Δύο σημαντικά άρθρα για τις καταλήψεις των μαθητών, που αν μη τι άλλο βάζουν το δάχτυλο στις πληγές, ανεξάρτητα αν αρέσουν ή όχι. Από κοντά και η υπουργός Παιδείας με τις επισημάνσεις της, επισημάνσεις που αγγίζουν επιδερμικά το πρόβλημα. Χαμένοι η μαθητές που δεν μπορούν να συνεχίσουν την εκπαίδευση, και οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία.
«Κερδισμένοι» οι φωστήρες που συμμετέχουν στις καταλήψεις, καθώς και οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι απλώς πίνουν κάθε πρωί τον καφέ τους, χωρίς να κάνουν τίποτα. Μια μικρή επανάληψη σε ετήσια βάση ενός προδιαγεγραμμένου σχολικού δρώμενου, που όλοι γνωρίζουν, αλλά δεν κάνουν τίποτα
————–
Το όνειδος που λέγεται ΟΛΜΕ
Θα ήταν έκπληξη αν η ΟΛΜΕ δεν στήριζε τις καταλήψεις. Τι περιμένουμε από δημόσιους λειτουργούς που πιστεύουν πως καθήκον τους είναι όχι να βγάζουν μορφωμένους ανθρώπους, αλλά αγωνιστές;
Θα μου πείτε πως σχεδόν όλα τα συνδικαλιστικά όργανα είναι πλήρως απαξιωμένα στην συνείδηση των πολιτών. Ουδείς ασχολείται με αυτά που λένε. Είναι κλειστές διακομματικές ομαδούλες που νέμονται τα προνόμια του συνδικαλιστικού νόμου του 1982. Τίποτα παραπάνω.
του Σάκη Μουμτζή
Μάλιστα σε αυτό το παρεάκι, όλων των συνδικάτων, συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό -για να μην πω πλήρως- και οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας.
Ο μικρόκοσμος αυτού του κόμματος πανηγυρίζει κάθε φορά που η ΔΑΚΕ επικρατεί στις αρχαιρεσίες στον δημόσιο τομέα. Δεν βλέπουν πως αυτό γίνεται γιατί οι συνδικαλιστές της έχουν ασπασθεί πλήρως τις θέσεις των παρατάξεων της Αριστεράς. Μέχρι και την εκφορά του αριστερού λόγου έχουν υιοθετήσει.
Είναι παγκοίνως παραδεκτό πως ο μεγάλος ασθενής στην Παιδεία μας δεν είναι τα ΑΕΙ, αλλά η Μέση Εκπαίδευση. Και εδώ το πρόβλημα δεν βρίσκεται στους μαθητές ούτε στην «υλικοτεχνική υποδομή», όπως αναμασούν οι συνδικαλιστές της Αριστεράς από την δεκαετία του 70.
Μια χαρά κτίρια έχουμε.
Το πρόβλημα βρίσκεται σε αυτούς που έχουν αναλάβει την μόρφωση των παιδιών μας. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι καθηγητές δεν επιθυμούν την διαρκή επιμόρφωση τους. Δεν ενημερώνονται για τις εξελίξεις που σημειώνονται στο γνωστικό τους αντικείμενο. Έχουν μείνει οι περισσότεροι με αυτά που έμαθαν όταν ήταν φοιτητές.
Είναι επόμενο και η μετάδοση των γνώσεων προς τους μαθητές να είναι προβληματική τόσο ως προς την μέθοδο όσο και ως προς το περιεχόμενο. Αυτό αποτυπώνεται και στο γεγονός πως όσοι ανελίσσονται και λαμβάνουν διοικητικές θέσεις στο υπουργείο Παιδείας, αναπαράγουν πρότυπα διδασκαλίας φθαρμένα από τον χρόνο. Το όλο σύστημα είναι αποστεωμένο.
Τι μπορεί να αλλάξει αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση; Εκ πρώτης όψεως τίποτα. Αν ένας κοινωνικός χώρος δεν θέλει να μεταρρυθμιστεί, αν έχει βολευτεί με το καθεστώς της ακινησίας το οποίο το έχει μετατρέψει σε προνόμιο, τίποτα δεν μπορεί να γίνει σε ένα δημοκρατικό καθεστώς.
Παράδειγμα: όλοι μιλούν για την αξιολόγηση και ουδείς την θέλει. Τελικά και όλοι οι υπουργοί Παιδείας συνεχώς την αναβάλλουν. Γιατί να μπλέξουν σε απεργίες και σε άλλες κινητοποιήσεις των καθηγητών; Θέλουν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.
