Το αστικό πράσινο, οι νομιμοποιήσεις αυθαίρετων και οι διώξεις αυτοδιοικητικών…

Δήμοι
Μοιραστείτε το:

Η δεκαετία του ’80, ήταν αυτή που έβαλε την σφραγίδα της στο αστικό πράσινο των πόλεων. Οι τότε αυτοδιοικητικοί, αλλά και κυβερνόντες πολιτικοί, με την φλόγα του νεοφώτιστου, επέβαλαν σε μία νύκτα τον νομοθετικό χαρακτηρισμό ελεύθερων αστικών χώρων, στους μεγάλους δήμους της χώρας, ως «ελεύθερο κοινόχρηστο πράσινο», προστατευόμενο εσαεί απ’ οιανδήποτε δόμηση.

Οι περισσότεροι δήμοι, αδυνατώντας στην πράξη λόγο έλλειψης χρηματοδότησης να διαμορφώσουν αυτούς τους χώρους σε κοινόχρηστο πράσινο, βρήκαν την ευκαιρία να λύσουν μέσα σ’ αυτούς τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν για τη εγκατάσταση δημοτικών δραστηριοτήτων, με ποιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας, που εγκατέστησε στο δημοτικό Άλσος το Αμαξοστάσιο του Δήμου, ενώ υπήρξαν δήμου που είτε έκαναν το ίδιο μέσα σε καθαρά δασική και απόλυτα προστατευόμενη δασική περιοχή, είτε κατασκεύασαν εκθεσιακά και άλλου είδους κέντρα.

Για όλα αυτά είχαν την σιωπηλή ανοχή των καθ’ ύλη αρμοδίων δασαρχείων, που είτε αμελούσε  να επιτηρεί τις χαρακτηρισμένες αστικές περιοχές πρασίνου, είτε καταχώνιαζε στο αρχείο τις διάφορες καταγγελίες πολιτών ή και συλλογικών φορέων.

Ταυτόχρονα οι δήμοι, όχι μόνο προχώρησαν σε αυθαίρετες κατασκευές μάσα σ’ αυτούς τους χώρους πρασίνου, αν και απαγορεύεται αυτό ρητά από τον νόμο, αλλά προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, εντάσσοντάς τις μη νόμιμα  στον νόμο περί αυθαιρέτων θεωρώντας ότι έτσι τις νομιμοποίησαν.

Ακόμη, αμέλησαν να προχωρήσουν στις σχετικές απαλλοτριώσεις όλων αυτών των χαρακτηρισμένων ως κοινόχρηστο αστικό πράσινο χώρων, στηριζόμενοι στο γεγονός ότι ήταν πρακτικά αδύνατη η κατάργηση της νομοθετικά ορισθείσας προστασίας τους και συνεπώς η αλλαγή χρήσης τους.

Αυτό είχε και έχει σαν συνέπεια οι ιδιοκτήτες αυτών των εκτάσεων να στραφούν εναντίον των δήμων διεκδικώντας αποζημιώσεις που επικαιροποιημένες στις σημερινές αξίες είναι τεράστιες.

Καταλύτης, όμως, όλως αυτών των ενεργειών και πιθανόν «τιμωρός», φαίνεται ότι είναι οι δύο τραγωδίες στην Μάνδρα και το Μάτι. Η εισαγγελική έρευνα προσέκρουσε από το πρώτο κιόλας στάδιο στις δράσεις και ενέργειες των οικείων δασαρχείων και κυρίως στην αδράνειά τους, με αποτέλεσμα να ασκηθούν διώξεις στα στελέχη τους. Αυτό είχε σαν συνέπεια, να υπάρξει μία ξαφνική ανάσυρση όλων των παλιών καταγγελιών που είχαν κατατεθεί για οτιδήποτε αφορούσε παραβάσεις δήμων σε χώρους κοινόχρηστου αστικού πρασίνου και να προκληθεί έτσι ένα τσουνάμι μηνύσεων από τους δασάρχες κατά δημάρχων που φέρονται ως υπαίτιοι αυτών των παραβάσεων της δασικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας.

Το κακό, όμως, όλων αυτών είναι ότι ορισμένοι αυτοδιοικητικοί άρχοντες, πιστεύοντας ότι είχαν λύσει κάθε θέμα για τους χώρους αυτούς, προχώρησαν σε έγγραφες βεβαιώσεις προς τις ανώτερες διοικητικά αρχές, ότι όλες οι πράξεις τους ήταν σύμφωνες με το νόμο.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δήμου της Αττικής ο οποίος έχει πλέον πολύ μεγάλα προβλήματα με τον μοναδικό προστατευόμενο νομοθετικά αστικό χώρο πρασίνου. Πρόσφατα σε έλεγχο αρμόδιας υπηρεσίας για την τυχόν ύπαρξη αυθαίρετων κατασκευών μέσα σ’ αυτόν βεβαίωσε εγγράφως ότι αυτές που υπήρχαν νομιμοποιήθηκαν με βάση τον νόμο περί αυθαιρέτων.

Το έγγραφο αυτό έφθασε και στο οικείο δασαρχείο, που όμως κατέθεσε μήνυση κατά του δήμου γιατί ουδέποτε έδωσε άδεια για την νομιμοποίησή τους, ενώ ζητά και την άμεση κατεδάφισή τους.

Από την άλλη τον μισό από τον συγκεκριμένο προστατευόμενο χώρο τον διεκδικούν οι κληρονόμοι των ιδιοκτητών τους, επικαλούμενοι ότι ο Δήμος από την δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει τίποτα για την αξιοποίησή του, συνεπώς πρέπει να αρθεί η δέσμευσή του. Το ζητούμενο ποσό, ακόμη και με όρους απαλλοτρίωσης είναι τεράστιο, φθάνοντας  σε μερικά εκατομμύρια ευρώ, ενώ προς το παρόν είναι άγνωστη η τύχη της σχετικής αγωγής  που κατατέθηκε εδώ και περισσότερα από πέντε χρόνια.

Από την άλλη, ο συγκεκριμένος δήμος δαπανά τεράστια ποσά για να αγοράσει άλλους ελεύθερους χώρους, ενώ δεν φείδεται και των υψηλών δαπανών για καλοκαιρινές γιορτές και πανηγύρια που διοργανώνει για τους δημότες του.

Γνώστες της συγκεκριμένης υπόθεσης εκτιμούν ότι τελικά την λύση θα δώσει η ελληνική δικαιοσύνη, αν και η έναυση του σπινθήρα ήταν απρόβλεπτη και οφείλεται σε δύο τυχαία τραγικά γεγονότα, τις καταστροφές και τις ανθρώπινες  απώλειες στην Μάνδρα και το Μάτι, που έφεραν μετ’ επιτάσεως στην επιφάνεια το ένστικτο της αυτοσυντήρησης στα στελέχη του δασαρχείου.

Το τι θα συμβεί…. θα γίνει γνωστό σε σύντομο χρονικό διάστημα, αφού τα περιβαλλοντικά αδικήματα θεωρούνται ιδιώνυμου χαρακτήρα και λαμβάνουν προτεραιότητα στην αντιμετώπισή τους.

Η στήλη θα είναι παρούσα, θα παρακολουθεί και θα σας ενημερώσει άμεσα…

«Δημ-άρχης»

Μοιραστείτε το:
Tagged