Ως «Μαυρογυαλούρος», ο αξέχαστος Λάμπρος Κωνσταντάρας, σκιαγράφησε σε απόλυτο βαθμό, τους πολιτικούς που η «αγάπη» του λαού γι’ αυτούς στηρίζεται και σφυριλατείται πάνω στα «ρουσφέτια» που οι ίδιοι ικανοποιούν.
Στην περίοδο της μεταπολίτευσης, η «μέθοδος» απόσπασης της λαϊκής αγάπης, εκσχυκχρονίσθηκε από τους πονηρούς πολιτικάντιδες, που βάφτισαν τις δόλιες παροχές τους σε ικανοποίηση «δίκαιων» και ώριμων κοινωνικών αιτημάτων.
Κι αν κάποιο από τα επέσχυντα ρουσφέτια τους έβγαινε στην επιφάνεια, είχαν άμεση την δικαιολόγησή του. «Κατατρεγμένος και αδικημένος από το προηγούμενο πολιτικό σύστημα εξουσίας ήταν (ο ωφελούμενος). Η απόφασή μας αποκατέστησε αδικίες δεκαετιών». Και μ’ αυτό θεωρούσαν ότι «τελείωναν» το θέμα, αν κι αυτό έμπαινε στην κάλαθο της κοινωνικής μνήμης στο φάκελο «όλοι ίδιοι (οι πολιτικοί) είναι. Αυτοί θα αλλάξουν!!!».
Βέβαια,όλοι κάποια στιγμή «πλήρωσαν’» τον μαυρογυαλουρισμό τους, αφού η λαϊκή απέχθεια σ’αυτόν λειτουργεί πάντα συλλογικά. Τρανό σύγχρονο παράδειγμα, το ΚΙΝΑΛ ή αν θέλετε το μετουσιωμένο πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, που λόγο του αδιάντροπου «μαυρογυαλουρισμού» των στελεχών του, ξέμεινε στο 8+%, όταν έχασε το μαγικό ραβδί της εξουσίας και όπως πιστοποιεί σημερινή μελέτη, το ψήφισαν μόνο οι ηλικίες πάνω από 55 ετών και οι αγρότες, δηλαδή οι «ευνοημένοι» του, με τους νέους να το απεχθάνονται.
Στους έλληνες, όμως, πολιτικούς, η μνήμη είναι πολύ κοντή και γι’ αυτό θεωρούν ότι μπορούν να συμπεριφέρονται όπως αυτοί νομίζουν, μακριά από νόρμες, ισότητας, ισονομίας, ίσης αντιμετώπισης, ισόνομης προσφοράς και δικαιοσύνης προς το «πήμνιό» τους, συγνώμη προς τους πολίτες, που σε αρκετές περιπτώσεις και ανάλογα με την πολιτική οπτική τους, συνεχίζουν να τους κατατάσσουν σε φίλιες και μη φίλιες εκλογικές δυνάμεις.
Κρίμα, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το στενό τουλάχιστον επιτελείο του, εκπέμπουν μέχρι στιγμής την βασική αρχή ότι «δεν θα γίνουν ανεκτά τέτοιας μορφής φαινόμενα». Η αρχή αυτή που εφαρμόζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, θέτοντας σαν πρώτη προτεραιότητα την αξιοκρατία, είναι αυτή που έχει οδηγήσει στα «κάγκελα» τα «διαχρονικά» στελέχη του κομματικού μηχανισμού, που περίμεναν πως και πως να καθίσουν στις καρέκλες της εξουσίας, κραυγάζοντας ενίοτε και τις ρεβανσιστικές ή «ρουσφετολογικές» προθέσεις τους στο κοινό που υποτίθεται επηρεάζουν.
Με «πρωτοβουλία» μου…
Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα με την σειρά, αναφέροντας δύο περιπτώσεις (νεο)μαυρογυαλουρισμού προβεβλημένων και μη στελεχών της νέας Κυβέρνησης και μία από το παρελθόν του κυβερνητικού κόμματος.
