Το 1981 η νίκη του ΠΑΣΟΚ έφερε φρενίτιδα ευτυχίας στο λαό. Ακολούθησαν τα χρόνια της αφθονίας, επίπλαστης, όμως, όπως πολύ οδυνηρά αποδείχθηκε με τις κρίσεις που ακολούθησαν και τον ευτελισμό των «αρχόντων» της καρέκλας…
του Κυριάκου Δασκαλάκη
Το κακό δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η κρίση. Τέτοιες έχει περάσει η παράταξη αρκετές έως τώρα και πάντα έβγαινε κατά κανόνα νικητής σε ότι αφορά τις πατροπαράδοτες επιλογές της. Αυτό, όμως, που την κάνει διαφορετική απ’ όλες τις προηγούμενες είναι η έλλειψη εμπνευσμένης ηγεσίας.
Δεν ήταν δείγμα έμπνευσης και οράματος, αλλά μικροψυχίας και απαξίωσης ενός λαού η ρύση «μαζί τα φάγαμε», που με μία μονοκονδυλία έκανε συνενόχους όλους όσους πίστεψαν στα οράματα της παράταξης και του ιδρυτή της…
Δεν είναι δείγμα ηγεσίας το «το κυνήγι των μαγισσών για το ξεπούλημα ή όχι της χρεωκοπημένης μέχρι πρόσφατα ΔΕΗ» και οι περικοπές μισθών και συντάξεων που έστειλαν στα τάρταρα της ανέχειας τους απλούς μεροκαματιάρηδες και όχι τη νομενκλατούρα που ακόμη δεν έχει διαθέσει ούτε γραμμάριο λίπος για κάψιμο.
Δεν ήταν δείγμα ηγέτη η απόφαση για προδιαγεγραμμένη πορεία προς το ΔΝΤ και τα όσα ακολούθησαν με επίφαση «τη σωτηρία της χώρας».
Δεν ήταν δείγμα αριστερής κουλτούρας οι περικοπές στο σύστημα υγείας και τα γενόσημα, ως μονόδρομος εξοικονόμησης πόρων αντί του μηδενισμού της σπατάλης στα υπουργεία και τα πολιτικά γραφεία των υπουργών.
Δεν ήταν δείγμα σωστής διακυβέρνησης η άρνηση πληρωμής του κράτους προς τους ιδιώτες προμηθευτές του τη στιγμή που εκταμιεύονταν εκατομμύρια για την αποζημίωση υπερωριών συνεργατών και συμβούλων υπουργών.
Παρόλα αυτά όμως έρχονται σήμερα να ζητήσουν τη ψήφο του «λαού» τους για να κυβερνήσουν την παράταξη ξανά.
Λένε ότι πήραν το μάθημα τους, ότι κατανόησαν τα λάθη τους, ότι επιτέλους αντιλήφθηκαν που πρέπει να εστιάσουν την πολιτική τους, λένε, ..λένε…
Απευθύνονται στο λαό και τον καλούν να αφήσει στην άκρη το θυμό του και να πάρει την απόφαση του με «ευθύνη για την σωτηρία της χώρας», και της παράταξης, βασικά όμως της καρέκλας που κατέχουν. Ευθύνη που όμως οι ίδιοι απεμπόλησαν μόνοι τους προς όφελος της καρέκλας και του εύκολου πλουτισμού… Λαμπρό παράδειγμα η υπόθεση του θλιβερού Τσοχατζόπουλου.
Τι μέλλει γενέσθαι; Οι κ.κ. έμποροι της αριστερής ελπίδας ας κοιταχθούν στον καθρέπτη και ας αναλογισθούν αν είναι άξιοι να την εκφράζουν. Ο λαός πήρε το μάθημα του έστω και με πικρό τρόπο.
Οι προύχοντες της πολιτικής ας καταλάβουν επιτέλους ότι οι ιδεολογίες δεν αλλάζουν. Αλλάζουν όμως τα πρόσωπα.
Ο καιρός για την παράταξη έφθασε και ο λαός για πρώτη ίσως φορά θα μιλήσει με αυτογνωσία της ευθύνης που έχει.
