Το πεπρωμένο… φυγείν αδύνατο…
Εάν ο Ανδρέας Παχατουρίδης είχε, -όπως του είχε προταθεί-, αποσυρθεί το 2014, … ή έστω και με καθυστέρηση το 2019, θα καταγράφονταν ως ένας από τους ποιο πετυχημένους δημάρχους της Ελλάδας… Σήμερα με τους κινδύνους για την υστεροφημία του και όχι μόνο να είναι πλέον ορατοί ακόμη και στους «μη αντιπάλους» του, το μόνο που του έχει μείνει είναι να διαπραγματευθεί το «μετά τις εκλογές του 2023 προσωπικό έπος του» της δημόσιας πορείας του, με τους τοπικούς διαδόχους του, αλλά και το κουβέρνο όποιο κι αν είναι αυτό…
—————–
Αυτό που επείγει σήμερα στην Πόλη του Περιστερίου είναι η οικοδόμηση ενός μηχανισμού ομαλής μετάβασης της εξουσίας, στην επόμενη γενιά «δημογερόντων*» που θα προκύψει νομοτελειακά από τις εκλογές του 2023, με την επισήμανση ότι στην πολιτική ο χρόνος τρέχει πάντα με «εκατό… συν…». Κι αυτό γιατί η πόλη, στην κατάσταση που βρίσκεται δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να «χάσει» το τραίνο την αναμόρφωσης και αναγέννησης μέσω της βοήθειας που προσφέρουν τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά προγράμματα και όχι μόνο…
Φυσικά, η «τύχη» του Παχατουρίδη, σε ότι αφορά την πλειοψηφική επανεκλογή του, -που είναι και το ζητούμενο γι’αυτόν και τους συν αυτόν συνοδοιπόρους του-, εξαρτάται από σταθερούς, αλλά και αστάθμητους παράγοντες…
Αναλυτικά τα δρώμενα…
Ας δούμε λοιπόν τις εξελίξεις ή μάλλον τις προβλέψεις για τις επερχόμενες εξελίξεις στα αυτοδιοικητικά της Πόλης, εξελίξεις που θα καθορίσουν και την τύχη, -πολιτική εννοείται-, του Ανδρέα Παχατουρίδη και των συν αυτό σε παράταξη δημοτικών ανδρών και φυσικά γυναικών…
Η επικράτηση του Ανδρέα Παχατουρίδη στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές που θα γίνουν μετά από 20 μήνες περίπου και η παραμονή του στην εξουσία που του δίνει ο Δημαρχιακός Θώκος του Δήμου Περιστερίου, ανεξάρτητα από το θηριώδες 74% των εκλογών του 2019, χαρακτηρίζονται από πλήρη αβεβαιότητα. Ωστόσο, ο διαχρονικός Δήμαρχος Περιστερίου κάνει ό,τι περνά και θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να παραμείνει στην εξουσία, πολλώ δε μάλλον, όταν θεωρείται πιθανή η «διάλυση» της παράταξής του και η τρώση της υστεροφημίας του…
Οι καταστάσεις που θα επηρεάσουν τα μάλλα, την επανεκλογή του ή ακόμη και την μη νέα υποψηφιότητά του, είναι:
α) Το δικαίωμα της εκ νέου υποψηφιότητάς του: Τα δεδομένα μέχρι στιγμής που καθορίζουν το δικαίωμα του Παχατουρίδη να είναι ξανά υποψήφιος για δήμαρχος στην πόλη του Περιστερίου, είναι απαγορευτικά γι’ αυτό, αφού συνεχίζει να ισχύει η διάταξη νόμου (Καποδίστριας) που ορίζει ότι «δεν επιτρέπεται η υποβολή εκ νέου υποψηφιότητας για το αξίωμα του δημάρχου για όσους έχουν διανύσει στον ίδιο δήμο δύο θητείες συνεχώς τις αμέσως προηγούμενες αυτοδιοικητικές περιόδους. Ο αναγνώστης να μην συγχέει το τι έγινε στις εκλογές του 2014 και του 2019, αφού και στις δύο υπήρχε πρόβλεψη νόμου, -(είχε κατατεθεί ως τροπολογία της τελευταίας στιγμής)-, ότι η απαγορευτική για τρίτη συνεχή θητεία δημάρχου διάταξη θα ίσχυε από την επόμενη εκλογική διαδικασία… Προς το παρόν, κατάργηση ή τροποποίηση ή νομοθετική χρονική μετατόπιση της αναφερθείσας απαγορευτικής διάταξης δεν υπάρχει, … αν και στην Ελλάδα, όλα γίνονται ακόμη και στο +12…
β) Η συρίκνωση της εκλογής βάσης του: Παρόλο που οι εντυπώσεις του σήμερα, δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, η πραγματική εκλογική βάση του πολιτικού αυτοδιοικητικού φαινομένου «Παχατουρίδης» βρίσκεται σε τροχιά συρίκνωσης, ιδίως στον πληθυσμό που είτε θεωρείται ενήμερος προσώπων, καταστάσεων και πολιτικών υλοποίησης δράσεων της δημοτικής διοίκησης, είτε πρόκειται για μέλη πολιτικών και κοινωνικών ομάδων που βιώνουν τις πραγματικές υστερήσεις της δημοτικής αρχής στην καθημερινότητά τους… Το μειονέκτημα του Παχατουρίδη και της ομάδας του είναι ότι η τάση απελευθέρωσης και βασικά απεξάρτησης από την πολιτική χειραγώγηση και προπαγάνδα τους, που παρατηρείται πλειοψηφικά στις ομάδες των νέων και δυναμικών κοινών που ηλικιακά ορίζονται ως 22 – 50 ετών περίπου… Σ’ αυτές τις κοινωνικές ομάδες ισχύει το «ότι έδωσες… έδωσες…, υπήρξε γνώση της αλήθειας… και τώρα πάμε για καινούργιες πολιτείες»…
γ) Η εμμονή Παχατουρίδη να παραμείνει στην εξουσία: Η τρέχουσα τοπική πολιτική πραγματικότητα δείχνει μια πορεία άτυπης και υποβόσκουσας σύγκρουσης του Παχατουρίδη με το τοπικό εκλογικό σώμα, κάτι που προμηνύει σημαντικές επιπτώσεις για το μέλλον της Διοίκησής του και των μελών του κλειστού κύκλου του. Η πορεία αυτή επηρεάζεται και ενδεχομένως ορίζεται από τα εξής:
1). Το γήρας ού γαρ έρχεται μόνο…: Η ηλικία νομοτελειακά επηρεάζει και την σφοδρότητα της φυσικής και ενίοτε της πνευματικής δραστηριότητας, γεγονός που έχει πλέον φανερό αντίκτυπο στην πολιτική, κοινωνική και όχι μόνο… καθημερινότητα του κου Παχατουρίδη… Και μακριά απ’εμάς ο ηλικιακός ρατσισμός, αφού και οι δύο ανήκουμε στο ίδιο ηλικιακό γκρούπ….
