Πρώην αξιωματούχος του Ερντογάν: Το PKK δεν είναι τρομοκράτες
Είμαι Τούρκος από την Αδριανούπολη. Έχω αφιερώσει τη ζωή μου στην πολιτική της χώρας μου. Επί σειρά ετών, υπηρέτησα στην κυβέρνηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πιστεύοντας ότι το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης θα μπορούσε να πετύχει τους αρχικούς στόχους του για πολιτικές μεταρρυθμίσεις και οικονομική ευημερία. Οι σημερινές πολιτικές της κυβέρνησης, ωστόσο, έχουν ακολουθήσει ένα μονοπάτι που δεν εγκρίνω.
Ο Ερντογάν εδραιώνει την εξουσία του μέσω της βίας και της καταπίεσης, εις βάρος των απλών ανθρώπων. Δεν δουλεύει για το συμφέρον του τουρκικού λαού ή ακόμα και της τουρκικής κυβέρνησης, παρά μόνο για το δικό του.
Οι αλλαγές που πίστευα ότι ήταν δυνατές πριν από χρόνια, πλέον έχουν αποκλειστεί λόγω της συμπεριφοράς του Ερντογάν. Πουθενά δεν είναι πιο εμφανές αυτό από τη βίαιη και ανόητη επίθεση στη βορειοανατολική Συρία.
Αντιμετωπίζοντας μια παραπαίουσα οικονομία και μια ενθουσιασμένη πλην επιφυλακτική αντιπολίτευση, ο Ερντογάν επέλεξε για άλλη μια φορά να ενισχύσει την εξουσία του μέσω του πολέμου.
Η πρόοδος του τουρκικού στρατού έχει πετύχει ελάχιστα εκτός από τη δολοφονία εκατοντάδων αμάχων και τον εξαναγκασμό πολλών χιλιάδων να ξεσπιτωθούν λόγω των βομβαρδισμών.
Εκείνοι στην Τουρκία που αντιτίθενται σε αυτή την πολιτική έχουν φυλακιστεί απλώς και μόνο επειδή λένε την αλήθεια: ότι πρόκειται για πόλεμο. Οι συνέπειες του πολέμου θα θέσουν σε κίνδυνο την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη δημοκρατία στην περιοχή μας για τις επόμενες δεκαετίες. Πάντα πίστευα στη σημασία της αντιπολεμικής ρητορικής.
Το 2018 περπάτησα για περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα από την Άγκυρα στο Ντιγιαρμπακίρ, ζητώντας ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ του κράτους και του κουρδικού λαού. Υπενθυμίζοντας αυτή την εμπειρία τώρα, έχω συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν περισσότερα που μπορώ ακόμη να κάνω για να καταρρίψω τις υποθέσεις στις οποίες βασίζεται αυτός ο πόλεμος.
Είμαι Τούρκος. Είμαι πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος και πιστεύω ότι το PKK (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα). το οποίο χαρακτηρίζεται από τον Πρόεδρο Τραμπ ως χειρότερο από το Ισλαμικό Κράτος, δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση.
Για δεκαετίες, οι Τούρκοι ηγέτες χρησιμοποίησαν την απειλή της “τρομοκρατίας του ΡΚΚ” για να δικαιολογήσουν όλες τις πιθανές βιαιοπραγίες που ένα κράτος μπορεί να διαπράξει εναντίον ενός λαού και όλες τις πιθανές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνούς δικαίου.
Γιατί πήραν τα όπλα οι Κούρδοι της Τουρκίας
Μας δίδαξαν ότι όλοι οι Κούρδοι αποτελούν απειλή εξαιτίας του ΡΚΚ και αν δεν υπήρχε αυτό δεν θα υπήρχε και Κουρδικό Ζήτημα. Αυτό που δεν μας είπαν ποτέ είναι ότι το κίνημά τους ιδρύθηκε σε μια εποχή όπου η κρατική πολιτική ήταν ότι οι Κούρδοι ως λαός, εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες και παιδιά, δεν είχαν δική τους ταυτότητα.
Δεν μάθαμε ποτέ ότι ο ένοπλος αγώνας ξεκίνησε μόνο αφού οι πρώτοι πολιτικοί ηγέτες τους είχαν συλληφθεί, φυλακιστεί και βασανιστεί και ότι η απόφαση να ξεκινήσει μια πολιτική οργάνωση πάρθηκε μόνο μετά από δεκαετίες σφαγών και κρατικής καταπίεσης.
