Το ταξικό πρόσημο των καταλήψεων εν Ελλάδι

Β/θμια
Μοιραστείτε το:

Η λόγια παροιμιώδης έκφραση «εν Ελλάδι όλα λάδι» ενέχει πολυσημία  και εν πολλοίς περιγράφει διαχρονικά τον διαρκή εκπεσμό  της Ελληνικής Κοινωνίας σε ηθικό επίπεδο. Οικονομικά γνωρίζουμε, ότι την ηθική έκπτωση την ακολουθεί σχεδόν ταυτόχρονα και η οικονομική έκπτωση. Το «λάδι» της παροιμιώδους έκφρασης υπονοεί το επικρατούν καθολικό «λάδωμα» που χρειάζεται ο σκουριασμένος κρατικός μηχανισμός για να «πάρει μπροστά» Να εκκινήσει δηλαδή. Να εκκινήσει ο «εκκινητήρ»,  το έναυσμα, «για να πάρεις μπρος» η μηχανή. Γαλλιστί «μίζα» εξ  ής  και το «μιζαδόρος.»

του Γιάννη Π. Πλατάρου Μαθηματικού

Οι καταλήψεις καθιερώθηκαν με την μεταπολίτευση και  με το κίνημα του δικαιωματισμού που άρχισε σχεδόν ταυτόχρονα. Ταυτοχρόνως άρχισε η κοινωνική και πολιτική κολακεία των νέων από όλο το φάσμα της πολιτικής λ.χ. «Νέοι άνθρωποι, νέες ιδέες», ενώ το προφανώς ορθόν είναι «μορφωμένοι άνθρωποι, δια βίου  επιμορφούμενοι, εμπεριστατωμένες καινοτομίες»  Ο επιτυχώς λεγόμενος και «χυδαίος λαϊκισμός» διαπέρασε και τα πλέον συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας. Διέβρωσε και τους υπερσυντηρητικούς. Η κατάληψη και το αξιόποινο  ήταν κενό γράμμα του νόμου. Ο μακαρίτης Αρσένης επεχείρησε να το κάνει ιδιώνυμο αδίκημα τον Δεκέμβρη του 1999, με επίσης παταγώδη αποτυχία  αφού και πάλι επικράτησε η επίσης παροιμιώδης «κουλτούρα ανομίας» του Έλληνα. Απόαπό το 1951, όπου και εφαρμόστηκε ο Ποινικός κώδικας, ο οποίος στο άρθρο 334 παράγραφος 3, ανέκαθεν προέβλεπε το αξιόποινο της κατάληψης. Ο Σύριζα, μετά το 2015, κατήργησε το ιδιώνυμο του Αρσένη, αλλά «ξέχασε» να καταργήσει την παράγραφο 3 του άρθρου 334 του Π.Κ. Τελικά σε επόμενη αναθεώρηση του ΠΚ, το 2017 , το συγκεκριμένο άρθρο εμπλουτίστηκε με μια σόλοικη διατύπωση όπου εμπλουτίστηκε και με την περίπτωση του αξιόποινου και για όποιον παρακωλύσει πλειστηριασμούς. Όμως,  την 1η Ιουλίου του 2019, σε τελική ευθεία προεκλογικής περιόδου,ο ΣΥΡΙΖΑ αποποινικοποίησε την κατάληψη Δημόσιας Υπηρεσίας. Η ΝΔ, τον Νοέμβριο του 2019, μετακόμισε τις διατάξεις του ιστορικού άρθρου 334 (Οικιακή Ειρήνη) στο άρθρο 168 όπου όμως προβλέπεται πολλαπλάσια ποινή!

Συγκεκριμένα, η παράγραφος 1 του άρθρου 168 του Π.Κ. προβλέπει:

«Όποιος εισέρχεται παράνομα σε χώρο δημόσιας υπηρεσίας ή υπηρεσίας τοπικής αυτοδιοίκησης ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας, ή παραμένει στους χώρους αυτούς και προκαλεί έτσι διακοπή ή σοβαρή διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.»

