Η κυβέρνηση -ερήμην της αυτοδιοίκησης, των φορέων διαχείρισης και των πολιτών- επιχειρεί να υλοποιήσει ένα σχέδιο με έξι (6) μεγάλες μονάδες καύσης απορριμμάτων, με τρόπο ακόμη χειρότερο και από αυτόν που προβλέπονταν αρχικά στο ΕΣΔΑ. Δηλαδή, με μονάδες καύσης, που θα καίνε και σύμμεικτα (ανεπεξέργαστα) απορρίμματα, εκτός από τα δευτερογενή καύσιμα (RDF, SRF), τα οποία παράγονται στις μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων.
Προσπαθούν να αποκρύψουν το τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος των μονάδων. Με τις νέες μακροχρόνιες συμβάσεις οι δήμοι θα δεσμευτούν σε συγκεκριμένες ποσότητες, καθιστώντας την ανακύκλωση ασύμφορη οικονομικά. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες πολύτιμων υλικών, που θα μπορούσαν να ανακυκλωθούν, να οδηγούνται στις μονάδες καύσης. Το φυσικό – κοινωνικό περιβάλλον των –ήδη υποβαθμισμένων- περιοχών, στις οποίες σχεδιάζεται να εγκατασταθούν οι μονάδες καύσης θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο.
Το «περιβάλλον» ας καεί… Οι Δήμοι θα υπογράψουν με τους ιδιώτες, -συμπράξεις Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)-, 25ετείς συμβάσεις, οι οποίες θα ορίζουν το τίμημα ανά τόνο, που θα κληθούν να το πληρώσουν οι «χρήστες» της υπηρεσίας, δηλαδή οι δήμοι και οι δημότες, μέσω των δημοτικών τελών. Η Κυβέρνηση ομολογεί ουσιαστικά την αδυναμία της να λειτουργήσει στις «νόρμες της κυκλικής οικονομίας» και γι’αυτό βγαίνει από το προστατευτικό περιβαλλοντικό δίχτυ της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
———————
Δυτικό Μέτωπο: 25ετείς συμβάσεις με δήμους & «χαράτσι». Έως και τριπλάσια δημοτικά τέλη με έξι εργοστάσια καύσης
Στο θέμα των εργοστασίων καύσης αναφέρεται με εκτενή ανακοίνωσή του αλλά και ένα κατατοπιστικό βίντεο το «Δυτικό Μέτωπο», τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση γνωρίζει ότι τέτοιου τύπου μονάδες καύσης δεν χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, διότι δε θεωρούνται συμβατές με τους στόχους της κυκλικής οικονομίας. Προκειμένου, όμως, να κρύψει τη χρόνια αναποτελεσματικότητα του κράτους στην ανακύκλωση, αλλά και για να εξυπηρετήσει τα εργολαβικά συμφέροντα, αποφάσισε να τις κάνει χωρίς ευρωπαϊκά κονδύλια, με τη γνωστή μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), δηλαδή, με συγχρηματοδότηση με τους ιδιώτες. Οι Δήμοι θα υπογράψουν με τους ιδιώτες 25ετείς συμβάσεις, οι οποίες θα ορίζουν το τίμημα ανά τόνο, που θα κληθούν να το πληρώσουν οι «χρήστες» της υπηρεσίας, δηλαδή οι δήμοι και οι δημότες, μέσω των δημοτικών τελών. Με δεδομένο το υψηλό κατασκευαστικό κόστος -που πρέπει να αποσβεστεί- και το υψηλό λειτουργικό κόστος -που πρέπει να αποφέρει σημαντικά κέρδη- θα έχουμε να κάνουμε με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο «χαράτσι» και με περαιτέρω αύξηση του συνολικού κόστους διαχείρισης», προστίθεται.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει «εντέχνως» και άτυπα αφήσει να γίνουν γνωστά οι έξι περιοχές που θα δημιουργηθούν τα εργοστάσια καύσης αλλά και τη δυναμικότητά τους (Ροδόπη, Κοζάνη, Κέντρο Πελοποννήσου -Αρκαδία, Ηλεία ή Αχαΐα -, Βοιωτία, Αττική και Ηράκλειο Κρήτης), ωστόσο δεν έχει προσδιορίσει τη δυναμικότητα του εργοστασίου στην Αττική. Αναφορικά με την μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας πληροφορίες αναφέρουν ότι το εργοστάσιο θα χωροθετηθεί πιθανότατα στην Χαλυβουργική, ενώ οι ίδιες πληροφορίες επιμένουν ότι και το εργοστάσιο της Βοιωτίας θα κατασκευαστεί σε παλιό λατομείο στα όρια με την Αττική, κοντά στην Αττική Οδό στο ύψος της Ελευσίνας. Επισημαίνετε ότι τα συγκεκριμένα εργοστάσια είναι εκτός του διαγωνισμού για την χωροθέτηση εργοστασίων επεξεργασίας των απορριμμάτων της Αττικής, ο οποίος αναμένεται να προκηρυχθεί μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι.
