Το έχουμε ξαναγράψει. Πιθανόν ούτε ο ίδιος ο κος Παχατουρίδης, όπως και η κλειστή ηγετική ομάδα του, περίμεναν ότι θα κερδίσουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές της Πόλης, με το θηριώδες ποσοστό του 74,18%. Το γιατί συνέβη αυτό και που οφείλεται, απαντάται ως άποψη της στήλης σε άλλο άρθρο..
Το βασικό ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι αν αυτό το ποσοστό της νίκης του είναι καλό για την Πόλη, για τον ίδιο και την δημοτική παράταξή του. Η απάντηση της στήλης, είναι όχι και για τους τρεις αυτούς παράγοντες. Και για να εξηγούμαστε:
α) Κατ’ αρχή το θηριώδες 74,18%, συμπίεσε μέχρι «εξαφάνισης» την αντιπολίτευση του δήμου, που πολυδιασπασμένη είδε την δραματική πτώση της προτίμησης των δημοτών προς αυτή, σε απόλυτα πραγματικούς αριθμούς και όχι ποσοστό, παρά τις αντίθετες προεκλογικές εντυπώσεις. Το γιατί εξηγείται, όχι από την επιρροή του κου Παχατουρίδη, στην τοπική ενεργό εκλογικά κοινωνία, αλλά από την πολιτική συμπεριφορά της ίδιας της αντιπολίτευσης του Δήμου. Το σημαντικό είναι, ότι η νέα διοίκηση Παχατουρίδη, στερείται πλέον ουσιώδους αντιπολίτευσης, με μηδενική δυνατότητα παρέμβασης στα δημοτικά πράγματα της πόλης, κάτι που θα έχει σαν συνέπεια να σταματήσει να παίζει, ορθά ή λανθασμένα, αλλά ουσιαστικά, την «συνείδηση» της Διοίκησης του Δήμου, τουλάχιστον μέσα στο δημοτικό συμβούλιο.
β) Πάλι το θηριώδες 74,18%, που δίνει στην παράταξη του Δημάρχου, 33 έδρες στο 45μελές δημοτικό συμβούλιο, πολύ πάνω από τον κρίσιμο αριθμό της απόλυτης πλειοψηφίας των 23 συμβούλων, θα συμβάλει στην αύξηση του βαθμού αλαζονικής διοίκησης και λήψης αποφάσεων για τα πράγματα της Πόλης, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, απ’ αυτόν που η Διοίκησή του επέδειξε τα δύο τουλάχιστον πρώτα χρόνια της προηγούμενης δημοτικής περιόδου που είχε προκύψει από τις εκλογές του 2014, στις οποίες είχε πετύχει το θριαμβευτικό ποσοστό του 62+%. Είναι δε κοινά παραδεκτό, ότι το μοντέλο ανάπτυξης και διοίκησης της Πόλης, όπως αυτό εφαρμόζεται από την άνοδο του κου Παχατουρίδη στον Δημαρχιακό θώκο μέχρι σήμερα, έχει φθάσει στο κορυφαίο πικ του κύκλου του, θεωρείται πλέον παρωχημένο και πρέπει να αλλάξει ή απλά να στραφεί σε άλλες κατευθύνσεις.
γ) Ακόμη το 74,18%, δίνει ή μάλλον αυξάνει παντοδυναμία στην «Αρχή του Ενός», δηλαδή του κου Παχατουρίδη, δημιουργού της δημοτικής παράταξής του, στοιχείο που δεν επιτρέπει καμία αμφισβήτησή του, τόσο από τις εσωτερικές, όσο και από τις εξωτερικές τοπικές και υπερτοπικές πολιτικές δυνάμεις. Αυτό μπορεί να είναι ευχάριστο για τον κο Παχατουρίδη, αλλά δεν είναι πολιτικά υγιές, αφού αποκλείουν κάθε μορφή δημιουργικής πολιτικής «αμφισβήτησης» των αποφάσεων που θα ληφθούν κατά την άσκηση της διοίκησης στην νέα αυτοδιοικητική περίοδο, ειδικά στο εσωτερικό της δημοτικής ομάδας του, κάτι που θα συνέβαλε δημιουργικά στην ανανέωση και βελτίωση του εσωπαραταξιακού μοντέλου διοίκησης για την ανάδειξη νέων και ικανών προσώπων, εν δυνάμει διαδόχων της υπάρχουσας ηγετικής ομάδας, αλλά και του μοντέλου διοίκησης των δημοτικών πραγμάτων που παραμένει το ίδιο εδώ και τέσσερεις δημοτικές περιόδους.