Η κρατούσα νομική άποψη, είναι ότι οι μαθητές είναι «οργανικά ανήκοντες» στο Σχολείο, δεν είναι δηλαδή «εξωσχολικοί», άρα έχουν δικαίωμα να παρευρίσκονται(!)  Όποιος θέλει το πιστεύει το τελευταίο. Είμαστε μαθητές, πρόκειται για το Σχολείο μας, έχουμε δικαίωμα να είμαστε μέσα στο Σχολείο μας. Είμαστε νόμιμα μέσα στο Σχολείο μας, ο νόμος δεν διώκει εμάς που είμαστε νόμιμα μέσα στο Σχολείο μας, αλλά τους παρανόμως εισερχομένους. Το ότι απροκαλύπτως παρακωλύουμε της Υπηρεσία ή διακόπτουμε την λειτουργία της δεν είναι τιμωρητέο. Τιμωρητέα είναι η διακοπή και η παρακώλυση, μόνον αν γίνεται με παράνομη είσοδο!  Το καταλάβατε ή όχι;(σ.σ.: Ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να μην το πιστεύει αυτό  το συλλογιστικό σκεπτικό, αλλά δεν το προβάλλουν τα παιδιά όπως φαίνεται συντακτικά-νοηματικά, αλλά πολλοί μεγάλοι παράγοντες της δικαστικής εξουσίας., που κι αυτοί κάνουν «πολιτική» όμως και οι πολιτικοί  που έτσι κι αλλιώς κάνουν και «πολιτική» εκτός από πολιτική)Μετά 20 χρόνια, εξηγείται το σκεπτικό του Αρσένη να το κάνει «ιδιώνυμο» αφού οι ερμηνεία του ποινικού κώδικα άφηνε παραθυράκια και ορθάνοικτες πόρτες.

Με όλη την προϊστορία του φαινομένου, βλέπουμε ότι η κατάληψη μεταλλάχθηκε σε έθιμο, που τηρείται ευλαβικώς. Δεν έχει καμία σημασία  που είναι αλυσιτελές«μέσο πάλης». Δεν έχεισημασία που τα αιτήματα είναι συχνάκις φαιδρά.  Τώρα, μέσω διαδικτύου, μαζευόμαστε δυο τρεις με λογοτεχνικές ικανότητες και φτιάχνουμε δίστιχα, ιαμβικά δεκαπεντασύλλαβα και μέσω προδημοσίευσης εφοδιάζουμε την νεολαία με καλής ποιότητας -τουλάχιστον τεχνικής- αιτήματα για τις επικείμενες πορείες αγώνεςκαι «αχτιβισμούς»

Ο μεσοαστός και ο μικροαστός  σκέπτονται να στείλουν τα παιδιά τους σε «Ιδιωτικό Σχολείο»Όλοι οι μεγαλοαστοί εκεί τα στέλνουν, ας είναι οι καθηγητές ιδίων προσόντων. Εν τω μεταξύ, πάντα τα ιδιωτικά σχολεία αύξαναν πελατεία εν μέσω καταλήψεων. Τεράστια ενίσχυση έβλεπαν και τα φροντιστήρια όλων των «πρωτευόντων»μαθημάτων. Από συστάσεως Ρώμης, ουδέποτε υπήρξε κατάληψη σε ιδιωτικό διδακτήριο παγκοσμίως. Σκέφτεται λοιπόν ο μικροαστός:

«Να στερηθώ τα πάντα για το παιδί μου; …Να την βγάζω με ψωμί και νερό και να στέλνω τον Γιωργάκη στο ιδιωτικό;… Δεν τα έχω τα 8.000€-10.000€, αλλά θα έχω δωρεάν μεταφορά από και προς το σπίτι. Θα έχω και τζάμπα φροντιστήρια το απόγευμα. Θα έχω και «ενισχυμένο ωρολόγιο» πρόγραμμα το πρωί με εκείνα τα μη εξεταζόμενα που δεν θα διδάσκονται, θα έχω και ασφάλεια από τραμπουκισμούς και σχολική βία, θα γνωριστεί ο Γιωργάκης και με τους μεγαλοαστούς της περιοχής, αύριο θα τους χρειαστεί για μια επαγγελματική αποκατάσταση ….Έχουμε και τις καταλήψεις για τον γάμο του Καραγκιόζη κάθε χρόνο, αξίζει η θυσία, είναι επένδυση….