Σε ότι αφορά την διαμόρφωση των δημοτικών τελών για τα απορρίμματα, οι εκτιμήσεις των στελεχών των υπηρεσιών διαχείρισής τους, κάνουν λόγο για έως και τριπλασιασμό τους, στις πολυπληθείς περιφέρειες και ιδιαίτερα στην Αττική, ως οικονομικό αποτέλεσμα της πρόθεσης της Κυβέρνησης για την κατασκευή και λειτουργία σε όλη τη χώρα, έξι εργοστασίων καύσης σε όλη τη χώρα, με την μέθοδο σύμπραξης Δημοσίου-Ιδιωτών ΣΔΙΤ»…
Κι αυτό γιατί το ιδιαίτερα υψηλό κόστος κατασκευής των συγκεκριμένων εργοστασίων που η Κυβέρνηση φέρεται να έχει επιλέξει να μην ενταχθούν για χρηματοδότηση σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, αλλά αυτή να γίνει με την μέθοδο ΣΔΙΤ, υπολογίζεται ότι υποχρεωτικά θα μετακυλιθεί στους δήμους και τους δημότες, ώστε να είναι ελκυστική η προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων. Εκτιμάται ότι το κόστος διαχείρισης ενός τόνου απορριμμάτων στην Αττική από περίπου 55 ευρώ που είναι σήμερα είναι πιθανό να εκτιναχθεί έως το ποσό των 120 με 150 ευρώ. Ας μην διαφεύγει ότι ήδη με αποφάσεις του ΕΔΣΝΑ έχει επιβληθεί από το 2022 στην Αττική επιβάρυνση 35 ευρώ (από 20) του τέλους ταφής για το 2025, που έχει προσδιορισθεί ότι θα αυξηθεί σε 45 το 2026 και 55 το 2027. Σε αυτό το κοστολόγιο, θα πρέπει να συνυπολογισθεί και προστεθεί πρέπει να προστεθούν μία ακόμη επιβάρυνση ύψους 30 έως 50 ευρώ, τέλος καύσης, για το εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων, 700.000 τόνων ετησίως που σχεδιάζεται να κατασκευασθεί στην Αττική.
Όλη η ανακοίνωση του Δυτικού Μετώπου
Όταν ένα υπουργείο επιλέγει τη μέθοδο των διαρροών, προκειμένου να προετοιμάσει την κοινή γνώμη, σημαίνει πως τη φοβάται και επιχειρεί να μετρήσει τις αντιδράσεις της. Ακριβώς αυτό κάνει και το ΥΠΕΝ, προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος για τις μονάδες καύσης.
Παρουσίασε τα βασικά σημεία μιας μελέτης σκοπιμότητας, για τη δημιουργία δικτύου μονάδων «ενεργειακής αξιοποίησης αστικών σύμμεικτων αποβλήτων», με μοναδικούς προσκεκλημένους τους βασικούς «παίχτες» της ενέργειας (ΤΕΡΝΑ, ΑΚΤΩΡ, MOTOR OIL, METLEN – Μυτιληναίος, ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ) και φρόντισε να διαρρεύσει το σενάριο για τη χωροθέτηση των μονάδων, προκειμένου να μετρήσει αντιδράσεις.
Το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ είχε προειδοποιήσει γι’ αυτήν την εξέλιξη, από την περίοδο της διαβούλευσης για το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), το 2020. Η Κυβέρνηση, προκειμένου να επιβάλει τις μονάδες καύσης, έθεσε τον υπερφίαλο στόχο της μείωσης των προς ταφή αποβλήτων κάτω από 10%, μέχρι το 2030, με την υποσημείωση ότι οι στόχοι αυτοί «δεν μπορούν να επιτευχθούν αν δεν υπάρξει ενεργειακή αξιοποίηση των απορριμμάτων»!!!
Οι στόχοι αυτοί ήταν υψηλότεροι, ακόμη και από τους στόχους που έθεταν οι ευρωπαϊκές οδηγίες, οι οποίες έκαναν λόγο για 15% ταφή, μέχρι το 2035, υπό την προϋπόθεση η χώρα – μέλος να ανακυκλώνει πάνω από το 60% το 2020. Με την ανακύκλωση σε εθνικό επίπεδο να μην ξεπερνά το 15%, είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι, αφενός, η καύση έρχεται να υποκαταστήσει την (ανύπαρκτη) ανακύκλωση και, αφετέρου, πρέπει να καίγονται (και) τα ανεπεξέργαστα σύμμεικτα απορρίμματα του πράσινου κάδου.