δ) Η λόγο εκλογικού αποτελέσματος παντοδυναμία του κου Παχατουρίδη, αποκλείει πλέον κάθε «διαγκωνισμό» στην ηγετική ομάδα του, για την μετά απ’ αυτόν εποχή, όταν και όποτε αυτή έλθει, «διαγκωνισμό» που θα μπορούσε να αναδείξει το πολιτικό αυθύπαρκτο και τις ηγετικές ικανότητες ορισμένων απ’ αυτούς, βυθίζοντας τους τουλάχιστον προς το παρόν στον «ετεροφωτισμό» του αρχηγού και την πολιτική και διοικητική σκιά του. Με απλά λόγια, το 74,18% ανάδειξε τον κο Παχατουρίδη, ως «ηγεμόνα» που πλην ελάχιστων και αιρετικών περιπτώσεων, θα συνεχίσει να περιβάλετε από «αυλικούς» που θα περιμένουν πάντα την «φωνή του Κυρίου», πριν κάνουν οτιδήποτε, αν και η Πόλη έχει ανάγκη τις πρωτοβουλίες, ακόμη και αν αυτές είναι αιρετικές. Το αν ο κος Παχατουρίδης προχωρήσει ένα βήμα ποιο πέρα και από «ηγεμόνας» γίνει «ηγέτης» που στην σημερινή πραγματική ζωή είναι το ζητούμενο, θα φανεί στο αμέσως επόμενο μέλλον και ειδικότερα θα δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής με την συγκρότηση της δημοτικής ηγετικής ομάδας του, στην έναρξη της νέας αυτοδιοικητικής περιόδου τον Σεπτέμβριο που έρχεται.
ε) Στην πραγματική ζωή, τίποτα δεν έχει σταθερή θέση και σύμφωνα με τους νόμους της εντροπίας (φυσική), για όλα υπάρχει ένας αέναος κλειστός κύκλος, στον οποίο οι θέσεις εναλλάσσονται από το μηδέν στην κορυφή και τουμπάλιν. Επίσης κατά τους ίδιους νόμους της φυσικής, η ενέργεια και εν προκειμένω η πολιτική, ουδέποτε αναλώνεται και χάνεται αλλά αντίθετα απλώς αλλάζει μορφή και ενίοτε θέση. Το σημαντικό δε είναι ότι μπορεί να μένει σταθερή και στην ίδια μορφή για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά ποτέ δια παντός. Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα που θα προκύψει για τον κο Παχατουρίδη και την δημοτική παράταξή του. Έχουν πλέον φθάσει για πολλούς και διαφόρους λόγους στο πικ του κλειστού κύκλου τους και είναι νομοτέλεια ότι, αμέσως μετά την Κυριακή των εκλογών, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και πορεία προς την κάθοδο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα που καλείται πλέον να διαχειρισθεί πολιτικά ο κος Παχατουρίδης.
στ) Η διαφορά μεταξύ «ηγεμόνα», θέση στην οποία οι δημότες επέλεξαν να τοποθετήσουν τον κο Παχατουρίδη και του «ηγέτη», είναι ότι ο μεν πρώτος είναι μονολιθικά απόλυτος άρχων και όλα εκπορεύονται απ’ αυτόν ή μόνο αν ο ίδιος συναινέσει, ο δε δεύτερος είναι ο δημιουργικός καθοδηγητής αυτών που διοικεί. Ακόμη ο «ηγεμόνας» ουδέποτε επιτρέπει την ανάδειξη μελλοντικών διαδόχων, σε αντίθεση με τον «ηγέτη» που επιδιώκει και καλλιεργεί το ακριβώς αντίθετο. Σε ότι αφορά την Πόλη του Περιστερίου, αλλά και την δημοτική παράταξη του κου Παχατουρίδη, τα μέχρι τώρα δρώμενα δείχνουν προς την κατεύθυνση ότι υπάρχει «ηγεμόνας», αλλά δεν υπάρχουν οι συνθήκες που θα συνδράμουν στην εμφάνιση νέων εν δυνάμει ηγετών που θα αποτελέσουν και το αύριο.
