ΕΠΑΛ και Επαγγελματική Εκπαίδευση: Και ξαφνικά όλοι ξέρουν… για την «εμπύρετη» κατάστασή τους…

Επαγγελματική
Μοιραστείτε το:

Για να ρέει το κοινοτικό χρήμα, βάφτισαν το κρέας ψάρι, ώστε χρησιμοποιώντας πάντα σαν προμετωπίδα   την ταλαίπωρη Επαγγελματική Εκπαίδευση, να μπορούν να ποιούν τις «σοφίες» τους, σε κάθε άλλο τομέα του εκπαιδευτικού συστήματος εκτός από τον τομέα για τον οποίο εγκρίθηκαν τα τεράστια ευρωπαϊκά κονδύλια… δηλαδή την ποιότητα των παρεχόμενων γνώσεων και του παιδαγωγικού έργου της…

———————-

Όχι δεν είναι τωρινή η κατάσταση που επικρατεί στα ΕΠΑΛ και  η οποία βγήκε στην δημοσιότητα, πριν λίγο διάστημα, τόσο από  τους ξυλοδαρμούς εκπαιδευτικών και διευθυντών από μαθητές, όσο και από  την δραματική επιστολή παραίτησης  αναπληρωτή εκπαιδευτικού  που υπηρέτησε  στην αρχή της σχολικής χρονιάς. Ούτε φυσικά είναι άγνωστη η χρόνια «ανώμαλη» κατάσταση που επικρατεί στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, στα υψηλά κλιμάκια των ηγεσιών του Υπουργείου Παιδείας…

Το πρόβλημα, της Ε παγγελματικής Εκπαίδευσης στη χώρα μας, είναι η πλήρης αδιαφορία και απόλυτα στρεβλή αντιμετώπισή της, από τους φωστήρες του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, -το περίφημο ΙΕΠ-, από την ίδρυσή του και ειδικότερα από την εποχή της ανάληψης της ηγεσίας του, από τον «πάνσοφο» Σωτήρη Γκλαβά, που  ξαφνικά από την αφάνεια βρέθηκε να κουμαντάρει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της Α/θμιας, της Β/θμιας  γενικής και της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης της χώρας μας…

Ιθύνων νους και ηθικός «αυτουργός», η σήμερα θεωρούμενη «αδιάφθορη» και οραματική στα της εκπαίδευσης κα Άννα Διαμαντοπούλου, μία από τις ποιο διαπλεκόμενες Υπουργούς Παιδείας της χώρας μας, που παρέδωσε και νομοθετικά  όλο το σύστημα  της υποχρεωτικής και  όχι μόνο εκπαίδευσης, στο ΙΕΠ και στους συνδικαλιστικούς πατέρες, προκειμένου να εξασφαλίσει  το περίφημο «όχι τριβές» με το εκπαιδευτικό σώμα…

Το σοφό ΙΕΠ και οι μοναδικές δράσεις του…

Ειδικότερα, αν και  ο νομοθέτης πρόβλεψε  την λειτουργία του ΙΕΠ ως «τεχνικού συμβούλου»  του Υπουργείου Παιδείας, με μόνο έργο την σύνταξη γνωμοδοτήσεων και μελετών επί των προτεινόμενων δράσεων και σχεδίων της διοίκησης  του Υπουργείου Παιδείας, που κατά την πρόβλεψη του νομοθέτη  αποτελούν εργαλεία  αξιολόγησης και κρίσης 3επιλογής των αποφάσεων κατεύθυνσης  του εκπαιδευτικού συστήματος, η κα Διαμαντοπούλου, συνεπικουρούμενη σε δεύτερη φάση και από τον διάδοχό της και συνυπουργό της στο Παιδείας, επί Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας Κων/νο Αρβανιτόπουλο, μετέτρεψε ουσιαστικά το ΙΕΠ σε πραγματικό  «κυβερνήτη» του Υπουργείου Παιδείας με της φυσική και όχι μόνο ηγεσία του να έχει πλέον εξελιχθεί  σε «εξυπηρετεί» και ιπποκόμο  όλων όσων εκπέμπουν ανέλεχτοι και ανεξέλεγκτοι οι «δοτοί» σοφοί του «αμαρτωλού» κατά πολλούς Ινστιτούτου.

