Τα Πράσινα Ζόμπι, κλακαδόροι στη φιέστα του ΣΥΡΙΖΑ
Πολιτικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής, φρούτα που ξέμειναν στα αζήτητα της Χαριλάου Τρικούπη συνωστίστηκαν στo τυχοδιωκτικό σόου της περίφημης «Προοδευτικής» Συμμαχίας του Γαλατσίου, προβάλλοντας εαυτούς ως τη… νέα φουρνιά των παλαιοπασοκοτραφών που θα βάλει πλάτη στα προσεχή εκλογικά ζόρια του ΣΥΡΙΖΑ
Η πλατιά «απεύθυνση» του πρωθυπουργού είχε τη χάρη έκθεσης παρκαρισμένων πούλμαν στο Γαλάτσι. Ολα τα άλλα, ομιλίες, μηνύματα, χειροκροτήματα, σέλφι, φλας, αγκαλιές και χαμόγελα, έμοιαζαν απελπιστικά με σκονισμένο περιτύλιγμα ληγμένης κονσέρβας Πασοκικών υπολειμμάτων. Με τη ρετρό σοσιαλιστική φιγούρα του Στέφανου Τζουμάκα να αποτυπώνεται σχεδόν εφετζίδικα στο τενεκεδένιο κουτί.
Είναι θεμιτό, όπως και να ’χει, για ένα κόμμα να παίρνει πρωτοβουλίες και να κάνει ανοίγματα συμπόρευσης με στελέχη και ρεύματα άλλων, συγγενών, όπως τέλος πάντων τους εννοούν, πολιτικών φορέων. Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο δικαίωμά του να αναλαμβάνει το ρίσκο της όποιας ιδεολογικής μετατόπισης και να διοργανώνει, όπως προσφάτως ο ΣΥΡΙΖΑ, θεαματικές συναθροίσεις διάφορων αγωνιούντων προθύμων να επιδοθούν σε ασκήσεις «κωλοτούμπας».
Είναι ακόμη κατανοητό οι ανυπόμονοι μουσαφίρηδες, με τα δικά τους υπαρξιακά ερωτήματα και τα αδιέξοδα καριέρας, να ονειρεύονται οφίτσια, καρέκλες, ταρατατζούμ και παλαμάκια προσερχόμενοι σε επικοινωνιακές φούσκες, που όσο πιο μεγάλες τόσο περισσότερο αέρα περιέχουν. Αυτό όμως που φαίνεται ανεδαφικό είναι πως μια τέτοια σύναξη, που λίγο απέχει από λιτανεία στον Αγιο Παντελεήμονα τον ιαματικό, συνιστά πρόπλασμα ενός νέου πολιτικού φορέα με βαρύγδουπο όνομα. Ειδικότερα, όταν σε αυτή συμμετέχουν μοναχικοί γυρολόγοι χωρίς πραμάτεια, ξεθυμασμένοι πολιτευτές, εξαμβλώματα του κομματικού σωλήνα, πολιτικοί ναυαγοί και λησμονημένα απολιθώματα, κολλημένα από προηγούμενες χρήσεις στους διαδρόμους της εξουσίας.
Το διαπίστωσαν όσοι παρακολούθησαν το σόου για μια μεγάλη «Προοδευτική Συμμαχία» στην Ελλάδα και -αυτό δα έλειπε- στην Ευρώπη, στο κλειστό Ολυμπιακό Γυμναστήριο πολλαπλών χρήσεων του Γαλατσίου. Στην πασαρέλα του παρέλασε μια σχεδόν αισθησιακή συλλογή από ρυτίδες, ασημένια και αραιά μαλλιά, καθώς και κάμποσες επιμελώς γυαλισμένες φαλάκρες που, όπως συμπέραναν οι οξυδερκέστεροι των παρόντων στις κερκίδες, αναζητούσαν απεγνωσμένα λίγα λεπτά δημοσιότητας. Σε νεότερη ηλικία για τον ίδιο λόγο, τόνιζαν οι ίδιοι παραδοσιακοί αριστεροί παρευρισκόμενοι, ενδεχομένως να προσέφευγαν στην προβολή που χαρίζει ένα τηλεριάλιτι.