2). Η απολυτότητα του ελέγχου της διοίκησης του Δήμου: Είναι γνωστό τις πάσι ότι το σύνολο των αντιδημάρχων και αιρετών στελεχών που κατέχουν θέσεις διοίκησης, είναι στην πράξη «φερέφωνα» και εκτελεστές των αποφάσεων που λαμβάνει σε προσωπικό αυστηρά επίπεδο ο δήμαρχος κος Ανδρέας Παχατουρίδης… Ο τελευταίος, για άγνωστους λόγους, διοικεί, όχι με τα προαναφερθέντα στελέχη, αλλά με επιλεγμένους σε κάθε τομέα δράσεων του Δήμου, υπηρεσιακούς παράγοντες, οι οποίοι στην πράξη υπερβαίνουν ή παρακάμπτουν, -ελεώ Παχατουρίδη-, τις αρμοδιότητες και την εξουσία των αιρετών προϊσταμένων τους… Με το Δήμαρχο αποκομμένο συνειδητά πλέον από τις τοπικές λαϊκές μάζες, η πορεία των πολιτικών πραγμάτων βαίνει ουσιαστικά σε τροχιά απομάκρυνσης από το σύστημα που με πολύ επιμονή είχε στήσει ο κος Παχατουρίδης…
3) Ο Φόβος του προβοκάτορα και η σταδιακή εκκαθάριση κάθε μη αρεστού: Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στον κλασσικό ρόλο του προβοκάτορα, όπως έχει εμπεδωθεί ως πολιτικός ρόλος στις σύγχρονες κοινωνίες και πολιτικές ομάδες… Παρατηρείται, όμως, τελευταία το φαινόμενο, στελέχη πολιτικά και μη, στον στενό ή τον ευρύτερο κύκλο και περίγυρο του Άρχοντα της Δυτικής Όχθης, να δείχνουν τάσεις ουσιαστικής απεξάρτησης από το σύστημα πολιτικής χειραγώγησης που έχει καλλιεργήσει όλα αυτά τα χρόνια της παντοδυναμίας του.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
α) η διαγραφή ενός πολιτικού «παιδιού» του από την δημοτική παράταξή του, με αίτιο την αμφισβήτηση από το τελευταίο της απόφασης του Δημάρχου να έλθει σε πολιτικό γάμο με αρχηγό μικρής αντιπολιτευτικής δημοτικής παράταξης και η άμεση ένταξη και αναβάθμισή του στην διοικητική πυραμίδα του Δήμου.
β) Η ξαφνική αποψίλωση αρμοδιοτήτων νέου σε ηλικία αλλά πανίσχυρου πολιτικά αντιδημάρχου και η μεταφορά – εκχώρησή τους στον προσχωρήσαντα προαναφερθέντα αρχηγό της μονοεδρικής (εξέλεξε μόνο τον αρχηγό της) αντιπολιτευτικής δημοτικής ομάδας. Μάλιστα με τις τελευταίες αρμοδιότητες που του αποδόθηκαν με απόφαση του Δημάρχου, θεωρείται ότι είναι ο ποιο ισχυρός σε εξουσίες «εντεταλμένος σύμβουλος» δημάρχου και δήμου σε όλη τη χώρα με το προνόμιο μάλιστα να έχει το δικαίωμα μαζί βέβαια με τον δήμαρχο υπογραφής για αυτές τις εξουσίες που απέκτησε…
4) Εκκαθάριση χρεών και δέσμευση εν δυνάμει «φίλιων» δυνάμεων: Εάν κάποιος ανατρέξει στο σκηνικό της καθημερινότητας σε ότι αφορά τον Δήμο και τις θυγατρικές του, σπανίως θα βρει προσωπική εμπλοκή του Δημάρχου… Ο διάβολος, όμως, ως συνήθως κρύβετε στις λεπτομέρειες, Τα θυγατρικά νομικά πρόσωπα του Δήμου, προχωρούν στην εκκαθάριση δια της διαγραφής, -νόμιμης ή μη νόμιμης δεν έχει καμία σημασία-, με περίεργες μάλιστα διαδικασίες τεραστίων ποσών οφειλετών του Δήμου, ενώ θολό έως σκοτεινό παραμένει το θέμα ελέγχου των πραγματικών οφειλών του επιχειρηματικού κλάδου της Πόλης, όπως επίσης και της ορθής τήρησης των συμβατικών υποχρεώσεων όσων με βάση συμβάσεις εκμεταλλεύονται ακίνητα και κοινόχρηστους χώρους του Δήμου…
