To «Love Island» και οι σεξουαλικές ανησυχίες των Βρετανών

Πολιτισμοί
Μοιραστείτε το:

Μετά την προβολή του μεγάλου τελικού, την περασμένη Δευτέρα, ολοκληρώθηκε ο τέταρτος κύκλος του «Love Island», ενός «φαινομενικά παρωχημένου» reality show, εξαιρετικά, ωστόσο, δημοφιλούς, ακόμα και φέτος, μια χρονιά που σημαδεύτηκε, μεταξύ άλλων, και από την επέλαση του κινήματος #MeToo.

Έξι άνδρες και πέντε γυναίκες βρίσκονται περιορισμένοι στο εσωτερικό μια βίλας σε μια κωμόπολη της Μαγιόρκα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ανταλλάσσουν τις απόψεις τους σχετικά με τις σχέσεις και διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα ενώ με το που βραδιάσει προσπαθούν να ζευγαρώσουν. Όσοι και όσες καταφέρνουν, τελικά, να συνευρεθούν σεξουαλικά συνεχίζουν να διεκδικούν το χρηματικό έπαθλο των 50 χιλιάδων στερλινών ανά ζευγάρι ενώ οι υπόλοιποι πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

 Επρόκειτο, σημειώνει η βρετανίδα δημσιογράφος Ίβα Γουάισμαν  στους New York Times, για μια μεταφορά «του Tinder στην πραγματική ζωή, με όλη τη φρίκη που αυτό συνεπάγεται, αλλά και τα κοινωνιολογικά στοιχεία που αποκαλύπτει».

Πώς το εν λόγω reality show κατάφερε να καθηλώσει μπροστά από τις τηλεοράσεις τους, εκατομμύρια Βρετανούς τηλεθεατές, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν φεμινίστριες βουλευτίνες, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αγγλίας, ακόμα και ο Λίαμ Γκάλαχερ, ο ιδρυτής των Oasis;

Φαίνεται πως πέρα από τη διάχυτη σεξουαλικότητα (στα όρια του πορνό), την αθυροστομία, τον διαγωνισμό αλλά και τις σεξουαλικές συνευρέσεις των διαγωνιζόμενων στην κοινή κρεβατοκάμαρα, το «Love Island» αιχμαλώτισε τους Βρετανούς γιατί προσέφερε «την πρώτη ύλη για την ολοένα αυξανόμενη κοινή μας αίσθηση περί μιας δικαιολογημένης αγανάκτησης»  και λειτούργησε «ως τόπος που συγκεντρώνονται όλες οι ανησυχίες της Βρετανίας που σχετίζονται με το σεξ και το φύλο».

Το «Love Island» κατέληξε τελικά να αποτελεί, τρόπον τινά, ένα πολιτικό και κοινωνικό εργαλείο. Μια βουλευτής το επικαλέστηκε για να καταδικάσει το αποκαλούμενο «revenge porn» και να ζητήσει την επανεξέταση του σχετικού νόμου, ένας ακαδημαϊκός από το πανεπιστήμιο Leeds Beckett για να επισημάνει τον κίνδυνο αύξησης της χρήσης αναβολικών μεταξύ των νεαρών Βρετανών λόγω της επιθυμίας τους να αποκτήσουν σώματα κατάλληλα για το «Νησί της Αγάπης» ενώ ο επικεφαλής του βρετανικού ΕΣΥ  για να εκφράσει την ανησυχία του για τη διαφήμιση της πλαστικής χειρουργικής στο στήθος.

«Μεταξύ trash και πολιτικής, το Love Island ήρθε σε μια στιγμή που οι Βρετανοί διψούν για μαθήματα πάνω στη σύγχρονη πολιτική όσον αφορά τα δύο φύλα και τα όρια της φαλλοκρατίας», και διευκόλυνε, αναπάντεχα, την εξέταση ευαίσθητων θεμάτων όπως το σεξ, η σχέση με το σώμα μας, οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Πηγή: Protagon.gr

Μοιραστείτε το:
Tagged