Πράγμα που δεν ίσχυε, κατά την αντίληψή τους τουλάχιστον, για τον μεγαλόφρονα Στέφανο Τζουμάκα. Εξ ιδιοσυγκρασίας, άλλωστε, ο ίδιος δεν θα έπαιζε ποτέ τον ρόλο κονφερασιέ σε ένα παρακμιακό τσίρκο με καταθλιπτικούς κλόουν, ανάπηρους ακροβάτες, υποσιτισμένους ελέφαντες και ξεδοντιασμένες τίγρεις. Παραμένει επί δεκαετίες ένας survivor της πολιτικής ζούγκλας. Με την εμφάνισή του στο κλειστό γυμναστήριο με ανάλαφρα ριγμένη στις πλάτες του μια χακί καμπαρντίνα, η ιστορική φιγούρα του ξύπνησε με το παράστημά της λεβέντικες «θύμησες» στους ηλικιακά κοντινότερούς του παρευρισκόμενους. Αφότου ασπάστηκε τον Αντώνη Κοτσακά και κάθισε στην αρένα, ρίγη δέους απλώθηκαν κυματιστά σε όλη την αίθουσα, καθώς ο ίδιος συμβόλιζε έναν περίπου όψιμο «σωτήρα» που θα συνέδραμε στη λύτρωση του τόπου από αυτούς που σαράντα χρόνια τον έφεραν ως εδώ.
Το ότι ο ίδιος – αυτή την χρονική περίοδο- δεν βρισκόταν σε διαστημική κάψουλα σε τροχιά πέριξ της Γης αλλά δραστηριοποιούνταν ενεργά στην εγχώρια πολιτική σκηνή αποτελούσε για τους παρόντες μία μάλλον ασήμαντη λεπτομέρεια. Το κοινό ήταν πρόθυμο να του συγχωρήσει τα πάντα, όπως συνήθως κάνει σε εκείνους που βαριέται. Εν προκειμένω, όμως, η ομήγυρη ήταν έτοιμη να αποθεώσει το ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με ενθουσιώδεις και ουρανομήκεις κραυγές. Ιδίως από τη στιγμή που κλείνοντας την ομιλία του, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό διατράνωσε με ξέφρενη γαλαντομία πως «δικαιούσαι μια νέα τετραετία, πρόεδρε»! Ισως πάλι να είχε πληροφορίες ότι το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να δικαιώσει αυτή την ευχή προς όφελος του μέχρι προ ολίγων μηνών κυβερνητικού συνεταίρου, Πάνου Καμμένου. Ούτε καν πέρασε από το μυαλό του, έλεγαν παλιοί του σύντροφοι, ότι εκθείαζε τον Τσίπρα, ο οποίος επανειλημμένα πέταξε λάσπη στον πολιτικό χώρο που υπηρέτησε επί 40 χρόνια ο Τζουμάκας, υποδεικνύοντας άμεσα και τον ίδιο ως υπαίτιο της καταστροφής της χώρας.
Οι «βοηθοί κηπουρών» του ΓΑΠ και ο… ετοιμόρροπος σύντροφος
Αν όμως το κοινό ήταν διατεθειμένο να συγχωρήσει κάθε λάθος του παρελθόντος στον καλοστεκούμενο 73χρονο Τζουμάκα, δεν έδειχνε τόσο ενθουσιασμένο στη θέα των μικρότερης ηλικιακής ζώνης, νεοπροσύλητων υφυπουργών της κυβέρνησης σαν τους Θάνο Μωραΐτη και Αγγελο Τόλκα. Ενδεχομένως επειδή τους θεωρεί πρώην «βοηθούς κηπουρούς» του Γιώργου Παπανδρέου, τους οποίους ο ίδιος στο παρελθόν ανέδειξε από την αφάνεια. Ειδικότερα, δεν καλόβλεπε τον πρώτο εκ του πολιτικού ντουέτου, ο οποίος έως προσφάτως ασκούσε δριμεία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζοντάς τον «fake Αριστερά», τον Αλέξη Τσίπρα ως «το πιο σύντομο πολιτικό ανέκδοτο της πολιτικής ιστορίας» και την κυβέρνησή του ως τη «μεγαλύτερη πολιτική απάτη της Μεταπολίτευσης».