Αρκούνται στην μπούρδα που μηρυκάζει η ΟΛΜΕ. «Εμάς μας αξιολογούν κάθε μέρα οι μαθητές και οι γονείς». Με τέτοιες αντιλήψεις από την πλευρά των καθηγητών και με τέτοια ευθυνοφοβία από την πλευρά των πολιτικών ηγεσιών τους, δεν είναι τυχαία η κατάντια της Μέσης Εκπαίδευσης.
Αν δεν ληφθούν από την παρούσα, φιλελεύθερη κυβέρνηση, άμεσα μέτρα για την αξιολόγηση των καθηγητών, τότε αυτή δεν θα γίνει ποτέ. Σήμερα υπάρχει η κοινωνική συναίνεση γι΄αυτό και η κυβέρνηση διαθέτει το πολιτικό κεφάλαιο για να προχωρήσει σε τομές και ρήξεις.
Διαφορετικά θα συνεχίσουμε, αενάως, να μιλάμε, μελαγχολώντας, για την κατάσταση που επικρατεί στην Μέση Εκπαίδευση.
—————
Σχολικές καταλήψεις: συνέπειες και υποχρεώσεις
Τις τελευταίες ημέρες έχει ξεσπάσει στη χώρα ένα νέο κύμα σχολικών καταλήψεων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, αυτή τη στιγμή περισσότερα από 700 γυμνάσια και λύκεια της χώρας τελούν υπό κατάληψη. Μπορεί η αφορμή για αυτές τις καταλήψεις να είναι η πανδημία όμως όλοι γνωρίζουν πως κάθε γενιά Ελλήνων μαθητών έχει διδαχθεί να επιζητά διακαώς αφορμές σαν και αυτή προκειμένου να επιδοθεί στο πλέον παράλογο, αντιδημοκρατικό και αντιπαραγωγικό εθιμοτυπικό των καταλήψεων.
του Αλέξανδρου Σκούρα
Στις δημοκρατίες είναι σύνηθες φαινόμενο ορισμένες ομάδες πολιτών να υποβάλλουν αιτήματα, άλλοτε δίκαια άλλοτε παράλογα, προς τις κυβερνήσεις τους. Η απουσία τέτοιων αιτημάτων έναντι της κυβέρνησης σε περίοδο πανδημίας θα ήταν ιδιαίτερα παράδοξη, αν λάβουμε υπόψη τα σοβαρά προβλήματα υποδομών που αντιμετωπίζει το κράτος μας και ακόμα περισσότερο το δυσλειτουργικό μας εκπαιδευτικό σύστημα που κάθε χρόνο χάνει περισσότερο έδαφος στις διεθνείς κατατάξεις. Το ζητούμενο στο θέμα των καταλήψεων δεν είναι το αν οι μαθητές έχουν δίκιο ή άδικο στα αιτήματά τους. Το ζητούμενο είναι η ανοχή που δείχνει η πολιτεία μας σε αυτή την βαθύτατα αντιδημοκρατική πράξη.
Εδώ και δεκαετίες οι μαθήτριες και μαθητές του κρατικού σχολείου γνωρίζουν ότι υπό κατάλληλες συνθήκες μπορούν να προβούν σε μία κατεξοχήν παράνομη πράξη, αυτή της κατάληψης, χωρίς την παραμικρή συνέπεια για τους ίδιους και τους γονείς τους. Τα μέσα ενημέρωσης, οι τοπικοί άρχοντες, ακόμα και οι εκάστοτε ηγέτες της αντιπολίτευσης, αντιμετωπίζουν συχνά τους καταληψίες όχι ως άτομα που προσβάλλουν την έννομη τάξη, το κράτος δικαίου, και τα δικαιώματα των συμμαθητών τους που επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους αλλά χαϊδεύοντας τα αυτιά τους και προβάλλοντάς τους ως ήρωες, ενεργούς αυριανούς πολίτες που μάχονται για τα πιστεύω τους.
