Θα έχουν ο Τραμπ την τύχη του Νίξον και ο Ερντογάν την τύχη του Σάχη της Περσίας;

Διεθνείς Σχέσεις
Μοιραστείτε το:

Το Αμερικάνικο Κογκρέσο αποφασίζει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, προκαλώντας βέρντιγκο στον Τραμπ.

Το πολύ περίεργο πολιτικό τοπίο που επικρατεί στην υπερδύναμη, με τις ανεξήγητες και αλλοπρόσαλες αποφάσεις του Ντόναλντ Τραμπ, τείνει πλέον να ξεκαθαρίσει προκαλώντας βέρντιγκο στον τελευταίο.

Η ημερομηνία σταθμός είναι η προσεχής Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, ημέρα επανέναρξης των εργασιών του Ανερικανικού Κογκρέσου. Ο Πρόεδρος Τραμπ, κατάφερε το ακατόρθωτο μέχρι σήμερα για το αμερικανικό πολιτικό πεδίο, να ενώσει ουσιαστικά εναντίον του όλους τους νομοθέτες, δημοκρατικούς και ρεμπουμπλικάνους βουλευτές και γερουσιαστές, που πλέον εναντιώνονται δημόσια εναντίον του για τις αποφάσεις που έλαβε  για τους κούρδους της Σσυρίας και την ανεξήγητη παροχή προστασίας μέχρι σήμερα στην φασίζουζα Τουρκία του Ερντογάν.

Η μοίρα της τελευταίας, φαίνεται ότι έχει πλέον σφραγισθεί και παρά τα αντίθετα επιφαινόμενα, ο Ερντογάν και το καθεστώς που έχει οικοδομήσει προκειμένου να κυβερνά δικτακτορικά θα έχει κατά πάσα πιθανότητα την τύχη του Σάχη της Περσίας, όταν «σηκώνοντας κεφάλι» στους μέντορές του αμερικανούς, αποφάσησε να επιδειχθεί ως περιφερειακή γεωπολιτικοστρατηγική δύναμη, με γνωστό το τελικό της τύχης του.

Η υποτίμηση του Κογκρέσου από τον Τραμπ και η αλαζονία του προς τους θεσμούς του αμερικανικού κράτους για τους οποίους αδιαφορεί παντελώς, κάτι που δεν τόλμησε κανείς άλλος αμερικανός πρόεδρος μέχρι σήμερα, «απομάκρυνε» από κοντά του ακόμη και τους ποιο θερμούς υποστηρικτές του, έχοντας μείνει πλέον έρμαιο στους νομικούς χειρισμούς του Ρούντολφ Τζουλιάνι για να σωθεί και διατηρηθεί στο αξίωμά του.

Οι έρευνες που έχει ξεκινήσει η αμερικάνικη βουλή, στα πλαίσια της απόφασης να κριθεί κατάλληλος για την ηγεσία της υπερδύναμης ή να καθαιρεθεί αρχίζει να φέρνει στην επιφάνεια ένα ιδιαίτερα δύσοσμο και δυστοπικό κόσμο προεδρικών παράνομων ενεργειών, διεθνών διπλωματικών δολοπλοκιών, παράνομων χρηματοδοτήσεων του ίδιου και της προεκλογικής εκστρατείας του, καθώς και αθέμιτων και εν δυνάμει ποινικά κολάσιμων οικονομικών σχέσεων στενών συγγενικών του προσώπων και προσωπικών συνεργατών του.

Όπως αναφέρει ο Μιχάλης Ιγνατίου, διάχυτη είναι η εντύπωση στο πολιτικό παρασκήνιο της αμερικανικής πρωτεύουσας και όχι μόνο, ότι ο Ερντογάν «κρατάει» με κάτι πολύ σοβαρό τον αμερικανό Πρόεδρο που φοβάται ότε σε περίπτωση που εναντιωθεί στον πρώτο για όσα πράττει στην Συρία και στους εξοπλισμούς από την Ρωσία, επιβάλλοντας τις κυρώσεις που όλοι επιμένουν ότι θα πρέπει να υποστεί η τουρκία, αυτός θα τον δώσει στεγνά, οδηγώντας όχι μόνο στην καθαίρεση αλλά πιθανόν και σε ποινικές περιπέτειες για «εσχάτη προδοσία».