Με παρόμοια δυσανεξία αρκετοί αντιμετώπισαν τον επίσης παρόντα, μηδέποτε εκλεγέντα στη Βουλή πρώην υπουργό των κυβερνήσεων ΓΑΠ, αλλά και των Σαμαροβενιζέλων, Γιάννη Ραγκούση. Εξάλλου, ο πριν από ενάμιση χρόνο υποψήφιος για πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ., από τότε που στις εσωκομματικές κάλπες μετά την καταμέτρηση έλαβε το 2,39% (κοινώς δεν βρήκε ούτε την ψήφο του) άλλαξε ρότα. Προηγουμένως είχε υποστηρίξει ότι ο Τσίπρας είναι «ο πιο ανέντιμος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης» και είχε προβλέψει ότι η «ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κακό πολιτικό τέλος». Με τέτοια σταθερότητα ιδεών και συμπαγή πολιτική στάση ζωής, τα οποία μετάλλαξε με σβελτάδα ταχυφαγείου, πλέον ο Ραγκούσης πότε μαζί με τον Δημήτρη Παπαδημούλη και πότε με τον Αλέξη Χαρίτση πήρε σβάρνα τα χωριά ανά την επικράτεια για να μεταδώσει το σχεδιασμένο από το Μαξίμου μήνυμα των «προοδευτικών δυνάμεων».
Σε μια αίθουσα στην οποία ο πρωθυπουργός εισήλθε υπό τους ήχους της μουσικής της Ελένης Καραΐνδρου από την ταινία ο «Μελισσοκόμος» του Θ. Αγγελόπουλου, ήταν ευδιάκριτη και η εμφάνιση ενός μικρομεσαίου σμήνους από πολιτικές μελισσούλες που πετούν από το ένα κόμμα στο άλλο. Με επιφανέστερο εκπρόσωπό τους τον 68χρονο Νίκο Μπίστη, που χαιρέτησε την εκδήλωση ως εκπρόσωπος της κίνησης «Γέφυρα», η οποία μάλλον ήταν ετοιμόρροπη αν συνεκτιμηθεί ότι ανέβηκε στο βήμα με πατερίτσες. Το πολιτικό στέλεχος που έχει τρολάρει μέχρι και η κυριακάτικη «Αυγή» γράφοντας ότι «όπου πάει ο σύντροφος Μπίστης μετά από λίγο δεν φυτρώνει χορτάρι», δεν συνιστά άλλωστε και τον ιδανικό μαγνήτη συσπείρωσης των μαζών. Η μακρόσυρτη πολιτική διαδρομή του είναι κορεσμένη από αλλεπάλληλους σταθμούς. Από το ΚΚΕ στο ΚΚΕ Εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά, κατόπιν στον Συνασπισμό, μετά υφυπουργός Εσωτερικών τον τελευταίο χρόνο της κυβέρνησης Σημίτη, έπειτα στο ΠΑΣΟΚ επί Βενιζέλου, στη συνέχεια στη ΔΗΜ.ΑΡ. και από εκεί στο ΚΙΝ.ΑΛ., από όπου «προχωρώντας και αναθεωρώντας», αναβαπτισμένος στα νερά της λίμνης των Πρεσπών, έφτασε ως το Γαλάτσι.
