Οσφυοκάμπτες και «γλειψιματίες»…
Να με συμπαθάτε, αλλά θα ξεκινήσω από τις «ξένες γλώσσες», αφού αυτές, -ναι το ομολογώ-, είναι η αδυναμία μου. Ο ίδιος ποτέ δεν τα κατάφερα να μιλήσω κάποια ξένη γλώσσα πέρα απ’ αυτή, που, -όπως λένε οι σύγχρονοι ανθρωπολόγοι και ανθρωπογλωσσολόγοι-, μου «φύτεψε» η ζωή, καλλιέργησε ο οικογενειακός μέντορας και ενίσχυσε η παρέα φίλων και «εχθρών» στο καθημερινό άχθος της ζωής…
Μειονέκτημα θα πει κάποιος, τροχοπέδη στην επαγγελματική, κοινωνική και πολιτική ανέλιξή μου θα πει έτερος καπαδόκης, αλλά όπως λένε και οι σύγχρονοι σοφοί, βολέψου με αυτή που έχεις και ζήσε το «ταξίδι» σου, αφού αυτό και μόνο έχει σημασία και όχι το ποιείν στο τέρμα του…
«Pip’s Kan’s»
Τελευταία, όμως, κυκλοφορεί σε μία άγνωστη, -σε μένα προσωπικά-, γλώσσα μία μικρή ρύση (πρόταση) δύο κατά τα φαινόμενα λέξεων, που εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι αποτελεί το βασικό εργαλείο, ερώτημα και ιδίως ουσιαστικό προοίμιο προαναγγελίας σύναψης ιδιαίτερων πολιτικών, εργασιακών και κοινωνικών σχέσεων, -προσοχή όχι σεξουαλικών, μη μας χαρακτηρίσουν και ως σεξιστές-, μεταξύ δύο ατόμων ανεξαρτήτως φύλλου. Θα θέσω αυτή την μικρή «λεκτική ρύση» και παρακαλώ, όστις τις, έχει την γνώση και κατανόησή της να μας την επεξηγήσει με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα…
«Pip’s Kan’s»: Το εκπληκτικό με αυτή την μικρή ξενόγλωσση προτασούλα και κατά τους γραμματιζούμενους λεκτική ρύση», είναι ότι την χρησιμοποιούν «μεγάλοι» άνδρες με τεράστια ισχύ, -κοινωνική, οικονομική ή πολιτική και κυρίως την τελευταία-, προς άτομα με ιδιαίτερα επαγγελματικά χαρακτηριστικά κυρίως, προκειμένου να αναγγείλουν σ’αυτά την απόφασή τους για συνεργασία μαζί τους. Με απλά λόγια και όπως μετέφεραν στην στήλη, ειδικοί πολιτικο-γλωσσολόγοι της Πόλης, η μικρή αυτή ξενόγλωσση φράση υποκρύπτει εννοιολογικά το περιεχόμενο της σχέσης «Άρχοντα-Συνεργάτη» που προκύπτει κάθε φορά, και το πλαίσιο των υποχρεώσεων του δευτέρου έναντι του πρώτου…
Ενίοτε, όπως επεξήγησαν στην στήλη αυτοί οι περίεργοι τύπου στους οποίους προσέτρεξε για γνωσιακή βοήθεια, χρησιμοποιείτε συνήθως ως απαραίτητο συμπλήρωμα και η πάλι ξενόγλωσση μικρή φράση “Tha Val’s kuraloif’s kai tha stinese sta tessara”, προκειμένου να τονισθεί και επεξηγηθεί επακριβώς η ένταση της συνεργατικής σχέσης μεταξύ των δύο και κυρίως ο βαθμός αφοσίωσης και προσφοράς του δευτέρου των δύο συνεργατών στην επίτευξη του καθορισμένου από τον «Άρχοντα» τελικού στόχου.
