Άγρια νιάτα – Αποχαυνωμένοι γονείς – Αδιάφορο Υπουργείο Παιδείας

Άρθρα Παιδιά-Έφηβοι
Μοιραστείτε το:

Ποιος είπε ότι το σχολείο και οι γονείς δεν φροντίζουν και δεν παιδαγωγούν τα  τρυφερά βλαστάρια των τελευταίων. Όχι φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση, κανείς από τους γονείς, νοήμονες και μη να παραδεχθούν ότι τα πάντα γι’αυτούς τρυφερά τέκνα τους, βρίσκονται στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, ούτε φυσικά  η πολιτεία θα παραδεχθεί ποτέ ότι η αδιαφορία της για την παραβατικότητα  των μικρών μαθητών, από τις μικρές ακόμη ηλικίες και  τα αίτια της, διαβρώνει σταδιακά  τον κοινωνικό ιστό και ιδιαίτερα αυτό  το τμήμα που αποτελεί το μέλλον, την νεολαία…

Κι όλα αυτά γιατί κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί  το προφανές…. Η παραβατικότητα  των νέων και μάλιστα στην ποιο σκληρή μορφή της, την βαριά εγκληματικότητα βρίσκεται πλέον μπροστά στα πόδια του και  με τις ευθύνες των αναρμοδίων αρμοδίων και κοινωνικών εταίρων να είναι όχι απλώς ορατές αλλά και απτές πλέον…

Το άρθρο  αποτελεί  βελτιωμένη έκδοση  ενός παλιού που είχε γραφεί και δημοσιευθεί το 2020 και διορθώθηκε, βελτιώθηκε και αναμορφώθηκε με αφορμή  τα τελευταία  συμβάντα  που είδαν το φώς της δημοσιότητας για την παραβατικότητα ανηλίκων μικρών μαθητών  ή και μη… που παρουσιάζονται στην συνέχεια σε τρία διαφορετικά άρθρα που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο.

Αυτό που σοκάρει  την στήλη, δηλαδή εμάς, είναι  ότι  δύο χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει, απλώς  το φαινόμενο επιτείνεται και επιδεινώνεται…. Η κατάρρευση του θεσμού της οικογένειας  και του σχολείου είναι πλέον ιδιαίτερα εμφανής… Διαβάστε την συνέχεια και κρίντε μόνοι σας για το που βαδίζουν τα πράγματα…

Συμμορίες  «μαθητών»  τρομοκρατούν μαθητές άλλων σχολείων

Συμμορίες «μαθητών», διακίνηση ναρκωτικών και τρομοκρατία άλλων μαθητών και εκπαιδευτικών.

«Μωρή μαλακισμένη… ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να μου μιλήσεις… Δεν πας να γα… θείς, μην σε γαμ…ω εγώ, μωρή αρχίδ…»

Το επεισόδιο  είναι πραγματικό, πολύ πρόσφατο (Δευτέρα 7/9/2020  5:00 π.μ.), και πέραν των άλλων δείχνει ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία έχει αρχίσει να ξεφεύγει, κατά την εφηβική αργκό.

14/15χρονη νεαρά, μαθήτρια σίγουρα, βρισκόμενη μετά της αρσενικής παρέας της, -όχι ότι αυτό είναι κακό-, στον ανοικτό χώρο στάθμευσης του νέου Κολυμβητηρίου Περιστερίου, στον Λόφο Αξιωματικών, ξεκινά  σε πολύ άγρια και ξεπεσμένα «γαλλικά» επίθεση  προς τον σύντροφο της παρέας της. Η φρασεολογία της είναι τόσο προχωρημένη και σεξουαλικού λεκτικού περιεχομένου, που ακόμη και οι τοίχοι  των πολυκατοικιών που περιβάλλουν τον χώρο στάθμευσης και λειτουργούν ως ταμπλώ ενίσχυσης του ήχου, έχουν κοκκινίσει από ντροπή, αφού ακόμη και η ποιό ακραία σεμνοτυφία δεν μπορούσε να κάνει αποδεκτό τον άγνωστο για ποιό λόγο οργισμένο λόγο της νεαράς.

Οι κραυγές και όχι μόνο της νεαρής κοπέλας ξύπνησαν αρκετούς από τους περιοίκους, που βγήκαν στα μπαλκόνια τους, προκειμένου να δουν τον θυελλώδη καυγά δύο ενηλίκων, όπως φαντάσθηκαν από την ποιότητα και σύνθεση του λόγου που έφτανε στα αυτιά τους.

