Ο Ηλίας Βολιότης Καπετανάκης, για άλλη μία φορά αφήνει στην άκρη τον αιρετικό πολιτικό λόγο του και την συγγραφή των αγαπημένων βιβλίων του, και ασχολείται με το έτερο των αγαπημένων του, την αξιολόγηση και κριτική νέων δίσκων τραγουδιού… χωρίς ως συνηθίζει να απεκδύετε την προσωπική συναισθηματική εμπλοκή του…
Διαβάστε και αξιολογείστε μόνοι σας…
Μιχάλης Τερζής και Κώστας Σκόνδρας: Ωραίος δίσκος!
Όχι μόνο δεν είμαι… αντικειμενικός αλλά και δηλώνω προκατειλημμένος γιατί μιλώ για αγαπημένους φίλους εκτός από ταλαντούχους δημιουργούς. Μιχάλης Τερζής και Κώστας Σκόνδρας «Τίποτα δεν μένει σταθερό»…(από το Όγδοο). Νέα και πανέμορφα λαϊκά τραγούδια αλά παλαιά με πολύ σύγχρονα μεράκια, που δείχνουν ότι σε αυτόν τον σκλαβωμένο τόπο, μπορεί ο όχλος να είναι σε βαθύ ταξικό κώμα και σε μεταστατική τηλεοπτική ηλιθιότητα αλλά το κλίμα, το χρώμα, τον ρυθμό εξακολουθούν να δίνουν οι μερακλήδες, που «κεντάνε» με μαστοριά τους καημούς, συνεχίζουν την σκυταλοδρομία της παράδοσης αφήνοντας το χνάρι τους. Είμαι πολλαπλά χαρούμενος γιατί πρόκειται για την γενιά μας. Περάσαμε στα γεμάτα στην δεύτερη και τρίτη εφηβεία και όμως συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος.
Κι αν δεν είναι αυτό η λύση και η προοπτική στο Ηρακλείτειο καημό «τα πάντα ρει», σκεφθείτε μόνο, ακούγοντας αυτά τα λαϊκά στολίδια, πόσοι από τα τριάντα τους σήμερα, για να μην πω από την κούνια τους είναι γερασμένοι πρόωρα σε όλες τις φάσεις της ζωής τους, κυρίως στην δημιουργία, με τις τσίκλες, που αφειδώς σερβίρουν. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν κανόνες, όσο κι αν δύσκολα θα βρείτε τέτοιες στην μουσική πράξη νεότερων γενεών. Ο Μιχάλης Τερζής έχει μοναδικό τρόπο να δημιουργεί απλά, ολοκληρωμένα, μεστά χαρούμενων χρωμάτων άσματα, με μελωδικό πλούτο εκφράσεων και μελωδιών. Όχι τώρα, αλλά από τα πρώτα του βήματα και συνεχίζει με την ωριμότητα της ζωής ν’ ακονίζει την ευαισθησία στην κοινωνική καφρίλα, που μας καταδυναστεύει.
Μας τρατάρει με τους συνεργάτες του 12 πρωτότυπες συνθέσεις, αληθινά στολίδια από αυτά, που πολύ «πειράζουν», να χρησιμοποιήσω την κλασική φράση του Μάρκου και άλλων μέγιστων βάρδων του ρεμπέτικου πανθέου. Στα έξι έγραψε και τους στίχους στα πιο κοινωνικά, θα έλεγα πολιτικά αιρετικά. Άλλα δυο οι στίχοι είναι συνεργατικοί αφενός με τον Τάκη Συρέλη και αφετέρου με τον Ηλία Μάστορη. Ένα στιχουργεί ο τραγουδιστής Κώστας Σκόνδρας, από ένα επίσης οι Άγγελος Αξιώτης, Δημήτρης Σχοινοπλοκάκης. Άφησα τελευταίο υπέροχο μεταφυσικό ρεμβασμό του αείμνηστου φίλου Ηλία Κατσούλη (ποτέ κιόλας πέρασαν 13 χρόνια από την πρόωρη αποδημία του;), που ρίχνει και την αυλαία στον δίσκο.
