Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βάρβαρους, sory χωρίς «σοφούς»…
Ο Νέος Πρόεδρος (προτεινόμενος) του ΙΕΠ, κος Γιάννης Αντωνίου, θεωρείται εμβληματικό πρόσωπο νέας γενιάς στην Β/θμια εκπαίδευση, χωρίς καμία επιρροή από τους πάλαι ποτέ «σοφούς» που διαφέντευαν τα της εκπαίδευσης για ολόκληρες δεκαετίες, ανακυκλώνοντας σταθερά στείρες και απαρχαιωμένες ιδέες και πρακτικές, εισάγοντας κατά το δοκούν νεόφερτες και αδόκιμες στο σύνολό τους μεταμοντέρνες παιδαγωγικές και εκπαιδευτικές αρχές, χωρίς ποτέ να έχουν τη θέληση να «σπάσουν αυγά», βγάζοντας το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από το τέλμα της ήσσονος προσπάθειας που καλλιεργήθηκε επιμελώς με υπομονή και επιμονή από τους συνδικαλιστές και επαΐοντες του κλάδου.
Το Vukentra και ο συντάκτης της παρούσας στήλης, θα παρακολουθούν τα του νέου Προέδρου ΙΕΠ και θα εκφράζονται κριτικά για όσα θεωρούν ότι αποτελούν συντηρητισμό και “φιλοεκπαιδευτική” λαϊκίστικη πολιτική.
Κυρίως αναμένουν να δούν τι θα πράξει για όσα η αποχωρούσα διοίκηση του Ινστιτούτου δρομολόγησε ακόμη και μόλις τις προηγούμενες ημέρες για την αναμόρφωση των ωρολογίων και αναλυτικών προγραμμάτων, των νέων βιβλίων για όλη την Β/θμια, όπως και του ορισμού νέων ειδικοτήτων της Επαγγελματικής, διαδικασίες που θυμίζουν έντονα τις αντίστοιχες της περίφημης και εκπαιδοκτόνου μεταρρύθμισης Αρσένη.
Επίσης αναμένει να δει τα της αξιολόγησης των σημερινών στελεχών του ΙΕΠ, που πλην ελαχίστων εξαιρέσεων τοποθετήθηκαν εκεί με την υπογραφή της Άννας Διαμαντοπούλου και έκτοτε συνέχισαν ως «άρχοντες της γνώσης» μέχρι σήμερα, προσαρμοζόμενοι τάχιστα στις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα είχε δε ενδιαφέρον, ο νέος Πρόεδρος να εξετάσει σε πόσα πολύ καλά αμειβόμενα προγράμματα ΕΣΠΑ, συμμετείχε κάθε ένα απ’ αυτά τα στελέχη, που αν μη τι άλλο έχουν εξελιχθεί σε διαχρονικά, όπως και το ρόλο που το καθένα έπαιξε στην κατάργηση της αξιολόγησης και της Τράπεζας Θεμάτων.
——————
Ο Δρ. Ιωάννης Αντωνίου, πρώην αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, προτάθηκε από την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, κα Νίκη Κεραμέως, για νέος Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ).
Αναμένεται να αναλάβει τα καθήκοντά του, αφού πρώτα συνεδριάσει η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής προκειμένου να γνωμοδοτήσει επί της πρότασης της Υπουργού στη συνέχεια ακρόασής του.
Με σπουδαίες σπουδές, σημαντική 35ετή θητεία στη Β/θμια Εκπαίδευση και στα ΕΑΠ, ΕΚΠΑ και ΕΜΠ ως εκπαιδευτικός και επιστημονικός συνεργάτης, φέρεται και φαίνεται από τις πρώτες δηλώσεις του ότι κουβαλά στην καινούργια θέση του, νέες ιδέες, ριξηκέλευθες κατά μία έννοια, για την αναγέννηση της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης δηλώνοντας ταυτόχρονα πιστός στις μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν το 2010 για να διακοπούν απότομα το 2014, αμέσως μετά την άνοδο στην Κυβέρνηση του Συριζα.
Το “ρολόι” των μεταρρυθμίσεων πρέπει να γυρίσει πίσω στο 2014
Την εμβληματική για τους καιρούς που διαβιούμε αυτή δήλωση, έκανε ο νεν αναμονή νέος πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής κος Γιάννης Αντωνίου, παρουσία της υπουργού Παιδείας Ν. Κεραμέως, στην προ ημερών συζήτηση για τις σύγχρονες απαιτήσεις της Α/θμιας/Β/θμιας εκπαίδευσης, που διοργανώθηκε από την «Κίνηση Πολιτών» του Ε.Βενιζέλου στο Μέγαρο Μουσικής με θέμα «Σύγχρονες απαιτήσεις της Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης».