Ανάμεσα σ’ αυτούς και γυναίκα, ηλικίας που θα μπορούσε να την κάνει συνομήλικη με την μητέρα της νεαρής κοπέλας ή ακόμη και μεγαλύτερη. Η κυρία αυτή, από ενδιαφέρον μάλλον, παρενέβη στον «καυγά» των δύο νεαρών, και απευθυνόμενη στην νεαρή κοπέλα της σύστησε να  ηρεμήσει και να αποχωρήσει από τον χώρο στάθμευσης του Κολυμβητηρίου, προκειμένου τα παιδιά των γύρω κατοικιών να μην γίνουν κοινωνοί της άγριου σεξουαλικού προσανατολισμού φρασεολογίας της….

Τι ήθελε και το έκανε… Η μικρή, αλλά κατά τα φαινόμενα «ατρόμητη» νεαρά, άφησε κατά μέρος τον καυγά με το σύντροφό της και απευθυνόμενη στην ενήλικη κυρία που της έκανε την σύσταση, επιχείρησε να την βάλει στην θέση της με: «Μωρή μαλακισμένη… ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να μου μιλήσεις… Δεν πας να γα… θείς, μην σε γαμ…ω εγώ, μωρή αρχίδ…»

Η συζήτηση έλαβε άγρια ομορφιά, όπως θα έλεγε και ο κουλτουριάρης κοινωνικός λειτουργός, έληξε δε ξαφνικά με την αποχώρηση της μικρής από τον χώρο, αμέσως μετά τον λόγο της γυναίκας του μπαλκονιού που: «Αν κατέβω κάτω τσουλάκι θα σου βγάλω το μαλλί τρίχα – τρίχα και θα στο δώσω να το φάς…».

Αν πιστεύεται ότι το επεισόδιο έληξε, στο σημείο αυτό απατάσθε… 40 λεπτά της ώρας περίπου μετά, η μικρή επανήλθε στο σημείο, αυτή την φορά συνοδευόμενη από την «Μπαμπά» και την «Μαμά» της που κραυγάζοντες με άγριες διαθέσεις «ποιός έβρισε την κόρη μας» και «κατέβα μωρή τσόφλι κάτω να εξηγηθούμε», ζήτησαν το λόγο από την γυναίκα του μπαλκονιού προκειμένου να υπερασπισθούν την τιμή και υπόληψη τους «άξιου τέκνου» τους… Άξιοι γονείς δεν νομίζεται…

Τέλος Γενάρη 2022. Διευθυντής σε σχολείο  παραιτείται  πέντε περίπου μήνες μετά την ανάληψη της θητείας στην θέση του, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους…, είδηση που έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στην τοπική εκπαιδευτική κοινότητα…

Επίσημη αιτιολογία  της παραίτησης του κου Διευθυντή από την θέση του; «Αυστηρά προσωπικοί λόγοι μη κοινοποιήσιμοι»… Ανεπίσημη και πραγματική: Οι αρνήσεις  των εκπαιδευτικών του σχολείου, της οικείας Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και του αρμόδιου αστυνομικού τμήματος να προσφέρουν χείρα βοήθειας  στη εκκαθάριση του σχολείου από  στοιχεία έντονης παραβατικότητας και  σε ορισμένες περιπτώσεις  βαριάς εγκληματικότητας…. Προς όφελος των μαθητών…. Αρνήσεις που  είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) ως βάση  το «μη μου τους κύκλους τάρατε…».

Μάιος-Ιούνιος 2022: Μαθήτρια, ενήλικη πλέον, «κόβεται» για δεύτερη συνεχή χρονιά στην ίδια τάξη λόγο  υπερβολικών, -πάνω από το καθορισμένο όριο-, απουσιών, αφού πέραν των άλλων  αδιαφόρησε  στις συνεχείς εκκλήσεις  της Διευθύνσεις και των εκπαιδευτικών να προσκομίσει τα  απαραίτητα δικαιολογητικά για την δικαιολόγηση απουσιών της κατά τα προβλεπόμενα από τις σχετικές διατάξεις… Πέντε ημέρες μετά  οι γονείς της ενήλικης  μαθήτριας εμφανίζονται  στο σχολείο και γραπτώς ζητούν α) την προαγωγή  της μαθήτριας-κόρης τους και β) την ενώπιόν τους «απολογία»  των εκπαιδευτικών για την απόφασή τους να την «κόψουν» ως «ανεπαρκούς φοίτησης»…  Ταυτόχρονα  ζητούν εξηγήσεις από τις υπερκείμενες  αρχές, -οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης-, με αναφορά – καταγγελία  τους, απαιτώντας την άμεση δίωξη  Διεύθυνσης Σχολείου και Συλλόγου διδασκόντων γιατί δεν ικανοποίησαν το προδήλως παράνομο αίτημά τους… Στην προσπάθειά τους αυτή συνέδραμε  το Γραφείο γνωστού Υφυπουργού Παιδείας!!!

