Δημοτικές Εκλογές: Οι «Φεϊσμπούκιδες», οι «ξύπνιοι», οι επηρμένοι και οι «αγνώμονες»…(Βίντεο)

Uncategorized
Μοιραστείτε το:

Οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές της μεθεπόμενης Κυριακής, είναι η χαρά του paidiou, ειδικά  γα όσους δεν συμμετέχουν σ’ αυτές, αλλά αντίθετα έχουν την ευτυχή πολυτέλεια να παρατηρούν τα τεκταινόμενα απ’ έξω.

Κόσμος και κοσμάκης, συμμετέχει στα ψηφοδέλτια με σκοπό να σώσει το Δήμο, -για το Περιστέρι μιλάμε-, από τα «δεινά που έχουν συσσωρευτεί» από την υπάρχουσα διοίκηση κατά την μία πλευρά και από την άλλη, αυτή της παράταξης του νυν δημάρχου, να συμβάλει με τις ικανότητές του στην πραγμάτωση της «πορείας προς τα εμπρός της πόλης».

Το ωραίο είναι ότι ανάμεσα στους συμμετέχοντες υπάρχουν επώνυμοι, όχι μόνο στην τοπική κοινωνία αλλά και πανελλαδικά και ανώνυμοι για τους οποίους ισχύει το περίφημο «δεν τους γνωρίζει ούτε ο θυρωρός» τους. Κοινωνιολογικά, στην σημερινή εποχή που όλοι ζούμε, το φαινόμενο αυτό είναι εξηγήσιμο στη βάση τριών βασικών ερμηνειών: 

α) Οι «Επώνυμοι»: Θέλουν να αποδείξουν ότι η φήμη τους είναι αντάξια των ικανοτήτων τους και ότι σε κάθε περίπτωση είναι ικανοί να διοικήσουν το πόπολο. Με απλά λόγια στόχος τους είναι η κοινωνική λαϊκή δικαίωση, ως ανθρώπους του πόπολου, πέρα και πάνω από τα αίτια της «επωνυμίας» τους, η οποία όμως χρησιμοποιείται από τους ίδιους ως βασικό εργαλείο  για την εκλογή τους.

β) Οι «Ανώνυμοι»: απλώς θέλουν να ξεφύγουν από την ανωνυμία» τους και να γίνουν με την σειρά τους κι αυτοί «επώνυμοι», τουλάχιστον στην τοπική κοινωνία. Τρελαίνονται με την σκέψη ότι επιτέλους θα απαντούν στην προσφώνηση  «κε Σύμβουλε» και κυρίως ότι θα «μεταμορφωθούν» σε διακριτές προσωπικότητες, όχι μόνο στον περίγυρό τους, αλλά και στην πόλη, ή τουλάχιστον στο μέρος της τοπικής κοινωνίας στο οποίο οι ίδιοι θεωρούν ότι θα πρέπει να έχουν ξεχωριστή και ορατή κοινωνικά θέση.

γ) Οι «Προγραμματισμένοι»: Ιδιαίτερη κατηγορία που σε ουσιαστικό βάθος δεν ενδιαφέρονται για την τοπική ή γενική κοινωνία, αλλά λειτουργούν με βάση μακροπρόθεσμο σχεδιασμό αποκλειστικά για την δική τους ανέλιξη στο γενικό πολιτικό δυναμικό. Με απλά λόγια συμμετέχουν στα τοπικά πολιτικά δρώμενα για να φτιάξουν σταδιακά την πολιτική προίκα τους, που είναι απαραίτητη για να κάνουν το επόμενο βήμα. Σύνθημα τους, εσωτερικό και μη ομολογούμενο είναι «η αγάπη του λαού. δύναμή μου».

Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτών των τριών ιδιαίτερων κατηγοριών υποψηφίων, που συμμετέχουν με τους παραταξιακούς συνδυασμούς στις δημοτικές εκλογές της 26ης Μαΐου στο Περιστέρι…

1), Γιώργος ….: Επώνυμος ή στην γλώσσα του διαδικτύου «celebrity». Πριν λίγα χρόνια προκαλούσε ρίγη ενθουσιασμού στον νεανικό γυναικείο πληθυσμό με την «τέχνη» που εξασκούσε και συνεχίζει ακόμη να ασκεί, όχι όμως πλέον με μεγάλη επιτυχία. Πραγματικά απλοϊκό παιδί, σαν σκέψη και συμπεριφορά, χωρίς κανένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό ικανοτήτων πέρα από την προσγειωμένη διαχείρισή των προσωπικών οικονομικών του, κάτι που του επέτρεψε να αποκτήσει το πολυτελές αν μη τι άλλο «τσαρδάκι» του, σε προστατευόμενο συγκρότημα των βορείων προαστίων, έχοντας ως καθημερινούς γείτονες άλλους ομότεχνους «celebritys».

Πολιτεύεται με βασικό του σύνθημα το: «Όλη η ζωή μας είναι στο Περιστέρι και θέλω να βοηθήσω». Ουδέποτε, όμως, έζησε στο Περιστέρι, πέρα από τις περιστασιακές εκδηλώσεις στις οποίες εξάσκησε την επαγγελματική «τέχνη» του που τον έκανε και επώνυμο. Το ωραίο είναι ότι με βάση τις άτυπες λαϊκές σφυγμομετρήσεις, έχει υπερβολικά πολλές πιθανότητες να εκλεγεί και μάλιστα στις πρώτες σειρές. Έχει βλέπετε την προτίμηση του γυναικείο πληθυσμού και δει αυτού κάποιας πλέον ηλικίας, που συνεχίζουν να τον βλέπουν πάντα σαν τον «Γιωργάκη» τους… Το αν έχει και πολιτικές ικανότητες, είναι άλλο θέμα και η στήλη έτσι κι αλλιώς δεν ψηφίζει με αυτό το κριτήριο…

2). Γιώργος ….: Καλό παιδί με γλυκό πρόσωπο. Ανήκει στην κατηγορία των «Προγραμματισμένων». Η πολιτική καριέρα του ξεκίνησε, -πατρός θέλοντος και ενισχύοντος-, πριν την έλευση της κρίσης, όταν όντας φοιτητής, ορίσθηκε και διορίσθηκε έμμισθος «Σύμβουλος» γνωστού αδελφοποιητού πολιτικού. Από τα χρόνια του πρώτου μνημονίου και μέχρι σήμερα, για γνωστούς-άγνωστους λόγους «χάθηκαν» οι οικογενειακοί διάδρομοι πρόσβασης στους λαβύρινθους της κεντρικής πολιτικής σκηνής, με αποτέλεσμα να διακοπή η μετεωρική ανέλιξη του νέου.  Πολιτεύεται με το σύνθημα «πραγματικά πιστεύω πως μπορούμε!» και δηλώνει ότι ονειρεύεται έξυπνες λύσεις για την πόλη, αν και η συμμετοχή του στις δημοτικές εκλογές της 26ης Μαΐου, αποσκοπεί στην απόκτηση τοπικής πολιτικής προίκας που θα του δώσει το εφόδιο για το επόμενο βήμα στα πολιτικά δρώμενα. Ίσως μετά τις εθνικές εκλογές και την προσδοκώμενη επικράτηση Μητσοτάκη, να επιδιώξει, -σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση-, μία θέση πολιτικού κυβερνητικού στελέχους, στις χιλιάδες θέσεις μετακλητών καλά αμειβόμενων υπαλλήλων που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς στους Κυβερνητικούς μηχανισμούς. Παρεμπιπτόντως, όπως όλοι της γενιάς του είναι και «Φεϊσμπουκίδης», έχοντας από βάθος χρόνου καλλιεργήσει το ψηφιακό φατσοβιβλίο του, έλκοντας σ’ αυτό ένα σεβαστό αριθμό «διαδικτυακών φίλων», στους οποίους στηρίζει κατά κύριο λόγο την «εκλογή» του… Θα τα καταφέρει; Ίδωμεν.  Πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει και την στήριξη του τοπικού μηχανισμού πολύ μεγάλου πολιτικού κόμματος, αν και τα στελέχη του διεξάγουν τον δικό τους πόλεμο παιγνίων επιρροής, που δεν τον περιλαμβάνουν στο κάδρο τους…