Ο Παν-Παν, ο Κοψίδης και τ’ άλλα παιδιά
Οι μετακινήσεις του θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με τις εναλλαγές σε κορυφαία κρατικοδίαιτα πόστα από τα οποία διήλθε ο επίσης παρών στην εκδήλωση Δημήτρης Παλαιοθόδωρος. Ο πρώην βουλευτής Ζακύνθου έχει διατελέσει πρόεδρος ή γενικός διευθυντής σε ΟΤΕ, ΕΡΤ, ΕΛΚΕΠΑ, ΕΛΤΑ, ΣΕΚΑΠ, ΔΩΔΩΝΗ! Αντίθετα, ο ομιλητής στην ίδια εκδήλωση δημοσιογράφος Παναγιώτης Παναγιώτου, γνωστός ως Παν-Παν, ήταν μόνο επί μία επταετία πρόεδρος της ΕΡΤ επί Ανδρέα και Σημίτη, ακολούθως υποψήφιος βουλευτής Ηλείας με το ΠΑΣΟΚ και κατόπιν στενός συνεργάτης του Φώτη Κουβέλη στη ΔΗΜ.ΑΡ. Τον ίδιο χώρο του Κλειστού στο Γαλάτσι περιδιάβαινε με το αγέρωχο μουστάκι του ο πρώην «πράσινος» συνδικαλιστής της ΠΥΡΚΑΛ Χρήστος Κοκκινοβασίλης.
Το άλλοτε πρωτοπαλίκαρο του Γεράσιμου Αρσένη και στέλεχος της «Κοινωνικής Συμφωνίας» της Λούκας Κατσέλη συμμετείχε στην εκδήλωση μαζί με έναν κύκλο στελεχών πέριξ του ιδίου που ονομάζει πομπωδώς «Σοσιαλιστικό Πατριωτικό Κίνημα». Ενδεχομένως μέσω αυτού φιλοδοξεί σε εκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ να αναβιώσει τις ημέρες μεγαλείου που έζησε όταν ως βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και υπουργός συνόδευε το πρωθυπουργικό ζεύγος Ανδρέα Παπανδρέου και Δήμητρας Λιάνη στις αποδράσεις του στην Πάτμο.
Ουδεμία πάντως έκπληξη δημιούργησε στο κοινό του συνονθυλεύματος αχαριστίας και αναζήτησης καινούριου, γενναιόδωρου ευεργέτη η εμφάνιση του Μάκη Κοψίδη. Του στελέχους εκείνου που στις συναρπαστικές μεταβάσεις του από τη μια κομματική φωλιά στην άλλη έχει πετάξει από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σε εκείνη του ΣΥΝ, κατόπιν στο «Ρεύμα Βενιζέλου», στη συνέχεια στην υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος στη Γλυφάδα με το ΠΑΣΟΚ, μετά στους Οικολόγους Πράσινους για να καταλήξει, κάθιδρος μετά από τόσα κοπιαστικά δρομολόγια, κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ!
Σε ένα, πιο ιμιτασιόν δεν γίνεται, αντρεϊκό περιβάλλον με αναρτημένα πανό, σε ένα από τα οποία δέσποζε το σύνθημα «Η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω», η κυοφορούμενη «προοδευτική» συμμαχία του Γαλατσίου εμφανίστηκε εκπροσωπούμενη από πολιτικά απομεινάρια με ρηχή μνήμη και στομφώδη φληναφήματα. Προερχόμενα στην πλειονότητά τους από την ξινισμένη κομπόστα των αζήτητων πολιτικών φρούτων της Χαριλάου Τρικούπη, αυτοπροβάλλονταν ως η «νέα φουρνιά» παλαιοπασοκοτραφών που υποτίθεται θα βάλει πλάτη στα προσεχή εκλογικά ζόρια του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως, όμως, ψιθυρίζεται ότι με την έκδηλη πολιτική «συνέπειά» τους θα συναρθρωθούν με τις πετρελαιοκηλίδες του Παναγιώτη Κουρουμπλή, τις λουσάτες γόβες της Θεοδώρας Τζάκρη, τις προσλήψεις πληθωρικών καλλονών του Μάρκου Μπόλαρη και τη λοιπή παράφωνη ορχήστρα των πασοκογενών πρωτόκλητων που διευθύνει με την μπαγκέτα του, ως μαέστρος, ο άλλοτε υπασπιστής του Ακη Τσοχατζόπουλου, Αντώνης Κοτσακάς.