Τελικά οι πολύγλωσσοι «φίλοι» στους οποίους προστρέξαμε, παρά την ένταση της παράκλησης προς αυτούς, ουδέποτε ερμήνευσαν τις δύο αναφερθείσες μικρές ξενόγλωσσες προτάσεις-ρύσεις, με αποτέλεσμα να συνεχίζουμε ως στήλη να παραμένουμε στο απόλυτο γνωσιακό σκοτάδι σε ότι τις αφορά… εξ’ου και η παράκληση προς κάθε γνωρίζοντα να μας στείλει πληροφοριακό επεξηγηματικό μήνυμα…
Προστρέξαμε και σε ειδικούς κοινωνικοπολιτικοπαθολόγους της κοντινής κοινωνικής αυλής στην οποία εντρυφούμε την καθημερινότητά μας, ως νοήμονα όντα, ζητώντας ταπεινά μερικές επεξηγήσεις για την χρηστικότητα, την χρησιμότητα και την στοχοθεσία χρήσης των δύο ποιο πάνω άγνωστων σε εμάς μικρών ξενόγλωσσων προτάσεων… Οι τελευταίοι μας εξήγησαν ότι εδώ και 20 σχεδόν χρόνια, αυτές οι δύο μικρές ξενόγλωσσες φράσεις, έχουν εξελιχθεί και τεσταρισθεί ως το ποιο αξιόπιστο «εργαλείο» επιλογής επίσημων συνεργατών από τον «Μέγα Άρχοντα»!!!, όπως χαρακτηριστικά ανάφεραν…
Το παγωτό χωνάκι… και ο τρόπος που το απολαμβάνουν…
Το παγωτό χωνάκι, είναι το καλοκαιρινό, δροσερό, σχεδόν παγωμένο γλύκισμα της στιγμής, για τις λαϊκές μάζες και τα μικρά παιδιά, κάποιας άλλης εποχής… Προσφέρονταν σε όλους τους τόπους, τα άλση, παραλίες και πλατείες, από υπαίθριους περιπλανώμενους πωλητές…
Σήμερα σπανίως το συναντά στα ποιό πάνω σημεία και χώρους κάποιος, παραμένει όμως, σαν «παγωμένη σπεσιαλιτέ» σε επιλεγμένα ζαχαροπλαστεία ή τζελατερείες, δηλαδή καταστήματα εδώδιμων φυσικά όχι δημητριακών αλλά τερψυλαρύγγιων ουσιών…
Σε αντίθετα με όλα τα άλλα τυποποιημένα ή «χύμα» παγωτά, διαφέρει τόσο για το υλικό βάση του, το βρώσιμο χωνάκι στο οποίο τοποθετείται το δροσερό υλικό, όσο και το ίδιο το δροσερό υλικό που είναι ιδιαίτερο απαλό σε υφή. Κι εδώ είναι οι ιδιαίτεροι τρόποι με τους οποίους καταναλώνεται… και οι οποίοι κατά τους φυσιογνωμιστές και ειδικούς αναλυτές της σημειολογίας και κινησιολογίας του σώματος, που συνολικά επονομάζεται και γλώσσα του σώματος, εκφράζει και πιστοποιεί με σιγουριά τον χαρακτήρα του ανθρώπου που καταναλώνει «παγωτό χωνάκι» και του τρόπου που αντιμετωπίζει τις κοινωνικές σχέσεις του.
1ος τρόπος κατανάλωσης: Το βελουτέ παγωμένο υλικό που βρίσκεται πάνω από τη βρώσιμη σκληρή κωνοειδή βάση, παγιδεύεται είτε ολόκληρο, είτε το ανώτερο μέρος του, στο στόμα του καταναλωτή, αποκόπτεται με σφίξιμο των χειλιών και απομονώνεται μέσα στην κλειστή στοματική κοιλότητα αυξάνοντας της γευστική ευχαρίστηση μέχρι να ρευστοποιηθεί η μέχρι να υπάρξει κατάποσή του… Ο τρόπος αυτός, δείχνει και εκφράζει την προσωπικότητα του ανθρώπου που θεωρεί ότι «ότι έχει κατακτήσει ή ότι του έχει προσφερθεί, είναι δικό του και μπορεί να το μεταχειρισθεί κατά την κρίση και ικανοποίησή του»… Ενίοτε πάλι εκφράζει το πιστεύω του για την θέση του στην ιεραρχία της πυραμίδας των ομοίων του κάτω από την σκέψη του «Άρχοντα»… σε σημείο που να πιστεύει ότι μπορεί να ενεργεί πλέον αντ’ αυτού και γι’αυτόν…