Στην παρέμβασή του εστίασε «στην αναγκαιότητα μιας σειράς κρίσιμων μεταρρυθμίσεων με στόχο την αλλαγή μιας κατάστασης, η οποία λίαν επιεικώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προβληματική από την άποψη της λειτουργίας και του παραγόμενου εκπαιδευτικού αποτελέσματος».
«Όσο κι αν ακούγεται αναχρονισμός, το ρολόι σχετικά με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις πρέπει να γυρίσει πίσω στο 2014, με την προσθήκη βεβαίως των αναγκαίων διορθώσεων και συμπληρώσεων που ο αναστοχασμός και η συγκυρία δημιουργούν. Με άλλα λόγια πρέπει να ξαναχτιστεί αυτό που γκρεμίστηκε στην τετραετία 2015-2019, βελτιωμένο και ενισχυμένο για να πάμε παρακάτω».
Αναλυτικά οι βασικές πτυχές της παρέμβασής του:
«Στη ζώνη της αποτυχίας τα λειτουργικά αναλφάβητα παιδιά»
«Οι τελευταίες εκθέσεις της ΑΔΙΠΔΕ και της Commission, που είδαν το φως της δημοσιότητας, επιβεβαιώνουν για άλλη μία φορά το πρόβλημα. Σύμφωνα με την έρευνα της Commission, 32%, κατά μέσον όρο, των δεκαπεντάχρονων μαθητών υστερούν στους τρεις βασικούς γραμματισμούς, γλώσσα (27,3%), μαθηματικά (35,8%) και φυσικές επιστήμες (32,7%).
Πρακτικά, δηλαδή, στη ζώνη της αποτυχίας κατατάσσονται παιδιά λειτουργικά αναλφάβητα στα τρία πεδία. Μάλιστα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι αυτά τα ποσοστά αποτυχίας έχουν αυξηθεί σημαντικά στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας» ανέφερε ο κ. Αντωνίου και προσέθεσε:
«Στο δημόσιο διάλογο της τελευταίας δεκαετίας οι φωνές που χρέωσαν αυτή την κακοδαιμονία στην ιδεολογική ηγεμονία ενός εκπαιδευτικού λαϊκισμού ήταν ασυνήθιστα πολλές, συγκριτικά με την προηγούμενη περίοδο. Ο κοινός τόπος αυτών των προσεγγίσεων είναι ότι χρόνο το χρόνο, πενταετία την πενταετία, δεκαετία τη δεκαετία, η κατίσχυση μιας κουλτούρας ευκολίας και ραστώνης, με διαρκή περιστολή των εκπαιδευτικών απαιτήσεων, με συρρίκνωση των προϋποθέσεων ως προς την προαγωγή ή την απόλυση των μαθητών, με απουσία οποιασδήποτε μορφής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και του προσφερόμενου εκπαιδευτικού έργου, αποτέλεσε μία από τις βασικές αιτίες της εκπαιδευτικής δυστοπίας που φανερώθηκε ακόμα πιο έντονα στα χρόνια της κρίσης».
Αιχμηρός προς τους συνδικαλιστές και τον λόγο που εκφέρουν
«Οι κυβερνήσεις ανεξαρτήτως κόμματος προσαρμόζονταν σ’ αυτή τη ροπή, υπολογίζοντας το κόστος πολιτικών που θα κινούντο σε αντίθετη γραμμή. Ο συνδικαλισμός ανεξαρτήτως απόχρωσης υπερθεμάτιζε σ’ αυτή την κατεύθυνση, με το σύνθημα όχι φραγμοί στη μόρφωση, και καταγγέλλοντας οποιαδήποτε εκδοχή αξιολόγησης διαμόρφωνε μία επαγγελματική συνείδηση, σύμφωνα με την οποία η εκπαίδευση υπάρχει πρωτίστως για τους εκπαιδευτικούς και όχι για την κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα συνεχώς διεύρυνε τη δικαιοδοσία του σε ζητήματα διοίκησης της εκπαίδευσης και επιλογής στελεχών, άλλοτε θεσμικά και άλλοτε παραθεσμικά.
Οι γονείς και οι μαθητές βολεύονταν, με τη βεβαιότητα ότι η σχεδόν ακώλυτη προαγωγή και απόλυση και στη συνέχεια η εισαγωγή σε κάποιο τμήμα ΑΕΙ ή ΤΕΙ θα οδηγούσε σε ένα πτυχίο, το οποίο ανεξαρτήτως πραγματικής ακαδημαϊκής και επαγγελματικής αξίας, θα ήταν το εισιτήριο για διορισμό στο δημόσιο. Βέβαια, όσοι είχαν προσδοκίες και δυνατότητες για κάτι παραπάνω, το αναζητούσαν εκτός δημόσιου σχολείου, στα φροντιστήρια και την ιδιωτική εκπαίδευση».