Η καρεκλοκένταυρη πασιονάρια
Οι παλιοί τους σύντροφοι πάντως, αλλά και όσοι είναι προσγειωμένοι στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, εκτιμούν πως όλα αυτά μαζί, τα μηδαμινής επιρροής, στελέχη με το στανιό θα έβγαζαν έναν σύμβουλο στον εξωραϊστικό σύλλογο της γειτονιάς τους. Πόσο μάλλον είναι ικανά να συνεισφέρουν στη ρυμούλκηση μέρους της λεγόμενης Κεντροαριστεράς προς τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία ενός μετώπου συλλογικής φάρσας; Την απάντηση την έδωσε από του βήματος της εκδήλωσης η 56χρονη νυν υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, διαμηνύοντας πως «παίρνουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας». Οπως ακριβώς εκτιμάται ότι την πήρε και η πρώην αντιμνημονιακή πασιονάρια, συντασσόμενη με εκείνους που έφεραν τρισχειρότερο μνημόνιο. Με αποτέλεσμα, με ανά χείρας έπαθλο το χαρτοφυλάκιο, να καθίσει στα ίδια υπουργικά έδρανα μαζί με τον Τέρενς Κουίκ, την Κατερίνα Παπακώστα και την Ελενα Κουντουρά. «Οπως ακριβώς ταιριάζει σε σιγανοπαπαδιές», τόνιζαν εμφατικά ορίτζιναλ Πασόκοι.
Η γνωστή για την τραγελαφική θητεία της ως γραμματέας του Κινήματος, άλλοτε καταχωρισμένη στη Χαριλάου Τρικούπη ως καρεκλοκένταυρο «παπουτσωμένο» στέλεχος -ως πρώην σύμβουλος του Χρήστου Παπουτσή και γενική γραμματέας του Ακη Τσοχατζόπουλου-, από τότε που ανέλαβε ένα ρολάκι στην παράσταση «διεύρυνση ΣΥΡΙΖΑ» κρίνεται ότι επιδόθηκε στην ερμηνεία μιας απελπισμένης περσόνας. Από εκείνες που για να γίνουν αποδεκτές στο καινούριο περιβάλλον τους δεν αισθάνονται καμία υποχρέωση να είναι μετρημένες. Τώρα πια άλλωστε, όταν δεν μοιράζει υποσχέσεις για δεκάδες χιλιάδες νέες προσλήψεις και διορισμούς στο Δημόσιο, κηρύσσει στο Γαλάτσι «την ώρα της συμμετοχής και της συμπόρευσης». Για να γίνει αποδέκτρια των χειροκροτημάτων του θρονιασμένου στην πρώτη σειρά μυστακοφόρου Παύλου Πολάκη. Του ίδιου υπουργού που πριν από 10 μήνες τη στοχοποιούσε επιρρίπτοντας προσωπικά και στην ίδια ευθύνες για τη μαύρη τρύπα 90 εκατ. ευρώ από το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Περασμένα ξεχασμένα όμως στο πλαίσιο της υπουργικής συναδελφικότητας και της αμοιβαίας συνύπαρξης εν όψει κοινών μεγαλεπήβολων σχεδίων. Εξάλλου θεωρείται ότι από τότε που η δήθεν μεθοδική Ξενογιαννακοπούλου ξεκίνησε να μπαινοβγαίνει από τις πλαϊνές πόρτες στο Μαξίμου μάλλον λησμόνησε τα προηγούμενα κυβερνητικά της οφίτσια. Με πρώτη τη θητεία της, το 2010, επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Υγείας. Οταν στο γραφείο της οι στοίβες με τα ανυπόγραφα έγγραφα έφταναν ως το ταβάνι ανανοηματοδοτώντας, όπως έλεγαν τότε συνεργάτες της, τον όρο «πολιτικός πουθενάς».