Τώρα, η κυβέρνηση -ερήμην της αυτοδιοίκησης, των φορέων διαχείρισης και των πολιτών- επιχειρεί να υλοποιήσει ένα σχέδιο με έξι (6) μεγάλες μονάδες καύσης απορριμμάτων, με τρόπο ακόμη χειρότερο και από αυτόν που προβλέπονταν αρχικά στο ΕΣΔΑ. Δηλαδή, με μονάδες καύσης, που θα καίνε και σύμμεικτα (ανεπεξέργαστα) απορρίμματα, εκτός από τα δευτερογενή καύσιμα (RDF, SRF), τα οποία παράγονται στις μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων (ΜΕΑ) και μέρος τους καίγεται, ήδη, στην τσιμεντοβιομηχανία.
Χωρίς χρηματοδότηση από την ΕΕ, οι πολίτες επωμίζονται όλο το κόστος
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι τέτοιου τύπου μονάδες καύσης δεν χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, διότι δε θεωρούνται συμβατές με τους στόχους της κυκλικής οικονομίας. Προκειμένου, όμως, να κρύψει τη χρόνια αναποτελεσματικότητα του κράτους στην ανακύκλωση, αλλά και για να εξυπηρετήσει τα εργολαβικά συμφέροντα, αποφάσισε να τις κάνει χωρίς ευρωπαϊκά κονδύλια, με τη γνωστή μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), δηλαδή, με συγχρηματοδότηση με τους ιδιώτες. Οι Δήμοι θα υπογράψουν με τους ιδιώτες 25ετείς συμβάσεις, οι οποίες θα ορίζουν το τίμημα ανά τόνο, που θα κληθούν να το πληρώσουν οι «χρήστες» της υπηρεσίας, δηλαδή οι δήμοι και οι δημότες, μέσω των δημοτικών τελών. Με δεδομένο το υψηλό κατασκευαστικό κόστος -που πρέπει να αποσβεστεί- και το υψηλό λειτουργικό κόστος -που πρέπει να αποφέρει σημαντικά κέρδη- θα έχουμε να κάνουμε με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο «χαράτσι» και με περαιτέρω αύξηση του συνολικού κόστους διαχείρισης.
Το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ έχει τονίσει σε όλους τους τόνους πως η κυβέρνηση και το λόμπυ των σκουπιδιών αξιοποιούν το αδιέξοδο που οι ίδιοι δημιούργησαν -με τα αξιοθρήνητα ποσοστά ανάκτησης, με την εξάντληση του ΧΥΤΑ Φυλής, με την απουσία εναλλακτικών χώρων ταφής και με το υπέρογκο κόστος διαχείρισης- για να επιβάλουν ως σωτήρια λύση την καύση. Προσπαθούν να αποκρύψουν το τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος των μονάδων. Με τις νέες μακροχρόνιες συμβάσεις οι δήμοι θα δεσμευτούν σε συγκεκριμένες ποσότητες, καθιστώντας την ανακύκλωση ασύμφορη οικονομικά. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες πολύτιμων υλικών, που θα μπορούσαν να ανακυκλωθούν, να οδηγούνται στις μονάδες καύσης. Το φυσικό – κοινωνικό περιβάλλον των -ήδη, υποβαθμισμένων- περιοχών, στις οποίες σχεδιάζεται να εγκατασταθούν οι μονάδες καύσης θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο.
Το έχουμε πει και τεκμηριώσει χιλιάδες φορές και με πολλούς τρόπους: το σημερινό μοντέλο διαχείρισης των αστικών αποβλήτων -είτε με ταφή, είτε με καύση- είναι μη βιώσιμο περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά. Το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, αντί των κερδοσκοπικών, φιλο-εργολαβικών σχεδιασμών της κυβέρνησης, προτάσσει την αποκεντρωμένη διαχείριση, με δημόσιο χαρακτήρα και με έμφαση στην πρόληψη, στην προδιαλογή και στην ανάκτηση υλικών. Και το έχει κάνει, όχι με λόγια, αλλά με συγκεκριμένες προτάσεις και μεθοδολογία.
Κατά συνέπεια, εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας στα κυοφορούμενα σχέδια καθιέρωσης της καύσης ως βασικής μεθόδου διαχείρισης των αστικών αποβλήτων και στο πλαίσιο αυτό δεσμευόμαστε να αναπτύξουμε μια πολυεπίπεδη καμπάνια ενημέρωσης και κινητοποίησης των πολιτών της Αττικής, σε πρώτη φάση, για να τα αποτρέψουμε.