Η παθητική στάση της δικαιοσύνης και γενικότερα της πολιτείας στις καταλήψεις δίνει ένα σαφέστατο μήνυμα στη νεολαία της χώρας μας. Οι νόμοι μπορεί να υπάρχουν στα χαρτιά αλλά αυτό δεν συνεπάγεται απαραίτητα με την εφαρμογή τους. Η πολιτεία, με τη στάση της, δηλώνει ξεκάθαρα στους μαθητές της χώρας ότι στον τόπο που ζουν οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά και ότι η πρόφαση του κοινωνικού αιτήματος επαρκεί ώστε οι παρανομίες τους να συγχωρεθούν. Μία από τις πολλές προεκτάσεις αυτής της συμπεριφοράς τη βλέπουμε στις οθόνες της τηλεόρασης όποτε οι γνωστοί-άγνωστοι σπέρνουν τον τρόμο στο κέντρο της Αθήνας, όποτε μία πορεία ξεφεύγει από τα όρια και γίνεται βίαιη, ή όποτε αποφάσιζαν οι καταληψίες των Εξαρχείων να καταστρέψουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία προκειμένου να εκφράσουν την αντίθεσή τους με το “αστικό κράτος”.
Θύμα αυτής της απαράδεκτης στάσης της πολιτείας είναι η γνωστή μεν, αθόρυβη δε πλειοψηφία. Οι μαθητές που θέλουν να μάθουν γράμματα, οι γονείς που δεν έχουν που να αφήσουν τα παιδιά τους όσο κρατά η κατάληψη, οι καθηγητές που θέλουν να φωτίσουν τα μυαλά των νέων, και οι φορολογούμενοι που πληρώνουν τόσο ακριβά για ένα μεγάλο και σπάταλο κράτος που τους επιστρέφει τόσα λίγα.
Η κυβέρνηση εκλέχθηκε πριν από 14 μήνες προβάλλοντας το δόγμα νόμος και τάξη χωρίς εξαιρέσεις για όλους. Αυτή τη στιγμή έχει την ευκαιρία να δείξει προς πάσα κατεύθυνση ότι η προεκλογική υπόσχεση δεν ήταν “κούφια” και ταυτόχρονα να δώσει ένα μεγάλο μάθημα στην επόμενη γενιά των Ελλήνων. Η ελευθερία συνεπάγεται με υποχρεώσεις και η κατάχρησή της με συνέπειες.
———–
Αναβρασμός στα σχολεία: Πάνω από 300 μονάδες τελούν υπό κατάληψη
Μπαράζ καταλήψεων καταγράφεται τις τελευταίες ημέρες στα σχολεία της χώρας. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, πάνω από 300 σχολεία τελούν υπό κατάληψη, ενώ επιπλέον 118 σχολεία και τμήματα παραμένουν κλειστά λόγω κρουσμάτων κορωνοϊού. Για το ζήτημα των καταλήψεων μίλησε το πρωί της Δευτέρας, στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως.
Η υπουργός σημείωσε ότι τα σχολεία φέτος ξεκίνησαν να λειτουργούν υπό πολύ δύσκολες συνθήκες λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. «Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας εφαρμόζουν με τρόπο υποδειγματικό τα μέτρα. Αναμέναμε τα κρούσματα, υπάρχουν κρούσματα στην κοινωνία, όμως έχουμε θωρακιστεί με πλαίσιο για την αντιμετώπισή τους», επεσήμανε η κυρία Κεραμέως.
Σε εκείνο το σημείο υπουργός υπογράμμισε ότι η τηλεκπαίδευση είναι υποχρεωτική για τα σχολεία και τα τμήματα που κλείνουν λόγω κορυσμάτων κορωνοϊού.
Κεραμέως: Τίθεται ζήτημα αναπλήρωσης ωρών
Σε ό,τι αφορά τις καταλήψεις, η υπουργός Παιδείας είπε ότι «δεν είναι η μεγάλη εικόνα, τα σχολεία λειτουργούν. (…) Ο διάλογος γίνεται μόνο με ανοικτά σχολεία. Δεν μπορεί κανείς να στερεί στον άλλον το δικαίωμα στη μάθηση, να διακόπτει την εκπαιδευτική διαδικασία».
Η Νίκη Κεραμέως, αναφορικά με τους αριθμούς των καταλήψεων, είπε ότι «είναι μια μεταβαλλόμενη κατάσταση», επισημαίνοντας ότι κάποια σχολεία το πρωί δηλώνονται υπό κατάληψη, όμως στη συνέχεια λειτουργούν.
Καταλήγοντας, μάλιστα, έθεσε ζήτημα αναπλήρωσης των χαμένων ωρών: «Οι καταλήψεις προφανώς δεν έχουν καμία θέση. Είμαστε εδώ για διάλογο, με ανοιχτά σχολεία. Στον βαθμό που υπάρχει απώλεια διδακτικών ωρών, τίθεται ζήτημα αναπλήρωσης ωρών».
Πηγή: iefimerida.gr / liberal.gr