Πως ενήργησε η οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης στην αναφορά-καταγγελία των γονέων; Απλά και κατανοητά…. Διέταξε την παροχή εξηγήσεων από την διεύθυνση του σχολείου, αν και τελικά δεν τόλμησε να προχωρήσει σε ΕΔΕ, όπως  είχε προαναγγείλει  προφορικά με πολύ επιτακτικό ύφος ο κος Διευθυντής της…

«πιάσε το αυγό και κούρεψέ το»…

Όσο για την σημερινή κοινωνία και ειδικά το τμήμα της που έχει παιδιά στην προεφηβική και εφηβική ηλικία, το μόνο που μπορεί πλέον να ανακράξει κάποιος αιθεροβάμων είναι το λαϊκό «πιάσε το αυγό και κούρεψέ το»…

Το σημείωμα αυτό στην αρχική μορφή του είχε ως αίτιο συγγραφής, συμβάν  στην περιοχή του Γαλατσίου, στο οποίο ομάδα εφήβων, επιτέθηκε ως «αγγέλη λύκων» σε νεαρό που προσπάθησε να υπερασπισθεί άλλο έφηβο από την μανία τους να τον υποβάλλουν σε άγριο εκφοβισμό καιι κατά τον νεοελληνικό πλέον όρο σε άγριο «Μπούλινγκ»…, γεγονός που προκάλεσε ακόμη και την εμπλοκή και επέμβαση της Εισαγγελίας Ανηλίκων Αθηνών…

Είναι, όμως έτσι ή για άλλη μία φορά, οι επίσημες αρχές απλώς κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί, μαζί με όλα τα άλλα σκ@τ@ της σημερινής κοινωνίας…;

Το σίγουρο είναι ότι οι διωκτικές αρχές, οι δημοτικές αρχές, και κυρίως οι εκπαιδευτικές αρχές, γνωρίζουν τα όσα μύρια συμβαίνουν γύρω και μέσα στα σχολεία, ιδιαίτερα δε γνωρίζουν για εγκληματικής μορφής παραβατικές συμπεριφορές, που σχετίζονται με την διακίνηση ναρκωτικών και εξαρτησιογόνων ουσιών στις σχολικές μονάδες, από αλλοδαπούς κυρίως μαθητές, αλλά ως συνήθως ποιούν την νήσσα, μη αναλαμβάνοντας καμία ευθύνη εξυγίανσης της κατάστασης, είτε γιατί θεωρούν ότι δεν τους πέφτει λόγος, είτε λόγο φόβου, είτε τέλος γιατί «κάποιοι κερδίζουν»…

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση νεαρού μαθητή, αλλοδαπής καταγωγής που επί τρία χρόνια προσπαθούσε να εγγραφεί στην Α΄ τάξη συγκεκριμένου σχολείου της δυτικής Αθήνας, κάτι που το κατάφερε κάποια στιγμή. Για να έχει δε το δικαίωμα της εγγραφής στο συγκεκριμένο σχολείο (ΕΠΑΛ) και μάλιστα στην α’ τάξη του, στα δύο προηγούμενα σχολικά έτη έμεινε στην ίδια τάξη, στα Λύκεια που είχε εγγραφεί λόγο απουσιών… Για την περίπτωσή του, θα επανέλθουμε σύντομα, αν και ο «τοπικός θρύλος» αναφέρει ότι ήδη κουβαλάει, -αν και 16χρονος-,  μία σειρά συλλήψεων και παραπομπών για διακίνηση ναρκωτικών και εκφοβισμούς άλλων ανηλίκων…

Για να εμβαθύνετε αν έχετε διάθεση στο πρόβλημα, που δεν είναι αμελητέο, διαβάστε στην συνέχεια το πως οργανώνεται το σύστημα των εφηβικών συμμοριών και πως αμείβονται οι συμμετέχοντες…

Η στήλη, το μόνο που μπορεί να αναφέρει προς τους αναγνώστες είναι «να μην τύχουν της εμπειρίας σε παιδιά και εφήβους δικής τους επιρροής ή συναισθηματικής και ακόμη χειρότερα οικογενειακής σχέσης και φροντίδας…

Εφηβικές συμμορίες, Ναρκωτικά και Εκφοβισμοί…

Τα επεισόδια ή αν θέλετε τα «συμβάντα» είναι σχεδόν καθημερινά. «Συμμορίες» μαθητών τρομοκρατούν μαθητές άλλων σχολείων, φθάνοντας στο σημείο οι επιθέσεις τους να γίνονται έξω από τις σχολικές εγκαταστάσεις.

