Ανοικτοί Ορίζοντες Περιστερίου: «Γεννήθηκαν» για «Ηγεμόνες», αλλά «χάθηκαν στην μετάφραση»…

Uncategorized
Μοιραστείτε το:

«Γεννήθηκαν» για να γίνουν «Ηγεμόνες», αλλά δεν μπορούν να ξεπεράσουν την «μοίρα» τους… με διαφαινόμενη κατάληξη να επιστρέψουν στον ρόλο του «κομπάρσου»…

Οι Ανοικτοί Ορίζοντες Περιστερίου, γεννήθηκαν μετά «Βαΐων και Κλάδων», προκειμένου να ενώσουν για πρώτη φορά την κεντροαριστερά στην άλλοτε κόκκινη εργατούπολη της Αττικής, το Περιστέρι, το κατά την αρχαιότητα πάλαι ποτέ «Σποργίλο», ή τουλάχιστον έτσι το φαντάζονταν μερικοί ρομαντικοί της τοπικής πολιτικής σκηνής.

Είναι, όμως, χαρακτηριστικές οι απαντήσεις που δίνουν οι απλοί και λαϊκοί κάτοικοι της πόλης, όταν τους γίνεται η ερώτηση για την άποψη που έχουν για την συγκεκριμένη δημοτική παράταξη. «ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ».

Προσάρτημα πολιτικό ή αν θέλετε μετεξέλιξη της δημοτικής παράταξης «Ενεργοί Πολίτες Περιστερίου», εμφανίσθηκαν στα δημοτικά δρώμενα της Πόλης, στοχεύοντας σε ένα πλατύτερο κοινό δημοτών, απ’ αυτό που κατάφεραν να προσελκύσουν στις εκλογές του 2014, στις οποίες έκαναν και την πρώτη αξιόλογη εμφάνισή τους ωε δημοτική παράταξη.

Σ’εκείνες τις εκλογές οι τελευταίοι ξεκινώντας από το προηγούμενο 3,85%, έφθασαν στο 10,92% (7.123 ψήφοι), έχοντας ως παράταξη αυξήσει τα προηγούμενα ποσοστά τους  κατά 6,5%, προσελκύοντας την επιπλέον προτίμηση νέων γι’ αυτούς 4.900 ψηφοφόρων. Έχοντας, όμως, απέναντί τους στον χώρο της κεντροαριστεράς τον Δημήτρη Κελάφα, δεν κατάφεραν  να συναθροίσουν το 12,6% του Λαλένη (στις εκλογές του 2010 ήταν ο επίσημος εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ) και το 3,7% του Θ.Βαθιώτη (ανένταχτο ΛΑΟΣ) που τους στήριξαν.

Το εντυπωσιακό είναι ότι  στις εθνικές εκλογές του 2015, που ακολούθησαν αυτές των δημοτικών εκλογών του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ, μητρικό κόμμα των Ενεργών Πολιτών, έλαβε στο Περιστέρι το εξωπραγματικό 43,37% (32.989 ψήφοι) τον Ιανουάριο του 2015, ποσοστό που έπεσε ελαφρά στο 42,22% (27.085 ψήφοι), στις επαναληπτικές το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Να θυμίσουμε ότι η συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στις ίδιες εκλογές (Σεπτέμβριος 2015) έλαβε 4,24% (2.718 ψήφοι), ποσοστό που στο πάλαι ποτέ πολιτικό αττικό προπύργιό τους, ήταν κάτω από το 6,98% της Χρυσής Αυγής (!!!).

Είναι αυτά τα στοιχεία, που ώθησαν τους πολιτικούς «ινστρούχτορες» του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξουν ρώτα και από καθαρή κάθοδο ως δημοτική συριζαιική παράταξη να την μετεξελίξουν σε δημοτική παράταξη του όλου της κεντροαριστεράς, κάτι που έγινε μόνο στο Περιστέρι, απ’ όλους τους υπόλοιπους Δήμους της Δυτικής Αθήνας, ή ο σχεδιασμός έχει άλλους στόχους που στους απλούς δημότες δεν είναι ορατοί;

Ας τα δούμε, με την σειρά….