Αναφερόμενος στους συνδικαλιστές του κλάδοπυ, ο κ. Αντωνίου υποστήριξε ότι «οι δυνάμεις της αντιμεταρρύθμισης καιροφυλακτούν και ανασυντάσσονται» παραπέμποντας μάλιστα στην ομιλία του προέδρου της ΟΛΜΕ στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής υπέρ της κατάργησης των Προτύπων σχολείων.
Οι προτάσεις που κομίζει ο νέος Πρόεδρος του ΙΕΠ
- Θεσμοθέτηση του νέου Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ως επίσημου συμβούλου της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας σε θέματα σχεδιασμού και εφαρμογής της εκπαιδευτικής πολιτικής.
- Επανίδρυση και λειτουργία του δικτύου των Προτύπων και Πειραματικών σχολείων και επέκταση του θεσμού σε όλη την επικράτεια.
- Νέος νόμος για την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης με κατοχυρωμένη αξιοκρατία και διαφάνεια και αποκλεισμό των συνδικαλιστών από τη διαδικασία επιλογής.
- Επαναφορά του θεσμού των Σχολικών Συμβούλων, με αυξημένη εποπτική και αξιολογική δικαιοδοσία.
- Θέσπιση της περιοδικής επιμόρφωσης εκπαιδευτικών.
- Θέσπιση της αυτοαξιολόγησης και της εξωτερικής αξιολόγησης των σχολικών μονάδων.
- Θέσπιση εκ νέου της περιοδικής αξιολόγησης των στελεχών της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών.
- Εφαρμογή των νέων προγραμμάτων σπουδών για το Γυμνάσιο και το Λύκειο με τις αναγκαίες τροποποιήσεις και συμπληρώσεις.
- Θέσπιση της Τράπεζας Θεμάτων στο Λύκειο, ως εργαλείο για τη διασφάλιση της αντικειμενικής αξιολόγησης των μαθητών και ως μηχανισμός εποπτείας και αξιολόγησης της προσφερόμενης γνώσης σ’ όλα τα λύκεια της επικράτειας.
- Η εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων, σε συνδυσμό με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών και τα νέα προγράμματα σπουδών, ανοίγει το δρόμο για τη θέσπιση ενός πιστοποιημένου εθνικού απολυτηρίου, συμβάλλοντας στις αναγκαίες αλλαγές για την αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
- Ενίσχυση των προϋποθέσεων προαγωγής και απόλυσης των μαθητών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, με την καθιέρωση της βάσης του δέκα.
Το μεταρρυθμιστικό momentum
“Το μεταρρυθμιστικό momentum της κυβέρνησης είναι ισχυρό και αποδεκτό από την κοινωνία” εκτίμησε ο Γ. Αντωνίου, και τόνισε:
“Αυτό αποτελεί εξαιρετικά ευνοϊκή συνθήκη για την προώθηση δραστικών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση. Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό το ευνοϊκό κλίμα θα συνεχίσει να υπάρχει στον ίδιο βαθμό σε ένα ή ακόμη χειρότερα σε δύο χρόνια, πολλώ δε μάλλον, εάν σε αυτό το διάστημα δεν έχει παραχθεί έργο που να αλλάζει την κακή εικόνα της εκπαίδευσης”.
Έντονη κριτική στα εκπαιδευτικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ
Για ξήλωμα από τον ΣΥΡΙΖΑ του συνόλου των μεταρρυθμίσεων της περιόδου 2010-14, από το δίκτυο των Προτύπων Πειραματικών σχολείων, έως την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την τράπεζα θεμάτων έκανε λόγο ο Γιάννης Αντωνίου ασκώντας δριμεία κριτική στις μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων: «Με πιο χαρακτηριστικές αλλαγές για το Γυμνάσιο, τη μείωση των ωρών διδασκαλίας, τον περιορισμό των γραπτώς εξεταζομένων μαθημάτων σε 4, και με βαθμολογικό όριο προαγωγής το 8.
Για το Λύκειο, θεσπίστηκαν οι δύο ταχύτητες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις, με το βαθμό απολυτηρίου, στα λεγόμενα τμήματα ελεύθερης πρόσβασης και με εισαγωγικές εξετάσεις στα υπόλοιπα, ενώ η Γ’ τάξη καθιερώθηκε ως τάξη φροντιστηριακής προετοιμασίας».
«Εάν αναζητήσουμε ένα πεδίο που ο ΣΥΡΙΖΑ τήρησε εν πολλοίς τις προεκλογικές εξαγγελίες του με συνέπεια, η εκπαίδευση διεκδικεί τα πρωτεία.
