Η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί, πραγματοποίησε επεμβάσεις στη Συρία και τη Λιβύη, κάνει ελιγμούς στη θαλάσσια ζώνη της Ελλάδας…
Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν πολλαπλασιάζει χτυπήματα και επεκτατικές ενέργειες, ενώ η αντίδραση των Δυτικών μέχρι σήμερα παραμένει πολύ δειλή, επισημαίνει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα Le Monde, στο οποίο και αναφέρει:
Eίναι καιρός, που ο Recep Tayyip Erdogan εξελίχθηκε σε μετρ της τέχνης της πρόκλησης. Ενθαρρυμένος από την άτονες αντιδράσεις της Δύσης και γαλβανισμένος από τις εθνικιστικές του φιλοδοξίες, σε ένα πλαίσιο νοσταλγίας για το οθωμανικό μεγαλείο, προωθεί μεθοδικά τα πιόνια του πολλαπλασιάζοντας τις εκρήξεις του, ωθώντας κάθε φορά πίσω τα όρια του αποδεκτού από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ.
Στους ελιγμούς του, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει όλο το φάσμα του εκφοβισμού, από τις πιο συμβολικές πράξεις, έως τις εσκεμμένες επιθέσεις, δοκιμάζοντας αντιπάλους και εταίρους, που δυσκολεύονται να κατανοήσουν μέχρι που θα το πάει, ενώ προσπαθεί να βελτιώσει την δημοτικότητά του, σε μια χώρα που βυθίζεται στην οικονομική κρίση.
Το θέατρο γύρω από την πρώτη μεγάλη ισλαμική προσευχή στη φημισμένη Αγία Σοφία της Κων/πολης, δεν έγινε στην τύχη, δεδομένου, ότι η ημερομηνία αυτή αντιστοιχεί στην 97η επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία σηματοδότησε τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας, την οποία ο κ. Erdogan ονειρεύεται να σχεδιάσει εκ νέου.
Αυτή η πράξη αποτελεί πρόκληση για τον δυτικό κόσμο. Ο Τούρκος πρόεδρος μιλά για «μια νέα κατάκτηση», θέμα που τονίζεται σήμερα από τα τουρκικά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Ισχύει τόσο για την Αγία Σοφία, όσο και για επεκτατικούς στόχους σε όλο τον κόσμο, στη Μεσόγειο, στη Λιβύη, στη Συρία, στο βόρειο Ιράκ, όπου ο τουρκικός στρατός πρόσφατα ξεκίνησε μια μεγάλη επίθεση κατά του PKK.
Πέραν αυτού, η δήλωση στις 11 Ιουλίου, περί «απελευθέρωσης» του τζαμιού Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, μόνο επιδεινώνει τις σχέσεις με την ΕΕ, και ιδίως με την Ελλάδα, καθώς εκτός από το ζήτημα της Κύπρου, έχει προστεθεί η κατανομή του φυσικού αερίου και η χάραξη της υφαλοκρηπίδας. Στις 22 Ιουλίου, ένα τουρκικό πλοίο δεν δίστασε να πραγματοποιήσει υπεράκτιες εξερευνήσεις, με την υποστήριξη στρατιωτικών σκαφών, στη θαλάσσια ζώνη της Ελλάδας, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τις εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο.
Σε αυτό το στάδιο, τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να σταματήσει τους τουρκικούς επεκτατικούς στόχους. Είναι καιρός να κατανοήσουν οι εταίροι της Τουρκίας, πόσο έχει αλλάξει η Τουρκία. Η χώρα δεν έχει καμία σχέση με αυτήν που χτύπησε την πόρτα της ΕΕ, πριν από περίπου 15 χρόνια. Πιο θρησκευτική και πιο επιθετική στη διεθνή σκηνή, η Τουρκία απομακρύνεται αναπόφευκτα από τους ευρωπαϊκούς δεσμούς της
Επισημαίνεται η «μετριοπαθής» αντίσταση της Γαλλίας στον τουρκικό επεκτατισμό, αλλά και η απομόνωσή της σε ένα ΝΑΤΟ, που διστάζει να μετριάσει τις φιλοδοξίες της Άγκυρας, γεγονός που συμβάλλει στην προσαρμογή του Erdogan στην έλλειψη στρατηγικής των παραδοσιακών εταίρων του.