Το πρόσφατο παρελθόν…

Κατ’ αρχή, να αναφέρουμε ότι στο δήμο Περιστερίου, η Κεντροαριστερά εξαιρουμένων του ΚΚΕ και της κινηματικής αριστεράς, είχε λάβει στις Εθνικές εκλογές του 2015, 38.389 ψήφους (50,45%) τον Ιανουάριο και 34.251 ψήφους (53,39%) τον Σεπτέμβριο. Η αναντιστοιχία ψήφων και ποσοστών στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις οφείλεται στο αυξημένο ποσοστό αποχής τον Σεπτέμβριο του 2015.

Αντίστοιχα στις δημοτικές εκλογές της Πόλης το 2014, οι δημοτικές παρατάξεις που εξέφραζαν τον χώρο της κεντροαριστεράς έλαβαν συνολικά 15.819 ψήφους που αντιστοιχούν στο 24,26%, των 68.002 ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες, από τις οποίες 8.696 (13,34%) αντιστοιχούσαν στην παράταξη του Δημήτρη Κελάφα, η οποία πλέον δεν υφίσταται και  7.123 (10,92%)  στους Ενεργούς Πολίτες Περιστερίου.

Είναι κατανοητό ότι μεταξύ εθνικών και δημοτικών εκλογών, στην πόλη του Περιστερίου, επικρατεί ένα χάος, ως προς τα ποσοστά της κεντροαριστεράς που φθάνει στο 29,13% ή 18.432 ψήφους. Αυτό βέβαια εξηγείται, από την πολιτική επιρροή του νυν δημάρχου Ανδρέα Παχατουρίδη που καταφέρνει να συγκεντρώνει ψηφοφόρους τόσο από τη κεντροδεξιά, όσο και από την κεντροαριστερά, σε τοπικό πάντα επίπεδο, με πιο χαρακτηριστικό στοιχείο ότι απορρόφησε σχεδόν το σύνολο των ψηφοφόρων των Λαλένη (12,6%) και Θ.Βαθιώτη (3,7%).

Το έπαθλο…

Αυτό το συνολικό 29,13% ή 18.432 ψήφοι που πιθανόν θα διαφοροποιηθούν ελαφρά λόγω του αυξομειούμενου ποσοστού αποχής και της εγγραφής νέων ψηφοφόρων στου εκλογικούς καταλόγους, είναι και το έπαθλο, για τις παρατάξεις της κεντροαριστεράς, που, όμως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν θα «παίξουν» μόνες τους, αφού στο δήμο σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τόσο η Λαϊκή Συσπείρωση που αποτελεί τον τοπικό βραχίονα του ΚΚΕ, όσο και η ακομμάτιστη κινηματική Αριστερά (Αριστερή Κίνηση και Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία).

Η «γέννηση» των Ανοικτών Οριζόντων… οι γεννήτορες… και οι «λαιστρυγόνες»…

Είναι κοινό μυστικό, στους παρεπιδημούντες της τοπικής κεντροαριστεράς, ότι οι συζητήσεις για την δημιουργία νέας δημοτικής κεντροαριστερής παράταξης, που θα μπορούσε, όπως ήταν και το επιθυμητό να συνενώσει όχι μόνο τις δύο σημαντικές δημοτικές παρατάξεις του χώρου, αλλά και κάθε μικρή όμορη ιδεολογικά και εν μέρει «ορφανή» πολιτική κίνηση, ξεκίνησαν άτυπα στην αρχή, από τοπικούς παράγοντες του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, σαν μία προσπάθεια να μην χαθεί η πολιτική επιρροή τους, στα τοπικά δρώμενα.