Οι τελευταίοι, δηλαδή οι  ηγετικές ομάδες του ΙΕΠ, που τα μέλη τους, ξεκίνησαν σαν «μετακλητοί» κάτοχοι συγκεκριμένων διευθυντικών θέσεων, αφού κατανόησαν  τον τρόπο ποδηγέτησης της εκάστοτε ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και της τραγικά επαναλαμβανόμενης  ανά υπουργό «μεταρρυθμιστικής ατζέντας» τους, εξελίχθηκαν ή μάλλον αυτοεξελίχθηκαν  στηριζόμενοι σε ένα στρεβλό  και υποτιθέμενο «αυτοδιοίκητο» σε μόνιμα στελέχη… Με απλά και κατανοητά λόγια, πρώτα «τρούπωσαν» και μετά λειτουργώντας» σαν  τους γόνους των κούκων στην φύση, την δική τους φυσικά φύση, δεν επέτρεψαν σε κανένα ή σχεδόν σε κανένα να εισέλθει στην ηγετική και ουσιαστικά διοικούσα ομάδα του…

Το μεγάλο φαγοπότι…

Ακόμη και ο «σημερινός» Πρόεδρός του ΙΕΠ, ο πολύς και ικανότατος παιδαγωγός και οραματιστής κατά την υπουργό Παιδείας κα Κεραμέως, κος Αντωνίου, που κατά την  τοποθέτησή του  από την  κα Υπουργό στην Κορυφή του Ινστιτούτου, «παιδί» του  γηραλέου και πρώτου ουσιαστικά Προέδρου του ΙΕΠ κου Σωτήρη Γκλαβά είναι, μέλος της τότε διοίκησής του, που με μία διακοπή από αυτή, λόγο των κυβερνητικών επιλογών και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, επανήλθε ως «αντιστασιακός θέσεων και ζωής», αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, αναβαθμιζόμενος από απλό αλλά δραστήριο και καλά αμειβόμενο στέλεχος, -ακόμη και κασέτες  με αμοιβή 150 ευρώ ανά μια, συνπαρουσίαζε-, στον μόνο σοβαρό ή μάλλον πολύ σοβαρό για τα εισοδήματα των συμμετεχόντων, Τομέα δράσεων, αυτόν της αξιοποίησης των τεράστιων κονδυλίων  που προέρχονται και έχουν ορισθεί  για το εκπαιδευτικό σύστημα στο ΕΣΠΑ και τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά Ταμεία…

Με απλά λόγια, συνεχίσθηκε το τεράστιο φαγοπότι που είχε στηθεί και ξεκινήσει από την πρώτη ηγεσία του Ινστιτούτου… Μην πάει ο νους του αναγνώστη σε κάτι  παράνομο…. Όλα, μα όλα «τυπικά και νόμιμα»… Φυσικά αυτό που μένει είναι «ποιος είναι ο στόχος, τι παράγεται και ποιος συσσωρεύει τις υψηλές αμοιβές του ΕΣΠΑ».

Βάφτισαν το κρέας Ψάρι…

Κι όπως, όλοι οι προηγούμενοι, για να ρέει το κοινοτικό χρήμα, βάφτισαν το κρέας ψάρι, ώστε χρησιμοποιώντας πάντα σαν προμετωπίδα   την ταλαίπωρη Επαγγελματική Εκπαίδευση, να μπορούν να ποιούν τις «σοφίες» τους, σε κάθε άλλο τομέα του εκπαιδευτικού συστήματος εκτός από τον τομέα για τον οποίο εγκρίθηκαν τα τεράστια ευρωπαϊκά κονδύλια…

Για όσους δεν έχουν την γνώση, απλώς να αναφέρουμε, ότι όλο το ΕΣΠΑ 2014-2022 για την παιδεία (εκτός της τριτοβάθμιας) χρηματοδοτήθηκε  για την βελτίωση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και μόνο… Ακόμη και  η στοιχειώδης εκπαίδευση, δηλαδή η εκπαίδευση που παρέχεται στα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά σχολεία, ήταν και συνεχίζει να είναι ως «Αρχική Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση», με το κόλπο κυβερνητικό ή μη να συνεχίζεται με την εισαγωγή των «Εργαστηρίων δεξιοτήτων» σε Γυμνάσια και Λύκεια… που φυσικά έχουν χαρακτηρισθεί από  τους έλληνες σοφούς  ως επαγγελματική εκπαίδευση προκειμένου να χρηματοδοτηθούν από το ουσιαστικά καταραμένο «ΕΣΠΑ»