Η ιστορία δεν είναι σημερινή και έχει τις ρίζες της, πίσω στον χρόνο, σχεδόν μία δεκαετία. Ξεκίνησε με την δημιουργία ή αλλιώς συγκρότηση μικρών ολιγομελών ομάδων μαθητών, γύρο από έναν και μοναδικό «αρχηγό» που συνήθως ήταν ενήλικας μαθητής, εντεταλμένος από άλλα δίκτυα για την διακίνηση εξαρτησιογόνων ουσιών, -πρώτα μικροποσοτήτων χασίς και στην συνέχεια των λεγόμενων ενισχυμένων, δηλαδή κοινών τσιγάρων εμποτισμένων με χασισέλαιο.

Στην αρχική φάση εμφάνισης αυτού του φαινομένου, στρατηγικός στόχος αυτών των μικρών και συνήθως αυτόνομων ομάδων ήταν η  διεκδίκηση χώρου και η κυριαρχία στις έξω από την σχολική ζωή κοινωνικές δραστηριότητες των μελών της σε συνδυασμό με την συντήρηση και λειτουργία του ενσωματωμένου δικτύου λιανικής πώλησης χασίς κυρίως, με τα μέλη της, -ανήλικοι μαθητές κατά κανόνα-, να έχουν τον ρόλο του μεταφορέα (βαποράκια), εξασφαλίζοντας το χαρτζιλίκι τους, πέρα απ’ αυτό της οικογένειας και τον «αρχηγό» να καρπώνεται το συνολικό κέρδος.

Οι ομάδες αυτές, ήταν και σε ορισμένες περιπτώσεις συνεχίζουν να ειναι οι καλλιεργητές και ουσιαστικά γεννήτορες της νέας γενιάς χρηστών, που δυστυχώς  κάτω από την αδιαφορία γονέων, εκπαιδευτικής κοινότητας και πολιτείας, -η τελευταία τους βλέπει ως χαμηλής όχλησης περιπτώσεις-, ξεκινούν από την τρυφερή ηλικία της πρώτης τάξης Λυκείου ή ενίοτε και από το Γυμνάσιο.

Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των παιδιών είναι η έλλειψη γονεϊκού ή άλλου προτύπου, γεγονός που τα στρέφει στον κοινωνικό συγχρωτισμό με άλλους συνομηλίκους τους ή ακόμη και ελαφρώς μεγαλύτερούς τους, τόσο για «προστασία», όσο και για το πέρασμά τους σε κυριαρχικούς ρόλους.

Το φαινόμενο δεν αφορά μόνο παιδιά φτωχών ή διαλυμένων οικογενειών ή οικογενειών με πολύ φιλελεύθερο κοινωνικά ή και παντελώς αδιάφορο οικογενειακό χώρο, αλλά παιδιά όλων των κοινωνικών κατηγοριών, με ποιο «σκληρά» αυτά που προέρχονται από τις υψηλότερες τάξεις των τοπικών κοινωνιών, με ποιο χαρακτηριστικές δε τις περιπτώσεις αυτές των εκπαιδευτικών και των επαγγελματικά επιτυχημένων γονέων, παιδιά που εμφανίζονται μάλιστα με ιδιαίτερα σκληρή συμπεριφορά.

Νίκος Παρίκος

Τσιγάρο και Ναρκωτικά στα σχολεία: Ας μιλήσουμε αλήθειες και έξω από τα δόντια (upd)

—————–

Θεσσαλονίκη: «Ξέρεις καλά τι θα πάθεις, όταν σου ζητάω χρήματα θα μου τα φέρνεις» – Μαρτυρίες για την ανήλικη συμμορία (Πηγή: iefimerida.gr)

Οι ανήλικοι είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος στην περιοχή της Τούμπας

Θεσσαλονίκη: «Ξέρεις καλά τι θα πάθεις, όταν σου ζητάω χρήματα θα μου τα φέρνεις»; Μαρτυρίες για την ανήλικη συμμορία

Συμμορία ανηλίκων είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος στην περιοχή της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη. Οι ανήλικοι φέρονται να δρούσαν ανεξέλεγκτα για τουλάχιστον εννέα μήνες. Οι τέσσερις νεαροί, ηλικίας 16 και 17 χρόνων κατηγορούνται για τουλάχιστον 23 αξιόποινες πράξεις σε βάρος μικρότερων σε ηλικία παιδιών.

Εκβιασμοί, ληστείες, κλοπές και χειροδικίες ήταν ανάμεσα στις πράξεις των ανηλίκων οι οποίοι έβαζαν στο στόχαστρο άλλους ανηλίκους, μικρότερους από εκείνους. Μαρτυρία μαθητή γυμνασίου στην κάμερα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Ant1 είναι σοκαριστική.