α) Ο υπουργός και το «κατόπιν πρωτοβουλίας» του…
Νεαρός, αν και ολίγον σιτεμένος, αν και νεανίζει πολιτικός με πολύ βαρύ πολιτικό όνομα, εξελέγει σχεδόν πρώτος τι τάξη σε νεοδημιουργηθείσα εκλογική περιφέρεια, προερχόμενος από άλλη αχανή του λεκανοπεδίου της Αττικής.
Αν και η συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια θεωρείται πάντα ως το φυτώριο ανάδειξης λαϊκιστών πολιτικών, ο συγκεκριμένος φέρελπις πολιτικός επικράτησε φίλιων ανθυποψηφίων με περγαμηνές λαϊκίστικων πολιτικών συμπεριφορών, αν και ουσιαστικά δεν είχε μαζί του τον τοπικό κομματικό μηχανισμό, γεγονός που θεωρείται μερική έκπληξη.
Στην προσπάθειά του να εκλεγεί στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, στηρίχθηκε ασύστολα και σε βαθμό «κακουργήματος», από συγκεκριμένη δημοτική αρχή και τον μηχανισμό της, όπως επίσης και μερικώς από τις υπόλοιπες δημοτικές αρχές των δήμων που απαρτίζουν την συγκεκριμένη νέα εκλογική Περιφέρεια. Η πολιτική γραμμή που πέρασε για την εκλογή του ήταν «στηρίζουμε μονοκούκι» το πουλέν μας και οι υπόλοιποι ανθυποψήφιοί του, ας κάνουν το δικό τους κουμάντο.
Αποτέλεσμα, ο μεν συγκεκριμένος πολιτικός να εκλεγεί θριαμβευτικά, το κόμμα, όμως, να πάρει 30% λιγότερους ψήφους από της ευρωεκλογές, κατά τις οποίες όλοι οι εν δυνάμι υποψήφιοι εξέπεμπαν ενωτικό πνεύμα, ποσοστό που στοίχισε στο μεν κυβερνητικό κόμμα 6 λιγότερους βουλευτές συνολικά και τρεις (3) στην εκλογική περιφέρειά του.
Η «ευγνωμοσύνη», όμως, είναι ίδιων κυρίως των καλλιεργημένων και πλούσιων σε πολιτιστικά ερεθίσματα ατόμων, πόσο μάλλον όταν είναι πολιτικοί, ανεξάρτητα αν αυτοί εντριφούν στον «πολιτισμό» της Μυκόνου.
Για τον λόγο αυτό, ο φέρελπις πολιτικός, που κατά τον σχηματισμό της Κυβέρνησης, κλήθηκε προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, «φίλων και εχθρών» να καθίσει στην καρέκλα υπουργού, φρόντισε αμέσως μετά τα μπάνια του λαού να εκφράσει ένα μικρό μέρος της ευγνωμοσύνης του για τους πρωτεργάτες της στήριξης του στον αγώνα να διατηρηθεί στην ενεργό πολιτική και να μην πάει στα αζήτητα.
Με πρωτοβουλία του, όπως ο ίδιος ανακοίνωσε(!!), -βλέπετε κάθε μαυρογυαλούρικη ενέργεια πρέπει να γίνεται άμεσα γνωστή, άλλως δεν αποκτά καμία αξία, πολιτική ή μη-, συγκάλεσε σύσκεψη με άλλον μη ίδιας αρμοδιότητας υπουργό προκειμένου οι «εκλογικοί» μέντορες και συμπαραστάτες του να εκθέσουν ένα πολύ σοβαρό αίτημά τους, για θέμα που οι ίδιοι θα έπρεπε να είχαν λύσει εδώ και «αιώνες»… Όπως δεν «υπερηφάνως» προς τον στοχευμένο λαό ο ίδιος ανακοίνωσε, οι τρεις πλευρές, -οι δύο υπουργοί και οι ενδιαφερόμενοι-, δεσμεύτηκαν «για την όσο το δυνατόν πιο άμεση υλοποίηση του έργου». Να σημειωθεί ότι ο έτερος υπουργός της συνάντησης, η οποία σημειωτέον έγινε στο υπουργείο του, έχει και το «μαχαίρι» της απόφασης η οποία αναμένεται να κοστίσει μερικά εκατομμύρια ευρώ.
