Επιτέλους απόκτησαν πλέον, λόγο ύπαρξης οι πάσης φύσεως δοσίλογοι, μανδαρίνοι, θαλαμοφύλακες, παπαγάλοι και λοιπά μίσθαρνα υποπροϊόντα της Γκραικυλίας. Είναι αμέτρητοι, πανάθεμά τους, συντριπτική πλειοψηφία, πώς να τους κάνεις ζάφτι, πώς να τους ικανοποιήσεις! Από μηχανής θεός ενέσκηψε, ευτυχώς, ο άνευ Τσίπ(ρ)ας πρώην θαλαμοφύλακας να τους βγάλει από τα κεσάτια, να επιδοθούν σε δεκάρικους δημοκρατικούς. Την δεύτερη φορά αριστερά-είπε σε κομματική μάζωξη-θα πρέπει να ελέγξουμε τους κρίσιμους αρμούς της εξουσίας. Ορυμαγδός, κουρνιαχτός, κρεσέντο υποκρισίας. Ποιος είδε γερμανοτσολιά και δεν φοβήθηκε! Τί εννοούσε ο… ποιητής; Νέα χούντα; Γιατί να την εννοεί, ηλίθιοι, κι αν την εννοεί, αφήνουν τα ξένα αφεντικά, που είναι όλα ρυθμισμένα στην αποικία Γκραικυλία και ο πανίβλαξ, διεφθαρμένος και δια της οθόνης καθημερινώς ψεκασμένος όχλος έχει πέσει σε λήθαργο κι ούτε με… σφαίρες ξυπνά; Υπάρχει χειρότερο και πιο φασιστικό σύστημα από αυτό, που ζούμε στον Δυτικό κόσμο, ιδίως σε αποικίες πειραματόζωα; Κατηγορηματικά ΟΧΙ για τα συμφέροντα του πανάθλιου Καπιταλισμού αφότου ο πίθηκος έγινε άνθρωπος. Τώρα ο Ιμπεριαλισμός και το Κεφάλαιο τον επιστρέφουν στις… ρίζες σφιχτά δεμένο, ψυχή τε και σώματι, με αόρατες αλυσίδες τεχνολογίας;
του Ηλία Βολιότη Καπετανάκη
Τί κροκοδείλια δάκρυα χύθηκαν για την δημοκρατία, που κινδυνεύει σοβαρά από την κοινότοπη ατάκα του άνευ Τσίπ(ρ)ας τέως θαλαμοφύλακα της Αποικίας! Δημοκρατία εννοούν (για ν’ ακριβολογούμε την βαφτίζουν κατ’ ευφημισμόν έτσι) το αθλιέστατο καπιταλιστικό σύστημα, που δυστυχούν 3 δισεκατομμύρια στην γη με λιγότερο από ένα δολάριο την μέρα και πεθαίνουν 1,5 παιδιά το λεπτό, να ζουν παραδεισένια ή καλά ή υποφερτά καμιά διακοσαριά εκατομμύρια κοπρόσκυλα της Δύσης και άλλα 300-400 εκατομμύρια τοιαύτα ν’ αυνανίζονται με την πιθανότητα του μελλοντικού επιχειρηματία της πυρκαγιάς ή του επίδοξου καλοπερασάκια, που θα πιάσει την καλή. Τί κοπετός για την διαβόητη διάκριση εξουσιών, που είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας. Καλή ώρα, όπως στην Γκραικυλία. Η δικαιοσύνη προς επίρρωση της ανεξαρτησίας της έκρινε ως συνταγματικά Μνημόνια και λοιπά τσεκούρια, που φιλοτέχνησε το Δ’ Γερμανικό Ράιχ (κατ’ ευφημισμόν Ευρωπαϊκή Ένωση) και προς ανταμοιβή διάφοροι λειτουργοί της μετακόμισαν στην εκτελεστική εξουσία και στην πολιτική καριέρα. Μια κυρία εξελέγη Πρόεδρος Δημοκρατίας (συγνώμη Πρόεδρος Δεξιώσεων). Πολύ καλά έκανε το κορίτσι και κυρίως τα ξένα αφεντικά, γιατί είμαι βέβαιος ότι οι γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα από τους άντρες στις δεξιώσεις!