«Ήταν έξω από το γυμνάσιο μου και μου ζήτησαν κινητό, κλειδιά και λεφτά και αυτό το τσαντάκι, να τους το δώσω. Βέβαια τους έδωσα μόνο τα λεφτά. Αντιστάθηκα κι εγώ. Αλλά με απείλησαν. Με έπιασαν κεφαλοκλείδωμα κι έτσι αναγκάστηκα να τους δώσω τα λεφτά» ανέφερε ο μαθητής.

Άλλος νεαρός μαθητής είπε πως: «Έκαναν απόπειρα να κλέψουν τους φίλους μου, τα λεφτά και τα κινητά τους. Πήγαν και τους είπαν ότι ήθελαν δυο ευρώ για να πάρουν τσιγάρα. Το κάνουν κάθε μέρα. Και όπως πήγαν να τους δώσουν τα δυο ευρώ, πήγαν να τους πάρουν τα τσαντάκια. Μαχαίρια πάνω τους. Πάρα πολλές φορές. Τους έχουν πιάσει κιόλας. Αναπτήρες, δυναμιτάκια και τέτοια».

Εξανάγκασαν ανήλικη να κάνει χρήση κάνναβης

Η δράση της ανήλικης συμμορίας ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2021 έως και τον Φεβρουάριο του 2022 έξω από σχολεία αλλά και internet café.

Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, η συμμορία εξαπάτησε ανήλικη μαθήτρια από την οποία ζήτησαν να τους δώσει τον χρυσό σταυρό που φορούσε αξίας 400 ευρώ προκειμένου να τον πουλήσουν. Σε δεύτερη περίπτωση, μια 14χρονη κάλεσε τα μέλη της συμμορίας σπίτι της, χωρίς να το γνωρίζει και εκείνοι φέρονται να αφαίρεσαν ένα χρυσό σταυρό και τη βέρα του πατέρα της αξίας 800 ευρώ. Μάλιστα, φέρονται να την εξανάγκασαν να κάνει χρήση κάνναβης.

Θεσσαλονίκη: «Ξέρεις πολύ καλά τι θα πάθεις, όταν σου ζητάω χρήματα θα μου τα φέρνεις»

Σε άλλο περιστατικό, ένας από τους κατηγορούμενους φέρεται να οδήγησε στο δάσος του Σέιχ Σου και με την απειλή όπλου να προσπάθησε ανεπιτυχώς να επιτεθεί σεξουαλικά σε ανήλικο, προσβάλλοντας τη γενετήσια αξιοπρέπεια του.

Όπως αναφέρει το ίδιο ρεπορτάζ, σε άλλη περίπτωση, τα μέλη της συμμορίας φέρονται να εξανάγκασαν έναν 15χρονο να κάνει μαζί με συνομήλικο του ληστεία προκειμένου να καταφέρει να τους πληρώσει.

«Μια παρέα νεαρών τον απειλούσαν ακόμη και με μηνύματα πως αν δεν τους πάει χρήματα θα του κάνουν κακό» δήλωσε μητέρα θύματος.

«Ξέρεις πολύ καλά τι θα πάθεις, όταν σου ζητάω χρήματα θα μου τα φέρνεις στην ώρα τους» φέρεται να αναφέρει μήνυμα που έστειλε μέλος της συμμορίας σε ένα από τα θύματα του.

Το σχολείο και ο (αλλοδαπός) ντεσπεράντο με το σώβρακο  (Πηγή: Νίκος Σαλτερής/ Protagon.gr)

Τώρα που ο θόρυβος καταλάγιασε και αποκαλύφθηκε τι πραγματικά συνέβη, η περίπτωση του σωβρακοφόρου μαθητή αποτελεί μεν ένα ακραίο και «γραφικό» γεγονός, αλλά δίνει μια ιδέα για το τι συμβαίνει στη «σκοτεινή πλευρά» του εκπαιδευτικού μας φεγγαριού: Πώς να διαπαιδαγωγήσεις κάποιον που εξ ορισμού δεν δίνει δεκάρα για το σχολείο και η οικογένειά του το θεωρεί φυσιολογικό; Οταν άκουσα για τον μαθητή που πήγε στο σχολείο με το σώβρακο, αυθόρμητα σκέφτηκα τι θα έκανα εγώ —σαράντα χρόνια δάσκαλος— στη θέση της καθηγήτριας που κλήθηκε να τον αντιμετωπίσει.

Στην άρνησή του, λοιπόν, να συμμορφωθεί άμεσα, θα τον άρπαζα ωρυόμενος και θα τον έσερνα στο γραφείο. Οπου θα απαιτούσα την τιμωρία του και την κλήση των γονιών του στο σχολείο για ενημέρωση και εξηγήσεις. Αλήθεια, έχει νόημα να αρχίσεις τα ηθικοπλαστικά σε μια τόσο ακραία κατάσταση; Ενδεχομένως, θα έβγαινα και εντελώς από τα ρούχα μου, έχοντας ηττηθεί την ίδια στιγμή ως επαγγελματίας.

