Κάλαμος η Ελληνική: Αυτοπροβολή και Υστεροφημία….
Η υστεροφημία, δεν εδράστηκε ποτέ μόνο στα μελλοντικά ερείπια, όπως έγραψε για την ματαιότητα της αυτοπροβολής ο Σέλλεϋ στο ποίημα “Οζυμάνδιας”. Στα απολυταρχικά και ιδιαίτερα τα μοναρχικά ή μονοκρατορικά καθεστώτα δεν υπάρχουν κατοχυρωμένες αρμοδιότητες ή ρόλοι, αλλά ούτε και όρια δράσης. Τα πάντα ασκούνται ή εκπηγάζουν από έναν παντοδύναμο και αυτοβούλως δρώντα κυρίαρχο.
————-
Γράφει σήμερα, ο Θανάσης Διαμαντόπουλος μεταξύ άλλων στο άρθρο του «Συνταγματικός δικαιωματισμός» στο liberal.gr για τους πολιτικούς που κυβερνούν με απόλυτη εξουσία: «Στα απολυταρχικά και ιδιαίτερα τα μοναρχικά ή μονοκρατορικά καθεστώτα δεν υπάρχουν κατοχυρωμένες αρμοδιότητες ή ρόλοι, αλλά ούτε και όρια δράσης. Τα πάντα ασκούνται ή εκπηγάζουν από έναν παντοδύναμο και αυτοβούλως δρώντα κυρίαρχο. Οι δημοκρατίες, αντίθετα, είναι το πολίτευμα των περιορισμένων εξουσιών και των διακριτών ρόλων. Ρόλος δε είναι η κοινωνικά προσδοκώμενη –η συμβατή, δηλαδή, προς τη φύση του λειτουργήματος και της ειδικότητάς σου- συμπεριφορά. Αν για παράδειγμα ως πολιτικό πρόσωπο και δη ως δημοκρατικός πολιτικός ηγέτης έχεις ρόλο να διασφαλίζεις την πολιτική πολυφωνία, τις ελεύθερες εκλογές και την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και εσείς εξαπολύεις εναντίον όλων αυτών τις …ορδές σου, τότε παύεις να λειτουργείς ως κρατικός αξιωματούχος και λειτουργείς σαν Τραμπ, δηλαδή ως εγκληματίας.»
Το πολύ σημαντικό αυτό θέμα, που «ξώφαλτσα» θίγει ο πρώην πανεπιστημιακός και πολύ καλός αρθρογράφος, -στο άρθρο του πραγματεύεται το δικαίωμα στην άρνηση των γιατρών να εμβολιαστούν-, δηλαδή την απόλυτη εξουσία του άρχοντα μίας ομάδας, ενός δήμου ή και ενός λαού και της λειτουργίας του ως εξουσιαστής που έχει άποψη για τα πάντα, εντέλει (διατάσει) τους πάντες, -όλους όσους έχει υπόλογους στην εξουσία του-, για τα πάντα και δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη τόσο για τις πράξεις που εντέλει, όσο και για τα αποτελέσματά τους, είναι σε ότι αφορά την χώρα μας, καθημερινότητα και μάλιστα όχι με αντιδημοκρατικές μεθόδους ανάληψης της «εξουσίας», αλλά με νόμους και διατάξεις που ψηφίζει με πάθος η Βουλή με την φαιδρή αιτιολογία το «πλάτεμα και βάθεμα» της Δημοκρατίας…
Πάνω σ’ αυτό ας μας πούνε οι «φαιδροί» νομοθέτες μας ή μάλλον ας απαντήσουν στο ερώτημα: «Προς τι οι υπερεξουσίες που έχουν αποδοθεί στους Δημάρχους και η δυνατότητα αυτό-απαλλαγής τους από ευθύνες για τυχόν κακή άσκηση των καθηκόντων και αρμοδιοτήτων τους, χωρίς καμία δυνατότητα ελέγχου των πεπραγμένων τους;»
