τοπίου, που λειτουργεί πλέον ως εμπόριο ειδήσεων «ανύψωσης φελλών και από την άλλη καταβαράθρωσης υπολήψεων από πληρωμένα «δημοσιογραφικά πιστόλια», πέρα από τα κλασικά πολιτικο-κομματικά «τρολ» παραγωγής ψευδών ειδήσεων.
Από την άλλη, η ελληνική δικαιοσύνη δέχεται και οδηγεί στο εδώλιο, σχεδόν όλους, όσους κάνουν πραγματική έρευνα και δουλειά, αλλά θίγουν ή ακουμπούν «βρωμιές» κρατικών και άλλων αξιωματούχων. Κι αυτό γιατί στη χώρα μας, ή αποσάρθρωση αξιών που παρατηρείται τα τελευταία 30-40 χρόνια στην ελληνική κοινωνία και το κρατικό γίγνεσθαι, έχει σαν αποτέλεσμα όλοι σχεδόν οι έχοντες την οικονομική, πολιτική ή άλλου είδους εξουσία να κατέχουν και κρύβουν στα ντουλάπια τους κάποιο «σκοτεινό», κατά την άποψη πονηρών «εκβιαστών» σκελετό που υποτίθεται ότι τους κάνει ευάλωτους σε πιέσεις κάθε μορφής.
Όσο για την δικαιοσύνη, ισχύει το εξής: «Οι επώνυμοι προστατεύονται άκριτα, οι φτωχοδιάβολοι, όμως, θα πρέπει να αποδείξουν την αθωώτητά τους»… Γι αυτό ο «θεός» έπλασε μεν την δικαιοσύνη τυφλή, στην Ελλάδα, όμως αυτή ενίοτε βλέπει και με άλλους τρόπους. Γι αυτό, διαβάστε με προσοχή όσα λέει ο εμβληματικός Μιχάλης Ιγνατίου και σκεφτείτε τα και αντίστροφα. Με απλά λόγια σκεφτείτε τους «εκβιασμούς» και τις απειλές έργο και πράξη, δικαστικές διώξεις, σωματικές βλάβες και καψίματα περιουσιακών στοιχείων, ως μέσα σωφρονισμού δημοσιογράφων και ερευνητών της αλήθειας των πραγμάτων…
Εμείς ως στήλη, αλλά και μέσον έρευνας αληθών γεγονότων και καταστάσεων και ταυτόχρονα κοινωνισμού ειδήσεων έχουμε υποστεί έργο και πράξη «εκφοβισμούς» και απειλές για να «ηρεμήσουμε» σε ότι αφορά ατ γραφόμενά μας, όπως μας εμηνύθει αρμοδίως και μάλιστα επί αποδείξει, με το κάψιμο από «αγνώστους» του αυτοκινήτου μας…
Το «σύστημα» δεν ανέχεται ανεξάρτητες και «αληθείς» φωνές που αν μη τι άλλο δεν μπορούν να ελεχθούν. Γιατί όλο το πραγματικό «ζουμί» είναι ο έλεγχος της αλήθειας των πραγμάτων, αφού πλέον η πραγματική ελευθερία των ΜΜΕ και δει των ηλεκτρονικών που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο, αποτελεί τον εφιάλτη των επιβητόρων και διαχειριστών της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής εξουσίας…
————————
Μιχάλης Ιγνατίου: «Μία συμβουλή: Όταν οι εκβιαστές του Διαδικτύου σας απειλούν να τους καταγγείλετε αμέσως…»
Πριν από το καλοκαίρι, μου τηλεφώνησε Έλληνας επιχειρηματίας, που δραστηριοποιείται με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό, και ζήτησε τη συμβουλή μου για μία πρόταση που είχε από ένα «εκδότη», όπως αυτοσυστήθηκε, για να αναμειχθεί στην επανέκδοση μίας εφημερίδας.
Του απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη ότι αν ήθελε να χάσει τα χρήματά του, να δεχθεί την πρόταση …αμέσως!!! Θα χάσεις στην πλάκα, του είπα, ένα εκατομμύριο…
Μου απάντησε ότι δεν σκεφτόταν να ασχοληθεί με τα μέσα ενημέρωσης, έτσι κι αλλιώς. Απλά ήθελε να ακούσει τη γνώμη μου. Άλλωστε, ασχολείται με επιχειρήσεις στο εξωτερικό, που δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική ή τη διπλωματία, ούτε είχε πρόθεση να εμπλακεί σε «κρατικές δουλειές» στην Ελλάδα για να χρειαστεί να έχει μέσο ενημέρωσης.
Όταν έδωσε την αρνητική απάντηση σε αυτόν που του έκανε την πρόταση, ένα γνωστό -όπως αποδείχθηκε- καραμπινάτο απατεώνα, άκουσε με έκπληξη να τον απειλεί ότι «θα του βγάλει τα άπλυτα στη φόρα».