Έχουν πολύ μεγάλη πλάκα όλοι αυτοί οι υποκριτές, φτιάχνεις συκώτι σαν ακούς τον πολιτικό διάλογο (παράλογοι μονόλογοι κουφών) στην Γκραικυλία, ιδιαίτερα όταν ενέχει σκόπιμο ποδοσφαιρικό φανατισμό, έστω κι αν ξέρεις ότι σου σταυρώνουν την ζωή, με την δική σου, φυσικά, συνενοχή. Κι είναι το τραγικότερο αυτό! Δεν το άκουσα, το διάβασα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ότι ο ακροδεξιός Άδωνις και ένα άλλο βαποράκι του Καπιταλισμού, που ήταν στο επίκεντρο της δημοσιότητας γιατί του πέταξαν τρικάκια και μπογιές κάτι παιδόπουλα του Υπουργείου Προβοκάτσιας με κωδική ονομασία «Ρουβίκωνες». Παρεμπιπτόντως, είδες, πώς καθιερώνει στον όχλο φίρμες το ξενόδουλο σύστημα για μελλοντικές πολιτικές χρήσεις… Ξέφυγα, όμως… Βγήκαν, λοιπόν, τα εν λόγω πουλέν της δημοκρατίας στο κανάλι του κολαούζου της εξουσίας για να σχολιάσουν την τάχα επίμαχη φράση του άνευ Τσίπ(ρ)ας και του αφιέρωσαν το τραγούδι του Γιώργου Παπαδόπουλου, της 21ης τ’ Απρίλη.
Πολύ καλά έκαναν, συμφωνώ και συμπάσχω, δεν συμμερίζομαι το σχόλιο της εν λόγω εφημερίδας. Χώρια, που πρέπει να ’μαστε αλτρουιστές! Έψαχναν οι εν λόγω δύο, εύσχημο τρόπο, πρόσχημα εύλογο, ν’ ακούσουν από τα ερτζιανά, ν’ απολαύσουν, βρε αδελφέ, τον ύμνο της ιδεολογίας τους και πιάστηκαν όπως-όπως από την κοινότοπη τσιπραίικη ατάκα. Επιτέλους έκαναν το κέφι τους, οι άνθρωποι, ύμνησαν μια φορά ακόμα το «Πιστεύω» τους! Θέμα θα το κάνουμε; Έχουμε ή δεν έχουμε Δημοκρατία θεμελιωμένη στις τρεις… χωρισμένες εξουσίες, που δεν θέλει να δει η μία την άλλη; Απλώς η πρώτη νομοθετεί τις καπιταλιστικές αθλιότητες και βρωμιές σε βάρος των συνένοχων όχλων-λαών, η δεύτερη τις εκτελεί στην κυριολεξία στα τρία μέτρα και στην πρώτη δυσκολία σκάει μύτη η τρίτη, φιλιππινέζα του κεφαλαίου με την σειρά της, και δικαιώνει τις αδελφές της! Όπως γίνεται, δηλαδή, σε κάθε οικογένεια της καλής κοινωνίας!
Ο πιο ωραίος όλων (γιατί ξεχνά ο όχλος) είναι ο εξωμότης του Κ.Κ.Ε. Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ολογράφως γιατί δεν το πολυλέει στο βιογραφικό, μήπως το ξέχασε ο τύπος), που αφού πέρασε, ως καλός πολιτικάντης, από όλους τους πολιτικούς χώρους κάνει πια καριέρα με τον νέο θαλαμοφύλακα Γκραικυλίας Κούλη Ξεπουλητάρη. Πόσους ύμνους ανέπεμψες, ρε καραγκιοζάκο, στο σοβιετικό σύστημα και στην Δικτατορία του Προλεταριάτου για να αναρριχηθείς στην κομματική γραφειοκρατία και μετά να το εξαργυρώσεις στο κάλπικο, ξενόδουλο καπιταλιστικό χρηματιστήριο Γκραικυλίας; «Διχασμένο κόμμα», «ακραίες αντιδημοκρατικές λογικές», «Επιστροφή στο παρελθόν»! Μιλάει το μακρινό μέλλον! Ετοιμαστείτε να σωθείτε και να ζήσετε… δημοκρατικό όνειρο! Όπου κι όσο γη και ύδωρ και να δώσεις, υπουργάρα, η κοινωνία είναι ταξικό μέγεθος!
