Με ένα Τσίπρα να πορεύεται έτσι χωρίς πρόγραμμα και ένα ΣΥΡΙΖΑ να μην μπορεί να τον υποστηρίξει, το κόμμα της πρώην αξιωματικής αντιπολίτευσης βαδίζει ολοταχώς προς την καταστροφική απομείωση της εκλογικής δύναμής του, και ακόμη χειρότερα στον «πολιτικά βιαίο» απογαλακτισμό, όλων αυτών που είχαν βρει ιδεολογικό καταφύγιο στα προτάγματα της ηγετικής ομάδας του…
Δύο διακεκριμένοι αρθρογράφοι, σχολιαστές των πολιτικών πραγμάτων της χώρας, αναλύουν τα υπάρχοντα στοιχεία και σχολιάζουν στο liberal.gr, το γιατί το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ορατό και μάλιστα στον κοντινό χρονικά ορίζοντα… Διαβάστε τα δύο πολιτικά σχολιαστικά πονήματα και κρίνετε μόνοι μας…
[σ.σ. «πορδότσακνα» στην ντοπιολαλιά της Ρούμελης, είναι τα ξερά λεπτά χόρτα (σαπρόφυτα) που χρησιμοποιούνται ως προσάναμα για να ανάψει μία μεγαλύτερη φωτιά από ξύλα…. Αν η ποσότητά τους είναι μικρή ή τα προς κάψιμο ξύλα είναι σκληρά και χοντρά, η μεγάλη φωτιά δεν ανάβει και αυτά αφού καούν με μεγάλη φλόγα, γίνονται σε δευτερόλεπτα στάχτη… χωρίς να προσφέρουν τίποτα άλλο]
Νίκος Παρίκος
————–
Αλέξης Τσίπρας: Αδειανό πουκάμισο η στρατηγική του (του Γιώργου Παπακωνσταντίνου / liberal.gr)
Τη στρατηγική που μυρίζει ναφθαλίνη και καταδικάστηκε από τη λαϊκή ετυμηγορία ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιλέξει ως εργαλείο διαχείρισης και της επερχόμενης ήττας του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η νέα εμμονή του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλάται από την προσπάθεια του, μαζί με το σιγόντο του Νίκου Ανδρουλάκη, ότι στις 25 Ιουνίου οι πολίτες δεν ψηφίζουν για την κυβέρνηση της χώρας αλλά για τον επόμενο κάτοχο των εδράνων της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Εξού και η διατήρηση της συνταγής της αποτυχίας που τον καταβαράθρωσε εκλογικά στις 21 Μαΐου. Η επιμονή του κ. Τσίπρα στον πολιτικό κατήφορο της τοξικότητας και των fake news για την παρουσίαση μια ανύπαρκτης εικόνας, μιας κατεστραμμένης Ελλάδας με υποτιθέμενο θύτη το κόμμα που την αναμόρφωσε παρά τις εξωγενείς κρίσεις. Τις ανυπόστατες ανοησίες για τον «οδοστρωτήρα» του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα ιδιωτικοποιήσει το νερό, την ενέργεια, θα ισοπεδώσει τα εργασιακά δικαιώματα με πρώτο το οκτάωρο. Με αυτά τα «όπλα» που τον αυτοεξουδετέρωσαν εκλογικά πορεύεται ο Αλέξης Τσίπρας.
Ξεχνάει ότι μετά τις αυταπάτες του για την κατάργηση του μνημονίου που κόστισαν στη χώρα πάνω από 100 δισεκατομμύρια, τώρα οι φορολογούμενοι φορτώνεται τον λογαριασμό ακόμη μιας αριστερής πλάνης, περίπου μισού δισεκατομμυρίου που υπολογίζεται το κόστος από την ακυβερνησία που επέβαλλε στη χώρα με τη νάρκη της απλής αναλογικής. Μισή κουβέντα απολογίας δεν εκφράστηκε από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που όμως εφευρίσκει διαρκώς πολιτικά καλύμματα για τον εκχυδαϊσμό του δημοσίου διαλόγου, την πολιτική αλητεία, τα ψέματα και τον διασυρμό της χώρας για μικροκομματικά οφέλη. Ο κ. Τσίπρας είναι μπροστάρης στη διχόνοια, τις έξυπνες λύσεις για να χωρέσουν τα νέο-πειράματα Βαρουφάκη, ή στα προσκλητήρια στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.