Σε πρώτο στάδιο, αναζητήθηκαν και προσεγγίστηκαν νέα πρόσωπα, ικανά να αποτελέσουν την νέα γενιά που θα συντελούσε στο πέρασμα της τοπικής κεντροαριστεράς στο αλλαγμένο ριζικά και ανεπίστροφο πλέον τοπικό πολιτικό σκηνικό. Οι εμπνευστές του διαλόγου, εστίασαν εξ αρχής στην τοπική πολιτική σκηνή, έχοντας ως βασική αρχή τον απογαλακτισμό σε ότι αφορά τα δημοτικά του χώρου, από τις αγκυλώσεις και τις στοχεύσεις επιρροής των βαρόνων της Κεντρικής Πολιτικής σκηνής.

Σε δεύτερο στάδιο, η συζήτηση άνοιξε με την συμμετοχή προσώπου – προσώπων από τον χώρο των Ενεργών Πολιτών, που είδαν την συγκεκριμένη κίνηση, χωρίς τις παρωπίδες του «ηγεμονισμού» που ποδηγετεί και χειραγωγεί μονομερώς όλες τις αριστερές ιδεολογικά παρατάξεις, οι οποίες είναι κοινός τόπος ότι διεκδικούν πάντα για τον εαυτό τους την «μία και μοναδική αλήθεια».

Σε τρίτο στάδιο ήλθε η «καταστροφή». Ηγετική μορφή των συζητήσεων και των πολιτικών ζυμώσεων, αναδείχθηκε άτυπα μεν, ουσιαστικά δε, νεοπροσύλητος στον ΣΥΡΙΖΑ, που εξ ιδίων προσδοκιών ορμώμενος, εκμεταλλεύθηκε την έλλειψη χρόνου των υπολοίπων μελών της «στρογγυλής» τραπέζης, χειραγωγώντας και ποδηγετώντας την συγκεκριμένη προσπάθεια, παρότι οι γνώσεις του και η πολιτικές αναλυτικές ικανότητές του, δεν του επέτρεψαν και συνεχίζουν να μην του επιτρέπουν να αντιληφθεί ότι ο ίδιος δεν είναι παρά μία «κούκλα» κινούμενη από τους ακραίους ιδεολήπτες  της τοπικής αριστεράς. Ο ίδιος, βέβαια, παρότι φαινομενικά και τυπικά έχει πλέον ενταχθεί στο σκληρό συριζαιικό περιβάλλον της πόλης, συνεχίζει να κρατά ανοιχτούς τους διαύλους του με τους επώνυμους του πασοκικού παρελθόντος του. Το γιατί είναι προς το παρόν άγνωστο.

Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη ποιο καταστροφικό. Οι συζητήσεις για την δημιουργία και συγκρότηση μίας ανοικτής κεντροαριστερής δημοτικής κίνησης, με βάση τις αρχές της ανανέωσης και της ισόνομης πολιτικά συμμετοχής όλων και της σύγκλισης του προγραμματικού λόγου κάθε ιδεολογικού και πολιτικού πυρήνα, μετεξελίχθηκαν σταδιακά σε ασκήσεις ηγεμονισμού του ιδεολογικού πυρήνα των Ενεργών Πολιτών. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα την σταδιακή απόσυρση από την άτυπη μεν, αλλά πολύ ουσιαστική πολιτικά δε «τράπεζα» των συζητήσεων, των αρχικών συντελεστών, που εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι αρνήθηκαν να αποτελέσουν τους «λαιστρυγόνες» του πολιτικού χώρου στον οποίο ήταν και είναι ενταγμένοι.