Από κοντά πλέον και Γενικός Γραμματέας «Δια Βίου Μάθησης», που παρ’όλες τις καλές προθέσεις του, χρησιμοποιεί ή μάλλον κατεύθυνε τους πόρους για την βελτίωση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στα πνευματικά του τέκνα, τα ΙΕΚ (αυτός τα ίδρυσε στις αρχές της δεκαετίας το’90) ,  δίνοντας ψίχουλα στα κύρια σχολεία της, τα ΕΠΑΛ που αποδεικνύονται τελικά οι φτωχοί συγγενείς και τα αποθετήρια καταραμένων ψυχών, της δευτεροβάθμιας και συνολικά  του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, αφημένα στην τύχη τους, εκτός από τα Πρότυπα ΕΠΑΛ που χρηματοδοτούνται με το 4,1% (55 εκατ. ευρώ περίπου) για την ωραιοποίηση των κτιριακών εγκαταστάσεών τους και μόνο…

Οι μελέτες για  τα ΕΠΑΛ που δεν υπάρχουν…

Αν εξαιρέσει κανείς τις τακτικές γενικές ή και απόλυτα εξειδικευμένες μελέτες  του ΚΑΝΕΠ/ΓΕΣΕΕ για την κατάσταση στην Επαγγελματική Εκπαίδευση που βλέπουν σε τακτά χρονικά διαστήματα την δημοσιότητα, δεν υπάρχει καμία σοβαρή ή και όχι μελέτη, -εκτός ίσως από κάποιες προσπάθειες μεταπτυχιακών φοιτητών στα πλαίσια της  διατριβής τους-, που να αποτυπώνει την κατάσταση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Χώρα μας…

Από την άλλη, αν κάποιος ανατρέξει στις διάφορες εισηγήσεις   και προτάσεις του ΙΕΠ για την Β/θμια εκπαίδευση και ενίοτε την Επαγγελματική, απ’αυτές που βγαίνουν στην δημοσιότητα και δεν αποτελούν κρυφές και καλά φυλαγμένες σοφιστείες, θα βρει πληθώρα αναφερόμενων μελετών ως υποστηρικτικό και αιτιολογικό υλικό, μελετών που προέρχονται από την αλλοδαπή, χρονικά δε ποικίλουν, από την απαρχή της εμφάνισης της συστημικής Παιδαγωγικής την δεκαετία του ’30 και φθάνει μέχρι την περασμένη 10ετεία…

Οι «Έλεγχοι» που δεν υπάρχουν…

Φυσικά, όλοι οι εμπλεκόμενοι, κρύβουν τα «σκ@τ@» κάτω από τα χαλάκια των εισόδων τους, μην τυχόν βγουν  στην δημοσιότητα, γιατί τότε ο σεισμός μπορεί να στείλει  όχι μόνο στα πολιτικά βράχια τους καθ’ ύλη αρμόδιους υπουργούς Παιδείας ή και όλη την Κυβέρνηση, αλλά και εκατοντάδες στελέχη της διοίκησης του εκπαιδευτικού συστήματος, για ποινικά και οικονομικά αδικήματα σε βαθμό κακουργηματικών πράξεων, όπως «πλαστογραφίες», παραβάσεις καθήκοντος, απιστία περί την υπηρεσία, απόκρυψη εγκληματικών πράξεων, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, κλπ…. και παρακαλώ τους έχοντες σχέση με το  εκπαιδευτικό σύστημα να μην εξεγερθούν στα γραφόμενα, αφού η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή, ανεξάρτητα αν βολεύει ή όχι…

Ενδεικτική της σοβαρότητας της διαμορφωμένης πλέον στα σχολεία της Β/θμιας εκπαίδευσης, από την ενδημική και όχι μόνο παραβατικότητα ή μάλλον ουσιαστική άρνηση του εκπαιδευτικού προσωπικού να εφαρμόσει την ισχύουσα νομοθεσία και την αμέλεια ή  ότι άλλο μπορεί να φαντασθεί κάποιος των στελεχών διοίκησης της εκπαίδευσης να επιβάλλουν την τήρηση της νομιμότητας, είναι η «κακουργηματική δίωξη» των τριών εκπαιδευτικών σε σχολική μονάδα του Αγρινίου, για παραμέληση και μη εφαρμογή  καθηκόντων (εφημερία εκπαιδευτικών) στο συμβάν του τραυματισμού μαθητή, από άλλον εντός του σχολείου, τραυματισμού που εξελίχθηκε σε παράλυση του τραυματισμένου…