Ήδη, όπως αναφέρουν τα διεθνή εδησειογραφικά  πρακτορεία, ο αμερικανός πρόεδρος βρίσκετε κάτω από την πίεση πολλαπλών ερευνών για τον πολιτικό αλλά και οικονομικο-επιχειρηματικό βίο του, τόσο από τους αμερικανούς νομοθέτες του Κογκρέσου, όσο και από την Δικαιοσύνη, ενώ πληθαίνουν τα νομοσχέδια που ετοιμάζονται να κατατεθούν σ’ αυτό προκειμένου να ακυρωθούν ή να παρακαμφθούν οι αλλοπρόσαλες αποφάσεις του που έχουν σχέση με την Τουρκία, την Συρία, την εγκατάλειψη στο έλεος της Τουρκίας των Κούρδων και συνολικά τις πολιτικές του που προκαλούν βλάβη στα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Κρίσιμης σημασίας που θα επιταχύνουν τις διαδικασίες να τεθεί στο περιθώριο ο αμερικανός Πρόεδρος είναι σύμφωνα με εκτιμήσεις διεθνών και αμερικανών αναλυτών τα στοιχεία για τις οικονομικές – επιχειρηματικές σχέσεις και δοσοληψίες του ίδιου, των μελών της οικογένειας του και του 1ου τι τάξη δικηγόρου του Ρ.Τζουλιάνι με την Τουρκία του Ερντογαν και τη Ρωσία του Πούτιν.

Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος αντιλαμβανόμενος την δύσκολη για το πολιτικό και όχι μόνο μέλλον του στην οποία έχει έλθει από τις δικές του αποκλειστικά, αποφάσεςι ακι ενέργειες, προσπαθεί τις τελευταίες ημέρες να αναστρέψει την κατάσταση, αν και κι αυτές οι προσπάθειές του είναι ανερμάτιστες.

Στην αμερικανική πολιτική πρωτεύουσα (Ουάσιγκτον), αλλά και στην οικονομική (Νέα Υόρκη), δημοσιογράφοι και πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές με βαθειά γνώση του προσκηνίου αλλά και του παρασκηνίου, εκφράζουν πλέον ανοικτά την εκτίμηση ότι οι Θεσμοί της αμερικανικής δημοκρατίας και του αμερικάνικου συστήματος διακυβέρνησης, όπως επίσης και το βαθύ αμερικανικό κράτος, έχουν πλέον αποφασίσει ότι ο Τραμπ είναι ένας επικίνδυνος για τα συμφέροντα της χώρας τους Πρόεδρος και θα πρέπει επιτέλους να «ξεδοντιαστεί». Μόνο που στην αμερικανική υπερδύναμη δεν υπάρχουν στο θέμα αυτό ημίμετρα. Η μόνη λύση είναι η «Καθαίρεση». Αν αυτό συμβεί, η αμερικανική γεωστρατηγική πολιτική θα αλλάξει άμεσα με ότι κι αν αυτό σημαίνει για την Τουρκία, τον Ερντογάν, την Ρωσία, την Μέση Ανατολή, την Ελλάδα και την Ευρώπη.

«Διαγνώστης»

 Διαβάστε στην συνέχεια δύο πολύ κατατοπιστικά άρθρα για το θέμα, της Αντωνίας Δήμου στο slpress.gr και του Μιχάλη Ιγνατίου στο hellasjournal.com

——————–

Στη μέγγενη του Κογκρέσου η Τουρκία – Ένα βήμα πριν τις κυρώσεις (slpress.gr)