Ο πολιτικός δε καιροσκοπισμός αλλά και η άκαμπτη ηγεμονιστική πολιτική, αυτών που ποδηγέτησαν τελικά τις συζητήσεις για τη δημιουργία της μεγάλης κεντροαριστερής δημοτικής παράταξης, οδήγησε νομοτελειακά στο σχέδιο διεύρυνσης των Ενεργών Πολιτών και στην αλλαγή της πολιτικής προβιάς του, προκειμένου να ποδηγετηθεί πολιτικά ο χώρος. Με απλά και κατανοητά λόγια, φαίνεται ότι τελικά ότι ο στρατηγικός σχεδιασμός, όλων όσων συμμετείχαν εξ αρχής, από την πλευρά των Ενεργών Πολιτών, στις συγκεκριμένες πολιτικές συζητήσεις, ήταν η ένταξη και απορρόφηση όλων των επιμέρους τοπικών δυνάμεων της κεντροαριστεράς, κάτω από την ηγεμονική σκέπη και πολιτική καθοδήγηση του συριζαιικού κατεστημένου. Για αυτό το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν παρά μία πολιτική καταστροφή. Ταυτόχρονα, «χάθηκαν» για διαφόρους λόγους, από το χώρο όλα τα νέα και άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα, που αρνήθηκαν να παίξουν τον ρόλο της «χειραγωγούμενης κούκλας».

Όλα αυτά, συνετέλεσαν στην γέννηση των «Ανοικτών Οριζόντων» σε μία προσπάθεια να ξεγελασθούν τα «πρόβατα» παρότι οι «λύκοι» συνεχίζουν να βρίσκονται στο μαντρί, πόσο μάλλον που οι παράγοντες αλλά και οι συνθήκες της τρέχουσας κεντρικής πολιτικής σκηνής, δημιουργούν πλέον καταστάσεις πολιτικής ασφυξίας και μερικής απαξίωσης.

Η ονοματοδοσία, ο  ορισμός επικεφαλή και οι «επιχείρηση»… «συνεργασίες»…

Όταν έγινε αντιληπτό ότι η «σταθερά» της όλης προσπάθειας είχε την κατάληξη «διεύρυνση της δημοτικής παράταξης» Ενεργοί Πολίτες, ξεκίνησαν και οι δράσεις για την σύναψη συνεργασιών με άλλες τοπικές πολιτικές ομάδες και κινήσεις που φαινομενικά ή πραγματικά ανήκουν στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Οι περισσότερες, βρέθηκαν μπροστά στο ανυπέρβλητο εμπόδιο της αποδοχής του «ηγεμονισμού» της ηγετικής ομάδας των Ενεργών Πολιτών και της υποχρεωτικής πολιτικής ένταξης όλων κάτω από την σκέπη τους. Το βασικό μάλιστα εμπόδιο, ήταν η απαίτηση για πλήρη αφομοίωση και αποδοχή του πολιτικού λόγου και κυρίως του μηχανιστικού μοντέλου λήψης των αποφάσεων της υπό συγκρότηση νέας δημοτικής ομάδας στα πρότυπα λειτουργίας των Ενεργών Πολιτών.

Οι ποιο σοβαρές και μακροχρόνιες σχετικά συζητήσεις έγιναν με την δημοτική κίνηση που συγκρότησε άτυπα μεν ουσιαστικά δε ο ανεξαρτητοποιηθής από την παράταξη του Ανδρέα Παχατουρίδη Γιώργος Βαθιώτης. Η εμμονή, όμως, του τελευταίου, σύμφωνα με πληροφορίες, να είναι αυτός ο Επικεφαλής της νέας δημοτικής παράταξης, ως υποψήφιος δήμαρχος της Πόλης και η σταθερή άρνηση αυτών που συμμετείχαν στις συζητήσεις αυτές εκ μέρους των Ενεργών Πολιτών να δεχθούν αυτό τον όρο, οδήγησαν στην διακοπή τους, με τα δύο μέρη να χαράζουν το καθένα την δική του πορεία. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή.

