Συνεχίζονται τα φαινόμενα βίαιης παραβατικότητας των μαθητών της Β/θμιας Εκπαίδευσης στην Δυτική Αθήνα, με τελευταίο επεισόδιο την καταστροφή του αυτοκινήτου εκπαιδευτικού.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το συμβάν κρίθηκε πολύ σοβαρό, αφού οι δράστες ήταν μαθητές Γυμνασίου της πόλης του Περιστερίου. Όπως έγινε γνωστό, τέσσερεις (4) μαθητές Γυμνασίου, προχώρησαν στον βανδαλισμό του οχήματος της εκπαιδευτικού (πρόκειται για γυναίκα), καταστρέφοντας το σχεδόν ολοκληρωτικά. Κι όλα αυτά γιατί η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός ζήτησε την συνδρομή της Διεύθυνσης του σχολείου για την λήψη των προβλεπόμενων παιδαγωγικών και πειθαρχικών μέτρων προκειμένου να υπάρξει ομαλή ένταξη των συγκεκριμένων «απείθαρχων» μαθητών στους κανόνες της σχολικής και μαθητικής ζωής.
Ο βανδαλισμός του αυτοκινήτου της μέχρι την ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή του, «οδήγησε» την παθούσα εκπαιδευτικό να ζητήσει την μετάθεση-απόσπασή της σε άλλη σχολική μονάδα, αίτημα που σύμφωνα με πληροφορίες έγινε δεκτό από την οικεία Διεύθυνση.
Στο «συμβάν» υπήρξε και εμπλοκή του οικείου αστυνομικού τμήματος, που οδήγησε τους μαθητές-δράστες του βανδαλισμού, στον αρμόδιο εισαγγελέα, όπως και τους γονείς τους για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων τέκνων.
Να σημειωθεί ότι στην συγκεκριμένη σχολική μονάδα, έχουν αναφερθεί και μάλιστα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, αρκετές περιπτώσεις βανδαλισμού των σχολικών εγκαταστάσεων, αλλά και «μπούλινγκ» μεταξύ μαθητών, με τον Διευθυντή του σχολείου, σύμφωνα με καταγγελίες γονέων που φθάνουν στην ιστοσελίδα μας, να αναφέρουν ότι ο τελευταίος προσπάθησε σε όλες τις περιπτώσεις να κρύψει τα προβλήματα αυτά «κάτω από το χαλί», αποτρέπωντάς τους να τα φέρουν στην δημοσιότητα.
Οι «συμμορίες» μαθητών…
Σύμφωνα με γνώστες των προβλημάτων παραβατικής συμπεριφοράς των μαθητών στην Δυτική Αθήνα, εκπαιδευτικούς και όχι μόνο, στην ευρύτερη περιοχή έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα εμφάνισης μαθητικών «συμμοριών», ανεξέλεγκτων από γονικές ή άλλες επιρροές και εποπτείες, που «τρομοκρατούν» μαθητές άλλων σχολείων και αρκετές φορές «συνδράμουν» τους «ζωηρούς» συγκεκριμένων σχολικών μονάδων, στην παραβατική συμπεριφορά τους εντός και εκτός σχολικής ζωής.
Το έπαθλό τους είναι ο έλεγχος της διακίνησης ναρκωτικών μέσα στα σχολεία και μάλιστα στους μαθητές των μικρότερων τάξεων που θεωρούνται και οι ποιο ευάλωτοι για στρατολόγηση σ’ αυτό το «σπόρ».
Στην πράξη, οι «συμμορίες» αυτές, είναι δημιούργημα του «θερμοκηπίου» που στήθηκε από το «δημοκρατικά» χαλαρό παιδαγωγικό-πειθαρχικό πλαίσιο κανόνων παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών που επέβαλε εν μία νυκτί και χωρίς καμία μελέτη και διαβούλευση με την εκπαιδευτική κοινότητα η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Το «πλαίσιο» αυτό, ουσιαστικά επιτρέπει στους παραβατικούς μαθητές να «διαλύουν» τάξεις και σχολεία, ατιμώρητοι, πριν οι εκπαιδευτικές κοινότητες λάβουν τα αναγκαία μέτρα, πυροσβεστικά πλέον, αφού τα χέρια τους είναι δεμένα από το σχετικό νομοθετικό τερατούργημα.