Αυτό δεν αλλάζει, όσο υπάρχουν άνθρωποι! Ούτε και χωρίς αυτούς αλλάξει η τυχάρπαστη «ταξικότητα» του σύμπαντος, αλλά αυτό θέλει ανάλυση και βαριέμαι να μακρηγορώ. Ειλικρινά ευχαριστώ τον Γραμματέα του Κ. Σ. της Κ.Ν.Ε. γιατί συνιστά ακόμα μια δικαίωση όλων ημών των ελάχιστων επαναστατών, που από τότε τα λέγαμε μέσα στο Κ.Κ.Ε., από το 1980 και εντεύθεν, και μετά ως σήμερα. Όλοι αυτοί σαν τον Γραμματέα, όχι μόνο… δεν επέστρεψαν στην τάξη τους, αλλά και μέσα στο (ναι, το απόλυτα συμβιβασμένο και μέρος του ξενόδουλου συστήματος) Κ.Κ.Ε. ήταν πράκτορες του ταξικού εχθρού, ανεξάρτητα αν, πόσο, πότε, το συνειδητοποιούσαν ή όχι. Τα έχουμε ξαναπεί: Το ζήτημα είναι πώς λειτουργεί καθένας στην πορεία κάθε συστήματος.
Επειδή, απορούντες μικροαστοί και άλλοι φιλομαθείς, βλέπω ότι ούτε ο Γραμματέας του Κ. Σ. της Κ.Ν.Ε. παρά την μεγάλη του πείρα στην Δικτατορία του Προλεταριάτου.
Επειδή δεν φαίνεται να έχετε διάθεση ν’ ανοίξετε κάνα βιβλίο, να ξεστραβωθείτε, π.χ. «Κράτος και Επανάσταση» του Μεγάλου Λένιν. Επειδή διαπίστωσα ότι σας «καίνε» … άχρι μυελού οστών οι «αρμοί της εξουσίας», δεν κοιμάστε νύχτες τώρα, ψάχνοντας τί εννοεί ο άνευ Τσίπ(ρ)ας ποιητής, τί να κάνω, προτίθεμαι να σας εξηγήσω σε… πενηνταράκια τους αρμούς της εξουσίας! Όταν ξεσπάσουν νέες λαϊκές επαναστάσεις. Μην τρομάζετε! Έχετε μακρό ακόμα λήθαργο! Μετά τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που μπορεί να είναι και δίδυμος, είτε ως προς την αλληλουχία είτε στην ουσία (να κάνει ΜΠΡΑΦ η Φύση και να πει: Αϊ σιχτίρ, άνθρωπε μαλάκα, καρκίνωμα της γης)! Στις νέες επαναστάσεις δεν θα λέγεται έτσι. Ποιος ξέρει τί θα υπάρχει τότε! Όχι μακριά! Το πολύ 50-100! Η ουσία παραμένει: Δικτατορία του «Προλεταριάτου» Δικτατορία της τάξης, της κατάστασης, που θ’ ανατείλει, θα επιβληθεί έναντι των τότε ηττημένων!
Για να επιστρέψουμε στα σύγχρονα: Έχουμε στυγνή Δικτατορία Καπιταλισμού! Φασισμός του Ιμπεριαλισμού, αμερικανικού προεξάρχοντος, και του Κεφαλαίου, αμερικανικού και εβραϊκού προεξαρχόντων και ακολουθούν από κοντά Κινέζοι, Ρώσοι και λοιποί συγγενείς. Όσο για τους αρμούς της εξουσίας η όποια επανάσταση δεν έχει άλλη επιλογή: Θα πάρει το πρότερο κράτος, θα το τσακίσει και εξ υπαρχής θα φτιάξει το δικό της. Αν θέλει να μη χάσει, δηλαδή. Για αυτό έπεσε ο σοσιαλισμός! Γιατί δεν έφτιαξε ουσιαστικό σοσιαλιστικό, δικό του λαϊκό κράτος και βαυκαλίζονταν με την γραφειοκρατία και λοιπά παράσιτα, χώρια, που είχε τελευταία τσούρμο πράκτορες! Είδατε πώς η Κίνα, που έφτιαξε κράτος πέρασε στον πιο σκληρό καπιταλισμό χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι, χωρίς να χάσει εδάφη, αλλά και αυτό θέλει μεγάλη ανάλυση και βαριέμαι… Άλλη φορά.