Με απλά λόγια, αυτό που φαίνεται σε όσους έχουν την θέληση, επιμονή και υπομονή να παρατηρούν τα «τοπικά δημοτικά πεπραγμένα», είναι η λεύκανση κάθε δυσάρεστης σχέσης και υποχρέωσης επιχειρηματιών προς τον Δήμο, σε βαθμό που κάλλιστα θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος και ασφαλώς να τεκμηριωθεί, αγγίζουν τα όρια της νομιμότητας στην διοικητική πρακτική και υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος…
δ) Διαδοχή των πραγμάτων: Στη χώρα μας, οι ισχυρές πολιτικές δυναστείες, πάντα έχουν χώρο και μακροχρόνιο σχέδιο για την διατήρηση της «οικογενειακής» παράδοσης πολιτικού επαγγελματισμού… Βασικό χαρακτηριστικό τους, η εξ απαλών ονύχων επικοινωνιακή και όχι μόνο προβολή των εν δυνάμει διαδόχων των πρωταγωνιστών σε πραγματικές θέσεις εξουσίας…
Χαρακτηριστικά παραδείγματα, οι πολιτικές δυναστείες, Καραμανλή, Παπανδρέου, οι οικογένειες Μητσοτάκη και Μπακογιάννη, Βαρβιτσιώτη, κλπ… Η οικογενειακή συνέχεια σε πολιτικές θέσεις και θέσεις εξουσίας είναι μεν επιθυμητή από τα πολιτικά κόμματα και τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, αλλά απαράβατος όρος για την διατήρηση της αλυσίδας διαδοχής είναι αυτό να είναι αποδεκτό ως απόλυτα ελεγχόμενο…
Στα αυτοδιοικητικά, η μόνη περίπτωση υλοποίησης διαδικασιών πολιτικής οικογενειακής κληρονομιάς, αν και σε διαφορετικό μοτίβο από τα συνηθισμένα είναι η πολιτική καριέρα του Κώστα Μπακογιάννη, σημερινού Δημάρχου Αθηνών…, με την παράμετρο ότι αυτή στηρίζεται και υποστηρίζεται απ-ό ολόκληρο σύστημα που ακολουθεί, παρακολουθεί και ενισχύει επικοινωνιακά τα βήματά του, καλύπτοντας τα λάθη εξουσίας στα οποία πέφτει…
Στα τοπικά πράγματα, όπως έχει γράψει και η στήλη, υπάρχει μία υποβόσκουσα πολιτική φήμη, -σπερμολογία θάλεγε κάποιος-, περί πρότασης του Δημάρχου Περιστερίου για διαδοχή του από τον στενό οικογενειακό κύκλο του, αν και αυτό δεν έχει πάρει μέχρι σήμερα επίσημη χροιά, ούτε φυσικά έχει επιβεβαιωθεί. Φυσικά κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την συνεχή παρουσία ενός από τα άρρενα τέκνα του Άρχοντα της Πόλης, στις συνεδριάσεις του δημοτικού Συμβουλίου, στην αίθουσα της Ξυλοτεχνίας και πριν αυτές γίνουν λόγω μέτρων εξ αποστάσεως και όχι με φυσική παρουσία… με διαρρεόμενη ως προβαλλόμενη δικαιολογία την συνάντηση με «φίλους»…