Αντωνία Δήμου

Η στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στη βόρεια Συρία συνιστά βαρόμετρο για τις μελλοντικές εξελίξεις στην αραβική χώρα σε γεωπολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Κυρίως όμως θέτει σε δοκιμασία τις εύθραυστες ισορροπίες που υφίστανται στις ΗΠΑ ανάμεσα στο αμερικανικό Κογκρέσο και τον πρόεδρο Τραμπ. Και τούτο διότι η τουρκική εισβολή στην βόρεια Συρία διακυβεύει τα αμερικανικά συμφέροντα στη Συρία και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Αυτά δύναται να ταυτοποιηθούν ως ακολούθως:

Πρώτον, απώλεια αμερικανικού ελέγχου επί κρίσιμων ενεργειακών πηγών και υποδομών μεταφοράς ενέργειας στην βορειανατολική Συρία. Οι αμερικανικά υποστηριζόμενες Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) ελέγχουν πλήρως τις πετρελαιοπηγές Αλ-Όμαρ, Aλ-Τζάφρα και Τανάκ καθώς και τα οικόπεδα φυσικού αερίου Αλ-Ίζμπα και Κόνοκκο. Αυτές ήταν οι κυριότερη πηγή εσόδων της τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, προτού αυτή ηττηθεί από τις ΗΠΑ και τους Κούρδους. Με την τουρκική εισβολή στην βόρεια Συρία, ο αμερικανικός ενεργειακός έλεγχος εκτιμάται ότι θα απολεσθεί. Επομένως θα μηδενιστεί και κάθε δυνατότητα αμερικανικής επιρροής στο καθεστώς Άσσαντ για τον καθορισμό του πολιτικού μέλλοντος της Συρίας.

Δεύτερον, απώλεια εμπιστοσύνης των αραβικών χωρών έναντι της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή, προκαλώντας ρήγμα στις διμερείς σχέσεις με κρίσιμους συμμάχους. Η εγκατάλειψη των Κούρδων της Συρίας, (που αποτέλεσαν τον πιο αξιόπιστο σύμμαχο των ΗΠΑ στον πόλεμο για την ήττα του Ισλαμικού Κράτους), αναμένεται να αφήσει στίγμα στην αξιοπιστία των ΗΠΑ. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την αμερικανική διπλωματία και συμφέροντα εθνικής ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Η απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από την βορειοανατολική Συρία φαίνεται ότι θα θέσει σε εκκίνηση διαδικασίες αποσταθεροποίησης στην ήδη εύθραυστη Συρία. Πόσο μάλλον που οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις έχουν υπό κράτηση τουλάχιστο 11 χιλιάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους σε διάφορες εγκαταστάσεις στην βορειοανατολική Συρία.

Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, 56 Αμερικανοί βουλευτές με επιστολή που απηύθυναν στον πρόεδρο Τραμπ, ζητούν να μάθουν που ακριβώς πρόκειται να μεταφερθούν οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις που αποσύρονται από την βορειοανατολική Συρία. Επίσης ζητούν με ποιο τρόπο η Ουάσιγκτον θα εξασφαλίσει την προστασία των άμαχων Κούρδων καθώς και των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων. Επιπλέον ζητούν να μάθουν την αμερικανική κόκκινη γραμμή έναντι της Τουρκίας και τον τρόπο που θα καταστρέψει ο Αμερικανός πρόεδρος την τουρκική οικονομία, όπως ο ίδιος δήλωσε δημόσια.

Το Κογκρέσο κινητοποιείται για κυρώσεις

Την ίδια στιγμή, οι γερουσιαστές Λίντσεϊ Γκράχαμ και Κρις Βαν Χόλεν κατέθεσαν νομοσχέδιο για την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας. Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπεται να γίνει νόμος, χωρίς δικαίωμα βέτο από τον Αμερικανό πρόεδρο, εάν ψηφιστεί από τα δύο τρίτα της Βουλής και της Γερουσίας. Σε περίπτωση που το νομοσχέδιο εγκριθεί με απλή πλειοψηφία, τότε ο πρόεδρος έχει το δικαίωμα άσκησης βέτο.