Οι Ενεργοί Πολίτες Περιστερίου, προχώρησαν στην συγκρότηση νέας δημοτικής παράταξης, που ουσιαστικά δεν είναι η ίδια με νέα ονοματοδοσία, με το όνομα «Ανοικτοί Ορίζοντες» να παραπέμπει εννοιολογικά στο πολιτικό μήνυμα «είμαστε ανοικτοί σε όλους, όσους θέλουν να συμμετάσχουν στην προσπάθεια». Προηγουμένως, βέβαια, οι «διαφέντες» των Ενεργών Πολιτών, φρόντισαν να περάσουν με «λαϊκή βούληση» στην ιδρυτική συνέλευση της νέας παράταξης, τον  μηχανιστικό τρόπο συλλογικής διοίκησης και απόλυτης χειραγώγησης πολιτικά, αυτού που θα εκλέγετο Επικεφαλής της και υποψήφιος Δήμαρχος.

Εκπλήξεις δεν υπήρξαν ούτε στην εκλογή του νέου Επικεφαλής της παράταξης που συγκροτήθηκε, αφού κατά τα πρότυπα του μητρικού πολιτικού κόμματος υπήρξε μόνο ένας υποψήφιος, ο γνωστός πρώην συνδικαλιστής Θανάσης Καποτάς, πρόσωπο άφθαρτο στην τοπική πολιτική σκηνή.

Νεώτερες προσπάθειες συνεργασιών με άλλες όμορες πολιτικά δημοτικές κινήσεις, αλλά και πρόσωπα της κεντροαριστεράς, που σύμφωνα με πληροφορίες, αναλήφθησαν από τον επικεφαλή και υποψήφιο δήμαρχο των «Ανοικτών Οριζόντων» κο Θανάση Καποτά, δεν έχουν μέχρι σήμερα καρποφορήσει ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει προς το παρόν γνωστό.

Η «οργάνωση» της νέας δημοτικής παράταξης και οι τοπικοί «πυρήνες» της…

Φτώχια και των γονέων… Όπως σε όλες τις υπόλοιπες περιοχές αλλά και δήμους της χώρας, η οργάνωση των δημοτικών παρατάξεων που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν σχέση και συνάφεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, πάσχει υπερβολικά.

Οι λόγοι είναι πολλοί και κυρίως ότι για εσωκομματικούς λόγους, ουδέποτε οι κρατούντες στο κόμμα, όταν αυτό είχε μικρά εκλογικά ποσοστά, αποδέχθηκαν και θέλησαν να ενσωματώσουν στις τοπικές οργανώσεις τους, όλο το πλήθος που τους ακολούθησε στην μετεωρική άνοδο και διαδρομή του, από το 3% στο ποσοστό που το έφερε στην Εξουσία. Τους χειρίστηκαν περισσότερο ως «υποτελείς» και λιγότερο έως πολιτικούς ακολούθους, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εξ αυτών να αδρανοποιηθούν σταδιακά και είτε να γυρίσουν την αρχική πολιτική μήτρα τους, είτε να στραφούν σε νέες, ακόμη και αντίθετες «πολιτείες».

Ένας δεύτερος λόγος, είναι ότι ουδέποτε δόθηκε λόγος στη βάση του κόμματος, παλιά και νέα, για τα δρώμενα στις τοπικές κοινωνίες, αλλά ζητήθηκε απ’ αυτή η «υπακοή» και η «ανοχή» στις εκ των άνω εκπορευόμενες πολιτικές και δράσεις, που καλώς ή κακώς, στρογγυλοποιήθηκαν στον κυβερνητισμό, του Τσίπρα και των στελεχών του, σε όλα τα διοικητικά επίπεδα. Με απλά λόγια, χάθηκε το επαναστατικό μένος, που αποτελούσε και την συγκολλητική ουσία, οδηγώντας όλο σχεδόν το πλήθος των προσήλυτων στο ΣΥΡΙΖΑ, στο περιθώριο και την αποχώρηση.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η σχέση των Ενεργών Πολιτών Περιστερίου και «Ζαν Νταρκ» του ΣΥΡΙΖΑ, που ως Περιφερειάρχης Αττικής διαμόρφωσε τελικά πολύ καλύτερη σχέση απ’ αυτούς με τον κύριο πολιτικό αντίπαλό τους, Δήμαρχο Περιστερίου Ανδρέα Παχατουρίδη.