Κατά την εφημερίδα, η αμερικανική αποδέσμευση και η διπλωματική ανυπαρξία της Ευρώπης δημιούργησαν ένα κενό, στο οποίο ο Τούρκος πρόεδρος δεν διστάζει να εισχωρήσει, εγκαθιστώντας μόνιμα στρατό στη Λιβύη με τη δύναμη των drone και την αποστολή αρκετών χιλιάδων Σύρων μαχητών, ενώ με την έγκριση του Vladimir Poutine και του Donald Trump ιδρύθηκε ένα τουρκικό προτεκτοράτο στη βόρεια Συρία, όπου ισχύει τώρα το τουρκικό νόμισμα, η λίρα.
«Πόσο μακριά θα πάει ο κ. Erdogan;», διερωτάται καταλήγοντας η εφημερίδα.
——————
Ο Ερντογάν είναι ένας επιθετικός σουλτάνος που προκαλεί και βγάζει τη γλώσσα στην Ε.Ε.
Τα ευρωπαϊκά όνειρα μιας φιλελεύθερης Τουρκίας, κληρονόμου του Κεμάλ Ατατούρκ και των κοσμικών πεποιθήσεων του, ανήκουν τώρα στον κήπο των ψευδαισθήσεων, γράφει η εφημερίδα Le Figaro σε ανάλυση της Isabelle Lasserre.
Το νέο-οθωμανικό σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν, ο εθνικιστικός, ισλαμιστικός και αυταρχικός δρόμος που ακλουθεί εδώ και αρκετά χρόνια, η επιβεβαίωση των νεοϊμπεριαλιστικών φιλοδοξιών του γύρω από τη Μεσόγειο και ο αγώνας του ενάντια στη δυτική κουλτούρα τον απομάκρυναν από τους παραδοσιακούς συμμάχους του.
Ο μεγάλος ταραξίας στη Μέση Ανατολή είναι, μαζί με τη Ρωσία του Vladimir Poutine και την Κίνα του Xi Jinping, ένας από τους κύριους διεθνείς ταραχοποιούς.
Ο Erdogan εξελίχθητε σε κύριο πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο εκβιασμός του με τους μετανάστες, ο αγώνας του εναντίον των κουρδικών δυνάμεων στη Συρία που συμμάχησαν με τον διεθνή συνασπισμό κατά του ισλαμικού κράτους, οι παράνομες γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, μέσα στην οικονομική ζώνη της Κύπρου, το αυταρχικό του στυλ και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν πολλαπλασιαστεί από την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, με τις περισσότερες από τις ενέργειες της Τουρκίας να αποτελούν πρόβλημα ασφάλειας για την ευρωπαϊκή ήπειρο ή να έρχονται σε αντίθεση με τις αξίες της Ένωσης.
Μετατρέποντας την πρώην Αγία Σοφία σε τζαμί, επικαλούμενος το οθωμανικό παρελθόν για να τροφοδοτήσει την επιθυμία του για ρεβανσισμό ταυτότητας, ο Τούρκος πρόεδρος αναμφισβήτητα βάζει τέλος σε μια εποχή, που χαρακτήριζε γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
«Κάνει ένα περαιτέρω βήμα προς την κατεύθυνση, που θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε έναν πόλεμο πολιτισμών και θρησκειών», σχολιάζει ένας Γάλλος διπλωμάτης.
Η Τουρκία έχει επίσης εξελιχθεί σε πρόβλημα των συμμάχων του ΝΑΤΟ, οι οποίοι για μεγάλο χρονικό διάστημα είχαν κλείσει τα μάτια και σιωπούσαν στις προκλήσεις του Erdogan, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς των πυραύλων S400 από τη Ρωσία, η οποία θεωρεί την Ατλαντική Συμμαχία ως εχθρό.
Τα λόγια του Γάλλου προέδρου για «εγκεφαλικό θάνατο του ΝΑΤΟ», έσπασαν το τουρκικό ταμπού και δημοσιοποίησαν την ανησυχία των συμμάχων απέναντι σε αυτόν τον εταίρο, ο οποίος από καιρό φύλαγε τη νοτιοανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ.