Οι κυρώσεις προβλέπεται να είναι υποχρεωτικές εκτός εάν η διακυβέρνηση Τραμπ πιστοποιεί, κάθε 90 ημέρες, στο κογκρέσο ότι η Τουρκία δεν ενεργεί μονομερώς, δηλαδή χωρίς αμερικανική υποστήριξη ανατολικά του Ευφράτη και δυτικά στα σύνορα με το Ιράκ.  Επιπλέον, η κυβέρνηση Τραμπ οφείλει να πιστοποιεί την αποχώρηση των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων, (συμπεριλαμβανομένων και των ανταρτών που υποστηρίζονται από την Άγκυρα), από περιοχές που κατελήφθησαν από τις 9 Οκτωβρίου και εντεύθεν.

Η λίστα περιλαμβάνει την επιβολή κυρώσεων σε περιουσιακά στοιχεία που υφίστανται επί αμερικανικού εδάφους ή αμερικανικής δικαιοδοσίας. Δηλαδή σε βάρος του Τούρκου προέδρου, αντιπροέδρου και των υπουργών Εξωτερικών, Άμυνας, Οικονομικών, Εμπορίου και Ενέργειας. Επίσης η λίστα κυρώσεων προβλέπει την πλήρη παύση στρατιωτικών συναλλαγών με την Τουρκία.

Συμπεριλαμβάνει και τους ξένους πολίτες που προσφέρουν οικονομική, υλική και τεχνική βοήθεια ή εν γνώση προβαίνουν σε συναλλαγές με τον τουρκικό στρατό. Αφορά αεροσκάφη ή τμήματα αεροσκαφών που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν από την τουρκική πολεμική αεροπορία. Επίσης αφορά εξαρτήματα οχημάτων και υπηρεσιών που χρησιμοποιούνται από χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις, καθώς και όπλα που χρησιμοποιούνται από τον τουρκικό στρατό.

Κυρώσεις και S-400

Προβλέπει επίσης την επιβολή κυρώσεων στον ενεργειακό τομέα της γειτονικής χώρας. Εστιάζει σε κάθε ξένο πολίτη ή οντότητα που παρέχει αγαθά, υπηρεσίες, τεχνολογία, πληροφορίες καθώς και κάθε είδους υποστήριξη που συντηρεί ή ενισχύει την εγχώρια ενεργειακή υποστήριξη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η απαγόρευση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας συνιστά επιπλέον πρόβλεψη στην λίστα κυρώσεων. Δίνει έμφαση στην απαγόρευση της πώλησης αμερικανικών οπλικών συστημάτων, υπηρεσιών και τεχνολογίας προς τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.

Στο εν λόγω μήκος κύματος, το νομοσχέδιο καθιστά άμεση την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας κατ’ εφαρμογή της ενότητας (Section) 231 του Νόμου για την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στην Ευρώπη και την Ευρασία γνωστού ως CAATSA (Countering America’s Adversaries through Sanctions Act) λόγω της απόκτησης του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400.

Ως γνωστόν ο Νόμος CAATSA επιτάσσει ρητά τον τερματισμό όλων των αμερικανικών πωλήσεων όπλων και την επιβολή κυρώσεων σε οποιαδήποτε χώρα όπως εν προκειμένω η Τουρκία, που συνεργάζεται με απαγορευμένες ρωσικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής κρατικής αεροπορικής εταιρείας MKB “Fakel” που παράγει τους S-400. Των κυρώσεων στο νομοσχέδιο εξαιρούνται η παροχή ανθρωπιστικής και ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, η προώθηση της δημοκρατίας και η συλλογή πληροφοριών.

De facto τουρκική κατοχή

H συντονισμένη διακομματική αντίδραση μελών και στα δύο σώματα του Κογκρέσου, τόσο σε βάρος της τουρκικής εισβολής στην βόρεια Συρία, όσο και έναντι της πολυγλωσσίας της αμερικανικής προεδρίας αποδεικνύουν ότι τα νομοθετικά αντανακλαστικά της Ουάσινγκτον βρίσκονται σε εγρήγορση. Ειδικά όταν πρόκειται για την προάσπιση αμερικανικών συμφερόντων εθνικής ασφάλειας, όπως αυτά νοούνται από τις αρμόδιες επιτροπές.