Μικρή λεπτομέρεια: Για να αποφύγει ο φέρελπις πολιτικός και υπουργός τα ραντάρ του αρμόδιου επιτελείου του Μαξίμου, φρόντισε η συνάντηση να πραγματοποιηθεί κατά το χρονικό διάστημα που ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του βρέθηκαν στην Νέα Υόρκη για την Γ.Σ. του ΟΗΕ.
β) Τα τρία στελέχη μεγάλου Οργανισμού και οι καρέκλες των γραφείων…
Μεγάλος και κρίσιμης σημασίας Οργανισμός του συνταξιοδοτικού τομέα, έχει τεθεί στην αρμοδιότητα του αρμόδιου (υφ)υπουργού. Παρόλα αυτά, ο Διοικητής του, ορίσθηκε με πρόταση του Υπουργού, όντας διαχρονικό στέλεχος του γραφείου του, με τον υφυπουργό να περιορίζεται στην πρόταση ορισμού των δύο υποδιοικητών, εκ των οποίων ο ένας είναι προς μεγάλη έκπληξη, όχι καταρτισμένος στο αντικείμενο στο οποίο κλίθηκε να εργασθεί ή έστω στην οικονομική επιστήμη, αλλά θεολόγος.
Μικρό το κακό θα πει κάποιος, αφού έτσι κι αλλιώς οι προτάσεις υπουργού και υφυπουργού αξιολογήθηκαν και κρίθηκαν αό το επιτελείο του Πρωθυπουργού πριν αποφασισθεί η τοποθέτησή τους στις θέσεις Διοικητού και Υποδιοικητών, οπότε είναι απόλυτα φυσικό να πει κάποιος ότι έχουν τις ικανότητες για τις θέσεις που θα υπηρετήσουν.
Εδώ, όμως, άρχισαν τα τραγελαφικά. Ο Οργανισμός, που ως προς τις υπηρεσίες που περιλαμβάνει, ενοποιήθηκε κατά την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει τρία σημαντικά κτίρια διοίκησης. Το πρώτο είχε εγκατασταθεί ο Διοικητής και στα άλλα δύο οι υποδιοικητές του. Ο νέος διοικητής, όμως για λόγους που δεν εξηγεί, ζήτησε ή μάλλον όρισε οι δύο νέοι κι αυτοί υποδιοικητές να μην εγκατασταθούν στους χώρους των προηγούμενων που αποχώρησαν αλλά να οδεύσουν και οι δύο στο τρίτο και απομακρυσμένο από τα κέντρα των αποφάσεων κτίριο.
Όχι βέβαια ότι οι τελευταίοι πάνε πίσω. Στο κτίριο που «στάλθηκαν» με απόφαση του Διοικητή του Οργανισμού, δεν βρήκαν του γούστου τους τα «Γραφεία» του πρώην υποδιοικητή και αναζήτησαν τους χώρους της αρεσκείας τους, δηλώνοντας στους έκπληκτους υπαλλήλους του Οργανισμού ότι θα πρέπει να μετακινηθούν.
Κατά τα λοιπά, κι ενώ ήδη έχει περάσει διάστημα τουλάχιστον 10 ημερών από την τοποθέτησή τους, οι υφιστάμενοί τους αναμένουν να τους δουν. Τόσο καλά και δραστήρια είναι τα πράγματα…
γ) ο κος Διοικητής και η «εξαφάνισή» του…
Στο μακρινό παρελθόν, στην πάλαι ποτέ κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, του επονομαζόμενου Κώστα του Μικρού, τοποθετήθηκε Διοικητής σε πολύ μεγάλο και κρίσιμο Οργανισμό, στέλεχός του και πρώην συνδικαλιστής. Η πρώτη ενέργειά του ήταν να επαναπροκηρύξει ακριβώς με τους ίδιους όρους, τεράστιο διαγωνισμό εξοπλισμού και ψηφιακής δικτύωσης όλων των υπηρεσιών του Οργανισμού, διαγωνισμό που ο ίδιος με καταγγελίες του είχε καταφέρει να ακυρώσει, ως φωτογραφικό για συγκεκριμένο προμηθευτή και μάλιστα με οριζόμενη τεχνολογία πληροφορικής απαρχαιωμένη.
