Κληρονομικότητα και άλλα στην αυτοδιοίκηση…
«Οι καιροί άλλαξαν… Φρονώ ότι ήλθε η ώρα για τον γιό μου… Ποια είναι η άποψή σου…;»… είναι το κεντρικό θέμα των επαφών του… με τους δημογέροντες…
Δήμαρχος σε πολύ μεγάλο δήμο της Δυτικής Αθήνας, με προϊστορία στον αυτοδιοικητικό τομέα και συνάμα ένας από τους εναπομείναντες στην λαϊκή συνείδηση, -καλώς ή κακώς-, «αυτοδιοικητικούς θρύλους», αναζητεί το επόμενο βήμα, τόσο για την πάρτη του, όσο και για το «έργο», -θετικό ή και αρνητικό-, που έχει παράξει τα 20 σχεδόν χρόνια που βρίσκετε στον δημαρχιακό θώκο.
Το γιατί αναζητεί το επόμενο βήμα, δεν είναι εσωτερικό πρόβλημά του, αλλά ενάγεται στην ανθρώπινη βιολογία που ενίοτε είναι για πολλούς λόγους αδυσώπητη… Κάτι τα οργανικά βιοχημικά στοιχεία που βαίνουν επιβαρυνόμενα ή άλλως κατέχουν πλέον καίρια θέση στο επονομαζόμενο και «ανθρώπινο γήρας», κάτι το δειλής-δειλής εμφάνισης προοίμιο «αλτσχάιμερ», κάτι το προειδοποιητικό τριπλής συχνότητας κτύπημα της φύσης στο ευσταλές κορμί του, επιβάλουν την μελέτη της πολιτικής απόσυρσης εν ακμή, απόσυρση που ούτως ή αλλιώς θα υπάρξει αν αφεθεί στον πανδαμάτορα πολιτικό χρόνο…
Ο μπαμπάς, ο γιός… και το ερευνητικό πόνημα…
Με απλά λόγια και για να γίνει κατανοητό το παρόν γράφημα, ο μπαμπάς φαίνεται ότι είτε ονειρεύτηκε οικογενειακό διάδοχο στα πολιτικά δρώμενα της πόλης, -κάτι πολύ συνηθισμένο εξάλλου στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, αν και όχι στα αυτοδιοικητικά-, είτε κάτι που βάζει σε πολύ σοβαρές σκέψεις… δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στους διαχρονικούς συνεργάτες του -και εν δυνάμει υποψηφίους διαδόχους του στον δημαρχιακό θώκο-, για την συνέχιση του πολιτικού έργου του στα κοινά της πόλης του…
—————-
Όλο το άρθρο
Οι καιροί άλλαξαν… Φρονώ ότι ήλθε η ώρα για τον γιό μου… Κληρονομικότητα και άλλα στην αυτοδιοίκηση…
Δήμαρχος σε πολύ μεγάλο δήμο της Δυτικής Αθήνας, με προϊστορία στον αυτοδιοικητικό τομέα και συνάμα ένας από τους εναπομείναντες στην λαϊκή συνείδηση, -καλώς ή κακώς-, «αυτοδιοικητικούς θρύλους», αναζητεί το επόμενο βήμα, τόσο για την πάρτη του, όσο και για το «έργο», -θετικό ή και αρνητικό-, που έχει παράξει τα 20 σχεδόν χρόνια που βρίσκετε στον δημαρχιακό θώκο.
