Δήμος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης: Αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με τις κατεδαφίσεις στη Λίμνη Βουλιαγμένης

Αττική
Μοιραστείτε το:

Την πλήρη αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με τις κατεδαφίσεις που είναι σε εξέλιξη στη Λίμνη Βουλιαγμένης επιχειρεί η δημοτική αρχή με σχετική ανακοίνωση.

Ειδικότερα:

 Μετά από το τελευταίο εκ των τριών δελτίων τύπου, που είδε το φως της δημοσιότητας αυτή την εβδομάδα, της Κίνησης Πολιτών Βουλιαγμένης, υπογεγραμμένο από τον Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Χρήστο Διονυσόπουλο σχετικά με τη Λίμνη Βουλιαγμένης και επειδή στα δελτία τύπου γράφονται ανακρίβειες και αφήνονται υπονοούμενα που θίγουν την ακεραιότητα του Δήμου και ειδικότερα την Υπηρεσία Δόμησης, ενημερώνουμε για τα ακόλουθα για την πλήρη αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με τις κατεδαφίσεις που είναι σε εξέλιξη στη Λίμνη.

Όπως αναφέρουμε σε προηγούμενο δελτίο τύπου μας Κλείνει προσωρινά η Λίμνη της Βουλιαγμένης για κατεδαφίσεις και καθαιρέσεις παράνομων κατασκευών περασμένων δεκαετιών βάσει δικαστικής απόφασης. (vvv.gov.gr), πράγματι, το 2015 οι επιθεωρητές Περιβάλλοντος διενήργησαν αυτοψία και διαπίστωσαν αυθαίρετες κατασκευές στους χώρους της Λίμνης. Στη συνέχεια, η ιδιοκτήτρια του χώρου, Εκκλησία της Ελλάδος και η μισθώτρια εταιρεία υπήγαγαν τις αυθαίρετες κατασκευές στον ν.4178/13. Μετά την υπαγωγή, η Διεύθυνση της Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης με το υπ’ αριθμ. 2468 26/5/2016 έγγραφό της προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος, υπογεγραμμένο από την Διευθύντρια και την Προϊσταμένη αυθαιρέτων, διαφώνησαν με την υπαγωγή αυτή και έκριναν ότι είναι ακυρωτέα ως προς όλες τις κατασκευές που ανεγέρθησαν μετά την ισχύ του διατάγματος προστασίας της Λίμνης, δηλαδή το 1981, δηλαδή πρακτικά όλες τις κατασκευές που ανεγέρθηκαν από τις μισθώτριες εταιρείες τις τελευταίες δεκαετίες.

Στη συνέχεια ο κ. Διονυσόπουλος προσέφυγε στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και όχι η Εκκλησία και η μισθώτρια εταιρεία, όπως ισχυρίζεται. Η προσφυγή εξετάστηκε από το αρμόδιο όργανο, το Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων (ΣΥΠΟΘΑ) και απορρίφθηκε.

Η Δ/νση ΥΔΟΜ και η Προϊσταμένη της κλήθηκαν στη συνεδρίαση του ΣΥΠΟΘΑ και υπέβαλαν απόψεις ΚΑΤΑ της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων, όπως σαφέστατα προκύπτει από τα έγγραφα που προσκομίστηκαν. Τα έγγραφα της ΥΔΟΜ που μνημονεύει η απόφαση ΣΥΠΟΘΑ δεν δικαιώνουν τη μισθώτρια εταιρεία, αντιθέτως επιχειρηματολογούν ξεκάθαρα κατά της υπαγωγής. Συνεπώς αναληθώς ο κ. Διονυσόπουλος ισχυρίζεται ότι δήθεν η Δ/νση ΥΔΟΜ υποστήριξε τη μισθώτρια εταιρεία κατά την συνεδρίαση του ΣΥΠΟΘΑ.

Επιπροσθέτως, ουδέποτε κρίθηκε αντισυνταγματική κάποια παράγραφος του ν.4178/13, όπως εσφαλμένα ισχυρίζεται ο κ. Διονυσόπουλος. Τον νόμο αυτόν, καθώς και τα διατάγματα προστασίας της Λίμνης εφαρμόζει στο ακέραιο η Υπηρεσίας Δόμησης.