Οι ανησυχίες του αμερικανικού κογκρέσου για την τουρκική στρατιωτική εισβολή στην βόρεια Συρία ενισχύονται έτι περαιτέρω από το αρνητικό προηγούμενο της τουρκικής παρουσίας στην περιοχή Αφρίν. Εκεί η Άγκυρα έχει προβεί σε de facto κατάληψη συριακών εδαφών. Ακολουθεί πολιτική τουρκοποίησης και δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού. Συγκεκριμένα στο Αφρίν βλέπουμε την εισαγωγή τουρκικών προγραμμάτων σπουδών στα σχολεία, την μετονομασία δρόμων στην τουρκική γλώσσα, καθώς και τον εκτοπισμό του κουρδικού πληθυσμού σε ποσοστό 80%.

Η Τουρκία θέλει να επαναλάβει στην βόρεια Συρία, αυτό που έπραξε στο Αφρίν. Επομένως η εδραίωση της μόνιμης τουρκικής παρουσίας στην βόρεια πλευρά της Συρίας είναι σε πλήρη εξέλιξη. Με ότι αυτό και αν συνεπάγεται για το μέλλον της Συρίας και την σταθερότητα της Μέσης Ανατολής.

——————————–

Ξύπνησε ο φόβος για τον Αττίλα: Ο Ταγίπ άνοιξε τις πόρτες της «κόλασης», ο Τραμπ τον φοβάται (hellasjournal.com)

Μιχάλης Ιγνατίου

Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Κύπρο και την Ελλάδα, παρακολουθούν την βαρβαρότητα του τουρκικού Αττίλα εναντίον των Κούρδων της Συρίας, με τρόμο. Για τους παλαιότερους στο νησί, είναι σαν να μην άλλαξε τίποτα από το 1974. Ίδιες οι εικόνες, ίδιος και ο στόχος: η καταστροφή και ο θάνατος. Στην Κύπρο ήταν οι …αλλόθρησκοι Έλληνες και στο Κουρδιστάν οι επίσης θανάσιμοι εχθροί.

Εδώ δεν είναι θέμα θρησκείας, αλλά του φόβου για το τι θα ακολουθήσει αν η διεθνής κοινότητα πράξει το καθήκον της και χαρίσει στους Κούρδους το κράτος που δικαιούνται.

Η Τουρκία θα διαμελιστεί.

Ο Ταγίπ Ερντογάν άνοιξε τις πόρτες της «κόλασης» πρώτα για τον ίδιο. Διότι μοιραία, ακόμα και αν εκβιάζει τον πρόεδρο της Αμερικής, οι δυνάμεις που θα βρεθούν εναντίον του, και στις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι πιο ισχυρές από τον ίδιο και το πραγματικό του αφεντικό, που είναι ο πρόεδρος της Ρωσίας.

Όλα όσα συμβαίνουν, και στην ανατολική Μεσόγειο και στη Συρία, τον Βλαντιμίρ Πούτιν εξυπηρετούν: Στη Συρία φεύγουν οι Αμερικανοί και μένει η χώρα στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας αλλά και της Τεχεράνης, άρα χάνει η Αμερική και στρατηγικά, και μάλιστα σε μία πολύ ευαίσθητη περιοχή, όπου θα πολλαπλασιαστούν οι κίνδυνοι για το Εβραϊκό Κράτος. Η λεωφόρος του τρόμου, από την Τεχεράνη μέχρι την Δαμασκό με στόχο το Ισραήλ, θα είναι ένα γεγονός…

Στην Ανατολική Μεσόγειο, με την απειλές της Τουρκίας, μοιραία θα καθυστερήσουν, ίσως και να τερματιστούν οι συνεργασίες στον ενεργειακό τομέα. Μία εξέλιξη που εξυπηρετεί αφάνταστα και μόνο τη Ρωσία, η οποία θα παραμείνει η βασική πηγή ενέργειας για τους Ευρωπαίους.