Εάν ο εκπαιδευτικός λαϊκισμός των προηγουμένων κυβερνήσεων και η συνδιοίκηση της εκπαίδευσης με τους συνδικαλιστές ήταν διακριτές πληγές στο σώμα της εκπαίδευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ το τερμάτισε.
Από το εμβληματικό σύνθημα «η αριστεία είναι ρετσινιά» του Α. Μπαλτά, έως τα κόκκινα και πράσινα τμήματα του Κ. Γαβρόγου, η θεσμοθέτηση της ήσσονος προσπάθειας, η νομιμοποίηση της κουλτούρας της ραστώνης, ο εξισωτισμός προς τα κάτω, η γενίκευση της συνδιοίκησης με τους συνδικαλιστές, η καθιέρωση ενός σχολείου χωρίς προϋποθέσεις, το απροϋπόθετο σχολείο απέκτησαν χαρακτηριστικά ενός επίσημου εκπαιδευτικού καθεστώτος» ανέφερε.
«Είναι προφανές ότι το καθεστώς αυτό πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο δυνατόν. Στην κατεύθυνση αυτή είναι απολύτως επείγουσα η θέσπιση ενός νέου νομοθετικού πλαισίου για την εκπαίδευση εντός του 2019 και ενδεχομένως ενός μέρους αυτού τους πρώτους μήνες του 2020.
Τυχόν καθυστέρηση αυτών ρυθμίσεων πέραν αυτών των χρονικών ορίων θα σημάνει ουσιαστικά την παράταση του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση και το επόμενο έτος (2020-21), με όλες τις αρνητικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται» και καταλήγει πως:
«Το μεταρρυθμιστικό momentum της κυβέρνησης είναι ισχυρό και αποδεκτό από την κοινωνία. Αυτό αποτελεί εξαιρετικά ευνοϊκή συνθήκη για την προώθηση δραστικών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση.
Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό το ευνοϊκό κλίμα θα συνεχίσει να υπάρχει στον ίδιο βαθμό σε ένα ή ακόμη χειρότερα σε δύο χρόνια, πολλώ δε μάλλον, εάν σε αυτό το διάστημα δεν έχει παραχθεί έργο που να αλλάζει την κακή εικόνα της εκπαίδευσης.
Οι δυνάμεις της αντιμεταρρύθμισης καιροφυλακτούν και ανασυντάσσονται. Για του λόγου το αληθές διαβάστε την ομιλία του προέδρου της ΟΛΜΕ στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής υπέρ της κατάργησης των Προτύπων σχολείων».
Ποιός είναι ο προτεινόμενος ως νέος Πρόεδρος του ΙΕΠ (βιογραφικό)
Ο Δρ. Ιωάννης Αντωνίου σπούδασε στο Φιλοσοφικό Τμήμα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Διαπανεπιστημιακό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Ιστορίας, Φιλοσοφίας των Επιστημών και της Τεχνολογίας από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το ΕΚΠΑ, απ΄ όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα.
Έχει πάνω από 35 χρόνια θητεία στην εκπαίδευση. Επιπλέον, έχει διατελέσει Αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, διδάσκων στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και Επιστημονικός Συνεργάτης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Συγκεκριμένα:
Από το 2011 έως το 2015 διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Προτύπων Πειραματικών Σχολείων (ΔΕΠΠΣ), συμπράττοντας μεταξύ άλλων στη σύνταξη του νόμου 3966/11, σχετικά με την ίδρυση του θεσμού των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων, στη διαμόρφωση των κριτηρίων αξιολόγησης, καθώς και στο σχεδιασμό και την επιλογή των 60 σχολείων που αποτέλεσαν το δίκτυο των Προτύπων Πειραματικών Σχολείων.
Από το 2013 έως το 2015 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), με κύριες αρμοδιότητες τη συγκρότηση επιτροπών για την επεξεργασία του νέου προγράμματος σπουδών του Λυκείου και το σχεδιασμό προγράμματος επιμόρφωσης εκπαιδευτικών.
Έχει εργαστεί ως επιστημονικός συνεργάτης (2002-2006) στον Τομέα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών (ΑΚΕΔ) της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και του τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και ως μέλος του Συνεργαζόμενου Διδακτικού Προσωπικού (2006-2016) στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Έχει πολυετή θητεία στη Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, Διευθυντής στο 2ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθηνών (2007-2015). Στην ιδιωτική εκπαίδευση έχει εργαστεί μεταξύ των ετών 1976-1982 και 2015-2017.
Έχει πλούσιο συγγραφικό και ερευνητικό έργο.
«Εκπαιδ-άρχης»