Από την αντίσταση στα πασοκικά μπουζούκια και τη «ζωάρα»
Ωστόσο κάποια πρώην Πασοκογενή στελέχη, απομακρυσμένα πλέον από τη αρχική κομματική τους κοίτη, παραμένουν αγκιστρωμένα στις νοσταλγικές ονειροπολήσεις μιας ένδοξης νιότης που καρποφόρησε και καλοπέρασε στα κανάλια της εξουσίας. Με το ξεδίπλωμα τέτοιων αναμνήσεων συνάγεται ότι προσέρχονται σήμερα πρόσχαρα, αν όχι ως ξεμυαλισμένα, να υπηρετήσουν κάθε φανταστικό σενάριο που πλασάρει το κυβερνών κόμμα. Δεν ήταν τυχαίο που ο Στέφανος Τζουμάκας, η πλέον βεριτάμπλ περσόνα που συστρατεύτηκε στην κοινή μάχη του δήθεν προοδευτικού μετώπου κατά της συντήρησης, ανέφερε από το βήμα της παράστασης του Γαλατσίου πως «σήμερα η χώρα ζει σε όρους 1977». Τόσο μακριά.
Ο εξ Αρτης ορμώμενος σοσιαλιστής, άρα και συντοπίτης εκ καταγωγής του Τσίπρα, με τη ρηξικέλευθη πολιτική του σταδιοδρομία, επί 30 χρόνια βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη φανατικά εργένικη ζωή του έχει προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις στο λαϊκό ακροατήριο. Περισσότερο από αδικημένος «προφήτης» υπήρξε φιλότιμος μουεζίνης, ταγμένος στη μονωδία υπέρ των καταφρονεμένων. Είναι περιττή η αναφορά στην ιστορικά καταγραμμένη, αδάμαστη αντιδικτατορική νιότη του, με τη συμμετοχή του στην κατάληψη της Νομικής και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τους διωγμούς, τα βασανιστήρια, την παρανομία και τα στρατοδικεία που υπέστη επί χούντας.
Οπως επίσης αποτελούν πλεονασμό οι γλαφυρές διηγήσεις για τις εσωκομματικές του δραστηριότητες και τα εκάστοτε υπουργικά πόστα στα οποία υπηρέτησε πλαισιωμένος από εντυπωσιακές, πλην απολύτως πολιτικά «στόκους», γραμματείς που του φώναζαν «κύριε υπουργέ, σας ζητά επειγόντως κάποιος Λαλιώτος στο τηλέφωνο».
Τα περισσότερα άλλωστε από τα στιγμιότυπα που του καταμαρτυρούν προσεγγίζουν την αλήθεια από τότε που ο προσαρμοσμένος με την εξουσία, πλην διαρκώς στις δημοκρατικές επάλξεις και άσπιλος Τζουμάκας διορίστηκε τον Δεκέμβρη του ’76 γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ.
Κι ακόμα με την ανάθεση στον ίδιο του υφυπουργείου Παιδείας από τον Ανδρέα, ο οποίος λίγες ημέρες μετά τον παραίτησε! Με την «ιδέα» του ως υπουργός Γεωργίας να αναθέσει από τη Δασική στην Πυροσβεστική Υπηρεσία τη δασοπυρόσβεση, με αποτέλεσμα να καούν χιλιάδες στρέμματα δασών, εκατοντάδες σπίτια και να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες πυροσβέστες. Με την κωμικοτραγική σκηνή να αποκοιμιέται το 1998 σε μια κρίσιμη για τα συμφέροντα των Ελλήνων αγροτών σύσκεψη της Ε.Ε., καθώς είχε ξενυχτήσει την παραμονή στα μπουζούκια.
Με τον ίδιο να χτίζει ατομικό μπάνιο στο υπουργείο Εργασίας, καθώς κοιμόταν εκεί δήθεν για να προετοιμάζει νομοσχέδια, στην πραγματικότητα όμως γιατί εκεί επέστρεφε τα χαράματα από διάφορα πολιτιστικά κέντρα με γλεντζέδικες πενιές. Ολα αυτά πριν ξεκινήσει, στις αρχές της νέας χιλιετίας, να μοιράζει τον «επαγγελματικό» χρόνο του μεταξύ Νέας Υόρκης και Αθήνας δίχως να γνωρίζει λέξη αγγλικά. Εκτιμάται ότι η περιπέτεια ή -για άλλους- η «ζωάρα» του στα ξένα τού στοίχισε.