Το γιατί αναζητεί το επόμενο βήμα, δεν είναι εσωτερικό πρόβλημά του, αλλά ενάγεται στην ανθρώπινη βιολογία που ενίοτε είναι για πολλούς λόγους αδυσώπητη… Κάτι τα οργανικά βιοχημικά στοιχεία που βαίνουν επιβαρυνόμενα ή άλλως κατέχουν πλέον καίρια θέση στο επονομαζόμενο και «ανθρώπινο γήρας», κάτι το δειλής-δειλής εμφάνισης προοίμιο «αλτσχάιμερ», κάτι το προειδοποιητικό τριπλής συχνότητας κτύπημα της φύσης στο ευσταλές κορμί του, επιβάλουν την μελέτη της πολιτικής απόσυρσης εν ακμή, απόσυρση που ούτως ή αλλιώς θα υπάρξει αν αφεθεί στον πανδαμάτορα πολιτικό χρόνο…
Οι αναζητήσεις για την διαδοχή και η διαφαινόμενη σίγουρη επιλογή…
Στις τελευταίες εκλογές, ναι αυτές του Μαΐου-Ιουνίου του 2019, ο αναφερόμενος αυτοδιοικητικός κατήγαγε πρωτοφανή ακόμη και για κουμουνιστικά καθεστώτα εκλογικό θρίαμβο, γεγονός που τον κατέταξε στα ιστορικά αυτοδιοικητικά πρόσωπα της σύγχρονης Ελλάδας…
Κατά τους άτυπους εορτασμούς την ημέρα του θριάμβου, -ημέρα εκλογών και ανακήρυξης αποτελεσμάτων και νικητήριας παράταξης-, αναγκάστηκε ο αναφερόμενος αυτοδιοικητικός, κάτω από την λαϊκή απαίτηση και πίεση, να ανέβει στο βάθρο, προκειμένου ως είθιστε σ’ αυτές τις περιπτώσεις να αποδεχθεί τον θρίαμβο της εκλογής του, δίνοντας και το κατάλληλο τέμπο ενθουσιασμού στους οπαδούς και ψηφοφόρους του.
Ανθρώπινα πράγματα θάλεγε κάποιος… Αμ δε… Ο Μέγας Τοπάρχης… αντί να καλέσει δίπλα του, -πάνω στην εξέδρα του θριάμβου του-, την στενή ομάδα των συνεργατών του, αυτών που καθ’ όλη την διάρκεια της μακρόχρονης δημαρχιακής θητείας του ήταν πάντα δίπλα του, σαν έτοιμος από καιρό κάλεσε δίπλα του και παρουσίασε μάλιστα αποκλειστικά για πρώτη φορά, τον στενό οικογενειακό κύκλο του…
Το συμβάν και αυτή η πολύ συγκινητική συμπεριφορά του θριαμβευτή αυτοδιοικητικού, θεωρήθηκε ως κάτι πολύ προσωπικό και χωρίς καμία πολιτική χροιά… Τότε…!!!
Στην πολιτική, όμως, κανένας κύκλος δεν παραμένει εσαεί κλειστός και όπως λέει η λαϊκή αρχαιοελληνική μούσα «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο». Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι η κίνηση του κου Δημάρχου να ανεβάσει στην ράμπα του θριάμβου τον στενό οικογενειακό κύκλο δεν ήταν χωρίς σημαίνουσα πολιτική παρουσία, αλλά αντίθετα για όσους μπορούσαν να αντιληφθούν την σημειολογία της, ήταν μία πολύ σοβαρή πολιτική κίνηση στη χρονοκάψουλα των τοπικών πολιτικών αυτοδιοικητικών εξελίξεων…
Ο μπαμπάς, ο γιός… και το ερευνητικό πόνημα…
Με απλά λόγια και για να γίνει κατανοητό το παρόν γράφημα, ο μπαμπάς φαίνεται ότι είτε ονειρεύτηκε οικογενειακό διάδοχο στα πολιτικά δρώμενα της πόλης, -κάτι πολύ συνηθισμένο εξάλλου στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, αν και όχι στα αυτοδιοικητικά-, είτε κάτι που βάζει σε πολύ σοβαρές σκέψεις… δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στους διαχρονικούς συνεργάτες του -και εν δυνάμει υποψηφίους διαδόχους του στον δημαρχιακό θώκο-, για την συνέχιση του πολιτικού έργου του στα κοινά της πόλης του…