Δύο μόνο θα αναφέρουμε, στο παρόν σημείωμα και μάλιστα ως ερώτημα: α) «Πόσοι μαθητές στα νυκτερινά σχολεία, -ΕΠΑΛ, Γυμνάσια, Γενικά Λύκεια-, είναι εγγεγραμμένοι, πόσοι παρακολουθούν πραγματικά, πόσοι παίρνουν  πιστοποίηση ολοκλήρωση του εκπαιδευτικού έτους, δηλαδή προαγωγή  στην επόμενη τάξη ή απολυτήριο σπουδών και πόσοι εκπαιδευτικοί απασχολούνται σε αυτά σε αναλογία και αντιστοιχία  με τον αριθμό μαθητών και β) υπάρχουν ή όχι τάξεις  στα αναφερόμενα σχολεία, ακόμη και ημερήσια, με τάξεις ενός, δύο ή και τρεις μαθητές, που απασχολούν για την εκπαίδευσή τους, ακόμη και εκπαιδευτικούς πρόσθετης  διδακτικής υποστήριξης, τάξεις με  φερόμενο αριθμό μαθητών 11 έως και 25;

Για να μην αναφέρουμε  ότι υπάρχουν σχολικές μονάδες με 40-60 πραγματικούς μαθητές και αυτούς όχι με τακτική φοίτηση, που φέρονται να διαθέτουν στα επίσημα έγγραφά τους περισσότερους από 180 μαθητές εξασφαλίζοντας, ακόμη και την τοποθέτηση υποδιευθυντή με αυτό τον τρόπο…

Φυσικά, και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος  από τις καθ’ ύλη αρμόδιες και εντεταλμένες για τον σκοπό αυτό Διευθύνσεις Β/θμιας Εκπαίδευσης, που αν μη τι άλλο θα μπορούσε να αποτυπώσει τις πραγματικές καταστάσεις και να βάλει το δάχτυλο στις πληγές, αφού ακόμη και η δυσάρεστη γνώση είναι πάντα «εργαλείο διοίκησης» για  τους διοικούντες…

Έτσι όλα «τρέχουν» καλώς, μέχρι  ότου κάθε φορά, συμβεί το απρόβλεπτο, οπότε αναζητούνται οι ένοχοι, πραγματικοί ή όχι που θα ριφθούν στον λάκκο των λεόντων… με ποιο τρανό παράδειγμα τα γεγονότα στα ΕΠΑΛ Αιγάλεω… και την απόλυτη σιωπή της οικείας Διευθύντριας Β/θμιας Εκπαίδευσης Γ΄Αθήνας κας Μακρή… και φυσικά του οικείου ΠΥΣΔΕ που λειτουργεί κάτω από την απόλυτη διοίκησή της…

Αυτά, όμως, είναι ιστορία για άλλο  σημείωμα…. οπότε θα επανέλθουμε…

Στην συνέχεια του παρόντος, παραθέτουμε επώνυμο άρθρο συνταξιούχου εκπαιδευτικού και στελέχους της διοίκησης της Εκπαίδευσης, που βρήκε τις δικές του αλήθειες, αφού αποχώρησε από την ενεργό εκπαιδευτική υπηρεσία, χωρίς φυσικά η παρούσα αναφορά της στήλης να υπονοεί κάτι για τον αρθρογράφο…

Όσο για τους μετά τον κο Αρβανιτόπουλο, υπουργούς Παιδείας και μέχρι την έλευση στο κτίριο της «Ανδρέα Παπανδρέου», της κας Κεραμέως, κ.κ. Ανδρέας Λοβέρδο, Αριστείδη Μπαλτά, Φρόσως Κιάου, Νικόλαου Φίλη και Κώστα Γαβρόγλου, δεν έχω να κάνω καμία παρατήρηση παρά μόνο ότι οι άνθρωποι ουσιαστικά δεν κατάλαβαν τι διοικούσαν και πως…

Νίκος Παρίκος

Ακολουθεί το άρθρο του κου Νίκο Σαλτερή, «επίτιμου σχολικού συμβούλου Δ.Ε. και συγγραφέα» όπως αναφέρετε και στο Protagon.gr που και το φιλοξένησε…

———————–

Θα μείνει μόνος ο γενναίος καθηγητής του ΕΠΑΛ;

