Μέχρι την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, όλοι οι αργαζόμενοι είχαν ως υποχρεωτική ασφαλιστική οροφή, προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν τα 35 χρόνια εργασιακής ασφαλιστικής κάλυψης.
Μάλιστα, στο ελληνικό Δημόσιο και στις κρατικές ΔΕΚΟ, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δηλαδή αυτές των δικαστικών λειτουργών και των πανεπιστημιακών που είαν υποχρεωτικό ηλικιακό όριο αποχώρησης από την εργασιακή τους θέση το 67ο χρόνο της ηλικίας τους, αποχωρούσαν υποχρεωτικά από την εργασία τους, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, εφόσον είχαν συμπληρώσει 35 πλήρη συντάξιμα χρόνια. Και αν οι ίδιοι είτε γιατί ήταν νέοι ακόμη στην ηλικία, είτε για δικούς τους λόγους δεν ήθελαν να αποχωρήσουν από την βάσανο της καθημερινής εργασιακής προσφοράς, έρχονταν η υπηρεσία τους και προχωρούσε στην επονομαζόμενη «αυτοδίκαιη απόλυση» λόγω συμπλήρωσης της περίφημης 35ετίας.
Με απλά λόγια η 35ετία ασφαλιστικών εισφορών είχε καθιερωθεί από το ελληνικό κράτος ω; το μέγιστο όριο για να λάβει κανείς πλήρη σύνταξη, σύμφωνα με το θεσμοθετημένο ποσοστό αναπλήρωσης που έφθανε κατά μέγιστο στο 70% του μέσου μισθού της τελευταάις 5ετίας του συνταξιοδοτούμενου.
Τυχόν επιπλέον της 35ετίας συντάξιμα χρόνια, δεν είχαν μεγάλη επιρροή και συμβολή στο συνολικό ύψος της σύνταξης.
Η περικοπή του 40% των Σαμαρά-Βενιζέλου και η συνταγματικότητά της
Με την υπογραφή του 2ου μνημονίου, από την κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου, ήλθε και ο νόμος για την περικοπή των συντάξεων κατά 40%, με την ρητή αναφορά ότι αυτή θα ίσχυε για μία τριετία και μετά θα επανέρχονταν στα αρχικά τους επίπεδα. Αυτός είναι και ο λόγος που το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε συνταγματική την πράξη περικοπής τους, αφού σύμφωνα με το σκεπτικό του «ήταν επιτρεπτή η περικοπή των παροχών στους συνταξιούχους για λόγους δημοσίου συμφέροντος, επειδή ορίζονταν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και δει αυτό της τριετίας».
Ο «πρόστυχος» νόμος Κατρούγκαλου, η λεηλασία των συντάξεων υπέρ των ανασφάλιστων και η απαξίωση της 35ετίας
Ο πολύς κος Γιώργος Κατρούγκαλος, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, υπήρξε και μέγας «εργατολόγος», σε σημείο που κάποια χρονική στιγμή να εκπροσωπεί όλες σχεδόν τις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας, έχοντας μεγάλες επιτυχίες στις δικαστικές αίθουσες. Το περίεργο με αυτόν είναι ότι πολλές φορές μεσούσης των διαβουλεύσεων με την εργοδοσία, περνούσε αθόρυβα στην άλλη πλευρά, με ποιο χαρακτηριστική περίπτωση την υπόθεση του ασφαλιστικού των εργαζόμενων της Αγροτικής Τράπεζας επί διοίκησης Μίτσιου.
Ο κύριος αυτός ανέλαβε ως ο απόλυτα ειδικός να συντάξει το νέο ασφαλιστικό της χώρας και να το σώσει από την κατάρρευση, όπως διατείνονταν ειδικοί και μη. Κι αντί να προχωρήσει σε πλήρη εκκαθάριση όλων των στρεβλώσεών του και σε μία ορθολογιστική αναδιάρθρωσή του με σεβασμό σε όλους όσους είχαν πλήρεις ασφαλιστικές καταβολές, στην λογική ότι πλήρωσες θα λάβεις, προχώρησε στο κατακρεούργημα των τελευταίων προς όφελος όλων όσων είχαν για διαφόρους λόγους μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές, αφήνοντας ταυτόχρονα ανέκιχτα όλα τα συνταξιοδοτικά προνόμια των ελίτ και δει αυτών των ΔΕΚΟ και των Τραπεζών, που στο παρελθόν στην θητεία του ως εργατολόγου αποτελούσαν τους καλύτερους πελάτες του.
Με απλά λόγια πήρε το αναλογούν χρήμα απ’ όσους είχαν πλήρεις ασφαλιστικές εισφορές για μία 35ετία και το έδωσε όχι μόνο στην λεγόμενη «εθνική σύνταξη», αλλά και σ’ αυτούς που είχαν πολύ λιγότερο ασφαλιστικό χρόνο, με την αιτιολογία ότι το κράτος θα έπρεπε να δώσει όπως είχε αναφερθεί ανεκτό επίπεδο διαβίωσης σε όλους. Έτσι οι ασφαλισμένοι με πλήρη 35ετία είδαν τις συντάξεις τους να κατακρεουργούνται κατά 60% και άνω και οι «έξυπνοι» που συνήθως δούλευαν χωρίς ασφάλιση με μαύρα και καθαρά λεφτά δηλώνοντας ασφάλιση 15, 20 ή και 25 έτη είδαν με τη σειρά τους τις συντάξεις τους να εξομοιώνονται σχεδόν με τις συντάξεις των πρώτων. Για τέτοια δικαιοσύνη αντιμετώπισης μιλάμε.
