Οι δικαιωματιστές, ο φράχτης του Έβρου και τα ανοικτά σύνορα… – Για να μην ξεχνάμε

Πολιτικοί
Μοιραστείτε το:

Ο φράχτης, τα ανοικτά σύνορα και οι δικαιωματιστές – Για να μην ξεχνάμε / (Σταύρος Λυγερός)

Τις τελευταίες ημέρες που βρίσκεται σε εξέλιξη η μάχη του Έβρου, κατά γενική ομολογία αποφασιστικό ρόλο στην ανάσχεση της προσπάθειας μαζικής εισόδου μεταναστών στην ελληνική επικράτεια έπαιξε ο περιβόητος φράχτης. Γι’ αυτό και τώρα αποφασίσθηκε να κατασκευασθεί φράχτης και σε αρκετά ακόμα σημεία της συνοριακής γραμμής. Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι.

Στις αρχές του 2011, τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Εθνικής Άμυνας είχαν αποφασίσει να κατασκευάσουν φράχτη μήκους 12,5 χιλιομέτρων στην περιοχή της Νέας Βύσσας (βόρειο τμήμα του νομού Έβρου), εκεί που τα ελληνοτουρκικά σύνορα παύουν να είναι το ποτάμι και γίνονται χερσαία. Ο φράκτης αυτός, που συνδυάζεται και με μια πλατιά τάφρο, κατασκευάστηκε με διπλό σκοπό:

  • Πρώτον, είναι εμπόδιο για την παράνομη είσοδο μεταναστών.
  • Δεύτερον, είναι αμυντικό έργο, με σκοπό να εμποδίσει τουρκική επίθεση αρμάτων μάχης.

Μπορεί σήμερα όλοι σχεδόν να θεωρούν την κατασκευή του φράχτη μία προνοητική κίνηση, αλλά η σχετική ανακοίνωση τότε είχε προκαλέσει κύμα αντιδράσεων, για την ακρίβεια έναν ιδεολογικό πόλεμο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και των κάθε είδους δικαιωματιστών. Στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλοι οι παραπάνω υπηρετούν με ιδεολογικό φανατισμό και με αμφιλεγόμενες πρακτικές ένα είδος μεταμοντέρνας “θρησκείας”. Η μετατροπή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε “θρησκεία” δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, ούτε περιορίζεται στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Αριστερά, όμως, έχει συνυφανθεί με αντιεξουσιαστικά ιδεολογήματα, διαμορφώνοντας τις τελευταίες δεκαετίες ένα εκρηκτικό ιδεολογικό μείγμα.

Για τους δικαιωματιστές, λοιπόν, ο φράκτης αποτελούσε από μόνος του απόδειξη αντιδημοκρατικότητας και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Δεν έκαναν ποτέ τον κόπο να ασχοληθούν με το πρόβλημα που δημιουργούν οι διογκούμενες ροές παράνομης μετανάστευσης. Το ερώτημα ήταν και παραμένει σαφές: Πρέπει ή όχι η ελληνική Πολιτεία να εμποδίζει την είσοδο στη χώρα παράνομων μεταναστών;

Δικαιωματιστές και ανοικτά σύνορα

Χωρίς πάντα να το λένε ρητά, οι δικαιωματιστές ουσιαστικά είναι αντίθετοι. Προσπαθούν να αποδομήσουν οποιοδήποτε μέτρο έχει σκοπό να παρεμποδίσει την παράνομη μετανάστευση, χωρίς να αντιπροτείνουν τίποτα. Μόνο οι πιο ειλικρινείς και συνεπείς με την άποψή τους υποστηρίζουν τα “ανοικτά σύνορα”, καθώς και ότι κάθε μετανάστης που εισέρχεται παράνομα πρέπει να νομιμοποιείται.

Οι άλλοι καταφεύγουν σε φθηνές σοφιστείες και κρύβονται πίσω από την ανθρωπιστική ρητορική, παρακάμπτοντας με περισσή υποκρισία το πρόβλημα. Αδιαφορούν για το γεγονός ότι με τον τρόπο αυτό στέλνεται το λάθος μήνυμα, που τροφοδοτεί το μεταναστευτικό ρεύμα. Αυτό οδηγεί σε καθεστώς ανοικτών συνόρων όχι μόνο για τους πρόσφυγες, που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία αποτελούν μονοψήφιο ποσοστό, αλλά και για τους οικονομικούς μετανάστες.