Γιατί η παραίτηση του καθηγητή μάς προκαλεί εντύπωση; Η κατάσταση σε πολλά σχολεία της χώρας, καθώς και η γκροτέσκα εκδοχή της στα ΕΠΑΛ, είναι γνωστή εδώ και καιρό και είναι γνωστή σε όλους: στο υπουργείο Παιδείας, στους συνδικαλιστές, στις τοπικές κοινωνίες, στους γονείς, στους μαθητές. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η τρομακτική και χρόνια ανοχή μας…

Η επιστολή παραίτησης αναπληρωτή καθηγητή Bιολογίας σε ΕΠΑΛ έλαβε πρόσφατα μεγάλη δημοσιότητα. Σε αυτήν εξέθεσε αναλυτικά τους λόγους που τον οδήγησαν σε μια τόσο επώδυνη οικονομικά, επαγγελματικά και ηθικά απόφαση για τον ίδιο: ήταν αδύνατο να ανεχτεί το καθεστώς εκφοβισμού, ταπείνωσης και εξευτελισμού των καθηγητών, που οι μαθητές έχουν επιβάλει στο συγκεκριμένο σχολείο, καθιστώντας αδύνατη τη διεξαγωγή μαθήματος εκ μέρους του αλλά και οποιασδήποτε παιδευτικής διαδικασίας στον χώρο. 

Όσα λεπτομερώς περιγράφει ο καθηγητής συγκλονίζουν. Αυτούς, βέβαια, που είναι ακόμα σε θέση να συγκλονιστούν από την κατάντια κάποιων σχολείων μας. Γιατί το μήνυμα που του δόθηκε, πριν πάρει την τελική του απόφαση, όταν κατέφυγε σε όσους έχουν θεσμική υποχρέωση να στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία στο έργο τους αλλά και να ελέγχουν κάθε απόκλιση από αυτό, ήταν σαφές: «προσαρμόσου», μην κάνεις έτσι, ξέρουμε τι συμβαίνει, αλλά τι να κάνουμε, πήγαινε με τα νερά τους, μη βάζεις απουσίες και βάλε τους εκεί ένα «δώδεκα» να περάσουν.

Δηλαδή, ό,τι ακριβώς απαιτούσαν κι οι μαθητές του, αλλά και εξωσχολικός που τον απείλησε ανοιχτά εντός του σχολείου (!) να «συμμορφωθεί» και «να μην ενοχλεί» την κοπέλα του με παρατηρήσεις. Λες και οι «υπεύθυνοι» αποτελούσαν τη φωνή των μαθητών…

Για άλλη μια φορά πέφτουμε από τα σύννεφα; Γιατί όμως η επιστολή του καθηγητή να προκαλεί εντύπωση; Η κατάσταση που επικρατεί σε αρκετά σχολεία της χώρας, καθώς και η γκροτέσκα εκδοχή της σε κάποια ΕΠΑΛ, είναι γνωστή εδώ και καιρό και είναι γνωστή σε όλους: στο κατά καιρούς πολιτικό και στελεχικό προσωπικό του υπουργείου Παιδείας, στους συνδικαλιστές, στις διευθύνσεις εκπαίδευσης, στις τοπικές κοινωνίες, στους γονείς και, βέβαια, στους ίδιους τους μαθητές. 

Εξάλλου, όπως γράφει και ο ίδιος ο καθηγητής στην επιστολή του, η «κυριαρχία των μαθητών» στο συγκεκριμένο σχολείο είναι απόλυτη (και όχι μόνο, σύμφωνα με όσα έρχονται συχνά στη δημοσιότητα): Καπνίζουν όπου θέλουν, κάνουν ντου στις τάξεις για χαβαλέ, έρχονται με τα αυτοκίνητά τους και τέρμα στα μεγάφωνα τραπ μουσική, χλευάζουν και απειλούν καθηγητές και συμμαθητές τους, μιλούν όποτε θέλουν στα πανάκριβα κινητά τους, βιντεοσκοπούν ό,τι θέλουν για να το αναρτήσουν αργότερα ως «τρόπαιο» παραβατικότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενίοτε πραγματοποιούν και τις απειλές τους σκίζοντας λάστιχα και προκαλώντας ζημιές σε αυτοκίνητα «απείθαρχων» καθηγητών.

Όσο για το μαθησιακό επίπεδο μεγάλου μέρους των μαθητών, ας μην τα συζητάμε καλύτερα. Στο συγκεκριμένο σχολείο τουλάχιστον, σε κάποιους φτάνει «μετά βίας στη Γ’ Δημοτικού». Ενίοτε, ως γνωστόν, σε πολλά σχολεία ανά τη χώρα, διοργανώνουν και καμιά κατάληψη για χαβαλέ, έτσι για να περάσει η ώρα, να δείξουν ποιος κάνει κουμάντο και να διαλύσουν με την ησυχία τους εντελώς «το μαγαζί».