ε) Οικουμενικότητα της διαδοχής «για το καλό της Πόλης»: Μία ιδιαίτερη εκδοχή της διαδοχής πετυχημένων αιρετών Αρχόντων, -που συνειδητοποιούν ως έμπειροι πολιτικοί ότι επέρχεται ο τερματισμός της διαχρονικής διαδρομής τους στους θρόνους της εξουσίας, λόγο της αναπόφευκτης πέραν των άλλων φθοράς-, είναι ο ονειρικός ή μάλλον οραματικός εναγκαλισμός της οικουμενικότητας της διαδοχής ή αν θέλετε με απλά λόγια το πέρασμα σε οικουμενικά σχήματα διοίκησης με τους ίδιους τιμή και δόξα ως επικεφαλής… Το γιατί είναι εύκολα κατανοητό. Από την μία πλευρά δεν χάνεται η «έδρα» της εξουσίας και από την άλλη, το παρελθόν, εμβαπτίζεται στο νέον και συνεπώς η νέα πραγματικότητα, η «οικουμενικότητα» του διοικείν, τους καθιστά όλους πλέον συνυπεύθυνους για τα πεπραγμένα όλης της διαχρονικής διοικητικής διαδρομής του κυρίαρχου «Άρχοντα»…
Πάνω σ’ αυτό, κυκλοφόρησαν πρόσφατα, -στην τοπική πολιτική σκηνή-, «φήμες» για την αναγκαιότητα συγκρότησης «οικουμενικού ψηφοδελτίου» με συνένωση όλων ή σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμενων που αγωνιούν για την Πόλη, προκειμένου να αντιμετωπίσουν με την συνολική πολιτική ισχύ τους τις προκλήσεις που έρχονται για τον Δήμο… Κατά την ίδια σπερμολογία φημών, το αναφερθέν σενάριο «περί οικουμενικότητας» στις επερχόμενες εκλογές του 2023, διακινείται από τον στενό κύκλο Παχατουρίδη, με την σημείωση ότι θα ήταν δυνατή η επίτευξη ενός εκλογικού αποτελέσματος μεγαλύτερου του 85% του εκλογικού σώματος… Το αποτέλεσμα αυτό δε θα δημιουργούσε στα κλιμάκια της Κυβέρνησης, -όποιας κι αν ήταν αυτή-, πολύ μεγάλο σεβασμό για την διοίκηση του δήμου, γεγονός που θα είχε και αντίκρισμα στην αντιμετώπιση της Πόλης από την κεντρική εξουσία….
Το σενάριο αυτό, δεν έχει μέχρι σήμερα επιβεβαιωθεί ως προς την πηγή διακίνησής του… αν και πράγματι διακινείται ως φαεινή ιδέα των τοπικών πολιτικών κύκλων, με προεξάρχοντες όσους ανήκουν στον πολύ στενό κύκλο του προηγούμενου Δημάρχου της Πόλης, που παρά την προχωρημένη ηλικία του συνεχίζει να παραμένει και να επιμένει να είναι δραστήριος στα πολιτικά της πράγματα, έστω και μόνο στην μορφή των συζητήσεων και της διαρκούς μόχλευσης και διαβούλευσης… πόσο μάλλον που ο στενότερος συνεργάτης του έχει τύχει φροντίδας και στοργής τις πράγμασι από τον νυν Δήμαρχο…
στ) Οι επιλογές για το τελικό γίγνεσθαι: Νομοτελειακά δύο είναι οι επιλογές που προσφέρονται στον νυν Δήμαρχο της Πόλης για το μέλλον…., και την «ασφαλή πρόβλεψη και εξασφάλιση» του μέλλεσθε και της υστεροφημίας του πολιτικής και όχι μόνο…
1η επιλογή: Οικογενειακή διαδοχή ως κανονικότητα των τοπικών πολιτικών δρώμενων. Το πλεονέκτημα αυτής της επιλογής είναι ότι, -σύμφωνα με όσα έχουν γίνει ανεπίσημα γνωστά-, σαν λύση έχει πλέον γίνει αποδεκτή από τον παλιό και ενδοπαραταξιακά ισχυρό διαχρονικό κύκλο των συνεργατών του κυρίου Δημάρχου… Μειονέκτημά της και μάλιστα πολύ ισχυρό, -σε βαθμό αποτρεπτικό-, το γεγονός ή αν θέλετε η εκτίμηση ότι η «οικογενειακή διαδοχή» θα προκαλέσει ισχυρές πολιτικές αντιπαραθέσεις και θα ενισχύσει πολιτικές αντιπάθειες προς την «δυναστεία Παχατουρίδη» ειδικά δε ενδοπαραταξιακά…