3). Πάνος ή Παναγιώτης…: Ανήκει στην κατηγορία των «Αγνωμόνων». Είναι υποψήφιος για δεύτερη  θητεία στα δημοτικά έδρανα. Στην πρώτη θητεία του, -που ολοκληρώνεται σύντομα-, διακρίθηκε  ως αψύς υπερασπιστής του λόγου της παράταξής του, ως «προβοκάτορας» αποπροσανατολισμού της συζήτησης στο δημοτικό συμβούλιο, όταν αυτή οδηγούσε σε μειονεκτικές θέσεις τους πολιτικούς συντρόφους του και τέλος ως πιστός ακόλουθος τους σε όλα τα θέματα που προωθούσαν, μην βρίσκοντας κανένα λόγο να εκφέρει για κανένα απ’ αυτά στα πέντε χρόνια της θητείας του.

Αλαζόνας, θεώρησε ότι η ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου, ήταν το όχημα καταπάτησης κάθε κανόνα για τους κοινούς θνητούς, με κορυφαίο γεγονός αυτής της αντίληψής του, ο ξυλοδαρμός δημότη  που διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτή την συμπεριφορά του. Όπως όλοι οι «μάγκες» αυτού του τύπου, έβαλε θεούς και δαίμονες για να αποσιωπηθεί ο ξυλοδαρμός του δημότη, κατά το ρητό «γλύφοντας, έρποντας και …», αλλά όταν τα πράγματα ηρέμισαν και ξεχάσθηκαν κοινωνικά, «ξέχασε» την αποτίμηση και τις υποσχέσεις του…, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που «ξέχασε» όλους όσους τον προτίμησαν και τον τίμησαν με την ψήφο τους εκλέγοντάς τον στις προηγούμενες εκλογές. 

Στις τωρινές, πολιτεύεται προβάλλοντας, εμμέσως πλην σαφώς, την υποτιθέμενη στενή προσωπική σχέση του με τον αρχηγό της δημοτικής παράταξής του, όντας δίπλα του σε πάμπολλες δημόσιες εμφανίσεις του. Πολιτικό σύνθημα δικό του δεν υπάρχει, ούτε υπάρχει κάποια δημόσια γνώση για τους στόχους του. Πιθανόν γιατί απλώς δεν έχει κανέναν, πέραν από το να παραμείνει στην τοπική κοινωνία ως «επώνυμος» και να μην ξαναπέσει στην κατηγορία των «ανώνυμων».

4). Ανδρέας …: Ανήκει σε διπλή κατηγορία. Των  «Αγνωμόνων», και Των «Ανώνυμων». Πολιτικά πηδηχτάκιας, από το ένα μαντρί στο άλλο, αρκεί  να υπάρχουν ελπίδες να ικανοποιηθούν τα προσωπικά του ρουσφέτια. Θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα ικανό πολιτικό αναλυτή και κυρίως ινστρούχτορα, και τον πληγώνει υπερβολικά ότι τα παλιά «συντρόφια» του, ουδέποτε το αναγνώρισαν. Ουσιαστικά αναζητεί με κάθε τρόπο και μέσο την «Αναγνώριση», προκειμένου να ξεφύγει από την κατηγορία των «ανώνυμων». Έχει την καταπληκτική ικανότητα να γίνεται «η φωνή του κυρίου», ή αλλιώς το φερέφωνο αυτού που εμφανίζεται ως αρχηγός, ικανότητα που χρησιμοποιεί προκειμένου να βρίσκεται στον κατ’ αυτόν κύκλο των εξουσιαστών.

Αγνώμονας σε  όσους με τον ένα ή άλλο τρόπο τον πρόσεξαν, τον προστάτεψαν και τον πρόβαλαν, φθάνει, -ως συνήθως συμβαίνει με προσωπικότητες αυτού του είδους-, στο άλλο άκρο κατηγορώντας τους για φανταστικές πράξεις και εκφράσεις, πατώντας πάνω στις ιδεοληψίες των νέων εταίρων του. Συνολικά, αν και ετερόφωτος, προσπαθεί να λάμψει ως αυτόφωτος, εξαπολύοντας μύδρους για όλους και όλα που θεωρεί ότι δεν αναγνωρίζουν την πολιτική και όχι μόνο αξία του. Οπορτουνιστής πάντα και μόνο για την επιδίωξη των προσωπικών στόχων του.