Μεγάλη ευθύνη, αναλογεί και στους γονείς και κηδεμόνες και ιδιαίτερα αυτούς που ανήκουν στη λεγόμενη «αστική και κοινωνική ελίτ», που αντί να ενσκήψουν στη παραβατική συμπεριφορά των βλαστών τους και να συνδράμουν στο παιδαγωγικό έργο των Διευθυντών σχολείων και των εκπαιδευτικών τους, φθάνουν ακόμη και στο σημείο να επικαλούνται την βοήθεια δικηγόρων, τοπικών πολιτικών παραγόντων ή στελεχών της διοίκησης της εκπαίδευσης στους οποίους «έχουν πρόσβαση», προκειμένου να πετύχουν την ατιμωρησία τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες της στήλης, «πρωτοπαλίκαρα» των συμμοριών μαθητών που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην Δυτική Αθήνα, φέρονται να είναι δύο μαθητές με έντονη παραβατική συμπεριφορά, που λόγο αυτής έχουν υποχρεωτικά αλλάξει σχολική μονάδα περισσότερες από μία φορές. Κατά τις ίδιες πληροφορίες ο ένας είναι γιός αστυνομικού και ο άλλος γιός εκπαιδευτικού.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση γονέα, και μάλιστα εκπαιδευτικού, που απαίτησε να «σβηστούν» παρανόμως απουσίες του γιού του προκειμένου η φοίτησή του να κριθεί επαρκής και επειδή ο σύλλογος διδασκόντων του σχολείου δεν ενέδωσε, προχώρησε σε καταγγελία στην οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης για υποτιθέμενη μη νόμιμη διαχείριση του αιτήματός του, με την τελευταία να διατάσσει ΕΔΕ κατά του συνόλου σχεδόν των εκπαιδευτικών του συγκεκριμένου σχολείου.
Στο παρελθόν έταιρος γονέας, εκπαιδευτικός κι αυτός, προσέφυγε στους «προστάτες» του στον διοικητικό μηχανισμό της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου Παιδείας, πάλι για θέματα επαρκούς φοίτησης του γιού του με αίτημα κι αυτός το «σβήσιμο» απουσιών, με τους τελευταίους άκριτα να ασκούν «μπούλινγκ εξουσίας» στη Διεύθυνση του Σχολείου, προκειμένου η τελευταία να ικανοποιήσει το γονικό αίτημα, λαμβάνοντας, όμως, παράνομες αποφάσεις.
Μαθητικό «μπούλινγκ εναντίον εκπαιδευτικών…
Ένα φαινόμενο που επανεμφανίσθηκε μετά από αρκετά χρόνια, είναι το μαθητικό «μπούλινγκ» που ασκείται σε μη αρεστούς σ’ αυτούς εκπαιδευτικούς, με την διαπόμπευσή τους στα κοινωνικά ηλεκτρονικά δίκτυα.
Χρησιμοποιώντας τα κινητά τους, η χρήση των οποίων «σημειωτέον» δεν επιτρέπεται εντός τω σχολικών εγκαταστάσεων, φωτογραφίζουν τους εκπαιδευτικούς τους, είτε σε στιγμές χαλάρωσης, είτε σε «άβολες» στιγμές της εκπαιδευτικής καθημερινότητας, είτε ακόμη προκαλούν επεισόδια βιντεοσκοπώντας τα χωρίς οι ίδιοι να εμφανίζονται στα σχετικά πλάνα και τα αναρτούν σε κλειστά ή ανοικτά δίκτυα που διαθέτουν στα Social Media και ειδικά στο Facebook και το instagram με σχόλια που ορισμένες φορές ξεπερνούν και τα όρια που θέτει ο Ποινικός Κώδικας. Κι όταν για οιονδήποτε λόγο οι πράξεις τους γίνονται αντιληπτές από τους θιγόμενους εκπαιδευτικούς, διαγράφουν τους «λογαριασμούς» τους, επικαλούμενοι στην συνέχεια άγνοια…
Οι «καταλήψεις» σχολείων ως μέσο «εκβιασμού» Διευθυντών και εκπαιδευτικών…
Οι καταλήψεις δημόσιων εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων είναι «φρούτο» της μεταπολίτευσης. Σαν φαινόμενο πρωτοεμφανίσθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν το ανερχόμενο σαν οδοστρωτήρας ΠΑΣΟΚ, ριζοσπαστικοποίησε κάθε κοινωνικό τομέα προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία. Πάνω σ’ αυτό το φαινόμενο αναπτύχθηκε το ωφελιμίστικο φοιτητικό κίνημα του περίφημου «δημοκρατικού 5», σύμφωνα με το οποίο κάθε «αγωνιστής δημοκράτης» φοιτητής έπρεπε να λαμβάνει σε όλα τα μαθήματα, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις του σ’ αυτά, βαθμολογία προαγωγής και επειδή είχαν και το γνώθι σ’αυτόν, τους αρκούσε η βαθμολόγηση με πέντε, δηλαδή η βάση προαγωγής.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 υπήρξε πολυδιάσπαση του φοιτητικού κινήματος με ξαφνική άνοδο των αναρχικών και αντεξουσιαστών που σαν ποιο αδίστακτοι ανέλαβαν με το έτσι θέλω τα ηνία των καταλήψεων των ΑΕΙ και ΤΕΙ, αν και μειοψηφίες, με τις πολιτικές νεολαίες να στρέφονται στην Μέση Εκπαίδευση για την «καλλιέργεια νέου φανατισμένου κομματικού στρατού». Είναι η περίοδος που εμφανίσθηκαν οι «εξωσχολικοί» συμπαραστάτες των καταληψιών σχολίων μέσης εκπαίδευσης, με την πολιτεία ως συνήθως να παρακολουθεί αδιάφορη, θεωρώντας ότι το νεαρό κίνημα των καταλήψεων σχολείων της Β/θμιας θα ατονούσε κάτω από την πίεση του γονικού συλλογικού κινήματος, θεωρία που διαψεύθηκε παταγωδώς από τις εξελίξεις.