Και αν βρεθεί απέναντί τους κάποιος «δύστροπος» διευθυντής, που βάζοντας το κεφάλι του στο στόμα του λιονταριού, κόψει τα λουκέτα ή φτάσει, άκουσον άκουσον, να μηνύσει «τα πρωτοπαλίκαρα» της κατάληψης για καταστροφή δημόσιου χώρου, κάποιοι γονείς, και όχι μόνο, θα υπερασπιστούν «τα παιδιά». Όπως συνέβη πρόσφατα σε σχολείο της Κρήτης, όπου στάλθηκε διαμαρτυρία στον τοπικό Τύπο, επειδή διευθυντής μήνυσε τους καταληψίες.

Σε αυτήν γίνεται λόγος «για πρωτοφανή ενέργεια (του διευθυντή) που δημιουργεί μείζον ζήτημα στη λειτουργία του σχολείου» από γονείς που «επικαλούνται την ψυχολογική φόρτιση γονιών και μαθητών, με κάποια από τα παιδιά να εμφανίζουν και προβλήματα υγείας, μετά τη γνωστοποίηση της μήνυσης».

Μάλιστα… Πώς δικαιολογείται η χρόνια ανοχή μας;  Και το χειρότερο είναι ότι η δικαιολογία της «ανοχής», που προβάλλεται για την κατάσταση χάους που επικρατεί ιδιαίτερα σε κάποια ΕΠΑΛ, είναι «απλή»: ξέρουμε ότι κάποια από αυτά λειτουργούν ως εκπαιδευτικοί σκουπιδοτενεκέδες, φυτώρια παραβατικής συμπεριφοράς κάθε είδους, εργαστήρια εκπαίδευσης μελών συμμοριών χούλιγκαν ή φασιστικών ομάδων, αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα.

Όλα αυτά «οφείλονται» σε κοινωνικά προβλήματα, στην τηλεόραση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην αυξανόμενη φτώχεια και στη διάλυση της οικογένειας στις μέρες μας και πάει λέγοντας… Τι και αν στα ΕΠΑΛ της χώρας φοιτούν πάνω από 100.000 μαθητές; Τι και αν σε αυτά έπρεπε να ετοιμάζεται το αυριανό καλοπληρωμένο τεχνικό προσωπικό της χώρας;

Εμείς συνηθίσαμε την αθλιότητά μας και την αποδίδουμε αποκλειστικά σε «εξωγενείς» παράγοντες, που ισχύουν μεν, αλλά δεν καθορίζουν σε καμιά περίπτωση και αποκλειστικά τη λειτουργεία ενός σχολείου.  Γιατί αν οι «εξωγενείς» παράγοντες είχαν απόλυτη δύναμη επικαθορισμού της λειτουργίας των σχολείων, πώς δικαιολογείται η ύπαρξη ΕΠΑΛ που λειτουργούν ως πραγματικά «πρότυπα» σχολεία;

ΕΠΑΛ όπου η παρουσία άξιων ομάδων εκπαιδευτικών με επικεφαλής διευθυντές ή διευθύντριες δίνουν χρόνια τη μάχη της παροχής ποιοτικής εκπαίδευσης και μάλιστα σε περιοχές που δεν φημίζονται για την ευημερία και την κοινωνική τους γαλήνη και την κερδίζουν με εξαιρετικά αποτελέσματα;

Εκεί όπου καθηγητές και καθηγήτριες βάζουν συχνά το χέρι στην τσέπη για να αποκτηθούν απαραίτητα υλικά για τη διεξαγωγή του μαθήματός τους και διαθέτουν αλύπητα τον ελεύθερο χρόνο τους για το σχολείο;

Υπερβολές; Καθόλου.   Μελέτησε ποτέ κάποιος σε τι ακριβώς οφείλεται η επιτυχία αυτών των ΕΠΑΛ και η παταγώδης αποτυχία των άλλων; Οχι. Τα επιβράβευσε θεσμικά; Αλήθεια, γιατί δεν μας ενημέρωσε η κυρία υπουργός σχετικά με την επίσημη, πρόσφατη αξιολόγηση του συγκεκριμένου σχολείου;