«Τα τομάρια του ΠΑΣΟΚ»
Οπως διατείνονται οι εναπομείναντες πολιτικοί του φίλοι, αυτός τουλάχιστον είχε την εντιμότητα, κατ’ άλλους την αφέλεια, να ισχυρίζεται ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρώτα έμαθαν να τρώνε με μαχαιροπίρουνα, μετά να «πηδάνε» και τέλος να «κλέβουν», εννοώντας ως προς το τελευταίο σκέλος τις υποθέσεις διαφθοράς του Ακη Τσοχατζόπουλου. Ωστόσο, μετά την αποτυχία του να εκλεγεί βουλευτής το 2012, την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που δεν υποστηρίχθηκε την ίδια χρονιά και τη δημιουργία -υπό τον ίδιο- του βαρύγδουπου Σοσιαλιστικού Κόμματος -με το οποίο διεκδίκησε είσοδο στην Ευρωβουλή το 2014 εισπράττοντας το πενιχρό ποσοστό του 0,19% που αντιστοιχεί σε μόνο 11.062 ψήφους – άρχισε να «στραβώνει».
Ο αμόλυντος από ατασθαλίες Τζουμάκας έκοβε σταδιακά τον πολιτικό του ομφάλιο λώρο με το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, από την καταγγελία των «σώγαμπρων που εκμεταλλεύονται για προσωπικό όφελος το αληθινό ΠΑΣΟΚ» έως το οργισμένο πρόσφατο «τα τομάρια του ΠΑΣΟΚ κατέστρεψαν την Ελλάδα», εξαιρουμένου προφανώς του ιδίου, υπάρχει αβυσσαλέα διαφορά. Τόσο ώστε να δικαιώνει τον σημερινό υπουργό Επικρατείας Χριστόφορο Βερναρδάκη που από το 2012 χαρακτήριζε επί της ουσίας τον Τζουμάκα «σαχλαμάρα και γραφικό».
Την ίδια, προ επταετίας, περίοδο ο Στέφανος Τζουμάκας είχε πέσει θύμα βάναυσων προπηλακισμών στην Κέρκυρα από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία δεν σεβάστηκαν την αντιστασιακή του δράση, κατά την ομιλία του στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στην οποία ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής. Αφότου φυγαδεύτηκε εν μέσω υβριστικών συνθημάτων, συντρώγοντας αργότερα με Πασόκους συντρόφους του σε ταβέρνα στην περιοχή του Μαντουκιού, κατονόμασε την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ ως δράστες της ανοίκειας επίθεσης. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Τον κάλεσε και τον ξανακάλεσε ο Τσίπρας και έκτοτε ο Τζουμάκας στηρίζει δημόσια τον ΣΥΡΙΖΑ . Η αλήθεια είναι χωρίς να έχει λάβει έως τώρα κάποιο αντάλλαγμα. Αλλά ο ίδιος ξέχασε.
Οπως αναμένεται από τους γνήσιους Πασόκους να λησμονηθεί και η δική του φυσιογνωμία από τη στιγμή που χρησιμοποιήθηκε ως ρετάλι ευκαιρίας στο ράφι του κυβερνώντος κόμματος. Πόσο μάλλον, ισχυρίζονται, αφότου εντάχθηκε ως πράσινο ζόμπι στο τυχοδιωκτικά πασαλειμμένο κόκκινο φόντο του επικοινωνιακού σόου στο Γαλάτσι.
Ετσι κι αλλιώς, δικαίως ή αδίκως, από τη στιγμή που τα φώτα της εκδήλωσης έσβησαν, σίγησαν και τα παλαμάκια. Για να μείνουν, ίσως, μόνο να τη θυμίζουν, οι στίχοι «Ερχονται οι μέρες και περνάνε, δανεικά ζητάνε, κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε» από το τραγούδι «Λόγια κλειδωμένα» του Τσιγγάνου τραγουδιστή Βασίλη Παϊτέρη που ήταν παρών στη συγκεκριμένη εμποροπανήγυρη προσφοράς και ζήτησης υποψηφίων για τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Δημήτρης Παγαδάκης
Πηγή: protothema.gr
