Το Περιστέρι είναι μία πολύ μεγάλη πόλη, εγκλωβισμένη σε απόλυτο βαθμό μέσα στο αστικό περιβάλλον του λεκανοπεδίου, εκτός ίσως από την δυτική πλευρά της στην οποία ορθώνεται το Ποικίλο Όρος.
Σαν πόλη είχε την ατυχία να μην διαθέτει καθορισμένο πολεοδομικό σχέδιο την εποχή της έναρξης της «κατάτμησης» της γης μέσα στα όρια της, με αποτέλεσμα η άκριτη οικοπεδοποίησή της να της στερήσει την ευκαιρία για την δέσμευση μεγάλων ελεύθερων χώρων.
Παρόλα αυτά, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ξεκίνησε η προσπάθεια των ιθυνόντων για την διαχείριση των κοινών της πόλης, δέσμευσης και απόκτησης κοινόχρηστων χώρων ικανών να μετατραπούν σε χώρους αστικού πρασίνου.
Είναι η χρονική περίοδος που οριοθετείται ως κοινόχρηστη δημοτική ιδιοκτησία το σημερινό Άλσος Περιστερίου και η απέναντι απ’ αυτό έκταση που είχε μετατραπεί σε δημοτικό αμαξοστάσιο, σώζοντας ότι είχε απομείνει από την καταπάτηση και οικοπεδοποίηση.
Ταυτόχρονα με ΠΔ χαρακτηρίζεται όλο το οικοδομικό τετράγωνο «Δωδεκανήσου-Αναπαύσεως-Λάρνακος-Αγίου Βασιλείου» ως έκταση κοινόχρηστου πρασίνου, δεσμεύοντας τις εντός αυτού ιδιοκτησίες και αποτρέποντας κάθε κατάτμηση και κτίσιμο κατοικιών.
Την ίδια περίπου εποχή οριοθετείται στα όρια της Νέας Ζωής έκταση που ορίσθηκε αναδασωτέα η οποία κάποια στιγμή μετονομάσθηκε Πάρκο ή Άλσος Νέας Ζωής, ενώ με την διάνοιξη της οδού Τεμπών, μπήκαν τα όρια της οικιστικής ζώνης της πόλης με το Ποικίλο Όρος που κι αυτό είναι πλέον προστατευόμενος όγκος πρασίνου.
Σε ότι αφορά το «Πάρκο Νέας Ζωής» σε νεότερο χρόνο προστέθηκε νέα, ισοδύναμη σε μέγεθος, έκταση η οποία παραχωρήθηκε στο Δήμο Περιστερίου από το ΥΕΘΑ, έκταση που αφού χρησιμοποιήθηκε ως αποθετήριο μπαζών από «αγνώστους», παραμένει ακόμη και σήμερα, μετά από δύο σχεδόν δεκαετίες «εγκαταλελειμμένη» και απροσπέλαστη για το κοινό.
Κοινόχρηστοι χώροι, προοριζόμενοι για πράσινο, σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις αποκτήθηκαν από το Δήμο και σε άλλες περιοχές της Πόλης, με ποιό πρόσφατες, αυτές δίπλα στο δυτικό τοίχος του δημοτικού νεκροταφείου, δίπλα στο Πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, νότια του σημερινού Άλσους Περιστερίου, στην οδό Πελασγίας, κλπ.
Τεράστιο κοινόχρηστος δημοτικός χώρος, υπάρχει ακόμη στα ανατολικά όρια του δήμου που εφάπτονται της λεωφόρου Κηφισού,πίσω από το ΚΥΒΕ, που κατά δήλωση της δημοτικής Αρχής, έχει χαρακτηρισθεί ως πάρκο σκύλων και ζώων συντροφιάς, παραμένοντας όμως εγκαταλειμμένος και αδιαμόρφωτος.
Ακόμη τεράστιοι χώροι που θα μπορούσαν να γίνουν πνεύμονες πρασίνου για την πόλη, όπως η «Χωράφα» στην περιοχή Αγίου Ιεροθέου, η παλιά «μάντρα» της Εδόκ Ετέρ στον Λόφο Αξιωματικών και η κοινόχρηστη έκταση στην οδό Κρυστάλη στην περιοχή «Τσαλαβούτα», αφέθηκαν να γεμίσουν δημόσια και δημοτικά κτίρια ή αθλητικές εγκαταστάσεις. Από κοντά και η τοπική εκκλησία που σε μία τουλάχιστον περίπτωση κατάφερε να «φυτέψει» τεράστιο και αυθαίρετο ναό σε κοινόχρηστο χώρο πρασίνου.