Αληθεύει, σύμφωνα με αναφορά του καθηγητή, ότι αυτό χαρακτηρίστηκε «άριστο»; Αν και δεν απίθανο, αν ληφθεί υπόψη πώς υλοποιήθηκε η συγκεκριμένη διαδικασία αξιολόγησης των σχολείων, ακυρώνοντας τον όποιο ευεργετικό χαρακτήρα της…

Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι δεν έγινε και τίποτα «σοβαρό». Οι οικογένειες και οι μαθητές των ΕΠΑΛ δεν ανήκουν στις κοινωνικές ομάδες που ενδιαφέρουν εκλογικά, αφού δεν αποτελούν μέρος της «μεσαίας τάξης», το μήλον της Εριδος του πολιτικού μας συστήματος. Αυτά που ενδιαφέρουν και διαφημίζονται είναι τα δήθεν πρότυπα σχολεία, που πολλαπλασιάζουμε διά της μεθόδου των «βαφτίσεων»…

Μήνυμα ελπίδας

Παρά τη δραματικότητα της επιστολής του καθηγητή, η ίδια και η πράξη του λειτουργούν ταυτόχρονα και ως μηνύματα ελπίδας: φτάνει πια, ήρθε ο καιρός να φωτιστεί από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, χωρίς διαμεσολάβηση, ο ζόφος και να αποκαλυφθεί η συνωμοσία σιωπής πολιτικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών για το τι πραγματικά συμβαίνει σε πολλά σχολεία της χώρας.

Ευτυχώς όχι σε όλα και όχι στον ίδιο βαθμό, γιατί υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί που δίνουν τη μάχη. Μόνο που αισθάνονται όλο και πιο πολύ μόνοι… Είναι ιδιαίτερα παρήγορο, επίσης, ότι για πρώτη φορά υπήρξε επιστολή υποστήριξης εκπαιδευτικού, που καταγγέλλει τα κακώς κείμενα στο σχολείο.

Την υπογράφει σύσσωμο το Γυμνάσιο της Κρήτης (σύλλογος καθηγητών, δεκαπενταμελές, σύλλογος γονέων), όπου αυτός εργαζόταν πέρυσι. Μια επιστολή που πιστοποιεί την ηθική του υπόσταση, την αγάπη του στο επάγγελμα, την αγάπη των μαθητών του στο πρόσωπό του αλλά και την αποτελεσματικότητά του ως δασκάλου.

Αλλά το υπουργείο την αγνοεί επιδεικτικά μέχρι σήμερα… Όπως είναι επίσης παρήγορο ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης –για την ώρα– «ανοίγουν στόματα», καθώς κατατίθενται παρόμοιες περιγραφές καθηγητών –και κυρίως καθηγητριών– αναπληρωτών που καταγγέλλουν παρόμοια «τραύματα» από την περίοδο εργασίας τους, ιδιαίτερα σε ΕΠΑΛ, αλλά κι άλλα σχολεία. 

Γιατί ο «ιός» της διάλυσης έχει την τάση να εξαπλώνεται ταχύτατα, όσο δεν κάνουμε κάτι συστηματικό και γενναίο για τον περιορισμό και την καταστροφή του.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην επιστολή του ο καθηγητής σημειώνει: «Συμμορίες μαθητών από τα ΕΠΑΛ κατόπιν πρόσκλησης από άλλα σχολεία τιμωρούν εκπαιδευτικούς προκαλώντας φθορές στα αυτοκίνητα τους. Στη μαθητική κοινωνία είναι μαγκιά να έχεις άκρες στο ΕΠΑΛ. Γίνεται διάχυση των “ιδανικών’’ και των μεθόδων του ΕΠΑΛ και σε άλλα σχολεία».

Ας κάνουμε κάτι, αναγνωρίζοντας αρχικά το πρόβλημα Δυστυχώς, από τη μεριά των επισήμων θεσμών και προσώπων η σιωπή και τα «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» παραμένουν σταθερά η κυρίαρχη πρακτική αντιμετώπισης του προβλήματος. Ο σύλλογος διδασκόντων του εν λόγω σχολείου συνεδριάζει ακόμα. Όλοι κατανοούμε σε πόσο δύσκολη θέση  βρίσκονται, αλλά έχουν μια λαμπρή ευκαιρία να μιλήσουν ειλικρινά και πρέπει να την εκμεταλλευτούν.

Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας σε πρόσφατη συνέντευξή του εκτιμά ότι παρόμοια κατάσταση επικρατεί πιθανώς στο «1%» των ΕΠΑΛ, άρα το πρόβλημα είναι ασήμαντο, ως «περιθωριακό». Μάλλον, δεν διαβάζει τον ημερήσιο Τύπο.

Η τοπική ΕΛΜΕ ακόμα δεν έχει «αποφανθεί» επί του θέματος, πιθανώς επειδή δεν αφορά την… Παλαιστίνη. Γνωστό συνδικαλιστικό στέλεχος της τεχνικής εκπαίδευσης αλλά και πολιτικό πρόσωπο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς έφτασαν να μας πουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι φταίει ο συγκεκριμένος καθηγητής!

Τέλος, η κυρία υπουργός σε πρώτη της δήλωση ανέφερε ότι επίσημα δεν γνωρίζει κάτι το υπουργείο, πως αναπτύσσονται σχετικά προγράμματα για τα ΕΠΑΛ και την τεχνική εκπαίδευση, ότι έδωσε εντολή «να διερευνηθεί το θέμα» και, τέλος, πως πηγαίνει σε πολλά δημόσια σχολεία σε όλη τη χώρα και «δεν είναι αυτός ο κανόνας». Αλλοίμονο μας, κυρία υπουργέ, αν ήταν… 

Μπορεί να γίνει κάτι ώστε να αντιμετωπιστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα και παρόμοιες καταστάσεις σε πολλά σχολεία της χώρας; Πρωταρχικά χρειάζεται πολιτική βούληση και θάρρος να αποδεχτούμε ότι όντως υφίσταται σχετικό πρόβλημα. Στη συνέχεια, κάποια από όσο χρειάζονται να γίνουν τα περιγράφει ο νεαρός καθηγητής στην επιστολή του.

Γιατί δεν χρειάζεται να είναι κάποιος εμπειρογνώμονας της εκπαίδευσης για να καταλάβει ότι σε όποιο σχολείο υπάρχει τόσο οξυμένο πρόβλημα παραβατικότητας, απαιτείται πρώτα από όλα παρέμβαση εισαγγελέα, κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων σε αυτό και στις οικογένειες κάποιων μαθητών του, καθώς και υποστήριξη νομική και ψυχολογική στους εκπαιδευτικούς του που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Παράλληλα, με τις όποιες συστηματικές, εξειδικευμένες και μακροχρόνιες παιδαγωγικές και διοικητικές παρεμβάσεις εκ μέρους του υπουργείου και της διοίκησης, την ενεργοποίηση του συνδικαλισμού των εκπαιδευτικών και της τοπικής κοινωνίας. 

Και βέβαια, πριν από όλα είναι αναγκαία η μελέτη και προβολή ΕΠΑΛ και κάθε τύπου σχολείων που αποτελούν όντως καλά παραδείγματα λειτουργίας και μαθησιακών αποτελεσμάτων εκ μέρους του υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ. Αντί να προαναγγέλλονται διαρκώς «νέα προγράμματα».

Γιατί, ως γνωστόν, όσο νερό κι αν πετάξεις σε ένα τρυπητό, δεν θα μείνει στάλα στον πάτο του. Για να γίνουν όμως όλα αυτά, έχουμε ανάγκη από ένα μόνιμο και αποτελεσματικό σώμα στελεχικού δυναμικού που θα στηρίζει, θα εποπτεύει και θα αξιολογεί σοβαρά τα σχολεία, τους εκπαιδευτικούς και τις ανάγκες τους.

Ενα σύστημα που εδώ και δεκαετίες όλοι υποσκάπτουν συστηματικά την ύπαρξή του, τόσο για μικροπολιτικούς λόγους όσο και λόγω ανικανότητας να κατανοήσουν τη σπουδαιότητά του.

Γιατί δεν μπορούμε να αφήνουμε τα σχολεία μόνα και ύστερα να ζητάμε τα ρέστα από τους εκπαιδευτικούς, αφού η κεντρική ευθύνη λειτουργίας ενός εκπαιδευτικού συστήματος βαραίνει πρωτίστως την Πολιτεία και όχι τις πλάτες μεμονωμένων εκπαιδευτικών.

Γιατί αυτοί συντρίβονται, όταν μένουν μόνοι, όπως συνέβη και με τον γενναίο, νεαρό αναπληρωτή. 

*Ο Νίκος Σαλτερής είναι επίτιμος σχολικός σύμβουλος Δ.Ε. και συγγραφέας  Πηγή: Protagon.gr

Μοιραστείτε το:
Tagged