η) Η ιστορία διδάσκει ότι οι «αυτοκρατορίες» με ηγεμόνες οι οποίοι κατείχαν την απόλυτη εξουσία, έπεσαν όλες και πάντα από εσωτερικούς και όχι εξωτερικούς παράγοντες. Οι βασικές αιτίες ήταν πάντα η μονολιθικότητα και το μονοσήμαντο των αποφάσεων διοίκησής τους, κάτι που είχε επιπτώσεις στην ανάπτυξή τους. Μπορεί να φαίνεται οξύμωρο σχήμα, το γεγονός που οι δημότες έδωσαν στον κο Παχατουρίδη το 74,18%, αλλά η πραγματική πόλη καταρρέει, για όποιον θέλει να δει πέρα από τον λαμπερό κύκλο του «κέντρου» της ή ακόμα και μέσα σ’ αυτόν. Κι αυτό είναι έργο Παχατουρίδη, όπως θα γράψει και η ιστορία. Να μην ξεχνά κανένας ότι οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες όχι μόνο αλλάζουν αλλά διαμορφώνουν και την πολιτική συμπεριφορά των πολιτών. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και ποτέ με τον νικητή, αλλά όπως έχει διδάξει και η ιστορία είναι πάντα με τον νικημένο. Κι αυτό γιατί ο τελευταίος έχει το κίνητρο να αγωνισθεί, ενώ ο πρώτος επικάθεται στις δάφνες του νικηφόρου αγώνα του, επιδαψιλεύοντας τα υποτιθέμενα κέρδη του. Κάποτε, το Περιστέρι ήταν ένας από τους «απόκληρους» δήμους της δυτικής Αθήνας και γι’ αυτό οι κάτοικοί του ήταν πάντοτε στην αντίθετη πλευρά από το πολιτικό κατεστημένο. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τις γειτονιές της Πόλης, που παραμένουν «εγκαταλελειμμένες». Όταν η σημερινή γενιά των ντιλίβερι και των συντηρούμενων από τους γονείς, μπει στο εργασιακό γίγνεσθαι και γευθεί το δικαίωμα της επιλογής του τρόπου της ζωής και της καθημερινότητάς του, τα κριτήρια επιλογής του θα αλλάξουν, ξεκινώντας το «τσουνάμι» της αμφισβήτησης όλων όσων σήμερα βλέπει και αρκείται αφού δεν έχει την δυνατότητα άλλης επιλογής. Στην φάση αυτή θα σαρώσει τα πάνα, όσα ανήκουν στο παλιό, ακόμη και έτσι απλά ως αλλαγή. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της παράταξης Παχατουρίδη, που φαίνεται πλέον ότι έχει κλείσει τον κύκλο της.
θ) Σε ότι αφορά την Πόλη είναι νομοτέλεια ότι χρειάζεται ριζική αλλαγή πολιτικών στους τομείς την ανάπτυξης, της ποιότητας ζωής και περιβάλλοντος. Αντίθετα η παράταξη του κου Δημάρχου χρειάζεται αλλαγές, αν όχι ριζικές, προσώπων στην ηγετική ομάδα της. Θα το επιχειρήσει ο κος Παχατουρίδης ή θα μείνει στα μέχρι σήμερα και τετριμμένα;
——————–
Υ.Γ: Είπαμε, παρά το θηριώδες 74.18% που κατέκτησε πανάξια ο κος Παχατουρίδης, η «κάθοδος» έχει αρχίσει. Ο χρόνος των τεσσάρων ετών μέχρι τις επόμενες εκλογές, είναι πολιτικά λίγος. Κι όπως αναφέρθηκε ποιο πάνω, όποιος δεν μπορεί να δει τα σημάδια των καιρών, απλώς στην κρίσιμη στιγμή κατακρημνίζεται και αυτό είναι το ποιο οδυνηρό. Εξάλλου οι αυτόφωτοι πάντα θα υπάρχουν και θα δημιουργούν, αντίθετα οι ετερόφωτοι δημιουργούν το χάος που μάλιστα δεν ξέρουν ή δεν έχουν την ικανότητα να το διαχειριστούν. Έτσι πορεύθηκε και το πάλαι ποτέ παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ.
“Διογένης ο Κρατών και τον Φανόν”