Τρανό παράδειγμα, δήμαρχος της Δυτικής Αθήνας, πολύ προβεβλημένος στο πανελλήνιο, που με βάση τις δικές του αποφάσεις εκχώρησης αρμοδιοτήτων στους αντιδημάρχους δεν φέρει καμία ευθύνη για όσα συμβαίνουν στον Δήμο που ελέω ψηφοφόρων διοικεί. Μέχρι εκχώρηση των αποκλειστικών αρμοδιοτήτων του Δημάρχου, -που κατά νόμο δεν μπορούν να εκχωρηθούν-, σε αντιδήμαρχο του έχει ορίσει με απόφασή του, με αποτέλεσμα να μην «βάζει» πουθενά την υπογραφή του ο ίδιος…
Είπαμε Δήμαρχος των Δημάρχων… κάτι που σημαίνει ότι ανοίγει δρόμους για όλους τους δήμους της χώρας… Εξάλλου γιατί να μπει στη βάσανο να ορίσει μέσω της νόμιμης διαδικασίας «Προϊσταμένους Διευθύνσεων του Δήμου», όταν μπορεί κάλλιστα και άμεσα με μία και μοναδική δική του υπογραφή να ορίσει Αναπληρωτές στις θέσεις τους… Υπάρχει μήπως περίπτωση να αμφισβητήσει κανείς, -θνητός ή αριστοκράτης-, την εξουσία του στον «Δήμο του»… ή την κρίση του ότι ο ίδιος επιλέγει τους καλύτερους ή μάλλον τον «Ανθό» του προσωπικού του για τις θέσεις αυτές… Εξάλλου τι Δήμαρχος μπορεί να είσαι αν δεν μπορείς να επιλέγεις αυτούς που σου αρέσουν…
Φυσικά δεν μιλά κανείς για «αξιοκρατία» διοίκησης… Αυτή έχει θέση στην επιλογή των ωφελούμενων από το Κοινωνικό Παντοπωλείο ή στη σειρά και τον τρόπο παρουσίασης των εδώδιμων προϊόντων σ’αυτό προεξάρχουσας της πατάτας,, το Κοινωνικό Φαρμακείο, κλπ…, την αγορά οικοπέδων για κοινόχρηστους χώρους, την διαγραφή χρεών ιδιωτών συνεργατών του δήμου, έστω κι αν αυτά έρχονται από το μακρινό 2004, την μη είσπραξη ή διεκδίκηση επί 18 ολόκληρα έτη τεράστιων οφειλών ανωνύμων Εταιριών, την μη διεκδίκηση είσπραξης μισθωμάτων δημοτικών ακινήτων από τους μισθωτ6ές τους για πάρα πολλά χρόνια, και ούκ έστι αριθμός αξιοκρατικών δράσεων αυτής της μορφής των υπηρεσιών του Δήμου υπό την διαχείριση και εποπτεία Δημάρχου και αντιδημάρχων…
Είπαμε αξιοκρατία και μόνο αξιοκρατία στην διοίκηση του Δήμου, με την διοικητική μπαγκέτα του διαχρονικού δημάρχου… Εξάλλου οι φτωχοί δημότες είναι πολλοί, χρωστάνε λίγα στον δήμο και μπορούνε να πληρώσουν… οπότε δεν χρειάζεται τίποτα γι’ αυτούς…
Αντίθετα οι έχοντες… που χρωστάνε στον δήμο πολύ χρήμα… έεεε… δεν συμφωνείτε ότι χρειάζονται «φροντίδα» από πλευράς δήμου για να μην κηρύξουν στέρηση ρευστότητας οι ιδιοκτήτες τους και να μπορέσουν να κάνουν «ΑΛΜΑ» προς τις παλιές και νέες επενδύσεις τους, αφού όπως φαίνεται εκ των πραγμάτων από την «ΝΤΡΟΠΗ» τους δεν πατάνε το πόδι τους στον Δήμο, όχι για να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους, αλλά έστω να δούνε που αυτές βρίσκονται… Αυτούς τους ταλαίπωρους πρέπει να φροντίζει και βοηθά ο Δήμος και η Διοίκησή του… Ήδη για τον ένα «πτωχό», -αλλά κατά τα φαινόμενα με πλούσια καρδιά-, με την οφειλή των 176.000 ευρώ δόθηκε η πρέπουσα λύση… γιατί όπως λέει και το παλιό διαφημιστικό σποτ, η καλύτερη λύση για τους «ταλαίπωρους» οφειλέτες του Δήμου αυτής της κατηγορίας είναι το «Φροντίδα και Προδέρμ»…