Θυμάμαι τον Μιχάλη Τερζή, γνωριστήκαμε στα πρώτα Φεστιβάλ Κ.Ν.Ε. ΟΔΗΓΗΤΗ. Από κομματικό καθήκον έγραφα ανυπόγραφα κείμενα-σκετσάκια της πυρκαγιάς, υποτίθεται για κοινωνικά ζητήματα, λόγου χάρη για την στρατευμένη νεολαία, και συνθέτες, φίλοι και σύντροφοι τα επένδυαν με μουσική. Φυσικά αυτά τα γραπτά της πλάκας ήταν για μένα πρωτόγονο πεδίο πρακτικής άσκησης, όπως δείχνει η κατοπινή πορεία, αλλά το αυτό φρονώ και για τους φίλους συνθέτες κι εκτελεστές. Ρομαντικά νεανικά πειράματα προάγγελοι κατοπινών δημιουργιών. Από τότε ξεχώριζε ο δημιουργικός οίστρος του Μιχάλη. Ο άνθρωπος έφτιαχνε από τότε ομορφάδες! Μια που το ’φέρε η κουβέντα βγήκανε «διαμαντάκια» από τα Φεστιβάλ της Κ.Ν.Ε.! Ας πούμε ο Χρύσανθος Μουζακίτης, γνωστός στους παλιότερους αναγνώστες της Ιστοσελίδας. Νέα παιδιά, τότε, περίσσευε το ταλέντο τους και άνοιξαν μουσικούς δρόμους. Για τον Μιχάλη, τον Χρύσανθο και τους άλλους θα τα ξαναπούμε και προσεχώς…
Ο άλλος της παρέας, ο Κώστας Σκόνδρας, χρονια φίλος και συνεργάτης, ήταν επιλογή του για δεκαετίες να παραμένει σχεδόν πεισματικά μόνο του πάλκου τραγουδιστής. Άργησε να μπει στο στούντιο να ηχογραφήσει και όπως το ξανάγραψα με κυνική ειλικρίνεια, έχασε η ελληνική μουσική από αυτή του την στάση. Είναι η δεύτερη δισκογραφική εργασία, η πρώτη ήταν ρεμπέτικες επανεκτελέσεις, και πιστοποιεί πόσα μπορεί να δώσει και στην συνέχεια, αρκεί να υπάρξουν έργα, και είμαι σε θέση να ξέρω ότι υπάρχουν. Ο Κώστας, θυμάται ο Μιχάλης, είναι παλιός και αγαπημένος φίλος απο το ξεκίνημά μας, το απέριττο αυτό Μουσικό Σχολείο του Βαγγέλη Ντίκου με την τόση σημαντική ιστορία. Το σημειώνω και ολίγον… διδακτικά για τους νεώτερους για το απο πότε και πώς τα φέρνουν του κύκλου τα γυρίσματα και γιατί το παλιό καλό κρασί γίνεται ευγεστότερο όσο γερνάει!
Το απόσπασμα από τον πρόλογο του συνθέτη δείχνει ανάγλυφα την σκέψη και την ουσία τού πώς βγαίνουν συλλογικά, δημιουργικά αυτές οι δουλειές, που κατά την γνώμη μου είναι η προβολή, σκυταλοδρομία και η συνέχεια της ίδιας, θαρρείς, σχετικά διαχρονικής παρέας, το διαρκές της γλέντι μέσε σε όλες τις αναποδιές: «Έρχεται κάθε στιγμή να επιβεβαιώσει με την αλήθεια της την ζοφερή πραγματικότητα της ζωής μας. Ο δίσκος αυτός περιέχει 12 τραγούδια, που ερμηνεύει υπέροχα ο Κώστας Σκόνδρας, που συνέθεσα την περίοδο των απαγορεύσεων και γράφτηκαν με μεγάλη περίσκεψη σε μια απόπειρα να ερμηνεύσω τις ιδέες και τα αισθήματα, που με διέπουν ως αντανάκλαση των δρώμενων του βίου μας στις μέρες μας. Η σαφής, καθαρή και απέριττη μουσική έκφραση των συμμετεχόντων καλλιτεχνών σε όλες τις φάσεις των ηχογραφήσεων ήταν ο βασικός μου στόχος. Τα τραγούδια αυτά ηχογραφήθηκαν χάριν της ανιδιοτελούς πρωτοβουλίας πολλών αγαπημένων φίλων μουσικών να συμπράξουν για τον σκοπό αυτό».