Οι καταλήψεις των σχολείων της Β/θμιας θεωρούνταν επιτυχημένες ανάλογα με την διάρκειά τους και τις καταστροφές που άφηναν στο πέρασμά τους. Στο μοτίβο αυτό αναπτύχθηκε ολόκληρη κινηματική κουλτούρα για τον μαθητικό πληθυσμό της χώρας και πάνω σ’ αυτή στηρίχθηκε η στρατηγική πολλών «αστέρων» να ανελιχθούν στα πολιτικά κόμματα και συνολικά στην πολιτική.
Διασημότερος όλων, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, που άφησε το προνομιούχο Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών για να πάει ως «αγωνιστής» πρώτα στο Πολυκλαδικό Αμπελοκήπων και στην συνέχεια στο Λύκειο που λειτουργεί στο τερατώδες σχολικό συγκρότημα της Γκράβα, απ’ όπου αποχώρησε ως δοξασμένος και μαχητικός Πρόεδρος 15μελούς.
Το κίνημα των καταλήψεων των σχολείων της Β/θμιας είχε άλλη μία σημαντική έξαρση στα τέλη της δεκαετίας του ’90, με τις θυελλώδεις αντιδράσεις στην μεταρρύθμιση Αρσένη, αν και αυτή αφορούσε μόνο τον κλάδο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.
Έκτοτε λειτούργησε σαν ετήσιο έθιμο, δηλαδή κάθε «σοβαρός» πρόεδρος 15μελούς ώφειλε κατά την διάρκεια του σχολικού έτους να προκαλέσει μία κατάληψη του σχολείου του 10ήμερης τουλάχιστον διάρκειας.
Σταδιακά, όμως, οι πολιτικές νεολαίες σταμάτησαν να ασχολούνται με μαθητικές δράσεις αυτής της μορφής και των ρόλο των «εξωσχολικών πολιτικών μεντόρων και συμπαραστατών του αγώνα των μαθητών», ανέλαβαν οι αντεξουσιαστές και οι «ντίλερ» εξαρτησιογόνων ουσιών που βρήκαν πεδίο δόξας λαμπρό για να καλλιεργήσουν σταθερή πελατεία για την πραγμάτεια τους.
Με την πολιτεία να αποδεικνύεται δειλή στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου, οι εξωσχολικοί συμπαραστάτες εφαρμόζοντας και την αρχή «εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», άρχησαν να αφήνουν πίσω τους καταστροφές και κλοπές εκπαιδευτικού εξοπλισμού.
Το πρόβλημα βέβαια δεν ήταν η φοβισμένη και απορούσα για τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά η πολιτεία η οποία ουδέποτε πήρε αποφάσεις για το συγκεκριμένο θέμα, αντίθετα δε όσες φορές Διευθυντές σχολείων και εκπαιδευτικοί αναλογιζόμενοι τον ρόλο τους και τις ευθύνες που τους αναλογούσαν ζήτησαν από τις αρμόδιες αρχές την διακοπή των καταλήψεων του σχολείου τους και τον καταλογισμό των ζημιών που είχαν σημειωθεί, βρέθηκε απέναντί τους, στέλνοντας τους στην καλύτερη των περιπτώσεων στο περιθώριο, με τελευταίο παράδειγμα τον Διευθυντή Γυμνασίου στην Κρήτη.
Μία πολύ δυσάρεστη παρενέργεια του κινήματος των καταλήψεων που εμφανίσθηκε τα τελευταία χρόνια, είναι το «κίνημα συμπάθειας» εκπαιδευτικών προς τα «αγωνιζόμενα παιδιά». Κίνημα ωφελιμίστικο, και ανάλογου βαθμού με τη διάρκεια της κάθε κατάληψης, αφού οι εκπαιδευτικοί αυτής της κατηγορίας απολαμβάνουν «διακοπές» πέραν των κεκανονισμένων. Ορισμένοι δε προχώρησαν και προσχώρησαν στο άλλο άκρο, χειραγωγώντας τους μαθητές στο να προβαίνουν σε κινητοποιήσεις αυτής της μορφής κατά παραγγελία και με στοχευμένα αιτήματα, συνήθως κατά των Διευθυντών των σχολείων προκειμένου αυτοί να γίνονται διαχειρίσιμοι. Ας μην διαμαρτυρηθεί κανείς «θιγόμενος» αφού αυτό είναι κοινό μυστικό στην εκπαιδευτική κοινότητα, αν και μη αποδείξιμο με «πληγές».