2ος τρόπος κατανάλωσης: Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού κυριαρχεί το περίφημο «ΓΛΕΙΨΙΜΟ». Το παγωτό χωνάκι κρατιέται σταθερά από την βρώσιμη κωνική βάση του, κοντά στο πρόσωπο του καταναλωτή που το δοκιμάζει και καταναλώνει βγάζοντας την γλώσσα του και σέρνοντας την πάνω στο βελουτέ υλικό του παγωτού, μία κίνηση που μπορεί να προσομοιωθεί με το γλείψιμο της αγελάδας, της γάτας ή του σκύλου σε διάφορες επιφάνειες βρώσιμες ή μη… η ακόμη και της «κλείτορος προεξοχής» για όποιον κατανοεί και αναγνωρίζει τον όρο ή το ακριβώς αντίθετο, την βάλανο και το ριζοφυές υπόβαθρό της… Η συμπεριφορά αυτή, δηλαδή το «γλείψιμο του παγωτού», όταν μάλιστα γίνεται δημόσια δηλώνει και πιστοποιεί την απόλυτη ευχαρίστηση, υπακοή και θέληση για πιστή εκτέλεση πράξεων κατ’ εντολή του «Άρχοντα που κερνάει», με αντάλλαγμα το απαραίτητο «παγωτό» σε οιαδήποτε μορφή του, υλική ή ακόμη καλύτερα και πνευματική, με απλά λόγια δε εκφράζει τη περίφημη λαϊκή έκφραση των ευνούχων της τουρκοκρατίας «χαλί να με πατήσεις ή και να με γ@μ@σεις… μεγάλε Άρχοντά μου».
Το σπουδαιότερο, όμως, όλων που εκφράζει και την σημερινή ελληνοπρεπή «αριστεροκεντροδεξιά» κοινωνική και πολιτική κουλτούρα ή θολοκουλτούρα, όπως, είτε θέλουμε να το δεχθούμε, είτε όχι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, είναι η συμπεριφορά των δεύτερων οι οποίοι έχουν πλέον εξειδικευθεί στο «ΓΛΕΙΨΙΜΟ» και τα κάθε είδους οφέλη του, που θεωρούν και το εκφράζουν κρυφίως και ενίοτε δημοσίως, ότι οι πρώτοι, αυτοί που ποτέ δεν έχουν ενσκύψει στον πειρασμό, είναι το ΛΑΘΟΣ της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, αυτοί που δεν ταιριάζουν με το αναμενόμενο και πρέπον ήθος, -άκριτης και πέρα από κάθε ηθική δοτικότητας-, το δικό τους και κυρίως του «ΑΡΧΟΝΤΑ», κάτι που στην κοινωνική κανονικότητα ορίζεται με τα απλά λόγια «και κερατάς και δαρμένος»…
Το πεδίο εφαρμογής…
Θα μπορούσε η στήλη, εδώ να παραθέσει μία σειρά ολόκληρη τομέων της ελληνικής κοινωνικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής και πολιτικής ζωής, στους οποίους τα ποιο πάνω χαρακτηριστικά είναι ο κανόνας και όχι η φυσιολογική εξαίρεση…
Εμάς, όμως μας ενδιαφέρει η Πόλη του Άρχοντα,…. Ο θεός να τον κάνει έτσι…., μία Πόλη που ο ίδιος, αγράμματος ον, -ναι αγράμματος και όποιος διαφωνεί ας προσκομίσει τα απαραίτητα στοιχεία περί του αντιθέτου-, συνεχίζει να φθείρει και διαφθείρει ασκώντας και εξασκώντας τόσο στους συνεργάτες του, όσο και στις μάζες τις πολιτικές μόνο τύπου «ΓΛΕΙΨΙΜΟ ΠΑΓΩΤΟΥ ΧΩΝΑΚΙ» και “Tha Val’s kuraloif’s kai tha stinese sta tessara”.