Συνολικά, αν εξαιρέσει κανείς το Άλσος Περιστερίου, που οι επαΐοντες δεν το κατατάσσουν στα άλση, και το Πάρκο Νέας Ζωής που διαμορφώθηκε κατά την αναδάσωσή του, όλοι οι άλλοι οι χαρακτηρισμένοι ως κοινόχρηστο πράσινο χώροι της πόλης, παλιοί και νεο-αγορασθέντες, παραμένουν απλά και κενά πρασίνου οικόπεδα.
Στην χειρότερη κατάσταση, απ’ όλα βρίσκεται ο χώρος του οικοδομικού τετραγώνου «Δωδεκανήσου-Αναπαύσεως-Λάρνακος-Αγίου Βασιλείου», που κουβαλάει κάθε είδους διοικητική αβελτηρία και παράνοια, από πλευράς δημοτικών αρχών της πόλης από το 1981 μέχρι σήμερα.
Παρά τις απαγορεύσεις του ΠΔ που το χαρακτήρισε ως κοινόχρηστο χώρο πρασίνου, γνώρισε την οικοδόμησή του με την ανέγερση του Εκθεσιακού Κέντρου το οποίο κατά ορισμένους είναι αυθαίρετο ενώ γι άλλους έχει νομιμοποιηθεί με νόμο και την τσιμεντοποίησή του με την κατασκευή δημοτικού χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων, ενώ μέσα στα περίκλειστα όριά του έχουν αφεθεί να λειτουργούν οχλούσες επιχειρήσεις διαχείρισης και εμπορίας χύδην οικοδομικών υλικών.
Τέλος σε ότι αφορά το συγκεκριμένο χώρο, καμία δημοτική αρχή από το 1981 μέχρι σήμερα δεν επιχείρησε να βα΄λει τέρμα στο περίεργο ιδιοκτησιακό καθεστώς του, απαλλοτριώνοντας όπως είχαν το δικαίωμα όλες τις ιδιοκτησίες που βρίσκονται μέσα σ’ αυτό, με αποτέλεσμα σήμερα να διεκδικούν τον αποχαρακτηρισμό μεγάλων τμημάτων του παλιοί ιδιοκτήτες που βλέπουν εδώ και σαράντα περίπου χρόνια την περιουσία τους να παραμένει δεσμευμένη.
Η στήλη δεν γνωρίζει, αν η πρόσφατη προσπάθεια της διοίκησης του δήμου που είδε τα φώτα της δημοσιότητας, για την εκταμίευση κονδυλίων από το Πράσινο Ταμείο, προκειμένου να γίνει η εξαγορά ιδιοκτησιών ιδιωτών μέσα στο αναφερόμενο οικοδομικό τετράγωνο θα ευδοκιμήσει, κάτι που εύχεται, αλλά η συγκεκριμένη έκταση γνωστή στους παλιούς περιστεριώτες ως «κάρβουνο», αντί για πράσινο διαμάντι της πόλης, όπως θα μπορούσε να μετατραπεί, συνεχίζει να παραμένει «κάρβουνο».
Όπως «κάρβουνο» παραμένουν και όλοι σχεδόν οι κοινόχρηστοι χώροι της πόλης που αποκτήθηκαν για να γίνουν πνεύμονες αστικού πρασίνου.
Για να αποδώσουμε όμως «τα του καίσαρα στο καίσαρι», ότι θετικό μπορεί να προκύψει απ’ εδώ κι εμπρός θα οφείλεται στην βούληση της Δημοτικής Αρχής, όταν και όποτε προκύψει αυτή, αφού η «αντιπολίτευση» έχει μέχρι σήμερα περιορισθεί να «αγωνίζεται» για την μη ανέγερση του «Μολ» της Blak Roc στην απέναντι πλευρά του Κηφισού στο οικόπεδο της πρώην Κλωστοϋφαντουργίας.
Το «κάρβουνο», όμως παραμένει κι ενώ βαδίζουμε εδώ και δύο δεκαετίες στον 21 αιώνα…
Δημ-άρχης