Είναι γνωστό, ότι ο μικροαστός «κοιτά από την κλειδαρότρυπα»  την μεγαλο-μεσο- αστική τάξη και κάνει την θυσία…

Η Αριστερά κατά τεκμήριο, εκπροσωπεί μέρος της μικροαστικής τάξης και το προλεταριάτο, αυτούς που «πουλούν την εργατική τους δύναμη» όπως προβλέπει η σχετική Μαρξιστική θεωρία και επίσης εκπροσωπεί και το λούμπεν προλεταριάτο. Το τελευταίο το εμπεδώσαμε προσφάτως στην Ελλάδα με τα «σταλινικούτύπου, ποσοστά» που έλαβε ο Σύριζα ανά τα Σωφρονιστικά Ιδρύματα  της Χώρας (πάνω από 85%, με 31% στον γενικό πληθυσμό!)

Η πολιτική της Αριστεράς γενικά είναι σαφής:

Μοναδικό μέσο κοινωνικής κινητικότητας στην Ελλάδα είναι η εκπαίδευση. Η καλή τύχη, ο πρώτος αριθμός λαχείου, «η καλή παντρειά», η απρόσμενη κληρονομιά από τον «μπρούκλη»  παππού, η ανάδειξη του ταλέντου στην φωνή, στο τραγούδι, στην τραγουδοποιία, στις τέχνες  στο ποδόσφαιρο,  αφορά ποσοστό κάτω από 1% του πληθυσμού. Η σίγουρη οδός επιτυχίας είναι οι καλές σπουδές που προϋποθέτουν καλές βάσεις, από νωρίς. Η «προλεταριοποίηση» των Δημόσιων σχολείων κρατά καλά δεμένους τους υποψήφιους πελάτες ψηφοφόρους όπου μειώνεται η πιθανότητα  μεταπήδησης σε ανώτερη τάξη κοινωνική. Ισχυρίζομαι δηλαδή, ότι εν πολλοίς,όλα γίνονται «κατά λάθος εξ επίτηδες» αφού η προλεταριοποίηση κάνει τις μάζες «πιο ριζοσπαστικές»  («τι μπορεί να χάσει ο προλετάριος πέραν από τα δεσμά του;») και άρα μπορούμε σε μια  κοινωνική «αναμπουμπούλα» (λ.χ. πόλεμος, πανδημία) να κάνουμε επιδρομή στα θερινά ανάκτορα της Εξουσίας και να την αναλάβουμε αφού με εκλογές είμαστε καταδικασμένοι στην αντιπολίτευση, όπως δείχνουν τα εκλογικά μας ποσοστά διαχρονικώς. (Ο Σύριζα είναι άλλη περίπτωση, εμπίπτουσα σε άλλη θεωρία)

Επομένως και θεωρητικά η Αριστερά έχει και σοβαρούς, βάσιμους, θεωρητικούς λόγους να χαίρεται όταν δεν ενθαρρύνει  το εν Ελλάδι εθιμικό μπάχαλο των καταλήψεων και των βανδαλισμών των Δημόσιων Σχολείων.

Η συντηρητική παράταξη, η κεντροδεξιά, κατ΄ ουσίαν η ΝΔ, δεν έχει κανένα λόγο να συντηρεί  τις ωρολογιακές βόμβες που της παρέδωσε ο Σύριζα (που αρχίζουν να  σκάνε σιγά –σιγά) για να τροφοδοτήσει  καταστάσεις  που δεν την συμφέρουν εκλογικά, πολιτικά και εθνικά.

Μπορεί να λύσει το πρόβλημα και χωρίς καμία απολύτως «ποινικοποίηση». Ας θεσμοθετήσει λ.χ. την εξ αποστάσεως διδασκαλία με απουσίες και κωδικούς εισόδου  στο Σύστημα Τηλεκπαίδευσης, σε Σχολεία που τελούν υπό κατάληψη, κοινωνική εργασία και προσφορά για τους καταληψίες είτε διδασκαλία στις διακοπές χωρίς κανένα περιορισμό  -περικοπή σε εκδρομές και άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες.

Εν αναμονή νομοθετικών πρωτοβουλιών για το κοινωνικό  ανάθεμα των καταλήψεων με την αναγκαία προσαρμογή και για τα Λύκεια όπου εκεί οι λόγοι των καταλήψεων,  δεν είναι ταξικοί αλλά χυδαία ωφελιμιστικοί προερχόμενοι και τρεφόμενοι από τις ίδιες τις θεσμοθετήσεις της Πολιτείας.

Μοιραστείτε το:
Tagged