2η επιλογή: Οικουμενικότητα διοίκησης ως πολιτική κληρονομιά: Αν και όλοι, μα όλοι, -όπως λέει και η λαϊκή μούσα-, γαργαλιόνται από το όραμα που τους προσφέρει η γλύκα της εξουσίας, μία εξουσία που γνωρίζουν ότι ποτέ οι ίδιοι δεν θα καταφέρουν να την αγγίξουν…, δύσκολα θα συναινέσουν για την συμμετοχή τους σε ένα τέτοιο σχήμα… Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν προκύψει συζήτηση για σχήμα αυτής της μορφής, αυτή θα γίνει με ξοφλημένους πολιτικούς παράγοντες χωρίς κανένα βάθος επιρροής στο τοπικό εκλογικό σώμα, καταγεγραμμένοι ως εξουσιαστές** όπως π.χ. είναι γνωστός τις πάσι πάλαι ποτέ κοινωνιστής και νυν έχοντας ως παίγνιο τον ρόλο του τηλεοπτικού παρουσιαστή…
Το γιατί της δυσκολίας του μέγιστου Άρχοντα
Ο Δήμαρχος Περιστερίου, σήμερα πληρώνει τα λάθη του παρελθόντος. Για να κυριαρχήσει πολιτικά, κατάφερε με πολλούς και διαφόρους τρόπους, -δεν είναι την παρούσης να αναφερθούν-, να αποψιλώσει την τοπική κοινωνία από κάθε αξιόλογο πολιτικό στέλεχος, αντίθετο απ’ αυτόν και ταυτόχρονα να εμποδίσει την υγιή ανάπτυξη πολιτικών νεόφυτων ενδοπαραταξιακά.
Κατάφερε με αυτόν τον άκριτο, ανιστόρητο και υστερόβουλο τρόπο, από την μία να διοικήσει την πόλη για 20 χρόνια, χωρίς καμία σοβαρή αντιπαράθεση που θα λειτουργούσε κριτικά, αποτρέποντας τον από επικίνδυνους αυταρχισμούς και από την άλλη να μην υπάρχει πλέον καμία ορθή λύση για την παράδοση της εξουσίας της Πόλης…
Ταυτόχρονα, η πολύ πετυχημένη προσπάθειά του να ελέγξει κάθε δημόσια υπηρεσία στα όρια του Δήμου που διοικεί ή υπηρεσία με την οποία ο Δήμος και η διοίκησή του συναλλάσσονται, είχε σαν συνέπεια να πάψει να υπάρχει ο υπηρεσιακός αντίλογος στα πεπραγμένα του, κάτι που οδήγησε στην πεπίθεση του ανεξέλεγκτου των πεπραγμένων του…
Όλα αυτά συνετέλεσαν στο ουσιαστικά ανεξέλεγκτο της εξουσίας αλλά κυρίως των πεπραγμένων του, κάτι που αντακαλάται στην κατάσταση που βρίσκεται πλέον η πόλη μετά από μία 20ετεία διοίκησης από τον ίδιο…
Με απλά λόγια… η πόλη καταρρέει μέσα στην ανομία, ανομία που οφείλεται αποκλειστικά στην διοίκηση Παχατουρίδη με τις επιπτώσεις της στα πολεοδομικά, περιουσιακά, διοικητικά και οικονομικά του Δήμου να χρήζουν πλέον πειστικές απαντήσεις, … απαντήσεις που μπορεί να οδηγήσουν τους κατά νόμο υπεύθυνους στα παραδοσιακά κτίρια της Ευελπίδων…. Με ότι κι αν αυτό σημαίνει…