Η ακύρωση της υπαγωγής έγινε από την ΥΔΟΜ στις 22/10/2020. Είχαν μεσολαβήσει ερωτήματα στο Νομικό Συμβούλιο του κράτους κλπ, λόγω 2 αντικρουόμενων αποφάσεων, αυτής του ΣΥΠΟΘΑ και αυτής του Διοικητικού Εφετείου, στο οποίο είχε παράλληλα προσφύγει ο κ. Χουλιαράκης συγγενής του κ. Διονυσόπουλου. Κατά της απόφασης αυτής του Διοικητικού Εφετείου είχαν επίσης προσφύγει στο ΣτΕ τα Ιαματικά Λουτρά Α.Ε. (ιδιοκτήτρια) και η προσφυγή τους δεν έχει ακόμη εξεταστεί. Το ερώτημα της ΥΔΟΜ προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ουδέποτε απαντήθηκε επί της ουσίας, ωστόσο η Δ/νση ΥΔΟΜ προχώρησε στην ακύρωση της υπαγωγής.

Μετά την ακύρωση της υπαγωγής που έκανε η Δ/νση ΥΔΟΜ, τα αυθαίρετα κρίνονται κατεδαφιστέα. Η Δ/νση ΥΔΟΜ όμως δεν είναι υπηρεσία «κατεδαφίσεων», όπως εσφαλμένα ισχυρίζεται ο κ. Διονυσόπουλος. Τις κατεδαφίσεις διενεργεί η Αποκεντρωμένη Διοίκηση με σειρά προτεραιότητας, δηλαδή μετά την πάροδο πολλών ετών!

Καθώς ορίζει ο ν. 4178/13, αλλά και ο μεταγενέστερος 4495/17, οι εκμισθωτές δικαιούνται να προβούν με ιδία δαπάνη στην κατεδάφιση των αυθαιρέτων, όπως και έπραξαν.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη τα ανωτέρω, θεωρούμε μεγάλη επιτυχία αλλά και δικαίωση του Δήμου και της Υπηρεσίας Δόμησης τη σημερινή εξέλιξη της υπόθεσης, την κατεδάφιση των αυθαιρέτων κατασκευών και την αποκατάσταση του χώρου της Λίμνης Βουλιαγμένης.

Δυστυχώς, μάλλον ήταν και είναι εσφαλμένη και επιλεκτικά ελλιπής η δημόσια τοποθέτηση του κ. Διονυσόπουλου βάλλοντας και συκοφαντώντας το Δήμο και τους αρμόδιους υπαλλήλους που ασκούν κατά γενική ομολογία άψογα το έργο τους.

Θεωρούμε πράγματι λυπηρό, μετά το αίσιο τέλος που λαμβάνει η υπόθεση αυτή και τη δικαίωση του πολυετούς αγώνα που δόθηκε για την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος της Λίμνης Βουλιαγμένης να χάνουμε την ουσία και κάποιοι να αναλώνονται σε μικροπολιτική αντιπαράθεση η οποία μάλιστα παραπληροφορεί το κοινό με σειρά σοβαρών ανακριβειών αλλά και ειρωνικών σχόλιων.

Αξίζει να σημειώσουμε τα παρακάτω έτσι ώστε να ξεκαθαριστεί σειρά από ζητήματα που έχουν προκύψει σχετικά με το θέμα

  • Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης αλλά και της τρέχουσας δημοτικής περιόδου (2014-σήμερα) δεν έγινε καμία οικοδομική εργασία ούτε αυθαίρετη κατασκευή στην Λίμνη Βουλιαγμένης.
  • Σχεδόν το σύνολο των παράνομων κατασκευών έχουν γίνει πριν το 1981 όπως προκύπτει από επίσημες τεχνικές φωτοερμηνίες της περιόδου 1969-1989
  • Η υποβολή των υπαγωγών έγινε από τους ιδιοκτήτες απ΄ ευθείας στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΤΕΕ και όχι στην ΥΔΟΜ του Δήμου.
  • Τα ΣΥΠΟΘΑ στο οποίο προσέφυγε για ακύρωση των υπαγωγών του 2016 η «Κίνηση Πολιτών Βουλιαγμένης», είναι Κρατικό Όργανο και όχι δημοτικό το οποίο ομόφωνα δυστυχώς απέρριψε την ακύρωση των υπαγωγών.
  • Η επίσημη έγγραφη τοποθέτηση του Δήμου μέσω της ΥΔΟΜ στο ΣΥΠΟΘΑ ήταν η ακύρωση των υπαγωγών. Το σχετικό έγγραφο είναι στη διάθεση του οποιοδήποτε.
  • Η αίτηση ακύρωσης του συγγενούς του κ. Διονυσόπουλου και όχι του ιδίου, στο Διοικητικό Εφετείο για ακύρωση της απόφασης του ΣΥΠΟΘΑ είχε ως αντίδικο τους ιδιοκτήτες της Λίμνης και κανέναν άλλο. Αν και η αγωγή στρέφεται εναντίον του Υπουργείου Περιβάλλοντος ως προϊσταμένου κλιμακίου του ΣΥΠΟΘΑ κανένας εκ της κεντρικής ή δημοτικής διοίκησης δεν παρέστη ούτε αντιδίκησε με τον κύριο Χουλιαράκη κατά την εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης. Η ΥΔΟΜ της οποίας ζητήθηκε η άποψη εγγράφως και πάλι επιχειρηματολόγησε υπέρ της ακύρωσης των υπαγωγών για τις κατασκευές που έγιναν μετά την ισχύ του διατάγματος προστασίας της Λίμνης (1981).
  • Η εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης έγινε στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο (Διοικητικό Εφετείο Πειραιά – Ακυρωτικό) αλλά σε πρώτο βαθμό. Η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό θα γίνει στο ΣτΕ αν και μετά την κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών σύμφωνα με την Εφετειακή απόφαση η προσφυγή στο ΣτΕ είναι πλέον άνευ αντικειμένου.
  • Η ΥΔΟΜ μετά την έκδοση της απόφασης και τις συνεννοήσεις με το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους του 10/2020 ανακάλεσε τις υπαγωγές.
  • Από τον 11/2020 έως και τον 04/2021 οι υπηρεσία αυτοψιών της ΥΔΟΜ δεν λειτούργησε λόγω περιορισμών Covid 19 (με εξαίρεση την αυτοψία σε επικίνδυνες κατασκευές).
  • Η απομάκρυνση των αυθαίρετων κατασκευών δεν μπορούσε να γίνει μέσα στο καλοκαίρι γιατί θα διέκοπτε την λειτουργία της Λίμνης.

Πράγματι αδυνατούμε να κατανοήσουμε τους λόγους που ο κ. Διονυσόπουλος αποφάσισε να στραφεί εναντίον της Δημοτικής Αρχής μετά τους μέχρι σήμερα πετυχημένους χειρισμούς της ΥΔΟΜ στην υπόθεση ειδικότερα μετά την θετική δημόσια αναγνώριση του Δήμου και της Δημοτικής Αρχής στο πρόσωπό του για την συμμετοχή του και τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε σχετικά με τα θέματα της Λίμνης. Το έπραξε με ειρωνικές παραινέσεις και προσβλητικές αλληγορίες αλλά και με ευθείες βολές εναντίον της ΥΔΟΜ, της Διευθύντριας της και γενικά των μηχανικών που στελεχώνουν την Υπηρεσία.

Μήπως τελικά επιθυμεί να δρέψει μόνος του τις όποιες δάφνες φέρει για την πόλη μια τόσο θετική εξέλιξη για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα;

Μήπως για να γίνουν οι δάφνες αυτές περισσότερες και πυκνότερες τσουβαλιάζει του πάντες απέναντι του ως αντίδικους για να μετατρέψει την υπόθεση σε σκηνικό Δαβίδ – Γολιάθ κρατώντας για τον εαυτό του το ρόλο του Δαβίδ;