Επρόκειτο για ένα άνευ προηγουμένου εκβιασμό για τον επιχειρηματία. Πέταξε τον «εκδότη» με τις κλωτσιές έξω από το γραφείο του. Ευτυχώς που συγκρατήθηκε και δεν τον έσπασε στο ξύλο…
Έκανε ένα βασικό λάθος ο επιχειρηματίας: Έπρεπε να φωνάξει αμέσως την αστυνομία και να τον καταγγείλει. Διότι είναι ο μόνος τρόπος να παταχθεί το φαινόμενο του εκβιασμού, που -με λύπη μου το καταθέτω- έγινε πρακτική στο χώρο του Διαδικτύου.
Ο κάθε απατεώνας δημιουργεί μία ιστοσελίδα και εκβιάζει και απειλεί όποιον βάζει στο στόχο. Και γι’ αυτό το κατάντημα έχει μεγάλη ευθύνη και το κράτος που δεν προστατεύει τα θύματα των εκβιαστών.
Η άλλη απάντηση στους εκβιαστές του Διαδικτύου είναι η Δικαιοσύνη. Πρέπει να σύρονται στα δικαστήρια, να απολογούνται και να πληρώνουν και πρόστιμο. Αυτή είναι η συμβουλή μου σε όσους βρίσκονται υπό εκβιασμό και τους ζητούν χρήματα ή είναι θύματα απαράδεκτης δυσφήμισης με ασύστολα ψέματα.
Προσωπικά ακολουθούσα μία τακτική, σαν δημοσιογράφος, ούτε καν να απαντώ σε δυσφημιστικά και ψεύτικα δημοσιεύματα. Απάντηση ήταν η καθημερινή δημοσιογραφική μου εργασία. Εργάζομαι σε ένα χώρο, στην Ουάσιγκτον, όπου η παραμικρή ανακρίβεια τιμωρείται -και έτσι πρέπει να γίνεται.
Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι πάντα προσεκτικός και να κρατά αποδείξεις για όσα γράφει και υποστηρίζει. Τα ψέματα σε αυτή την πόλη απαγορεύονται δια ροπάλου.
Εάν ένας δημοσιογράφος, που μένει και εργάζεται στην αμερικανική πρωτεύουσα και είναι πραγματικά διαπιστευμένος -όχι τσαρλατάνος- αποδώσει λάθος μία ανακοίνωση, θα λάβει μήνυμα με την απαίτηση για άμεση διόρθωση. Πόσο μάλλον αν παρουσιάσει μία δήλωση Αμερικανού εκπροσώπου που δεν έγινε ποτέ. Οι δηλώσεις και οι ανακοινώσεις φτάνουν στους διαπιστευμένους με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Το “μου είπε κάποιος κάτι”, ή “μία πηγή μου μίλησε”, δεν λειτουργεί σε αυτή την πόλη όταν πρόκειται για κυβερνητικές ανακοινώσεις. Όλα είναι στο «χαρτί» του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή δίνονται από το επίσημο βήμα, απ’ όπου κάνει δηλώσεις ο κάθε εκπρόσωπος Τύπου.
Επειδή έχουν μειωθεί οι ενημερώσεις, λόγω της αδικαιολόγητης απέχθειας του κ. Τραμπ προς τα αμερικανικά ΜΜΕ, ο Λευκός Οίκος, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο έχουν δώσει τη δυνατότητα στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους να στέλνουν γραπτές ερωτήσεις και να λαμβάνουν γραπτές απαντήσεις.
Πρόκειται για επίσημες γραπτές ανακοινώσεις. Ανέχθηκα πολλά το τελευταίο διάστημα από ένα σύστημα που στηρίζεται οικονομικά από περίεργους «ξανθούς» τύπους και διεφθαρμένους “παπάδες”. Γι’ αυτό θα παρουσιαστούν στο δικαστήριο να αποδείξουν τους ψεύτικους ισχυρισμούς τους… Θα γελάσουμε με την καρδιά μας. Σας το υπόσχομαι…
Υ.Γ.: Ο ένας παρουσιάζεται ως ανταποκριτής του …Στέιτ Ντιπάρτμεντ από την Αθήνα παρακαλώ! Δεν έχει περάσει ποτέ ούτε έξω από το κτίριο, ούτε γνωρίζει αγγλικά. Ο άλλος -ανάμεσα στις άπειρες αθλιότητές του- κάλυψε και μία επίσκεψη του Γιάνη Βαρουφάκη στην Ουάσιγκτον από την …Αργεντινή, όπου περνούσε το μήνα του μέλιτος, και έλεγε στους τηλεθεατές που τον παρακολουθούσαν ότι μεταδίδει τα νέα έξω από το ΔΝΤ. Και έρχονται αυτοί οι τύποι να κάνουν τους τιμητές στους πραγματικούς δημοσιογράφους, που έχουν μοναδική εργασία τη δημοσιογραφία. Με πιο απλά λόγια: Δεν είμαστε όλοι “συνοδοί” ή απολογητές και δούλοι του κάθε πονεμένου που απλά πληρώνει αδρά τις υπηρεσίες τους.
Μιχάλης Ιγνατίου
Πηγή: hellasjournal.com