Η χώρα ακόμη και αυτή τη στιγμή πληρώνει ακριβά τον πολιτικό καιροσκοπισμό του Αλέξη Τσίπρα που θα θυσιάσει τα πάντα στον βωμό της πολιτικής του επιβίωσης. Διότι η φράση του στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο ότι δήθεν θέλει «να κάνει πράγματα για την αριστερά ανεξάρτητα από το εάν θα κατέχει αξιώματα», είναι ακόμη ένα αδειανό πουκάμισο στην πολιτική «μόστρα» του ισόβιου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αδειανό πουκάμισο είναι και οι κινήσεις τις οποίες κάνει ο Αλέξης Τσίπρας στην προεκλογική σκακιέρα για να γυρίσει την παρτίδα των εκλογών και να διασώσει τη δεύτερη θέση. Με το ίδιο έλλειμμα λογοδοσίας ο κ. Τσίπρας συντηρεί την αόριστη πρόταση διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με την άγνωστη πηγή χρηματοδότησης, μέρος της οποίας βέβαια έχει προδώσει εγκαίρως ο αποπεμφθείς, Γιώργο Κατρούγκαλος.
Ο κ. Τσίπρας όμως θεωρεί ότι για το εκλογικό του ναυάγιο η αποκλειστική αιτία είναι τα φάλτσα και οι γκάφες που πέταξαν τη μάσκα της αριστερής ευαισθησίας και ακύρωσαν στην πράξη το σύνθημα για δικαιοσύνη παντού. Προσπαθεί δε, να την θεραπεύσει με την επέκταση τη μαδουρικής μεθόδου με την οποία έκανε και τον απολογισμό στα όργανα του κόμματος. Ένα σιωπητήριο που για ολόκληρο το κόμμα εκτός από το κλειστό γκρουπ, ολίγων εκλεκτών και δασκαλεμένων, που θα εκπροσωπούν κατ’αποκλειστικότητα τον ΣΥΡΙΖΑ, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Αυτή η λύση είναι ξεκάθαρο, ότι δεν ξεγυμνώνει απλώς τον βαθύτατο αντιδημοκρατισμό που χαρακτηρίζει την Προεδρία του Αλέξη Τσίπρα, αλλά αναδεικνύει και τη «Βαβέλ» που χαρακτηρίζει την οργανωτική λειτουργία του κόμματος του. Διότι μόνο ως δείγμα προχειρότητας μπορεί να εκληφθεί η στελέχωση της τασκ φορς του Αλέξη Τσίπρα από στελέχη που υπόκεινται σε περιορισμούς εμφανίσεων.
——————–
Κινήσεις απελπισίας της τελευταίας στιγμής (του Γιάννη Σιδέρη / liberal.gr)
Αρχαία τακτική να εξοντώνεται ο αγγελιοφόρος όταν το μήνυμα δεν είναι αρεστό. Ο Αλέξης Τσίπρας τελών υπό το σοκ της κατάρρευσης, αποφάσισε να δημιουργήσει νέα εκλογική επιτροπή, και να επιβάλει «κάστινγκ» στα πρόσωπα που θα βγαίνουν στις τηλεοράσεις, προκειμένου να αντιπαρατίθενται με τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Το τελευταίο, εν αντιθέσει με τη γενική εντύπωση, δεν το θεωρούμε αντιδημοκρατικό, αν και όντως τέμνει την ελευθερία του πολιτικού. Όμως ούτως ή άλλως κάθε πολιτικός έχει εκχωρήσει την προσωπική ελευθερία του στο κόμμα. Σχεδόν πάντα, ανεξαρτήτως της προσωπικής του άποψης, είναι υποχρεωμένος να εκφράζει τη γραμμή του κόμματος, και στη Βουλή η στάση του στα νομοσχέδια να είναι εκείνη που αποφασίζει το κόμμα.
Και δεν είναι το πρώτο κόμμα που υιοθετεί αυτή την επιλογή του κάστινγκ για τα ΜΜΕ. Το ΚΚΕ το τηρεί έκπαλαι σε σημείο υπερβολής, που καταντά δυσλειτουργικό και για τα ΜΜΕ και για το κόμμα.
Από την άλλη όμως τα ελληνικά κανάλια έχουν το δικό τους μερίδιο για την έκπτωση της πολιτικής ζωής. Από γένεσή τους, συχνά δεν καλούσαν τους αξιολογότερους της πολιτικής σκηνής, αλλά τους πλέον γραφικούς, παρορμητικούς και επιθετικούς. Εκείνους που θα έκαναν φασαρία, θα βρίζονταν, θα εξακόντιζαν ανοησίες, διχαστικό λόγο και παραδοξολογίες, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η τηλεθέαση.
Ο Τσίπρας επιχειρεί σε προεκλογικό χρόνο να συγκροτήσει αυτό που δεν έκανε τέσσερα χρόνια, επαναπαυόμενος στη φαντασιακή υπεροχή του απέναντι στον Μητσοτάκη. Μια υπεροχή που δεν τεκμηριωνόταν από τις δημοσκοπήσεις και τα εκλογικά αποτελέσματα, δεν την πίστευε η κοινωνία, αλλά την πίστευε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοπαγιδευόμενος στη μυθοποιημένη υπεροχή Τσίπρα, με την καταστροφική συνδρομή κάποιων «εξεχόντων» σε άλλους τομείς, που διακήρυσσαν ότι ο Τσίπρας έπιανε πουλιά στον αέρα και είχε τον Μητσοτάκη για πρωινό!