Η Μοναξιά της «μοναχικής πορείας»… και το αβέβαιο μέλλον…

Αξιόλογοι οι τοπικοί πολιτικοί, αξιολογότεροι, όμως, οι δημότες-ψηφοφόροι… Αν σ’ αυτά προσθέσει κανείς και την φτώχια του επικοινωνιακού προγράμματος, προβολής των θέσεων της παράταξης, γίνονται φανερά τα «αποκρυφιστικά» σημάδια της φτωχής διείσδυσης των Ανοικτών Οριζόντων στην τοπική κοινωνία του Περιστερίου. Είναι χαρακτηριστικές οι απαντήσεις που δίνουν οι απλοί και λαϊκοί κάτοικοι της πόλης, όταν τους γίνεται η ερώτηση για την άποψη που έχουν για την συγκεκριμένη δημοτική παράταξη. «ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ».

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει μεγάλη πολιτική πίεση στους Ανοικτούς Ορίζοντες, τόσο από αριστερά, όσο και από δεξιά, από πάλαι ποτέ πολιτικούς συνεργάτες των Ενεργών Πολιτών, ενώ τη μάχη του τοπικού πολιτικού κέντρου ή μάλλον όσο απ’ αυτό ξεφεύγει από την επιρροή του Ανδρέα Παχατουρίδη, φαίνεται ότι κερδίζουν ο Γιώργος Βαθιώτης και ο Βασίλης Μουκουβίνας, αν και ο τελευταίος δεν είναι προς το παρόν σίγουρο ότι θα φθάσει μέχρι το τέλος.

Η επικοινωνιακή φτώχεια…

Την στιγμή που ο Ανδρέας Παχατουρίδης και οι συνεργάτες του, επέστρεψαν σε παμπάλαιες αλλά σίγουρες επικοινωνιακές τακτικές, αυτές της προσωπικής επαφής από σπίτι σε σπίτι, πρόσωπο με πρόσωπο με τους δημότες της πόλης και εν δυνάμει ψηφοφόρους, η ηγεσία των Ανοικτών Οριζόντων έχει επιλέξει τις συναντήσεις με κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, που σύμφωνα με τις ανακοινώσεις τους, προτίθονται και υπόσχονται να συμβάλλουν τα μάλλα στις «προεκλογικές εξαγγελίες» της δημοτικής παράταξης, για την αναβάθμιση  της Πόλης του Περιστερίου.

Βέβαια διαθέτουν ως παράταξη σελίδα στα κοινωνικά δίκτυα (Facebook), στην οποία γίνεται προβολή των δράσεων και ανακύκλωση των ιδεών και ιδεολογιών της  και ακόμη σύμφωνα με πληροφορίες το προεκλογικό δελτίο ή αλλιώς έντυπο, στάλθηκε στο σύνολο σχεδόν των κατοικιών της Πόλης.

Έμπειροι αυτοδιοικητικοί παράγοντες της πόλης σχολιάζοντας την επικοινωνιακή πολιτική της αναφερόμενης δημοτικής παράταξης διατύπωσαν το εξής: «Βλέπουν το τρένο τους να έχει ξεκινήσει κι αυτοί δεν είναι καν επιβάτες».

Εάν σε όλα αυτά προστεθεί και η καθίζηση του μητρικού κόμματος που σύμφωνα με τα δημοσκοπικά ευρήματα των ημερών φθάνει για το Δήμο Περιστερίου το 50% των εκλογών του 2015, γίνεται αντιληπτό ότι οι προοπτικές της δημοτικής παράταξης «Ανοικτοί Ορίζοντες» στις επερχόμενες εκλογές της 26ης Μαΐου, έχουν μικρύνει υπερβολικά, όχι μόνο να ξεπεράσουν αυξάνοντάς το, το εκλογικό ποσοστό με αυτό του 2014, αλλά πιθανόν απλώς να το επαναλάβουν.