Ομως, σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι προτιμότερη μια ακραία αντίδραση, παρά η αδιαφορία που ισούται με την αποδοχή και τον διασυρμό της ιδιότητάς σου ως δασκάλου αλλά και του θεσμού που υπηρετείς. Κι ας είχα την όποια υπηρεσιακή επίπτωση. Γιατί σε κάποιες περιπτώσεις, καλύτερα ηθικά δικαιωμένος, παρά «νόμιμος», όπως μας δίδαξε εδώ και αιώνες η «Αντιγόνη».     Ομως διαβάζοντας ξανά, πιο προσεκτικά, το ρεπορτάζ, κάποια πράγματα δεν κολλούσαν. Είναι δυνατό ένας μαθητής να εκδηλώσει ξαφνικά τέτοια συμπεριφορά; Οι υπόλοιποι καθηγητές και η διεύθυνση πού βρίσκονταν;

Γιατί τα αστυνομικά όργανα έσπευσαν στο σχολείο, όταν δεν «σπεύδουν» ύστερα από επίμονες κλήσεις στη διάρκεια των «εποχιακών» καταλήψεων; Κι όταν έφτασαν στο σχολείο, δεν αντιλήφθηκαν ότι βρίσκονταν μπροστά σε περίπτωση καραμπινάτης παραμέλησης ανηλίκου; Γιατί τι άλλο συμβαίνει όταν ο γιος σου πάει με το σώβρακο στο σχολείο; Μήνυσαν αυτοδικαίως τη μητέρα;  Διερευνώντας τα ακριβή γεγονότα, έγιναν γνωστά τα εξής: ο μαθητής μετεγγράφηκε στο σχολείο μέσα Ιανουαρίου.

Δεκαπεντάχρονος, αλλά ακόμα μαθητής της Α’ Γυμνασίου, ήταν ήδη πεπεισμένος ότι είχε απωλέσει άλλη μια χρονιά λόγω απουσιών. Οπότε εμφανιζόταν στο σχολείο μόνο με ένα τσαντάκι για το κινητό του και σπάνια έμπαινε στην τάξη, μένοντας συνήθως στο προαύλιο. Οπου άκουγε στη διαπασών μουσική. Είχε τιμωρηθεί ήδη με αποβολές, αλλά προφανώς δεν τον ένοιαζε… 

Την επίμαχη ημέρα κυκλοφόρησε στην αυλή χωρίς παντελόνι, χορεύοντας προκλητικά μπρος στην εφημερεύουσα καθηγήτρια. Εκείνη έτρεξε έξαλλη στον διευθυντή, που κατέβηκε στο προαύλιο με τη συνοδεία ενός ακόμα συναδέλφου. Προσπάθησαν να τον «συνετίσουν»  και πάνω στην προσπάθεια προκλήθηκε η γνωστή αμυχή, όταν κάποιος τον τράβηξε από το τσαντάκι. Από πού αλλού, δηλαδή, να τον έπιαναν;

Την επομένη έφτασε έξαλλη η μάνα του στο σχολείο (ο πατέρας απουσιάζει στη γειτονική χώρα), ενώ έξω από τα κάγκελα είχαν συγκεντρωθεί και καμιά σαρανταριά ομοεθνείς της για «διευκρινίσεις». Βλέπετε ο μαθητής ανήκει σε μειονότητα γειτονικής χώρας που υπάρχει και στη δική μας. Οπότε ο διευθυντής κάλεσε την αστυνομία για ευνόητους λόγους. Στην επιμονή μάλιστα της μητέρας να μηνύσει την καθηγήτρια, οι αστυνομικοί οδήγησαν και τις δύο στο Τμήμα, προφανώς και για να αποσοβηθεί περαιτέρω ένταση στο σχολείο. Οπου τελικά αποφεύχθηκαν οι εκατέρωθεν μηνύσεις… 

Με δυο λέξεις: δάσκαλε, οι παλιές, γνωστές συνταγές και αντιδράσεις δεν πιάνουν πλέον… Πώς να διαπαιδαγωγήσεις κάποιον που εξ ορισμού δεν δίνει δεκάρα για το σχολείο και η οικογένειά του το θεωρεί φυσιολογικό; Λες σταδιακά το επάγγελμά σου να αντικατασταθεί από την αστυνομία;  Πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός; Τέλος καλό, λοιπόν, όλα καλά; Και βέβαια όχι.