Εάν, όμως, οι κάτοικοι των χωρών του Τρίτου Κόσμου είχαν δικαίωμα να εγκατασταθούν ελεύθερα στην Ευρώπη, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι υπό το βάρος των τεράστιων ροών θα κατέρρεαν όχι μόνο τα ευρωπαϊκά κοινωνικά συστήματα, αλλά οι ίδιες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες. Επειδή, προφανώς, οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να αυτοκτονήσουν, ήταν εξαρχής δεδομένο πως τουλάχιστον από ένα σημείο και πέρα θα άρχιζαν να κάνουν τα πάντα για να μη συμβεί αυτό. Και έτσι συνέβη. Υπενθυμίζω ότι όταν το 2015 προκλήθηκε μεγάλο ρεύμα, φρόντισαν να κλείσουν τον “βαλκανικό διάδρομο”, αφήνοντας ουσιαστικά την Ελλάδα εκτός προστατευμένου ευρωπαϊκού χώρου.

Ποιοτικό άλμα

Ας σημειωθεί ότι στην πορεία των χρόνων, ο κύριος όγκος του μεταναστευτικού ρεύματος άλλοτε διοχετεύεται προς τον Έβρο κι άλλοτε προς τα νησιά. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, όμως, αποτελεί ποιοτικό άλμα σε σύγκριση με το παρελθόν. Δεν είναι τόσο οι αριθμοί όσο δύο νέα στοιχεία:

Πρώτον, το κύμα μεταναστών διοχετεύθηκε στον Έβρο, πιεζόμενο και καθοδηγούμενο από το τουρκικό κράτος. Όχι εμμέσως όπως πριν, αλλά δεδηλωμένα και με ακραία επιθετική ρητορική.

Δεύτερον, ότι οι μετανάστες δεν προσπαθούν απλώς να εισέλθουν στο ελληνικό έδαφος, αλλά έχουν υιοθετήσει επιθετικές μεθόδους. Πετούν στις ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις πέτρες, δακρυγόνα, που τους προμηθεύει η τουρκική στρατοχωροφυλακή, και ό,τι άλλο βρουν μπροστά τους. Με άλλα λόγια, συμπεριφέρονται ως ιδιότυποι πολιορκητές.

Ας σημειωθεί ότι η μεγάλη πλειονότητα όσων μεταναστών εισέρχονταν από το νόμο Έβρου, εισέρχονταν από τη χερσαία συνοριακή γραμμή μήκους 12,5 χλμ στην περιοχή της Νέας Βύσσας. Οι διακινητές και οι παράνομοι μετανάστες προτιμούσαν αυτή την οδό, επειδή ήταν εύκολη και χωρίς κινδύνους. Οι Τούρκοι συνοριοφύλακες έκαναν τα στραβά μάτια, αφενός επειδή δωροδοκούνταν από τους διακινητές, αφετέρου επειδή δεν είχαν εντολές να εμποδίζουν τη ροή παράνομων μεταναστών προς την Ελλάδα.

Όταν ο φράχτης είχε δαιμονοποιηθεί

Όσοι είχαν σπεύσει να ξιφουλκήσουν εναντίον του φράχτη δεν είχαν περιορισθεί μόνο στη σημειολογική δαιμονοποίησή του. Είχαν ισχυρισθεί, επίσης, ότι δεν θα έλυνε το πρόβλημα. Το γεγονός, όμως, ότι κανένα μέτρο από μόνο του δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα δεν είναι λόγος να μην εφαρμοσθεί. Όπως αποδείχθηκε και τα επόμενα χρόνια, ο φράχτης κατέστησε σχεδόν απαγορευτικές τις παράνομες εισόδους από εκείνη την περιοχή. Όλες αυτές τις ημέρες, μάλιστα, το κλείσιμο των συνόρων δεν θα είχε επιτευχθεί επιτυχώς εάν δεν υπήρχε ο φράχτης.

Τέτοιου είδους εμπόδια, βεβαίως, από μόνα τους μπορούν να περιορίσουν, αλλά όχι να εξαλείψουν, την παράνομη μετανάστευση. Γι’ αυτό και πρέπει να είναι μέρος ενός ευρύτερου πακέτου μέτρων. Ας σημειωθεί ότι όσοι κραύγαζαν εναντίον του φράκτη είχαν αντιδράσει και όταν από το 2009, με ειδική πτήση, είχαν απελαθεί στις πατρίδες τους παράνομοι μετανάστες.