Σε κάθε περίπτωση οι προοπτικές της παράταξης να αποδειχθεί ο νικητής της τοπικής κεντροαριστεράς, φθίνουν διαρκώς, αν και ο εναπομείναν προεκλογικός χρόνος δεν είναι λίγος. Αυτό, όμως απαιτεί και το περίφημο «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», κάτι που σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις φαντάζει δύσκολο έως αδύνατο…

Επιμύθιο…

Μία βασική αρχή του πολιτικού και όχι μόνο «μάρκετινγκ», λέει ότι για να κερδίσεις νέους χώρους και νέες πολιτικές «αγορές», θα πρέπει να επιδείξεις α) ελκυστικό πρόγραμμα, β) ανανέωση με νέα πρόσωπα, γ) νέες πρακτικές προβολής του μηνύματος που κομίζεις και δ) νέες τακτικές προσέγγισης αυτών που αποφασίζουν.

Το σημαντικό είναι ότι κανένα από αυτά τα τέσσερα βασικά στοιχεία, δεν φαίνεται να  ικανοποιούνται έστω και μερικώς, από τους Ανοικτούς Ορίζοντες. Ακόμη, αν εξαιρέσει κανείς την τοπική πολύ συνεκτική ομάδα που διαθέτουν οι Ενεργοί Πολίτες στην Νέα Ζωή Περιστερίου, -την μοναδική που έχουν έτσι κι αλλιώς σε όλη την πόλη-, δεν υπάρχει διακριτή βάση δημοτών που να συμβάλει στην προώθηση και διάχυση του πολιτικού μηνύματος που κομίζει.

Και νομοτελειακά, χωρίς την συνδρομή των ΜΜΕ, κυρίως των τοπικών, το μήνυμά της παράταξης, θα παραμείνει εντός του κύκλου των «χαμένων ποιητών» της, δηλαδή των οπαδών της, που δυστυχώς ο αριθμός τους, κάτω από την επίδραση του γενικού πολιτικού κλίματος, συρρικνώνεται αντί να αυξάνεται…

Το ερώτημα που προκύπτει είναι; Υπάρχει λύση και περιθώρια βελτίωσης των πραγμάτων; Η απάντηση είναι πως ναι υπάρχει… Αρκεί οι «δεινόσαυροι» της παράταξης, να σταματήσουν να την χειραγωγούν και ποδηγετούν με τις ξεπερασμένες ιδεοληψίες και πρακτικές τους, να παραμερίσουν στην άκρη και να  αφήσουν τους υπόλοιπους να κάνουν την προσπάθειά τους… Εξάλλου είναι οι ίδιοι που στο όνομα της πολιτική καθαρότητας και την εμμονή τους στον διακριτό ηγεμονισμό της πολιτικής ομάδας τους και των αρχών της, απέτρεψαν τις συνεργασίες και την ανανέωσή της με νέα και ελκυστικά πρόσωπα… Άλλως κινδυνεύουν να αποδειχθούν οι «λαιστρυγόνες» της…

Όλα αυτά βέβαια ισχύουν… εκτός αν ο βασικός στόχος δεν είναι η επιτυχία στις δημοτικές εκλογές, όπως κι αυτή ευλόγως λογίζεται, αλλά η δημιουργία-συγκρότηση ενός μηχανισμού στήριξης του μητρικού κόμματος στις εθνικές εκλογές που ακολουθούν…

Αυτό, όμως είναι κάτι που θα φανεί σε όλη την έκτασή του, αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές… Έως τότε ας είναι όλοι σε αναμονή και προβληματισμό…

Ας μην ξεχνάει κανείς ότι όπως φαίνεται «το τρένο της δημοτικής παράταξης έχει ξεκινήσει, αλλά αυτή παρακολουθεί το ταξίδι του, από την αποβάθρα του σταθμού…».

Νίκος Παρίκος

Peristerioka.com

Μοιραστείτε το:
Tagged