29 Νοεμβρίου 2019 αναρτήθηκε στον Ελεύθερο Τύπο ένα δημοσίευμα που έφερε τον τίτλο ‘Η δραματική Σχολή «Ιάκωβος Καμπανέλλης» του Δήμου Αγ. Βαρβάρας σε… ρυθμούς «Μίχου»’, το οποίο στη συνέχεια η τοπική εφημερίδα«Δικαιοσύνη» αναπαρήγαγε για προφανείς λόγους. Σε όλη του την έκταση το άρθρο αποτελούσε ένα εγκώμιο προς το πρόσωπο και, ίσως, τις «υπερδυνάμεις» του νυν δημάρχου, αφού διατήρησε τη σχολή στην κορυφή, παρά την 10χρονη απουσία του τα δύσκολα χρόνια της μεγάλης κρίσης. Φυσικά, ο αρθρογράφος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη διακριτική, έως αφανή, διοίκηση Καπλάνη, με αποτέλεσμα να μην καταλάβει σχεδόν κανείς, ότι υπήρξε δήμαρχος.
Θα αναρωτιέται κάποιος πώς ο κ. Μίχος αποδέχεται τέτοιου είδους ψευδή άρθρα που εκθέτουν βάναυσα τον ίδιο και τον συντάκτη της «Δικαιοσύνης», αδελφό του νυν αντιδημάρχου καθαριότητας, ο οποίος υιοθετεί ανιστόρητα, αναληθή κι ανυπόγραφα άρθρα που ακυρώνουν την ιστορία;
Για όσους δεν γνωρίζουν ή προσπαθούν να ξεχάσουν, το κοινωνικό θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 2016, επί Δημαρχίας Καπλάνη, συνοδευόμενο από τα τμήματα της σκηνοθεσίας και του κινηματογράφου, εισηγητής των οποίων ήταν ο διευθυντής της σχολής κ. Παπαγιάννης, και από αξιόλογες προσωπικότητες του θεάτρου, όπως ο κ. Γεωργουσόπουλος. Ακόμα, είναι αξιοπρόσεκτο πως ο συντάκτης του κειμένου και ο νυν δήμαρχος αντιστρατεύονται τις επιλογές των πολιτών της Αγίας Βαρβάρας να δώσουν τα ηνία της πόλης την πιο δύσκολη χρονική περίοδο στον Γιώργο Καπλάνη. Επομένως, όχι μόνο δεν ήταν άφαντος ο Καπλάνης αυτή τη δεκαετία, αλλά επιλέχτηκε δύο συνεχόμενες φορές από το λαό της πόλης μας και ενίσχυσε με το έργο του την ανοδική πορεία της δραματικής σχολής.
Στην περίπτωση που ο κ. Μίχος δεν γνώριζε την αλήθεια, πράγμα αδιανόητο, γιατί δεν ρώτησε τον φίλο και πρώην συνεργάτη του, τον κ. Παπαγιάννη, για την ισχύουσα κατάσταση αλλά αποφάσισε να τον εξαφανίσει μαζί με τον Καπλάνη μέσω της αναπαραγωγής του συγκεκριμένου δημοσιεύματος του Ελεύθερου Τύπου; Τελικά, αποδεικνύεται πως η νέα διοίκηση έχει πέσει πολύ χαμηλά, ώστε να σφετερίζεται ξένα δημιουργήματα, κυρίως όταν ο δημιουργός τους είναι ο μεγάλος της καημός, ο Καπλάνης.
Τέτοια γκεμπελικά κείμενα δεν πρέπει να είναι ανυπόγραφα. Διεκδικούμε να μάθουμε το λειτουργό του τύπου, ο οποίος φαίνεται να είναι θύμα της α-λήθειας!