Παρόμοια επεισόδια, όχι τόσα «γραφικά», ώστε να απασχολήσουν τη δημοσιότητα, σημειώνονται καθημερινά σε πολλά σχολεία της χώρας. Ιδιαίτερα σε περιοχές όπου οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες σπρώχνουν όλο και μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού στην περιθωριοποίηση, ανεξάρτητα από το αν αυτές έχουν ή όχι ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά. Είναι δε μαθηματικά βέβαιο ότι θα πολλαπλασιαστούν στο μέλλον.

 Γιατί ο μαθητής –που ως άτομο έχει τη συμπάθειά όλων, μιας και είναι θύμα κι ο ίδιος και, βέβαια, δεν απασχολεί την τάξη μας– είναι ένας από τους πολλούς ντεσπεράντο της εκπαίδευσης. Αμέτρητοι κυκλοφορούν στα σχολεία, κάνοντας τη ζωή κόλαση στους ίδιους, στους εκπαιδευτικούς, στους συμμαθητές τους και σε ολόκληρο το σχολείο. Για να μείνουμε μόνο στις ομάδες που βρίσκονται σε αυτό που αποκαλούμε «υψηλή διακινδύνευση».

Γιατί υπάρχουν κι άλλες που, μαζί με αυτούς, ο προοδευτικός λυρισμός μας και η κατάχρηση του όρου «συμπερίληψη» αφήνει χωρίς δίκτυα πολλαπλής υποστήριξης τα γενικά σχολεία, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εκρηκτικές καταστάσεις σε πολλά. Χειρίστηκα παρόμοιες περιπτώσεις ως σχολικός σύμβουλος και είναι ό,τι πιο δυσάρεστο και αδιέξοδο μπορεί να συμβεί σε μια τάξη, στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς της και στο σχολείο ολόκληρο.   

Πώς «τελειώνουν» παρόμοιες ιστορίες; Ενα μεγάλο μέρος των μαθητών με συγγενές προφίλ «επισκέπτονται» απλώς το σχολείο μέχρι τα δεκαέξι τους, ώστε οι οικογένειές τους να λαμβάνουν τα προβλεπόμενα επιδόματα. Κάποιοι καθηγητές, στα όριά τους πλέον, παύουν «να βλέπουν» τις απουσίες τους, τους βάζουν σε όλα «τη βάση» και έτσι αποφοιτούν τυπικά από το σχολείο. Μέχρι, όμως, να συμβεί κάτι τέτοιο, τα όποια προβλήματα απλώς «σέρνονται».

Η πλειονότητά των μαθητών σε διακινδύνευση, όμως, εγκαταλείπει το Γυμνάσιο και δεν επιστρέφει ποτέ σε εκπαιδευτικές δομές, προσθέτοντας κάθε ατομική περίπτωση στα ποσοστά μαθητικής διαρροής από την υποχρεωτική εκπαίδευση. Σε κάθε περίπτωση, στη συντριπτική πλειονότητά τους καταλήγουν λειτουργικά αναλφάβητοι, χωρίς ίχνος προσωπικής και κοινωνικής προοπτικής. Με ό,τι και όσα αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, την οικονομία και την κοινωνία. Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού  

Η περίπτωση του σωβρακοφόρου μαθητή αποτελεί όντως ένα ακραίο και «γραφικό» γεγονός, αλλά ταυτόχρονα μας δίνει μια ιδέα για το τι συμβαίνει στη «σκοτεινή πλευρά» του φεγγαριού της Εκπαίδευσης. Και όχι μόνο στην Ελλάδα, γιατί το φαινόμενο των μαθητών που δεν «χωράνε» στο σχολείο εκδηλώνεται σε όλα τα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα του αναπτυγμένου κόσμου.

Τη σοβαρότητά του έχει επισημάνει η ΕΕ, έχοντας θέσει ως στόχο τη μείωση των υψηλών ποσοστών πρόωρης εγκατάλειψης των εκπαιδευτικών δομών γενικότερα και της υποχρεωτικής Εκπαίδευσης πιο ειδικά, στο άμεσο μέλλον. Ετσι, σε κάθε εθνικό, εκπαιδευτικό περιβάλλον έχουν σχεδιαστεί πολιτικές πρόληψης, παρέμβασης και αντιστάθμισης, όπως και στην πατρίδα μας.

Στην πράξη, όμως, ελάχιστα γίνονται. Γιατί η υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και συνέχεια πολιτικών, σημαντική εκπαίδευση εκπαιδευτικών και στελεχών εκπαίδευσης, ισχυρά δίκτυα κοινωνικών υπηρεσιών, εκτός και εντός σχολικού συστήματος, που είναι σε θέση να αντιδρούν ταχύτατα και αποτελεσματικά και, το βασικότερο, υψηλό επίπεδο συνεργασιών μεταξύ φορέων και σοβαρά κονδύλια. Δηλαδή, όσα στην Ελλάδα διαχρονικά και ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία σπανίζουν. Οπότε μένουμε στα επιδόματα προς τις οικογένειές τους. Συμπερασματικά: κουβαλάμε νερό με τρυπητό για να γεμίσουμε ένα βαρέλι χωρίς πάτο… 

Κάποια στιγμή, όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί από μόνοι τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα συνεχώς αυξανόμενα και συνθετότερα κοινωνικά προβλήματα, που τα «συμπτώματά» τους εκδηλώνονται στα σχολεία.