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμη παλαιότερη επισήμανσή μου: «Πίσω από τη ρητορική περί ανθρωπισμού δεν βρίσκονται πάντα μη ρεαλιστές ιδεολόγοι. Βρίσκονται και ποικίλα νόμιμα και παράνομα κυκλώματα που με διάφορους τρόπους κερδίζουν πολλά από την παράνομη μετανάστευση» (Κόσμος του Επενδυτή, 20 Ιουνίου 2009). Είναι πλέον κοινός τόπος ότι γύρω από την παράνομη μετανάστευση ανθεί μια ολόκληρη “βιομηχανία”. Δεν είναι μόνο οι ΜΚΟ, αλλά και ένα σωρό εγχώριοι επαγγελματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων.

Θα ήταν παράλειψη εάν δεν αναφέρουμε κάποιους δικηγόρους που έχουν βρει μια επικερδή επαγγελματική ύλη. Αν και συχνά υψώνουν τη σημαία της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ανθρωπισμού, στην πραγματικότητα λειτουργούν ως αναγκαίο συμπλήρωμα των κυκλωμάτων διακίνησης, προστασίας και ενίοτε εκμετάλλευσης των παράνομων μεταναστών.

Ο Ερντογάν τεστάρει τις ελληνικές αντοχές – Τι προτείνουν οι συνέλληνες δικαιωματιστές / (Χρήστος Καπούτσης)

Σε τακτά χρονικά διαστήματα, η συνοριακή γραμμή στον Έβρο δέχεται τις επιθετικές ενέργειες των αλλοδαπών (προσφύγων, μεταναστών και άλλων), που οργανώνονται και κατευθύνονται, απροκάλυπτα πλέον από την τουρκική στρατοχωροφυλακή. Μάλιστα, σε μία από αυτές, χρησιμοποιήθηκε και τεθωρακισμένο όχημα του τουρκικού στρατού, που προσέγγισε τον φράχτη σε περιοχή στον βόρειο Έβρο, μία κίνηση αναμφίβολα επιθετική σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας.

Οι επιτηρητές της ελληνοτουρκικής μεθορίου, διαπιστώνουν, μία έντονη κινητικότητα από πλευράς Τουρκίας, η οποία αυξάνει συνεχώς την ένταση και τη δύναμη των απανωτών επιθέσεων, που έχουν στόχο την παραβίαση της συνοριακής γραμμής ή ακριβέστερα την κατάρρευση των ελληνικών στρατιωτικών, για την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων.

Η επιτυχία των σχεδίων τους, δηλαδή αν θα επιτύχουν ή όχι, τα σχέδια του τουρκικού επεκτατισμού στον Έβρο, θα εξαρτηθεί (κατά την ανάλυση των Τούρκων της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ), από την κόπωση (σωματική ή και ψυχολογική) των ελληνικών δυνάμεων της μεθορίου. Εκεί είναι που στρατιώτες, αστυνομικοί και εθνοφύλακες, δίνουν μάχες σώμα με σώμα προκειμένου να διασφαλίσουν το απαραβίαστο των χερσαίων ελληνικών συνόρων.

Ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής, εκτιμώντας την κατάσταση στον Έβρο, δήλωσε ότι «απειλείται η εθνική μας ασφάλεια» και πως «δεχόμαστε επίθεση από την Τουρκία με όχημα τους μετανάστες. Βρισκόμαστε σε πόλεμο χωρίς σφαίρες»! Επίσης, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Γιώργος Κουμουτσάκος, είπε ότι «η Τουρκία διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο και το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια». Επίσης, σχετικά με την απόφαση της Τουρκίας να στείλει 1.000 στρατιώτες στα σύνορά της, ο αναπληρωτής υπουργός απαντά ότι «αυτή η απόφαση είναι πολύ επικίνδυνη, είναι μια περαιτέρω κλιμάκωση».

Προστατεύουμε ή ανοίγουμε τα σύνορα;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στο αμερικανικό δίκτυο CNN, απαντώντας στην προπαγάνδα της Άγκυρας αναφορικά με την μεταναστευτική κρίση στα ελληνοτουρκικά σύνορα, είπε: «Αντιμετωπίζουμε μια συνεχή προσπάθεια της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει μετανάστες και πρόσφυγες ως γεωπολιτικά πιόνια προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντά της. Οι άνθρωποι που προσπαθούν να περάσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα δεν είναι Σύροι, δεν προέρχονται από το Ιντλίμπ».

Επίσης το πρακτορείο Bloomberg, σε εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ καταλήγει και σε μια αιχμηρή προειδοποίηση για το μέλλον της ΕΕ: «Μια ένωση κρατών-μελών, που δεν μπορεί να ελέγξει τα σύνορα της και να εμπνεύσει συνοχή και αλληλεγγύη στα μέλη της, δεν έχει αξιοπιστία και τελικά κινδυνεύει να καταρρεύσει».