Η τελευταία μετεξέλιξη στο κίνημα των μαθητικών καταλήψεων, είναι οι «καταλήψεις για την προστασία των παραβατικών μαθητών, τη μη τιμωρία τους και το σβήσιμο απουσιών». Καταλήψεις σχολείων αυτών των αιτίων βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη σε σχολεία της Δυτικής Αθήνας, της Βόρειας Αθήνας και αλλού, με τους Διευθυντές να προσπαθούν να βρούν λύσεις και τους εκπαιδευτικούς να παρακολουθούν συνήθως αδρανείς τουλάχιστον. Όσο για την πολιτεία, λέγε με Υπουργείο Παιδείας, έως σήμερα θεωρεί ως αρκετό μέτρο την αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών, μέτρο που οι περισσότεροι σύλλογοι διδασκόντων παρακάμπτουν, μη δηλώνοντας τις καταλήψεις και την διάρκειά τους, κάτω από την πίεση ή ακόμη και τον φόβο των πρωτεργατών μαθητών, που συνήθως είναι κι αυτοί που επιδεικνύουν την μεγαλύτερη και βαρύτερη παραβατικότητα.
Ας μην ξεχνά κανείς ότι υπάρχουν σχολικές μονάδες στις οποίες έχει υπάρξει άτυπος χαρακτηρισμός σχολικού χώρου ως «καπνιστήριο μαθητών», στον οποίο κοινή συμφωνία «δεν επιτρέπεται η παρουσία εκπαιδευτικών. Τόσο καλά…
Συνολικά, το θέμα της ενδοσχολικής και εξωσχολικής βίας από μαθητές, στη Δυτική Αθήνα, κρίνεται πλέον πολύ σοβαρό και αν και η οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης, συνεχίζει να σιωπά, φαίνεται ότι η εκπαιδευτική κοινότητα αρχίζει να ξυπνά. Όπως έγινε γνωστό η ΕΛΜΕ Περιστερίου, μετά από σχετική εισήγηση μέλους του διοικητικού συμβουλίου της, ξεκίνησε συζητήσεις για αυτό το πρόβλημα και την εξεύρεση λύσεων που θα μετουσιωθούν σε προτάσεις για την αντιμετώπισή του.
Είναι κι αυτό μία Αρχή… και μάλιστα καλοδεχούμενη… Έτσι κι αλλιώς είναι κοινά παραδεκτό, από τους σοφούς της αρχαιότητας μέχρι σήμερα ότι ένα πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, δεν επιλύεται με το να «το κρύβεις κάτω από το χαλί», αλλά φέρνοντάς το στην επιφάνεια και αναΖητώντας τα αίτια της δημιουργίας του…
———————
Υ.Γ.1: Στο επεισόδιο μεταξύ μαθητών σε σχολείο της βορειοδυτικής πλευράς του Περιστερίου, στο οποίο αναφερθήκαμε τις προηγούμενες ημέρες, σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες της στήλης, «βγήκαν πραγματικά μαχαίρια» μεταξύ των μαθητών που συνεμπλάκησαν, ενώ έχει υπάρξει και επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. που το ερευνά προκειμένου να ταυτοποιηθούν οι δράστες. Να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με πληροφορίες, τις αστυνομικές αρχές, δεν τις ενημέρωσε για τα αιματηρά γεγονότα η Διεύθυνση του Σχολείου, που για μία άλλη φορά επιχείρησε να τα κρύψει κάτω από το χαλί του γραφείου της, -το συγκεκριμένο σχολείο έχει ιστορικό βιαίων μαθητικών συμπεριφορών-, αλλά οι διασώστες των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ που κλήθηκαν να παράσχουν ιατρική φροντίδα στους «τραυματίες» της συμπλοκής.
———————
Υ.Γ.2: Παρεμπιπτόντως ο Διευθυντής του Σχολείου στο οποίο υπήρξε η μαθητική αιματηρή συμπλοκή, «επιβραβεύθηκε» με την τοποθέτησή του σε Επιτροπή «δημόσιου κοινωνικού και εκπαιδευτικού έργου». Τόσο καλά, λειτουργούν τα πράγματα…
*Η φωτό του οχήματος είναι από το αρχείο του διαδικτύου
«Εκπαιδ-άρχης»