Εάν ο Ανδρέας Παχατουρίδης είχε, -όπως του είχε προταθεί-, αποσυρθεί το 2014, … ή έστω και με καθυστέρηση το 2019, θα καταγράφονταν ως ένας από τους ποιο πετυχημένους δημάρχους της Ελλάδας… Σήμερα με τους κινδύνους για την υστεροφημία του και όχι μόνο να είναι πλέον ορατοί ακόμη και στους «μη αντιπάλους» του, το μόνο που του έχει μείνει είναι να «διαπραγματευθεί» το «μετά τις εκλογές του 2023 έπος» της δημόσιας πορείας του, με τους τοπικούς διαδόχους του, αλλά και το κουβέρνο όποιο κι αν είναι αυτό…
Το «παιχνίδι του Παχατουρίδη», αρέσει … δεν αρέσει … έχει φθάσει στο τέλος του,… χωρίς να υπάρχει πλέον η δυνατότητα επιστροφής…
Ο μόνος που το κατάφερε είναι ο σημερινός υφυπουργός Άμυνας και πρώην Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς… Εκείνος, όμως, είχε την σοφία να προκάμει το νωρίς της αποχώρησης… και να αφήσει χώρο και χρόνο στους νέους… Είπαμε… όλα γίνονται σωστά… όταν αποφασίζονται και εκτελούνται στον σωστό χρόνο…
Σε κάθε περίπτωση, ο κος Παχατουρίδης, εν τη πολιτική δύναμη και σοφία του, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι όλα τα πατήματα, αλλά και σημάδια μένουν και δεν ξεχνιούνται… με την δράση να φέρνει πάντα αντίδραση… κι αυτό είναι που θα συναντά πλέον απ’ εδώ και εμπρός…
Πως αναφέρει και το ευαγγελικό των Αγίων Πατέρων…. «ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω»… Ας μην ξεχνά κανείς ότι όποιος πρόκαμε… πρόκαμε να πάρει «άφεση αμαρτιών…», άσε που είναι το περιουσιακό από την μία πλευρά, τα έσοδα από την άλλη και η διαγραφή επιλεκτικά χρεών που καίνε….
Όχι ο θεός δεν έπλασε τους Δημάρχους… τις γυναίκες έπλασε… κι όποιος κατάλαβε… κατάλαβε… ακόμη κι εκεί στην πλατεία…
Το πεπρωμένο… φυγείν αδύνατο…, κύριε δήμαρχε… ή μήπως έχετε διαφορετική άποψη εν τη σοφία σας…;
Νίκος Παρίκος, για την γραφή και αντιγραφή
——————-
Υ.Γ.1: Για τα διοικητικά και πολιτικά πεπραγμένα του Ανδρέα Παχατουρίδη, σύντομα το συγγραφικό έπος σε συνέχειες κοντά σας, με στοιχεία και φωτό… Ποιες αποφάσεις και διοικητικές πράξεις εγγίζουν τα όρια του νόμου… και άλλες πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις…
——————-
Υ.Γ.2: Ο ίδιος ο κος Δήμαρχος το ξέρει ή θα πρέπει να το ξέρει… ΦΕΚ 5888/2021 – ο Κανονισμός που πιστοποιεί την ΑΝΟΜΙΑ η οποία επικρατεί στην Πόλη – Μόνος υπεύθυνος ο Δήμαρχος… (Σχόλια επ’ αυτού τις αμέσως επόμενες ημέρες…)
———————
*«δημογέροντες»: «Οι αιρετοί που εκλέγονται για να διοικήσουν μία πόλη, κοινωνία, δήμο, κλπ, και ι οποίοι τυγχάνουν της προτίμησης των εκλογέων λόγο του σεβασμού που εμπνέουν για τις ικανότητες διοίκησης, το ήθος τους και τον σεβασμό προς το δίκαιο και τα δικαιώματα των διοικούμενων. Ο χαρακτηρισμός δεν έχει σχέση με την ηλικία, παρά μόνο συμβολική…»
**«Εξουσιαστές»: Γλυκάνισοι και παρατρεχάμενοι της εξουσίας που αναζητούν επιβεβαίωση της ύπαρξής τους, μέσα από την δημόσια αναγνώριση της «υποτιθέμενης» αξίας και προσφοράς τους στα κοινά… αν και λαϊκά όλοι αυτοί χαρακτηρίζονται ως «τενεκέδες ξεγάνωτοι»…