Αλφαβητικό προσκλητήριο ταλαντούχων παιχνιδιατόρων: Σπύρος Βλάχος (κιθάρες), Γιώργος Ζωγράφος (ακορντεόν), Στέλιος Καρύδας (κιθάρα), Δημήτρης Κοντογιάννης (μπαγλαμά), Άρης Κούκος (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά), Σωτήρης Μαργώνης (βιολί), Οδυσσέας Παπαθανασίου-Τερζής (κρουστά), Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρα), Δημήτρης Ρέπας (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά), Σοφράς Θανάσης (μπάσο), Στέλιος Τζανετής (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά). Λιζέτα Νικολάου, Ερωφίλη, Ντένια Κουρούση, Μάρθα Μορελεον (φωνητικά). Στο πιάνο και στην ενορχήστρωση ο συνθέτης.
Ο Μιχάλης Τερζής γεννήθηκε στην Αξιούπολη το 1954, σπούδασε πιάνο και θεωρητικά μουσικής στο Μακεδονικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης για 4 χρόνια και συνέχισε τις σπουδές στην Αθήνα κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα με τον Αλέξανδρο Αινιάν και τον Κ. Χρονόπουλο. Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του παίζοντας Πιάνο στις μπουάτ της Πλάκας «Απανεμιά» «Εσπερίδες» «Λήδρα» «Θεμέλιο», με διακεκριμένους καλλιτέχνες. Εμφανίζεται στην δισκογραφία το 1976 με μελοποιήσεις ποιημάτων Παλαμά, Ρίτσου, Σεφέρη, Κατσαρού, Καββαδία και στιχουργών: Λ. Παπαδόπουλου, Μ. Ελευθερίου, Ά. Δασκαλόπουλου κ. ά. Ακολουθεί πολυσέλιδη εργογραφία, που είναι αδύνατο να δημοσιευθεί, από λαϊκά τραγούδια μέχρι έργα «κλασσικής» συμφωνικής μουσικής, θεατρική, κινηματογραφική, τηλεοπτική μουσική. Συνεργάζεται με σχεδόν όλους τους τραγουδιστές με εκατοντάδες συναυλίες σε όλον τον κόσμο.
Ο Κώστας Σκόνδρας γεννήθηκε στον Πτελεό (Φτελιό το λέμε οι Βολιώτες) Μαγνησίας. Ξεκίνησε το 1977 από τις Πλακιώτικες μπουάτ, συνεργάζεται στο πάλκο με όλους τους τραγουδιστές του καιρού μας κι έχει πάρει μέρος σε πάνω από 500 συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Τραγουδιστών Ελλάδας (Ε.Τ.Ε.) και για πολλά χρόνια στις θέσεις Πρόεδρου Αντιπροέδρου και Γενικού Γραμματέα. Σήμερα είναι Πρόεδρος της Ένωσης Τραγουδιστών Ελλάδας και Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος (Π.Ο.Θ.Α.)
Επίλογος: Από τους πιο όμορφους δίσκους των τελευταίων ετών, που με την ποιότητά του «λέει» προς μουσικούς, ακροατές, κριτικούς και λοιπούς μουσικολογούντες και μη: Παλικάρια, αφήστε πια την γκρίνια και στρωθείτε στην δουλειά! Το λαϊκό τραγούδι είναι ακόμα εδώ, ανθίζει δίπλα μας, μέσα μας! Ας το ποτίζουμε με τους μεγάλους μας καημούς και δεν θα χάσουμε!
Ηλίας Βολιότης Καπετανάκης