Οι τελευταίοι είναι άβουλοι παίκτες σε ένα διπλωματικό παιγνίδι, που απαιτεί και την ισχύ των όπλων. Και οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ούτε τα όπλα, ούτε είναι ενωμένοι για την λεγόμενη ευρωπαϊκή ιδέα.

Είναι τρομακτικό εάν ισχύει: ότι η αυταρχική κυβέρνηση της Ουγγαρίας, μίας χώρας μέλους της Ε.Ε. απείλησε με βέτο εάν η ενωμένη Ευρώπη λάμβανε μία απόφαση σκληρής καταδίκης της Τουρκίας για την εισβολή στη Συρία. Η Ε.Ε. είναι ανύπαρκτη και η Κύπρος το έζησε και το ένιωσε.

Πέρασαν τόσοι μήνες από την εισβολή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, και δεν έχουν πράξει τίποτα. Αντίθετα, ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας πήγε στην Άγκυρα και υποσχέθηκε και άλλη οικονομική βοήθεια στον Ερντογάν. Και δεν ντράπηκε.

Υπέκυψε στον τουρκικό εκβιασμό. Και μιας και μιλάμε βασικά για τον φόβο που προκαλεί η απειλή του Ερντογάν να στείλει τρία εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη, ας του απαντήσει η κυρία Μέρκελ ότι και αυτή μπορεί να του στείλει τα εκατομμύρια των Τούρκων, που ζουν στη Γερμανία, εις βάρος μάλιστα των Γερμανών πολιτών.

Άς του απαντήσουν και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες με τον ίδιο τρόπο, διότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν μετανάστες από την Τουρκία. Έτσι για να δει ο κ. Ερντογάν πόσα απίδια έχει ο σάκος.

Αλλά, η Καγκελάριος δεν θα το κάνει ποτέ. Διότι πρώτα απ’ όλα είναι απάνθρωπο να πληρώνουν οι λαοί τις αλητείες των ηγετών τους, και στη συγκεκριμένη περίπτωση του ισλαμιστή Ερντογάν.

Όμως, όταν λέμε ότι η Ευρώπη έχει όπλα, στην πραγματικότητα διαθέτει πολλά για να αντιμετωπίσει τον πρόεδρο της Τουρκίας. Φτάνει να το αποφασίσει και να αποβάλει τα φοβικά της σύνδρομα. Δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή, το μέγεθος της καταστροφής που προκαλεί η τουρκική βαρβαρότητα στη Συρία.

Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τι ακριβώς συμβαίνει, η κατοχική δύναμη έχει σχηματίσει ένα στρατό 100 χιλιάδων φανατισμένων Σύριων αντιπάλων του προέδρου αλ Άσαντ, οι οποίοι, όμως, μισούν τους Κούρδους.

Σε αυτούς πρέπει να υπολογίσει κανείς και τους τζιχαντιστές που έχουν καταφύγει στην Τουρκία και οι οποίοι θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω από τους μαχητές του YPG.

Άλλωστε, οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους ηττήθηκαν από την παλληκαριά των Κούρδων και των Αράβων συμμάχων τους. Οι Αμερικανοί ελάχιστα συμμετείχαν σε αυτό τον πόλεμο, άσχετα αν λένε ότι ο θρίαμβος εναντίον του ΙΚ είναι δικό τους επίτευγμα. Δεν είναι. Πρόκειται για μία μεγάλη στρατιωτική νίκη, που ανήκει όλη στους Κούρδους…

Το μέγα πρόβλημα σε τούτη τη θλιβερή ιστορία της προδοσίας των Κούρδων της Συρίας από τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής, είναι βασικά ο Ντόναλντ Τραμπ. Είναι βέβαιο πλέον ότι έχει συμφέροντα προσωπικά.