Φρονίμως ποιών, όμως, ο αγαπητός μας κος Δήμαρχος φαίνεται και φέρεται ότι έχει πλέον εν όψει των επερχόμενων εκλογών αποφασίσει να ξεκαθαρίσει το τοπίο της διαδοχής του… Και επειδή η στήλη είναι παντού σ’αυτή την Πόλη και αν και δεν μιλά, αλλά μόνο γράφει, μαθαίνει το τι πετά, τι κολυμπά και τι διαβουλεύεται η πολιτική ελίτ για την πόλη και ειδικότερα για το «μέλλον» της… το δικό της για να μη μπερδευτεί ο λόγος μας…
Έτσι λοιπόν, ο άρχοντας από την μία μεριά καθαρίζει και καθορίζει το τοπίο, ενσωματώνοντας στην πολιτική παράταξή του, διάφορους επίδοξους αντιπάλους με όραμα την «θέση» του, και από την άλλη διερευνά τα «ντεσού και ντοκουμέντα» για την διαδοχή του…
Ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει στην σκέψη του και έχει αποφασίσει για το πρόσωπο που θα τον διαδεχθεί με δική του πολιτική στήριξη και όχι μόνο… Παρ’ όλα αυτά πιθανόν δεν θέλει ή «φοβάται» ότι θα αντιμετωπίσει, -εάν μπει σαν οδοστρωτήρας στο τοπικό σύστημα και ανακράξει «ο διάδοχός μου είναι ο….»-, όλους τους άλλους «απέναντί» του και μάλιστα με δηλώσεις «που πας ρε Καραμήτρο… κόψε τις μ@λ@κ..ς, δεν υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα σ’ αυτό…», και γι’αυτό έχει ξεκινήσει διακριτικές επαφές και συνεννοήσεις με τους τοπικούς «δημογέροντες» της πολιτικής, προσπαθώντας και επιχειρώντας αν περάσει το μήνυμα της απόφασής του…
«Οι καιροί άλλαξαν… Φρονώ ότι ήλθε η ώρα για τον γιό μου… Ποια είναι η άποψή σου…;»… είναι το κεντρικό θέμα των επαφών του… με τους δημογέροντες…
Η στήλη, δεν γνωρίζει προς το παρόν τις απαντήσεις των τελευταίων. Επίσης δεν γνωρίζει αν η διαδικασία διαδοχής του άρχοντα της αυτοδιοίκησης και δει από τον γιό του, όπως φέρεται ότι είναι και η τελική απόφασή του, θα λάβει χώρα προεκλογικά ή μετεκλογικά…
Αυτό, όμως, που γνωρίζει είναι ότι έχουν πέσει οι τόνοι της άτυπης ενημέρωσης από τους εν δυνάμει υποψήφιους διαδόχους του αιρετού άρχοντα και διακριτούς συνεργάτες του… σε σημείο που οι μέχρι τώρα συνομιλητές τους εκφράζουν το ερώτημα, για ποιούς λόγους έχει αρχίσει το σιωπητήριο οραμάτων και αρχηγικών φιλοδοξιών…
Τέλος σε ότι αφορά τις εξελίξεις στο θέμα, η στήλη φρονεί ότι σύντομα θα αρχίσει η δημοσιοποίηση ενδείξεων για το που θα βαδίσει το κλειστό σύστημα του αιρετού που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τα κοινά, με τον ένα ή άλλο τρόπο……
Σημασία έχει ότι αρχίζει και εμπεδώνεται για να μην ειπωθεί ως σίγουρη η άποψη, ο είναι ορατή πλέον ως κυρίαρχη διακατέχουσα «η αγωνία του τερματοφύλακα μετά τα πέναλτι…»… Το γιατί και το πώς είναι άλλο θέμα που θα αναλυθεί σε επόμενο σημείωμα…, αν και θεωρείται ότι θα είναι η μοναδική κινητήριος δύναμη και το μοναδικό κριτήριο στις ούτως ή άλλως νομοτελειακές διαδικασίες διαδοχής του θρυλικού αιρετού άρχοντα της Δυτικής Αθήνας…
«Επίκουρος ο Αιρετικός»