Η διακήρυξη του διαγωνισμού, δεν είχε καμία μα καμία αλλαγή, έστω και μίας λέξης, από τον προηγούμενο που είχε ακυρωθεί και σε όσους «δικούς» του και μη του επεσήμαναν ότι είναι απόλυτα φωτογραφικός και δεν έχει καμία διαφορά με τον ακυρωθέντα η απάντησή του ήταν: «Τον έλεγξαν οι αρμόδιοι διευθυντές και η νομική υπηρεσία και τον βρήκαν απόλυτα εντάξει».
Ο διαγωνισμός έγινε, τα αποτέλεσμα βγήκαν με συνοπτικές διαδικασίες και προμηθευτής ανακηρύχθηκε ο «φωτογραφιζόμενος» με τους όρους τόσο της πρώτης, όσο και της δεύτερης .διακήρυξης.
Μικρή λεπτομέρεια: Ο Οργανισμός, πέρα από την προμήθεια πεπαλαιωμένων υπολογιστών γραφείου, ποτέ δεν μπόρεσε να στήσει και λειτουργήσει στα πλαίσια της διακήρυξης «ολοκληρωμένο σύστημα ψηφιακών επικοινωνιών των υπηρεσιών του και μηχανοργάνωσης», όπως ήταν και το αντικείμενο του διαγωνισμού.
Παρόλα αυτά, το «έργο» παραλήφθηκε από τις υπηρεσίες του Οργανισμού, ως επιτυχές, με τις ευλογίες του κου Διοικητή και αποδόθηκε στον προμηθευτή το τεράστιο ποσό των 10 εκατ. περίπου ευρώ που ήταν και το τελικό κόστος του.
Λίγο μετά, γύρω στους τρεις περίπου μήνες, ο κος Διοικητής έγινε ιδιοκτήτης ενός ρετιρέ 320 περίπου τετραγωνικών μέτρων, δαπανώντας τις οικονομίες του βεβαίως, κοντά στο κτίριο διοίκησης του Οργανισμού, που σημειωτέον ήταν τότε και είναι και σήμερα σε πολύ προνομιούχα περιοχή τουριστικού ιστού του λεκανοπεδίου.
Οταν δε πλέον το πράγμα «βρώμισε», δηλαδή άρχισε να γίνεται γνωστό στην λαϊκή γειτονιά στην οποία συνέχιζε να διαμένει, ο κος Διοικητής πούλησε το παλιό διαμερισματάκι του και μετακόμισε σε άλλες πολιτείες.
Σταδιακά βέβαια έγινε δακτυλοδεικτούμενος, όχι μόνο για όσα αναφέρθηκαν ποιο πάνω, αλλά και για τις με δικές του αποφάσεις αναθέσεις έργων «μερικών» εκατομμυρίων ευρώ στον «προσφιλή» του και μεγάλο αεριτζή «κουμπάρο» του, με αποτέλεσμα αμέσως μετά την λήξη της θητείας του να «εξαφανισθεί», τόσο από τον παλιό κοινωνικό περίγυρό του, όσο και από τους κομματικούς μηχανισμούς στους οποίους ήταν προβεβλημένο και πολύ δραστήριο στέλεχος.
Σήμερα μοιράζεται τον χρόνο του μεταξύ της νέας διαμονής του και του Λονδίνου, έχοντας ουσιαστικά διαγράψει όλο τον προηγούμενο κοινωνικό βίο του.
——————–
Υ.Γ.: Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις μαυρογυαλουρισμού τόσο από στελέχη της νυν Κυβέρνησης, όσο και από κομματικά στελέχη του παρελθόντος της. Αυτά θα τα παρουσιάσουμε σε επόμενο σημείωμα μας. Έως τότε παραμείνατε στην ανάγνωση…
«Διογένης ο κρατών και τον Φανόν»