Μήπως με την ευκαιρία αυτή της εξέλιξης, προσπαθεί να πλήξει με τα όσα λέει και γράφει, το κύρος της Δημοτικής Αρχής αλλά και των υπηρεσιακών παραγόντων της ΥΔΟΜ όπως για δεκαετίες έκανε, εις μάτην όμως, με την Δημοτική Αρχή του Γρηγόρη Κασιδόκωστα την οποία θυμήθηκε εκ νέου στα 3 δελτία τύπου που εξέδωσε τις τελευταίες μέρες, με επιχειρηματολογία που στο παρελθόν για λίγο χρονικό διάστημα κατάφερε να παραπλανήσει ακόμα και εμάς, για την διαχείριση από την τότε Δημοτική Αρχή του θέματος; Ίσως όσοι λαλίστατοι τοπικοί παράγοντες θέλησαν ταχέως να υιοθετήσουν άκριτα τις θέσεις της «Κίνησης Πολιτών Βουλιαγμένης», καθόσον αυτές στράφηκαν εναντίον της σημερινής δημοτικής πλειοψηφίας, θα έπρεπε να διαβάσουν καλύτερα τα δύο (2) εκ των τριών (3) δελτία τύπου του κ. Διονυσόπουλου και να επικεντρώσουν στα όσα άτοπα και υποτιμητικά ισχυρίζεται για τον πρώην Δήμαρχο Γρηγόρη Κασιδόκωστα, ο οποίος κατέχει πλέον ξεχωριστή θέση στην συλλογική μνήμη των ανθρώπων της περιοχής μας.

Εμείς θα συνεχίσουμε να παροτρύνουμε τους πολίτες να γίνουν ενεργοί πολίτες, να συμμετέχουν και να ενδιαφέρονται για τα κοινά να παίρνουν πρωτοβουλίες υπέρ των συμφερόντων της πόλης και του περιβάλλοντος. Η παρότρυνση αυτή απευθύνεται και προς τον κύριο Διονυσόπουλο να συνεχίσει να ενδιαφέρεται.

Ας σταματήσουμε να συνωμοσιολογούμε να φανταζόμαστε εχθρούς και να κυνηγάμε ανεμόμυλους σαν τον Δον Κιχώτη και τον Σάντσο Πάντσα του ομώνυμου μυθιστορήματος του Θερβάντες. Και αυτό γιατί πολύ εύκολα κάποιος μπορεί να μεταπέσει από το ρόλο του οραματιστή ήρωα με το λευκό περήφανο άτι τον Δον Κιχώτη, στο ρόλο του γραφικού μυθοπλάστη με το γαϊδουράκι Σάντσο Πάντσα. Και οι δύο αποτελούν πρωταγωνιστές του ίδιου μυθιστορήματος.

Για εμάς το θέμα κλείνει εδώ και δεν προτιθέμεθα να απαντήσουμε σε οτιδήποτε και σε οποιονδήποτε σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα που θεωρούμε ότι πλέον εξαντλήθηκε.

Τέλος η Δημοτική Αρχή συγχαίρει την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης για τους εξαιρετικούς χειρισμούς καθ’ όλη τη διάρκεια των εξελίξεων αλλά και για το τελικό αποτέλεσμα.

—————

Υ.Γ.1: σ.σ. στήλης: Καλό είναι τα ποιο πάνω να μελετήσουν οι κυρίες και κύριοι του ΣΥΠΟΘΑ  Δυτικής Αθήνας για τα δημοτικά αυθαίρετα των δήμων αρμοδιότητάς τους και να μην κάνουν το παγώνι…

—————

Υ.Γ.2: Προς Δήμο Περιστερίου και Τμήμα αυθαιρέτων ΥΔΟΜ: Καλό είναι να ενσκύψεται στην ποιο κάτω αρθρογραφία γιατί τα δύσκολα έρχονται σε ότι αφορά  τις κατασκευές στο Αμαξοστάσιο, έστω κι αν θεωρείται ότι ξεφύγατε της κατεδάφισης…

——————

ΚΙΠΟΒ: Θωρακισμένη η Προστασία της Λίμνης Βουλιαγμένης (Δικαστική Απόφαση)

Το Διοικητικό Εφετείο Πειραιώς (Τμήμα Α2 Ακυρωτικό), με την Α107/24.2.2020 απόφασή του, έκρινε ότι το από 15.1.2003 Προεδρικό Διάταγμα «Χαρακτηρισμός της περιοχής της Λίμνης Βουλιαγμένης (ν. Αττικής) ως διατηρητέου μνημείου της φύσης» (ΦΕΚ 51/4-2-2003 τ.Α΄) είναι ισχυρότερο των ρυθμίσεων του νόμου 4178/2013, βάσει των οποίων έγινε η τακτοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών και χρήσεων στη Λίμνη της Βουλιαγμένης.

Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, η υπαγωγή των παραπάνω αυθαιρέτων στο νόμο 4178/2013 «αντίκειται στο απορρέον από το άρθρο 24 του Συντάγματος ειδικό καθεστώς προστασίας της περιοχής της Λίμνης Βουλιαγμένης ως διατηρητέου μνημείου της φύσης, που διαλαμβάνει την υποχρεωτική αποκατάσταση του οικοσυστήματος, που έχει διαταραχθεί από ανθρώπινες επεμβάσεις (ανέγερση αυθαιρέτων, μπάζωμα μικρής λίμνης και λασπόλουτρων, καταστροφή τμήματος της φυσικής παραλίας της λίμνης κ.α.).

Η απόφαση αυτή επιβάλλει πλήρη εφαρμογή των διαλαμβανομένων εντολών στο παραπάνω Π. Δ/γμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει κυρίως και την κατεδάφιση των αυθαιρέτων. Σε αντίθετη περίπτωση, η αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης και Κατεδαφίσεων του Υπουργείου θα επέμβει, για να κατεδαφίσει τα αυθαίρετα κτίσματα, που ανέρχονται σήμερα σε 963,55 τ.μ., ενώ η Εκκλησία της Ελλάδας και η Α.Ε. «Ιαματικά Λουτρά Βουλιαγμένης» θα υποχρεωθούν να καταβάλουν πρόστιμα δύο εκατομμυρίων ευρώ περίπου, όπως πληροφορηθήκαμε από την ΥΔΟΜ Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, καθώς έπρεπε τα αυθαίρετα να είχαν κατεδαφιστεί από το 2005. Μάθαμε ωστόσο ότι οι αντίδικοί μας επέλεξαν την οικονομικότερη λύση και προχωρούν οι ίδιοι στην κατεδάφιση των αυθαιρέτων, καθώς στην περίπτωση αυτή ο νόμος τους απαλλάσσει από την καταβολή του ογκώδους ποσού των προστίμων.

Όσον αφορά το δεύτερο, εξίσου σημαντικό, κεφάλαιο της πολύπαθης αυτής ιστορίας, που είναι η αποκατάσταση της Λίμνης στην αρχική φυσική της μορφή, εμείς θα είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση.

Διευκρινίζουμε ότι οι επιτρεπόμενες από το Προεδρικό Δ/γμα χρήσεις είναι: 1)Το υδροθεραπευτήριο, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει στο υφιστάμενο κτίριο μετά την αποκατάσταση του κελύφους του στην αρχική του μορφή και με την ένταξη σε αυτό συναφών λειτουργιών, όπως ιατρείο, διοίκηση και χώρος για τον φύλακα. 2) Αποδυτήρια-χώροι υγιεινής και αναψυκτήριο σε ενιαίο κτίριο με μέγιστη επιτρεπόμενη επιφάνεια 150 τ.μ. και ύψος 3,2 μ. 3) Χώρος στάθμευσης 10 οχημάτων για την εξυπηρέτηση ατόμων με ειδικές ανάγκες. 4) Δεξαμενές νερού, η χωρητικότητα των οποία καθορίζεται στο ελάχιστο απαιτούμενο για τη λειτουργία του υδροθεραπευτηρίου. 5) Αντλιοστάσιο λυμάτων και λοιπές μηχανολογικές εγκαταστάσεις. 6) Αποκατάσταση τμήματος της φυσικής παραλίας της Λίμνης. 7) Απομάκρυνση των υφιστάμενων αυθαιρέτων κατασκευών και δραστηριοτήτων, των οποίων η χρήση αντίκειται στις σχετικές διατάξεις του Π.Δ./τος, εντός 2 ετών από τη δημοσίευσή του, ήτοι μέχρι 4.2.2005. Τέλος για την προστασία της σπάνιας ορνιθοπανίδας της Λίμνης, απαγορεύεται αυστηρά ο φωτισμός του χώρου με προβολείς.

