Ένα από το όνειρα της μηχανοκίνησης: Bugatti Type 55 Roadster

Αυτοκίνητο
Μοιραστείτε το:

Το αριστούργημα του 1932

 «Η φύλαξη ενός αριστουργήματος επί τροχών, ως κόρη οφθαλμού, είναι κοινή μοίρα για όλες τις Bugatti». Πώς λοιπόν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση η υπέροχη Type 55 Roadster;

Στα τέλη του 1909, o Ettore Bugatti πραγματοποιώντας το όνειρό του, ίδρυσε στο Μοlsheim δυτικά του Στρασβούργου τη δική του εταιρεία κατασκευής αυτοκινήτων. Η πρώτη Bugatti, η Type 12, μικρή σε διαστάσεις και με κινητήρα 1.400 κ.εκ. παρουσιάστηκε την επόμενη χρονιά στο Σαλόνι του Παρισιού.

Πέντε τέτοια αυτοκίνητα μπόρεσε να ολοκληρώσει η βιοτεχνία του το 1910, με την αποφασιστική βοήθεια τραπεζιτών φίλων του, εκ των οποίων μόνο τα δύο επιζούν έως τις ημέρες μας.

Οκτώ χρόνια αργότερα, όταν η Αλσατία πέρασε από τη γερμανική στη γαλλική κυριαρχία με τη λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ο Bugatti επέλεξε να παραμείνει στο Μοlsheim και να πολιτογραφηθεί Γάλλος, συνδέοντας όλα τα μελλοντικά του επιτεύγματα με τη νέα του πατρίδα.

Bugatti Type 55 Roadster

H φιλοσοφία του Bugatti έδινε προτεραιότητα στα χαμηλού κυβισμού μηχανικά σύνολα, με μειωμένο βάρος και τεχνολογία πολύ προχωρημένη για την εποχή. Έτσι γεννήθηκε το 1911 η «Τype 13» με τον 4κύλινδρο κινητήρα των 1.4 λίτρων. Έκανε σπουδαία σταδιοδρομία, ξεκινώντας από την κατάκτηση της δεύτερης θέσης πίσω από ένα 6λιτρο Fiat, στο γαλλικό GP του 1911. Οι «Type 13» αναβαθμισμένες όσο χρειαζόταν πραγματοποίησαν την πρώτη τους μεταπολεμική εμφάνιση το 1920 στο Le Mans, με τρία αυτοκίνητα, τα οποία έλαβαν μέρος στο GP της κατηγορίας Voiturette.

Ο Ernest Friderich νίκησε τον αγώνα στο τιμόνι του ενός από αυτά, ενώ από τα υπόλοιπα το ένα εγκατέλειψε και το άλλο τερμάτισε στην πέμπτη θέση. Όμως η πιο σημαντική νίκη εκείνου του αυτοκινήτου σημειώθηκε την επόμενη χρονιά, στο ιταλικό GP που έγινε στη Brescia, ενώ στις επόμενες θέσεις πίσω από τον Friderich ολοκλήρωσαν τρεις «Τype 13/23». Από τότε, το όνομα της ιταλικής πόλης προστέθηκε, ως δεύτερο συνθετικό, στην κωδικοποίησή του.

Η μπλε περίοδος

Στις αρχές της δεκαετίας του ’20 η εταιρεία του Ettore Bugatti έχαιρε καλής φήμης για τα αγωνιστικά της κατορθώματα, πέραν από εκείνης που ήδη απολάμβανε για τα καλαίσθητα και εξαιρετικής ποιότητας αυτοκίνητα πολυτελείας που κατασκεύαζε. Τις παραμονές του GP της Lyon το 1924 παρουσιάστηκε ένα πανέμορφο αυτοκίνητο, με αλουμινένιους τροχούς, για πρώτη φορά. Στόχος του ήταν να σταματήσει την κυριαρχία των ιταλο-βρετανικών συνδυασμών. Το αγωνιστικό που ξεκινούσε τη δράση του, γεμάτο υποσχέσεις για το μέλλον, δεν ήταν άλλο από την «Τype 35». Aπό τις αρχές του 1925 και για δέκα σχεδόν χρόνια κανείς δε μπόρεσε να αμφισβητήσει την κυριαρχία της, καθώς και των παραγώγων της, που κέρδισαν εκατοντάδες νίκες και σημαντικούς διεθνείς τίτλους, όπως το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών του 1926. Επίσης, επιφανείς πιλότοι κατέκτησαν πέντε φορές με τα αυτοκίνητα της Bugatti την διάκριση του «Οδηγού της Χρονιάς»: Ο Louis Chiron το 1928 και το 1930, ο Ζιλ Γκου το 1926, ο William «Williams» το 1929 και ο Αchille Varzi το 1933. Ξεχωρίζουν επίσης οι πέντε συνεχόμενες νίκες στο Τarga Florio από το 1925 μέχρι το 1929, ενώ μια πλειάδα μεγάλων αστέρων αγωνίστηκαν και σημείωσαν επιτυχίες με τα γαλλικά μονοθέσια.

Το 1932 η Bugatti ήταν απασχολημένη και με τις δοκιμές εξέλιξης μιας δικής της βενζινοκίνητης αυτοκινητάμαξας, που με το όνομα Autorail επρόκειτο να σταδιοδρομήσει με επιτυχία στο γαλλικό σιδηροδρομικό δίκτυο, τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Ωστόσο, πάντα υπήρχε καιρός για ξεχωριστές τετράτροχες δημιουργίες, απευθυνόμενες σε ανθρώπους με ιδιαίτερο γούστο και πολύ γερό πορτοφόλι. Έτσι, τη χρονιά εκείνη κυκλοφόρησε η Type 55 Roadster, που έμεινε στη γκάμα της Bugatti μέχρι το 1935 και κατασκευάστηκε σε 38 μόλις μονάδες.

Ουσιαστικά, ήταν η έκδοση δρόμου της αγωνιστικής Type 51, από την οποία προερχόταν και ο 2.3 λίτρων οκτακύλινδρος σε σειρά κινητήρας της. Με τον υπερτροφοδότη της Roots, η ισχύς της κυμαινόταν ανάλογα με τις επιθυμίες του πελάτη από 130 έως 145 ίππους, ενώ η τελική της ταχύτητα έφτανε τα 180 χιλιόμετρα την ώρα.

Η μετάδοση της κίνησης στους πίσω τροχούς διεξαγόταν μέσ

Bugatti Type 55 Roadster

ω ενός χειροκίνητου κιβωτίου ταχυτήτων των τεσσάρων σχέσεων, που γράφτηκε πως ήταν ασυνήθιστο για την εποχή του, ενώ προηγούμενα είχε χρησιμοποιηθεί και στην Type 49. Τη συνέχεια, μπορείτε να τη φανταστείτε. Άλλωστε, η φύλαξη ενός αριστουργήματος επί τροχών, ως κόρη οφθαλμού, είναι κοινή μοίρα για όλες τις Bugatti.

Σπύρος Χατήρας

Πηγή: 4troxoi.gr

Μοιραστείτε το:
Tagged