Κύριε «Πρόεδρε» ρωτάμε… έτσι για να ρωτήσουμε… Σε ποια σειρά κατάταξης του ειδικού δημοτικού-δημαρχιακού λεξικού έχουν τοποθετηθεί λεξικογραφικά οι λέξεις: Ρέμεντι, Δόμηση, ΑΛΜΑ (όχι βέβαια σε μήκος) και άλλες τινές που εσείς ξέρετε πολύ καλά… Αλήθεια, -απαντάτε αν θέλετε-, έχουν ξανά λεξικογραφηθεί για να μην χαθούν τα προνόμια ή όχι… Ναι. Μάλιστα, πως..; Ποιος Πρόεδρος ή μάλλον ποιοι Πρόεδροι..; Έεε.. αυτοί ξέρουν…
Κι άμα κάτσει και σκάσει… ποιος θα μπορέσει να πει ότι «εγκώ ντεν ήξερα που έβαζα την υπογραφή μου»… Μια κουβέντα είπαμε ή μάλλον γράψαμε…
—————–
Υ.Γ.1: Ερώτημα 1ο, που αν φιλοτιμηθεί κάποιος πιθανόν να απαντηθεί: Με ποιο τρόπο και ποιες διαδικασίες γίνεται η περίφημη έρευνα αγοράς, μέσα από την οποία επιλέγονται οι «επίσημοι προμηθευτές» του Δήμου…;
—————–
Υ.Γ.2: Ερώτημα 2ο, για το οποίο ζητείτε απάντηση εκτός αν πάνε «Πάσο»: Τι είναι λογαριασμός, τι είναι τροφοδότης λογαριασμός και πως γίνεται η συλλογή και κατανομή εσόδων…;
—————–
Υ.Γ.3: Ερώτημα 3ο, προς Αναπληρωτή/τρια: Είστε σίγουροι ότι έχετε όλες τις αρμοδιότητες που ασκείτε και ακόμη ότι είστε νόμιμοι για τις υπογραφές που βάζετε…;
—————–
Υ.Γ.4: Το ποιο κάτω ποίημα του Σέλλεϋ αφιερώνεται στους αιρετούς Άρχοντες που θεωρούν ότι διαφεντεύουν τα πάντα ή έχουν την αίσθηση του απόλυτου ελέγχου του «βασιλείου» τους. Το πρόβλημα με αυτούς είναι η νόησή τους που τους ωθεί να πιστεύουν ότι «οι ακόλουθοί τους» τους είναι πιστοί από αγάπη και θαυμασμό, αντί το αληθές που είναι ο «ΦΟΒΟΣ» και ο ωφελιμισμός… τους…
Το βρήκαμε στην ιστοσελίδα slpress.gr, σε άρθρο του Ευθύμη Τσιλιόπουλου για τον Ερντογάν και την φαραωνική μεγαλομανία του… Το παρουσιάζουμε χωρίς καμία τροποποίηση ή επεξεργασία και ελπίζουμε να γίνει αντιληπτό το βαθύ νόημα που πρεσβεύει και γιατί όχι πραγματεύεται για τους μωροφιλόδοξους εφήμερους ουσιαστικά Άρχοντες…
Αυτοπροβολή και Υστεροφημία….
«Η υστεροφημία, ωστόσο, δεν εδράστηκε ποτέ μόνο στα μελλοντικά ερείπια. Όπως έγραψε για την ματαιότητα της αυτοπροβολής ο Σέλλεϋ στο ποίημα “Οζυμάνδιας” (σε δική μου μετάφραση):
Γνώρισα έναν ταξιδιώτη από μια αρχαία γη,
Που είπε: «Δύο τεράστια και ασώματα πέτρινα πόδια
Στέκονται στην έρημο… Κοντά τους, στην άμμο,
Μισοβυθισμένο ένα διαλυμένο πρόσωπο, του οποίου το κατηφές,
Και ζαρωμένο χείλος, και ο χλευασμός μιας ψυχρής διαταγής,
Δείχνουν ότι ο γλύπτης διάβασε καλά αυτά τα πάθη
Που επιβιώνουν, σφραγίστηκαν σε αυτά τα άψυχα πράγματα,
Το χέρι που τους κορόιδεψε, και η καρδιά που ταΐζονταν.
Και στο βάθρο, εμφανίζονται αυτές οι λέξεις:
Το όνομά μου είναι Οζυμάνδιας, Βασιλεύς βασιλέων.
Κοιτάξτε τα Έργα μου, ω Ισχυροί, και απελπιστείτε!
Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν παραμένει. Γύρω φθορά
Από αυτό το κολοσσιαίο ναυάγιο, απέραντο και γυμνό
Η μοναχική και επίπεδη άμμος απλώνεται πολύ μακριά.
(Τσιλιόπουλος Ευθύμιος / https://slpress.gr)
«Επίκουρος»