Ποτέ δεν μάθαμε ότι κάθε προσπάθεια βίαιης συντριβής των κουρδικών αιτημάτων περισσότερο ενισχύει την δύναμη των Κούρδων παρά την την εξασθενίζει. Οι διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις επέλεξαν στρατιωτικές λύσεις και εκφοβισμό του κόσμου, επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν τις πολιτικές δυνάμεις που καθιστούν την σύγκρουση αναπόφευκτη. Οι νέοι άνδρες και γυναίκες δεν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να πολεμήσουν σε έναν μακροχρόνιο και βίαιο πόλεμο παρά μόνο όταν δεν τους δίνεται άλλη επιλογή.
Επέλεξαν αυτόν τον δρόμο, μόνο όταν είδαν τα χωριά τους να καίγονται, τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους να διώκονται και να φυλακίζονται, την γλώσσα και τον πολιτισμό τους να ποινικοποιούνται.
Από αυτή την άποψη, αυτός που αποτελεί τον καλύτερο προπαγανδιστή και στρατολόγο του PKK δεν είναι άλλος από το ίδιο του τουρκικό κράτος με τις φυλακίσεις χιλιάδων πολιτών, επειδή δήθεν κάνουν “τρομοκρατική προπαγάνδα”.
Το PKK θέλει πολιτικό διάλογο
Την ίδια στιγμή, το PKK ζήτησε επανειλημμένα να δοθεί πολιτική λύση. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, έχει δηλώσει πολλαπλώς κατάπαυση του πυρός ζητώντας μάλιστα από την τουρκική κυβέρνηση διάλογο. Οι ηγέτες του PKK αντιλαμβάνονται αυτό που οι Τούρκοι ηγέτες αρνούνται: Πρόκειται για θέμα αναγνώρισης και δικαιωμάτων, τα οποία ο τουρκικός στρατός αδυνατεί να λύσει.
Μας είπαν να τους φοβόμαστε και να τους μισούμε γιατί είναι “αυτονομιστές”. Μπορώ να πω τώρα με σιγουριά, ως Τούρκος, ότι οι ίδιες πολιτικές του τουρκικού κράτους είναι η πηγή μίσους και διαιρέσεων μεταξύ των λαών της περιοχής μας.
Οι στόχοι του κουρδικού κινήματος για πλουραλισμό και αποκέντρωση είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να ενώσει τη χώρα. Η διεθνής κοινότητα περισσότερο έχει επιδεινώσει την κατάσταση παρά συμβάλλει στην επίλυσή της, καθώς αναμφίβολα για χρόνια υποστήριζε τον πόλεμο ενάντια στο κουρδικό κίνημα.
Η διεθνής στήριξη στον πόλεμο της Τουρκίας ενάντια στην κουρδική πολιτική έκφραση, ειδικά από τις ΗΠΑ, δεν επιτρέπει τίποτα άλλο παρά να ενδυναμώνει όσους χρησιμοποιούν τον πόλεμο για να διατηρηθούν στην εξουσία και αποδυναμώνει όσους επιδιώκουν την ειρήνη.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καλώ την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αποσύρει από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων το PKK. Η εγκατάλειψη αυτού του στενού πλαισίου καταπολέμησης της τρομοκρατίας και η επιμονή στην πραγματική κατανόηση των αιτιών αυτής της σύγκρουσης είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η δημοκρατία, η ασφάλεια και ένας πραγματικός τερματισμός αυτού του πολέμου.
Εάν μπορώ εγώ να απορρίψω το αφήγημα της κοινωνίας που γεννήθηκα και της κυβέρνησης, για την οποία εργάστηκα κάποτε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην μπορούν να το κάνουν και οι άλλοι στον υπόλοιπο κόσμο. Ειδάλλως, η χώρα μου και ο λαός της δεν έχουν άλλα περιθώρια.
- Tuna Beklevic (Τούνα Μπέκλεβιτς) / Τούρκος πολιτικός και ακτιβιστής που ζει στην Ουάσινγκτον
- Μτφρ. Βαγγέλης Γεωργίου
Πηγή: slpress.gr
