Αντί ο Νίκος Παππάς να βγάζει ανακοινώσεις για τους υποτιθέμενους χρηματοδότες άλλων, ας πει κάποτε τι ακριβώς συνέβη με την υπόθεση Πετσίτη
Ο Νίκος Παππάς για χρόνια είχε εξουσία εντός του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ήταν ο έμπιστος του Αλέξη Τσίπρα. Γιατί μέσα στο κόμμα μικρό κύρος είχε. Δεν είχε πρωταγωνιστήσει σε αγώνες, δεν έχει ιδιαίτερη πολιτική σκέψη ή συγκρότηση και στα εσωκομματικά ήταν αντιπαθής.
- Όμως, ο Τσίπρας ήθελε κάποιον δίπλα του που να μη φοβάται να «λερώσει τα χέρια του» και ταυτόχρονα, για λόγους που ίσως κάποτε μάθουμε, τον εμπιστευόταν.
- Όμως, για το κόμμα ήταν πάντα ως ένα βαθμό «ξένο σώμα».
- Όμως, είχε εξουσία: γιατί μπορούσε να ελέγχει το «γραφείο προέδρου» αρχικά και μετά το 2015 να έχει κρίσιμες αρμοδιότητες σε χώρους όπως τα ΜΜΕ ή οι σχέσεις με επιχειρηματίες και «επενδυτές».
Τώρα σιγά σιγά βγαίνουν στο φως στοιχεία για το τι έκαναν οι συνεργάτες του όπως ο Πετσίτης. Στοιχεία που αποδεικνύουν ότι και στον ΣΥΡΙΖΑ έμαθαν τα κόλπα των «συστημικών κομμάτων» με τους «ταμίες» και τις διαδρομές των «χορηγιών».
Μόνο που έτσι δεν γκρεμίζεται μόνο ο μύθος του «ηθικού πλεονεκτήματος». Ταυτόχρονα «σβήνει και το άστρο» του Νίκου Παππά. Εκτός όλων των άλλων, και γιατί πάρα πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ του «τα έχουν μαζεμένα». Γιατί η υπεροψία και ο κυνισμός είναι γραμμάτια που κάποτε ξεπληρώνονται.
Και μέχρι τώρα ο Παππάς ήταν τυχερός. Γιατί από την κουλτούρα της αριστεράς ένα πράγματα έχουν κρατήσει στον ΣΥΡΙΖΑ: την αρχή «τα εν οίκω μη εν δήμω». Σε οποιοδήποε άλλο «αστικό» κόμμα, θα τον είχαν κρεμάσει στα μανταλάκια. Εδώ εισπράττει «αλληλεγγύη» και κομματική σιωπή.
Ως πότε όμως;
Γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα να ξεμπερδεύουν και με τον Νίκο Παππά και με την πολιτική κουλτούρα που εκπροσωπεί. Προς το παρόν σιωπούν, αλλά η σιωπή δεν είναι αιώνια. Ιδίως μάλιστα όταν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδειχτεί πολύ καλός μαθητής των προκατόχων του στην πρωθυπουργία.
Και ξέρει ότι κάποιες φορές είναι προτιμότερο να θυσιάσεις έναν στενό συνεργάτη σου εάν είναι αυτή η θυσία να λειτουργήσει σαν δική σου προστασία. Η πολιτική μας ιστορία είναι γεμάτη πιόνια που θυσιάστηκαν στην πολιτική σκακιέρα.
Πάντα μπορεί να προστεθεί ένα ακόμη.
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Πηγή: in.gr