5). Γιάννης …: Ανήκει κι αυτός σε διπλή κατηγορία. Των  «Αγνωμόνων», και Των «Ανώνυμων». Επαγγελματικά, όσο ήταν ενεργός ήταν πάντα με το «κουβέρνο», τοπικό ή πανεθνικό. Πολιτικά, έγινε γενναίος προκειμένου να βγει από το πολιτικό λαγούμι του, μόνο αφού πρώτα τακτοποίησε οριστικά τις εκκρεμότητες του επαγγέλματός του. Χρησιμοποιεί, όποιον μπορεί να του προσφέρει κάτι, τους υπόσχεται αυτοβούλως λαγούς με πετραχήλια, και όταν πετύχει τους στόχους του, ξεχνά κάθε υπόσχεση και μετατρέπεται ο μεγαλύτερος κατήγορός, αν αρνηθούν την χειραγώγησή τους που επιχειρεί στα πλαίσια των ιδεοληψιών και προσωπικών συμφερόντων. ¨Αν δεν ήταν τόσο «κακός», θα ήταν ένας απλός αλλά παράξενος «γέροντας». Αν μπορούσε κάποιος να κατατάξει κατά βαθμό αγνωμωνοσύνης, όλους αυτής της κατηγορίας, αυτός θα ήταν το νούμερο 1 της σχετικής λίστας.

Υπάρχουν αρκετοί άλλοι αυτών των κατηγοριών, που «κατεβαίνουν» στις εκλογές, με όλους στους συνδυασμούς που εγκρίθηκαν από το αρμόδιο τμήμα της δικαιοσύνης. Άλλοι έχουν λίγες αλλά σημαντικές ελπίδες για να εκλεγούν και άλλοι όχι. Η πλειονότητά τους, όμως θεωρεί τον εαυτό τους ως «τον έξυπνο» που θα ξεπεράσει τους άλλους συνυποψηφίους, ενώ υπάρχει και η μικρή αλλά σημαντική κατηγορία των «επηρμένων» που θεωρούν ότι βρίσκονται αρκετά μπροστά των άλλων στις εκλογικές πιθανότητες.

Το κύριο επικοινωνιακό χαρακτηριστικό και των δύο αυτών κατηγοριών, είναι ότι δραστηριοποιούνται εντόνως ως «φεϊσμπούκιδες» κατά τρόπο που στο φατσοβιβλίο τους ή αν θέλετε στον φατσότοιχό τους, όλα είναι καλά και πλεονασματικά γι αυτούς, σε αντίθεση με τους αντιπάλους που φθίνουν. Και με αυτά πιστεύουν ότι δεν έχουν την ανάγκη κανενός, ενώ ταυτόχρονα δεν συνάδουν και δεν συνομολογούν καμία υποχρέωση προς τους θαυμαστές και ακόλουθούς τους.

Γι’ αυτούς, όμως και τα «κατορθώματά» τους  σε επόμενο σημείωμα της στήλης, τις αμέσως προσεχείς ημέρες.

Σε ότι αφορά δε τις δημοτικές παρατάξεις που διεκδικούν την ψήφο του λαού, στις εκλογές της 26ης Μαΐου, αε περιμένει ο αναγνώστης την επόμενη εβδομάδα, αφού η στήλη θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμα και καθήκον της να εκφράσει την άποψή της για «ποιόν και για ποιους λόγους θα ψήφιζα».

Μέχρι τότε παραμείνετε στην ανάγνωση και δεν θα χάσετε… Όσο για τον φίλο από τα παλιά που «λέει τον λόγο τον «καλό»… για μας»…. ε… ας περιμένει λίγο…. τα ράμματα για την γούνα του είναι πλέον υπερβολικά πολλά…

—————-

Υ.Γ.: Ντίμη μου, το «σπίτι» το έκλεισες μόνος σου και όσο και να προσπαθείς να το αναπαλαιώσεις δεν γίνεται πλέον…. Καλύτερα πήγαινε για ψάρεμα…

«Διογένης ο Κρατών και τον Φανόν»

Μοιραστείτε το:
Tagged