Να συνειδητοποιήσουμε ότι το σχολείο που ξέραμε, το ελληνικό δημόσιο σχολείο, που κουτσά στραβά κατόρθωσε κάποια στιγμή να εκπαιδεύει το σύνολο των παιδιών μια γενιάς, παρέχοντάς τους εφόδια για την ατομική πρόοδό τους και την ανάπτυξη της χώρας, βρίσκεται σε κίνδυνο, λόγω τεκτονικών κοινωνικών ανακατατάξεων.

Δεν μπορούμε, λοιπόν, κυβερνήσεις, πολίτες και γονείς να απαιτούμε όλο και περισσότερα και πιο σύνθετα πράγματα από το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς, ενώ τους παρέχουμε συνεχώς λιγότερα.  Ακόμη χειρότερο, δεν μπορούμε πλέον να αποσιωπούμε τη σκοτεινή πλευρά του εκπαιδευτικού φεγγαριού, ως δήθεν «περιθωριακού» ή μεμονωμένου χαρακτήρα επεισόδια.

Οπως έπραξε η τοπική ΕΛΜΕ που δεν βρήκε να πει μια κουβέντα για το συνέβη στο συγκεκριμένο σχολείο, όταν οι ΕΛΜΕ μας έχουν συνηθίσει να εκδίδουν λάβρες ανακοινώσεις υπεράσπισης κάθε «κατατρεγμένου» όπου Γης.

Οπως έπραξε και το υπουργείο Παιδείας, που παρά το γεγονός ότι το επεισόδιο ξένισε ιδιαίτερα την κοινή γνώμη, δεν αξιώθηκε να ασχοληθεί με το τι συνέβη στο σχολείο ή να εκδώσει μια γενικόλογη δήλωση του στιλ «η υπόθεση θα διερευνηθεί περαιτέρω». Σιγή ιχθύος ένθεν κακείθεν. Φαίνεται ότι, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα, όλους βολεύει να προσποιούνται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα…  

Αν θέλουμε όμως να διασωθεί το δημόσιο σχολείο στο μέλλον και να γίνει όσο το δυνατό καλύτερο, πρέπει να φωτίσουμε ιδιαίτερα τη «σκοτεινή πλευρά του εκπαιδευτικού φεγγαριού» επανασχεδιάζοντας το δημόσιο σχολείο. Καθιστώντας υπαρκτά, λειτουργικά και αξιόπιστα τα δίκτυα υποστήριξης και εποπτείας του. Δίκτυα που θα αναλογούν στην ταραγμένη και δύσκολη εποχή μας. Αυτή που είναι ήδη εδώ, χρόνια τώρα…    

Απίστευτο: Ανήλικος εκβίαζε τον πατέρα 14χρονης ότι θα αναρτήσει στο διαδίκτυο φωτογραφίες της κόρης του! (Πηγή: iefimerida.gr)

Να εκμεταλλευτεί τη σχέση του με μία 14χρονη μαθήτρια, προκειμένου να εκβιάσει τον πατέρα της και να του υφαρπάξει χρήματα, επιχείρησε ένας 17χρονος ο οποίος συνελήφθη από την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων την Τετάρτη (15/6).

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 17χρονος πήγε στον 57χρονο πατέρα του ανήλικου κοριτσιού και του είπε πως στο κινητό του τηλέφωνο έχει πορνογραφικό υλικό με την δεκατετράχρονη και απαίτησε χρήματα για να μην το δημοσιεύσει στο διαδίκτυο.

Ο πατέρας του ανήλικου κοριτσιού αντέδρασε, ζήτησε να διαγράψει τα βίντεο και τις φωτογραφίες, με τον 17χρονο να του επιτίθεται φραστικά και να προκαλεί φθορές στο κατάστημα που διατηρεί ο 57χρονος στο κέντρο της Αθήνας.

Για το περιστατικό ενημερώθηκε αρχικά η Άμεση Δράση, που εντόπισε και προσήγαγε τον 17χρονο σε κοντινή απόσταση από το κατάστημα.

Ωστόσο, την προανάκριση ανέλαβε η Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων, συλλαμβάνοντας τον και σχηματίζοντας βαρύτατη δικογραφία σε βάρος του νεαρού.

Μοιραστείτε το:
Tagged