Προστατεύουμε ή ανοίγουμε, τα σύνορα; Συγκρούεται η εθνική ασφάλεια με τον ανθρωπισμό; Με αφορμή λοιπόν, τα συμβαίνοντα στην ελληνοτουρκική μεθόριο, είναι χρήσιμες μερικές επισημάνσεις. Η προστασία και το απαραβίαστο των εθνικών συνόρων, είναι υποχρέωση για κάθε κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος. Σεβασμός από τα γειτονικά κράτη στα φυλασσόμενα εθνικά σύνορα σημαίνει σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας. Και ακόμη, ασφαλή εθνικά σύνορα σημαίνει ασφάλεια για τους Έλληνες πολίτες, προάσπιση της δημοκρατίας και των θεσμών της και διασφάλιση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Χώρα-φράχτης

Η οργανωμένη προσπάθεια εισόδου χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην ελληνική επικράτεια με τη βία εντάσσεται αφενός στα σχέδια του τουρκικού επεκτατισμού, αφετέρου στην σταδιακή μετατροπή της χώρας μας σε χώρα-φράχτη (αποθήκη) για μετανάστες-πρόσφυγες που επιθυμούν να φθάσουν στην ΕΕ. Ας μην ξεχνάμε ότι τα σύνορα προς την Ευρώπη, παραμένουν ερμητικά κλειστά. Η προσπάθεια μαζικής εισόδου επιχειρεί να ακυρώσει κάθε μέτρο προστασίας των συνόρων που λαμβάνουν οι εντεταλμένες ελληνικές αρχές (Στρατός, Αστυνομία, Εθνοφυλακή), παραβιάζοντας βίαια τα σύνορα από αλλοδαπούς.

Η άποψη ότι η κυβέρνηση θα ασκήσει πολιτική πίεση στην ΕΕ ώστε να επιβάλει κυρώσεις στην αναθεωρητική Τουρκία, που εργαλειοποιεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει αποδειχτεί ουτοπική, μία φαντασίωση που την εκδικείται η πραγματικότητα. Όπως επίσης, είναι ουτοπικό να θεωρούμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν στο προσφυγικό και στη δίκαιη κατανομή προσφύγων-μεταναστών.

Οι δικαιωματιστές υπονομεύουν τη Θράκη

Είναι πολλοί οι συνέλληνες που υποστηρίζουν την άποψη για “ανοιχτά σύνορα” και την παροχή ασύλου σε όλους όσους το ζητούν, επικαλούμενοι ανθρωπιστικούς και κοινωνικούς λόγους. Καταρχήν, ο ελληνικός λαός, έχει αποδείξει τα ανθρωπιστικά και αλληλέγγυα αισθήματα του προς τους κατατρεγμένους συνανθρώπους μας και δεν έχει ανάγκη πιστοποιητικών από τους αυτόκλητους κριτές του στρατευμένου ανθρωπισμού.

Η υλοποίηση της άποψης για “ανοιχτά σύνορα” προϋποθέτει την κατάργηση της συνοριακής γραμμής, ή όπως λένε πιο κομψά, την “διεθνοποίηση” του Έβρου και την περιφρόνηση προς την ελληνική έννομη τάξη. “Ελεύθερα σύνορα στον Έβρο” σημαίνει μετακίνηση του Δ’ Σώματος Στρατού στα μετόπισθεν (π.χ. στην Καβάλα). Σημαίνει ακόμη ότι η Θράκη μετατρέπεται de facto σε διεθνοποιημένη γκρίζα ζώνη, μέσω του εποικισμού με πληθυσμούς από τη Μέση Ανατολή. Το τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής θα είναι φορέας της τουρκοποίησης ή στην καλύτερη περίπτωση της αυτονομίας της Θράκης, που σημαίνει πιθανόν εδαφικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας.

Και ένα τελευταίο, ο Έβρος και τα νησιά, προστατεύονται επαρκώς από τις δυνάμεις ασφαλείας του ελληνικού κράτους (Στρατός, Αστυνομία, Εθνοφυλακή) και δεν χρειάζονται τη βοήθεια, ούτε καν τη παρουσία ακροδεξιών, αλλά ούτε και την προπαγανδιστική παρουσία των ιδεοληπτικών δικαιωματιστών, που έχουν ήδη αποδεχτεί κάποιες από τις απαιτήσεις του τουρκικού επεκτατισμού. Η παρουσία όλων αυτών είναι και προσβλητική και προβληματική.

Σταύρος Λυγερός

Πηγή:  slpress.gr

Μοιραστείτε το:
Tagged