Το πιο χοντρό ανέκδοτο είναι η διάκριση εξουσιών! Φαντάζεστε, δηλαδή, να γίνει Επανάσταση και να την βγάλει αντισυνταγματική το Συμβούλιο της Επικρατείας; Άντε περίμενε την άλλη αδελφή να την νομοθετήσει! Συγνώμη, αλλά στο χωριό μου λένε μια παροιμία πού ταιριάζει γάντι: Χέσε ψηλά κι αγνάντευε! Δεν γράφω, κεντάω πάλι! Θα με διαβάσει και η νέα Π. τ. Δ. (Πρόεδρος των Δεξιώσεων) και θα την έχω άσχημα. Η διάκριση των εξουσιών ΔΕΝ υπάρχει! Είναι χαζό τρικάκι, όχι Ρουβίκωνα, αλλά του πανάθλιου Καπιταλισμού για να κρατά υπόδουλους τους όχλους-λαούς με το σύστημα των τριών κυριών, που περιγράψαμε. Μα η Γαλλική Επανάσταση και οι αξίες της; Μα ήταν μόνο αστική επανάσταση και κατάντησε γρήγορα έτσι, έφερε τον Ναπολέοντα, γιατί αντί να εδραιώσει δικό της σύστημα εξουσίας, είχε την αυταπάτη: Θα κάνουμε ότι υποσχόμαστε στον όχλο. Γιατί δεν είχε καθαρές εικόνες για το μετά…
Δεν είχε έρθει ο Μέγας Λένιν να πει ότι υπάρχουν συνθήματα ζύμωσης και δράσης: Τα μέσα με τα οποία ξεσηκώνεις τον όχλο και τον κάνει λαό για μεγάλα έργα και άλλα κόλπα, που όταν ξαναγίνει όχλος, γιατί θα ξαναγίνει, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, με αυτά τον κρατάς δεμένο. Για τρεις λόγους επιβίωσε ο καπιταλισμός κι αν δεν ενσκήψει έγκαιρα ο Πατέρας πάντων Πόλεμος, θα ξαναφέρει τον πίθηκο και ίσως καταστρέψει την γη: Ήταν ο καλύτερος εφαρμοστής για τα συμφέροντά του των μαρξιστικών, λενινιστικών αρχών. Κυριολεκτικά και μεταφορικά αφόπλισε τον άνθρωπο. Τον έδεσε και τον πνίγει με τα βρόχια της τεχνολογίας. Κι αυτά θέλουν ανάλυση, αλλά βαριέμαι σήμερα…
Η κάθε Επανάσταση είναι από μόνη της νόμος, πράξη και επιβάλλει δίκαιο. Σε κάθε Επανάσταση η εξουσία είναι ενιαία, μέχρι να ξεσπάσει μετά την εγκαθίδρυσή της η μάχη επιγόνων. Η επιτυχής Επανάσταση δεν έχει δισταγμούς, διλήμματα, φόβους και προσχήματα. Τηρουμένων των αναλογιών είναι στην κοινωνία όπως η κατάρρευση ενός άστρου στο σύμπαν! Πάμε τώρα στο θέμα του χαρισματικού ηγέτη-φονιά, που ηγείται της επανάστασης, που σπάει αυγά για να κάνει ομελέτα και, που, αρέσει ή όχι, στην ανθρώπινη πορεία ό,τι καλό, προοδευτικό και δημιουργικό έχει γίνει στην γη από χαρισματικούς ηγέτες-δολοφόνους, κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Τώρα μη με ρωτήσετε τί σχέσει έχουν αυτά με τους «αρμούς» του άνευ Τσίπ(ρ)ας; Έχω ευφυέστατους αναγνώστες και δεν θέλω να ρίχνω το επίπεδο! Ουδεμία έχουν! Το καινούριο δικομματικό παιχνιδάκι της Γκραικυλίας. Πέταξε παπαριά ο ένας και την έπιασε ο άλλος στον αέρα για να επιδοθεί ως θαλαμοφύλακας στην δημοκρατική του παπαρολογία! Διαβάστε κάνα βιβλίο! Μην περιμένετε όλα από την Κασσάνδρα, που εκτός από συνωμοσιολόγα είναι και δεινή επαναστάτρια. Μη βάλω στην εξίσωση την αρχή της δημιουργικής καταστροφής και σας κουφάνω εντελώς! Παρασύρθηκα! Καλύτερα, που τα γράφω μόνο στα ποιήματά μου, να τα διαβάζουν οι μελλοντικοί…
20 Φεβρουαρίου 2020
Πηγή: mousapolytropos.gr