Ένα μήνα πριν τις εκλογές δημιουργεί την πολυπληθή task force, από την οποία απέκλεισε τους παλιούς μπαρουτοκαπνισμένους. Αυτούς που έχουν λιώσει σόλες σε πορείες, έχουν καταναλώσει ώρες στα αμφιθέατρα, και έχουν εγγράψει εργατοώρες στα τηλεπαράθυρα. Απέκλεισε τα μέλη της αριστερής αντιπολίτευσης, που έχουν αναγνωρισιμότητα και το πρόσωπό τους ήταν συνυφασμένο με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενέταξε πρόσωπα άνευ εμπειρίας, επειδή έκαναν γκελ στους ψηφοφόρους, παραγνωρίζοντας ότι το γκελ στους ψηφοφόρους δε σημαίνει και δυνατότητα εκφοράς κομματικής άποψης. Εξακολουθεί το… πρότζεκτ «Τσαπανίδου», η οποία συμπαθής, φωτογενής και ικανή δημοσιογράφος δεν πληρούσε τα χαρακτηριστικά έκτακτου κομματικού εκπροσώπου σε προεκλογική περίοδο.
Και δεν έφταιγε φυσικά η Πόπη. Έφταιγε αυτός που την επέλεξε. Όταν ανακοινώθηκε, ο γράφων ξαφνιασμένος επικοινώνησε με συνεργάτες του Τσίπρα για το σκεπτικό της επιλογής. Η απάντηση ήταν πως «είναι πολύ γνωστό πρόσωπο, ενώ ξέρει και τη δουλειά».
Ο αρχηγός που διάλεξε τη «φωνή του» δεν ήξερε πως τον έκτακτον της ανάθεσης δεν υπηρετεί τον στόχο. Ο κομματικός εκπρόσωπος θα πρέπει να έχει χρόνια εντρύφηση με ένα κόμμα, να φέρει την ιστορική και θεσμική μνήμη του. Αυτά δεν μαθαίνονται ταχύρρυθμα λίγο πριν τις εκλογές.
Μας εντυπωσίασε που ο Τσίπρας δεν το κατάλαβε ενώ είναι «παλιοσειρά», ο πιο παλιός αρχηγός κόμματος. Με έναν προγραμματισμένο Μητσοτάκη απέναντι, νόμισε ότι βρισκόταν ακόμη στην προηγούμενη δεκαετία, τότε που αρκούσαν τα δημεγερτικά συνθήματα και ένα φωτογενές πρόσωπο (όπως ήταν και το δικό του) για να πεισθούν οι «μάζες».
Παράλληλα τώρα, στο παραπέντε, προσετέθη ως είδος συμβούλου και ο πανεπιστημιακός Νίκος Μαρατζίδης, για να αποκωδικοποιεί τις μετρήσεις και τις τάσεις της κοινής γνώμης, και να βοηθήσει το κόμμα να εκφράζει προς τα έξω τεκμηριωμένο και αξιόπιστο προγραμματικό λόγο.
Μα όταν η ΝΔ στα τηλεπαράθυρα κοστολογεί το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ 85 δις, όταν προκαλεί να τεθούν τα δύο προγράμματα υπό κοστολόγηση από έναν ανεξάρτητο φορέα και ο ΣΥΡΙΖΑ κωφεύει, σε τι θα φταίνε πάλι τα πρόσωπα που δεν θα μπορέσουν να υποστηρίξουν ένα ψεύδος το οποίο παρουσιάζεται ως πρόγραμμα;
Αφήνουμε στην άκρη – γιατί αποτελεί δικό τους θέμα – ότι ο Μαρατζίδης την επομένη των εκλογών στην Καθημερινή, χαρακτήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ ως ασπόνδυλο κόμμα, με θολή πολιτική ταυτότητα και υπερβολικά αρχηγοκεντρικό. Έθετε μάλιστα ευθέως και θέμα αντικατάστασης του ίδιου του Τσίπρα, γράφοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη ανανέωσης της ηγεσίας του, και διαθέτει προς τούτο φρέσκα και χαρισματικά άτομα που μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο.
Το πόσο η νέα επικοινωνιακή πολιτική ήταν… επιτυχημένη, φάνηκε αυθημερόν. Έδωσαν στη δημοσιότητα βίντεο στο οποίο για δύο λεπτά και σαρανταριά δευτερόλεπτα απεικονίζονταν οι εργασίες της νέας task force… χωρίς ήχο. Δεν ήταν τεχνικό το πρόβλημα. Ήταν πολιτική επιλογή. Να μην ακουστεί τι έλεγαν.
Και βεβαίως σκόρπισαν θυμηδία στους χρήστες των κοινωνικών δικτύων.
Πηγή: liberal.gr