Το καλό, από την άλλη πλευρά για την ΠΟΛΗ, είναι ότι έχει πλέον επέλθει το τέλος του ΑΡΧΟΝΤΑ, ανεξάρτητα αν ο ίδιος δεν μπορεί ακόμη να το αντιληφθεί… ή δεν τολμά κανένας να του το πει κατά πρόσωπο…
Τα Κύθηρα δεν θα τα βρεις πλέον ΑΡΧΟΝΤΑ μου, γι’αυτό βολέψου μπας και διάγεις ήσυχο βίο… Πως….; Εσύ ο ίδιος ξέρεις, το γιατί, το πώς και το πότε μπορεί να συμβεί… Σε κάθε περίπτωση μην ανοίγεσαι… και αναζήτησε την τύχη του εξ Βελβεντού Άρχοντα… για να κατανοήσεις την τύχη σου στα μελλούμενα…
Και προσοχή ΑΡΧΟΝΤΑ μου… το πολύ ΓΛΕΙΨΙΜΟ βλάπτει τους πάντες… ενίοτε χειρότερα και τον εμπνευστή του…
—————
Υ.Γ.1: Θεωρείστε τα ποιο πάνω ως σημειώσεις για «κοινωνικό μάθημα Soflez»…, να πηγαίνει ο νους σας στην ΠΟΛΗ και τον ΑΡΧΟΝΤΑ, «καταγράψτε» δε όλους, όσους θεωρείτε ότι επιδίδονται σε ξεδιάντροπο ΓΛΕΙΨΙΜΟ, και αναρωτηθείτε αν αυτό είναι δεύτερη έξις τους ή αποτελεί παρεπόμενο αφανούς ή εμφανούς και νόμιμου χρηματισμού… ή ακόμη και φοβικού συνδρόμου… ή τέλος οργασμικού επεισοδίου πνευματικής σεξουαλικότητας…
————–
Υ.Γ.2: Όχι ο «Φόβος δεν πρέπει να φυλάει τα έρμα…». Αυτό αφορά τον Άρχοντα και όχι εσάς … αν μπορείτε να το αντιληφθείτε… Σε κάθε περίπτωση, ας έχετε στην άκρη του μυαλού σα, το διατηρητέο κτήριο 16 και την πραγματική και ουσιαστική λειτουργικότητά του…
—————
Υ.Γ.3: Οι φωτό, δεν παρουσιάζονται με σεξουαλικά υποφαινόμενα νοήματα, -μακριά από εμάς τέτοια πρόθεση-, αλλά ως δώρο της στήλης, προς τους στενούς συνεργάτες του Άρχοντα, παλιούς και νεόκοπους, προκειμένου να εξασκηθούν στις ορθές τεχνικές του γλειψίματος, αλλά και των όσων ορίζονται με τις ξενόγλωσσες προτασούλες Pip’s Kan’s και Tha Val’s kuraloif’s kai tha stinese sta tessara, πόσο μάλλον για τους πολύ νέους συνεργάτες του ΑΡΧΟΝΤΑ, οι οποίοι νομίζουν ότι κατέκτησαν το «νόμισμα» της τύχης… τους…
—————
Υ.Γ.4: Προς το νοήμον κοινό της στήλης: Η διαφορετκότητα στη σκέψη, στην οπτική των πραγμάτων και στις διαμορφωνόμενες απόψεις, ποτέ δεν ήταν κακό, ίσα… ίσα μάλιστα το αντίθετο… Προσοχή, όμως στην προπαγάνδα και τα fake news, ειδικά αν προέρχονται αφανώς ή και εμφανώς από «αξιόπιστες» πηγές…. Να μην ξεχνάτε ότι το «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…» είναι το σύγχρονο ευαγγέλιο… των ΑΡΧΟΝΤΩΝ… και με κινητήριο αρχή αυτό όλα προγραμματίζονται… με κερδισμένους πάντα… μα πάντα τους τελευταίους και όχι τους ακολούθους τους…
—————
Υ.Γ.5: Το ποιο πάνω κείμενο, αποτελεί άσκηση δημιουργικής γραφής, για την μελλούμενη σύμφωνα με τις τωρινές ενδείξεις, κοινωνική πραγμάτωση των γενιών που έρχονται. Το αν διαφωνεί κάποιος με όλα τα ποιο πάνω ή το μυαλό του πάει σε συγκεκριμένες καταστάσεις και πρόσωπα, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του και η στήλη στα πλαίσια της υπεράσπισης λόγω και έργω της διαφορετικότητας σκέψης, κρίσης, πεποίθησης, φαντασίας και δημιουργικής σύνθεσης εικόνων των αναγνωστών της δεν πρόκειται να διαφωνήσει…. μη έχουσα καμία αμαρτία γι’αυτό… Είπαμε «αναφαίρετο» δικαίωμα του καθενός να ποιεί και διαμορφώνει σκέψεις και απόψεις…
Nikos Parikos