Βουϊζει η Αμερική και σημαντικοί νομοθέτες απαιτούν απαντήσεις. Δεν είναι μόνο τώρα που καλύπτει τον Ερντογάν. Αποκαλύπτεται ότι είναι και σε άλλες περιπτώσεις. Και φαίνεται ότι το ενδιαφέρον για τα προσωπικά συμφέροντα αναθερμάνθηκε όταν έγινε πρόεδρος, καθώς στενοί του συνεργάτες, από τον Μάικλ Φλιν, σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Τραμπ, μέχρι τον δικηγόρο του τον Ρούντι Τζουλιάνι, πέρασαν από το …ταμείο του Ταγίπ Ερντογάν.

Προκαλεί πραγματικά θλίψη αυτή η πραγματικότητα στον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ. Τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Προέχουν τα προσωπικά συμφέροντα της προεδρικής οικογένειας. Διότι δεν εξηγείται αλλιώς αυτός ο έρωτας του Τραμπ για τον Ερντογάν, μέχρι του σημείου να παρανομεί.

Η υπόθεση της αγοράς του ρωσικού συστήματος S-400 από την Τουρκία, είναι μία από τις πολλές παρανομίες. Έχουν γίνει εκατοντάδες δηλώσεις από Αμερικανούς αξιωματούχους. Επίσημες δηλώσεις. Γραπτές ανακοινώσεις. Για την επιβολή κυρώσεων στην περίπτωση που ο Ερντογάν αγοράσει τους S-400.

Και έρχεται ο κ. Τραμπ και ισοπεδώνει τους νόμους και εξευτελίζει τους συνεργάτες του και την αμερικανική υπερδύναμη.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές και υπό την άνευ προηγουμένου πίεση των δικών του συμμάχων και συνεργατών, αλλά και της αμερικανικής κοινής γνώμης, ο Ντόναλντ Τραμπ «φλέρταρε» πάλι με τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής στη Συρία.

Κάλεσε τον υπουργό Οικονομικών Μνούτσιν και του έδωσε οδηγίες για να ετοιμάσει το πακέτο των κυρώσεων. Ο υπουργός Άμυνας Έσπερ ήταν σκληρά καταδικαστικός για την Τουρκία. Οι στρατηγοί στο Πεντάγωνο βράζουν και όλοι μαζί πιέζουν τον κ. Τραμπ.

Δεν γνωρίζουμε αν μπλοφάρει πάλι. Αλλά όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Θα κάνω μία υπόθεση: Εάν ο πρόεδρος Τραμπ προχωρήσει ως οφείλει στην επιβολή των κυρώσεων, και για τους S-400 αλλά και για την επίθεση εναντίον των συμμάχων της Αμερικής, των Κούρδων, ο Ταγίπ Ερντογάν θα τον …«δώσει».

Θα τον αποκαλύψει. Είναι ένας κακός άνθρωπος, ένας φανατικός ισλαμιστής, που στην πραγματικότητα μισεί την Αμερική, όσο μισεί το Ισραήλ. Τον κ. Τραμπ απλά τον εκμεταλλεύεται…

Η βαρβαρότητα της τουρκικής επίθεσης εναντίον των Κούρδων, δικαιολογημένα έχει θορυβήσει την Λευκωσία και την Αθήνα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως πρέπει να εισέλθουν σε διαπραγματεύσεις για «συμβιβασμό» στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Το ακριβώς αντίθετο πρέπει να κάνουν…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επανερχόμαστε με το ερώτημα της περασμένης Κυριακής: Ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, που εκμεταλλεύεται τα πολλά καλά της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και της τουρκικής κατοχής, καθότι το παίζει όλα αυτά τα χρόνια δίπορτο, μας χρωστά μία απάντηση: Έχει ταξιδεύσει ποτέ μέσω των κατεχομένων στις Βρυξέλλες για να ασκήσει τα καθήκοντα του ευρωβουλευτή; Εάν η απάντηση είναι αρνητική να μας το πει να το δημοσιοποιήσουμε. Με την ευκαιρία, τούτη η υπόθεση είναι νερό στο «μύλο» των εθνικιστών και των λοιπών ψεκασμένων της Κύπρου. Μπράβο στους ανεγκέφαλους του ΑΚΕΛ.

Μοιραστείτε το:
Tagged