Τόσο εντός της Συμμαχίας, όσο και έναντι της ΕΕ, η Τουρκία του Erdogan έχει γίνει ένας όλο και πιο αναξιόπιστος σύμμαχος, παίζοντας το δικό της ρόλο και ακολουθώντας μια πολιτική βίας και τετελεσμένων γεγονότων. Ωστόσο, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί εύκολα να εγκαταλείψει τα σχέδιά της για επαναπροσέγγιση με την Τουρκία, το ΝΑΤΟ, το οποίο λειτουργεί με συναίνεση, δεν μπορεί ούτε να αποκλείσει ένα μέλος, ούτε να επιβάλει κυρώσεις σε αυτό.
Μετατρέποντας την Αγία Σοφία σε τζαμί, ο Erdogan συγκρίνει έμμεσα τον εαυτό του με τον Σουλτάνο Μεχμέτ Β, ενώ επικαλούμενος το παρελθόν και ξαναγράφοντας την ιστορία, κατεδαφίζει όλα τα σύμβολα του Ατατούρκ, του οποίου απαξιώνει συνεχώς την κοσμική πολιτική.
Με αυτόν τον τρόπο, αποσπά τη λαϊκή προσοχή από τις αποτυχίες του στην εγχώρια πολιτική: οικονομική κρίση, πληθωρισμός, λαϊκή δυσαρέσκεια που συνδέεται με τα 3,6 εκατομμύρια Συριακούς πρόσφυγες που φιλοξενούνται από την Τουρκία. Παίζει με την αμερικανική αδιαφορία και την ευρωπαϊκή απροθυμία, εκμεταλλευόμενος τις αερολογίες για να εγκατασταθεί στη νότια ακτή της Μεσογείου.
Αναφερόμενη στη συνέχεια στο ιστορικό της επιδείνωσης των σχέσεων Γαλλίας – Τουρκίας, η δημοσιογράφος, επισημαίνει τη μοναχικότητα της Γαλλίας σε αυτή την αντίθεση, υπογραμμίζοντας την ενόχληση ορισμένων από τις δηλώσεις του d’Emmanuel Macron.
«Πρέπει να διατηρήσουμε την Τουρκία στη Δυτική Συμμαχία. Θα ήταν πραγματικό πρόβλημα, αν έπεφτε στην αγκαλιά της Ρωσίας. Βασικά, η βρετανική άποψη συμφωνεί με αυτή του Emmanuel Macron, αλλά έχουμε διαφορές ως προς την τακτική με τη Γαλλία », εξηγεί Βρετανός διπλωμάτης.
Η Γερμανία, ακόμη κι αν καταδίκασε ξανά αυτή την εβδομάδα τις «τουρκικές προκλήσεις» στην ανατολική Μεσόγειο, παραμένει επίσης στα μετόπισθεν, ιδίως λόγω της μεγάλης μειονότητας τουρκικής καταγωγής, που ζει στο έδαφος της, ενώ οι χώρες της Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης ακολουθούν ως συνήθως την αμερικανική θέση.
Η Γαλλία απάντησε στην έλλειψη υποστήριξης της Συμμαχίας αναστέλλοντας τη συμμετοχή της σε επιχείρηση του ΝΑΤΟ, με διπλωμάτη να σχολιάζει : «Άρα υπάρχουν τώρα δύο προβλήματα στη Συμμαχία: το τουρκικό και το γαλλικό».
Το γεωπολιτικό παιχνίδι του Τούρκου προέδρου στη Μέση Ανατολή είναι επικίνδυνο. Παραμέρισε τους παραδοσιακούς συμμάχους του, προχώρησε πιο κοντά στη Ρωσία, αλλά χωρίς να μειώσει την αντιφατικότητα της προσέγγισης με το Κρεμλίνο ως προς τη Λιβύη και τη Συρία.
Η τουρκική θέση είναι ακόμη πιο ριψοκίνδυνη, διότι μετά την εκκαθάριση από την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, ο στρατός αποκεφαλίστηκε. Σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, «είναι απλώς μια σκιά του εαυτού της».
Ωστόσο, η Τουρκία δεν έχει αμφισβητηθεί έως τώρα, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρόλο που ο Emmanuel Macron συνεχίζει να το λέει: «Είναι ζωτικής σημασίας να καταλάβει η Ευρώπη τα μεσογειακά γεωπολιτικά ζητήματα και να παραμείνει κυρίαρχη του πεπρωμένου της, χωρίς να το αφήσει σε άλλες δυνάμεις.»
*Le Figaro Ανάλυση της Isabelle Lasserre, Erdogan, un sultan agressif qui défie l’Union européenne / Turquie : jusqu’où Erdogan ira–t–il?
Πηγή: hellasjournal.com