Η περίφημη 15ετία των τραπεζικών υπαλλήλων και των ΔΕΚΟ και η «νομιμοποίησή» τους
1,5 χρόνο πριν οι υπηρεσίες του ΕΦΚΑ (ΕΤΕΕΑ), εξετάζοντας τα στοιχεία ενοποίησης των διαφόρων Ταμείων και δει αυτών που ονομάζονται «ευγενή» έπεσαν πάνω σε μία απίστευτη περίπτωση στρέβλωσης της ασφαλιστικής νομοθεσίας, κάτω από την πίεση των συνδικαλιστικοπατέρων που από την άλλη πουλάνε τζάμπα υπεράσπιση των λαϊκών υποτίθεται κατακτήσεων.
Το εύρημα είχε (και δυστυχώς συνεχίζει να έχει) ως εξής: Οι υπάλληλοι του τραπεζικού κλάδου και ειδικά οι γυναίκες, μπορούσαν να βγούν ως μητέρες στην σύνταξη μετά από 15 χρόνια υπηρεσίας, εφόσον είχαν ανήλικα τέκνα. Θα περίμενε κανείς ότι είτε θα έπερναν κάποια μικρή σύνταξη ανάλογη του ασφαλιστικού χρόνου τους, είτε θα βρίσκονταν σε αναμονή να την πάρουν μέχρι να φθάσουν το ηλικιακό όριο. Αμ δε. Οι συνδικαλιστές που ελέω νόμου διοικούσαν το κλαδικό ασφαλιστικό ταμείο τους, είχαν περάσει απόφαση που όριζε τα εξής: «οι υπάλληλοι που συνταξιοδοτούνται με 15 χρόνια προϋπηρεσίες, λαμβάνουν προσωρινή σύνταξη ίση με την πλήρη σύνταξη που θα λάμβαναν με 35ετία, έως ότου συμπληρώσουν το ηλικιακό όριο κανονικής συνταξιοδότησης οπότε τους δίνεται πλήρη σύνταξη». Πολύ καλ΄΄α στημένο σύστημα, αφού οι «δικαιούχοι» με 15 χρόνια υπηρεσίας λάμβαναν πλήρη σύνταξη και μάλιστα πολύ υψηλή χωρίς να έχουν καμία περικοπή.
Η συνέχεια είναι ακόμη ποιο περίεργη. Τα στελέχη του ΕΦΚΑ, ως όφειλαν προχώρησαν σε άμεση διακοπή αυτών των περίεργων συντάξεων, με αποτέλεσμα να προκληθούν διαμαρτυρίες των «αδικούμενων» δικαιούχων, όπως παρουσιάστηκαν στα ΜΜΕ. Στον σάλο που προκλήθηκε επενέβηκε ο υπουργός Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ κος Πετρόπουλος που κάνοντας τον Πόντιο Πιλάτο ζήτησε από το ΝΣΚ νομική γνωμοδότηση για το νόμιμο ή όχι της περικοπής των συγκεκριμένων συντάξεων. Ω του θαύματος το ΝΣΚ γνωμοδότησε ότι η περικοπή ήταν παράνομη και οι συντάξεις στους συγκεκριμένους δικαιούχους επαναχορηγήθηκαν. Μικρή λεπτομέρεια, οι ασφαλιστικές εισφορές τους, έστω και μόνο των 15 ετών, ουδέποτε αποδόθηκαν στον ΕΦΚΑ. Να σημειωθεί ότι το ίδιο «φιλολαϊκό» κόλπο εφαρμόσθηκε και για τους ασφαλισμένους της ΔΕΗ.
Η 35ετία ως μειωμένος χρόνος ασφάλισης κατά την λογική Κατρούγκαλου
Με την θέσπιση των 40 χρόνων ως σύνολο ασφαλιστικού χρόνου για πλήρη σύνταξη, ο πολύ έξυπνος συντάκτης του νόμου, καθόρισε ότι η 35ετία, όλων όσων βγήκαν υποχρεωτικά σε σύνταξη με «αυτοδίκαιη απόλυση» θα έχουν μικρότερο βαθμό αναπλήρωσης σε σχέση με την 40ετία, κατά 10% περίπου. Με απλά λόγια, ο νόμος θεωρεί όλοι οι συνταξιούχοι αυτής της κατηγορίας είναι συνταξιούχοι πρόωρης συνταξιοδότησης και γι’ αυτό θα πρέπει να τους επιβληθεί το περίφημο «πέναλτι» μείωσης της σύνταξής τους. Τόσο καλά και δίκαια τα κατάφερε ο κος Κατρούγκαλος, ο υπερασπιστής των αδυνάτων με τις συντάξεις των 24.000 ευρώ, αλλά για συγκεκριμένες ελίτ.
Οι δικαστές και το δικαίωμα στην ευζωία
Οι δικαστές τα κατάφεραν σε ότι τους αφορά. Έκριναν για πάρτι τους αντισυνταγματικές τις περικοπές των συντάξεών τους και επεδίκασαν για τον εαυτό τους μεγάλα ποσά ως αναδρομικά για τις περικοπές που υπέστησαν αυτές.
Απέδωσαν όμως το δίκαιο στην κοινωνία κρίνοντας συνταγματικό τον νόμο Κατρούγκαλο με τον οποίο κατακρεουργήθηκαν οι συντάξεις της πλέμπας. Τα σχόλια του αναγνώστη.
«Διογένης ο Κρατών και τον φανόν»…