Οι καταστροφικές προσπάθειες και ενέργειες που έγιναν εις βάρος της Λίμνης, χρονολογούνται από παλιά.

Το 1979/80, οι διαχειριστές της Εκκλησιαστικής περιουσίας ζήτησαν έγκριση, για να εγκαταστήσουν στον ευαίσθητο χώρο της Λίμνης ένα θέατρο αρχαίου ελληνικού τύπου μεγάλων διαστάσεων για 2.000 θέσεις, αλλά τα σχέδιά τους απορρίφθηκαν χάρη στον τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Βασ. Πετράκο, ένα χαρισματικό αρχαιολόγο, νυν Ακαδημαϊκό και Γενικό Γραμματέα της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.

Το 1989, το Γεν. Πολεοδ. Σχέδιο του Δήμου Βουλιαγμένης (ΓΠΣ 419 Δ΄) προέβλεπε ένταξη της Λίμνης και της περιοχής βόρεια αυτής στο σχέδιο πόλεως, με χαρακτήρα τουρισμού και αναψυχής, δηλαδή με δυνατότητα ανέγερσης και λειτουργίας κτιρίων, εντός και εκτός της Λίμνης, όπως ξενώνες, ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, κέντρα διασκέδασης, ζαχαροπλαστεία, πρατήρια βενζίνης κ.α. Μετά από έγγραφη διαμαρτυρία μας στον τότε Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, το καταστροφικό, για την ευαίσθητη αυτή περιοχή, ΓΠΣ ακυρώθηκε και αντικαταστάθηκε από άλλο που έθετε τη Λίμνη εκτός σχεδίου πόλεως, όπως είχαμε ζητήσει.

Στις 18.10.1993, η Α.Ε. «Ιαματικά Λουτρά Λίμνης Βουλιαγμένης», χρησιμοποιώντας μηχανικό εκσκαφέα βαρέος τύπου, διενήργησε εκτεταμένους εκβραχισμούς στο χώρο της Λίμνης, με αποτέλεσμα να καταστραφεί σημαντικό τμήμα των βράχων στο δυτικό τμήμα και με άγνωστες συνέπειες για την υδρογεωλογική ισορροπία της.

Στον υπεύθυνο, εκπρόσωπο της Εταιρίας Μιλτ. Οικονόμου, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης, μετά από καταγγελία μας. Ο ίδιος καταδικάσθηκε, την ίδια σχεδόν περίοδο, σε φυλάκιση, μετά από καταγγελία μας, για τις παράνομες και επικίνδυνες για τις αρχαιότητες της περιοχής του Απόλλωνα Ζωστήρα επεκτάσεις της επιχείρησής του (εστιατόριο «Ιθάκη»).

Ωστόσο, δεν κηρύχθηκε έκπτωτος της μίσθωσης από τους διαχειριστές της Εκκλησιαστικής περιουσίας, παρά τα έντονα διαβήματά μας. Είχε με το μέρος του την ένθερμη υποστήριξη της τότε δημοτικής αρχής, που τον πρόβαλλε στα ΜΜΕ ως έναν από τους καλύτερους επιχειρηματίες της Ευρώπης!!!

Το 1994, για να προστατευθεί η Λίμνη από τους κινδύνους που την απειλούσαν, ζητήσαμε από την 1η Εφορεία Νεώτερων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού να γνωμοδοτήσει, μετά από σχετική αυτοψία, αν η Λίμνη, που τυχαίνει να είναι σπηλαιολίμνη και σπηλαιοβάραθρο, εντάσσεται στα διατηρητέα μνημεία της φύσης. Η απάντησή της ως άνω αρμόδιας Εφορείας ήταν θετική. Το με αριθμ. 728/24.5.1994 απαντητικό της έγγραφο, το οποίο υποβάλαμε, μαζί με άλλα παραστατικά στοιχεία, στο ΣτΕ, λειτούργησε ως καταλύτης. Αναγνώριζε τη Λίμνη ως μνημείο της φύσης και ανέφερε ότι «για την ουσιαστική προστασία της, απαιτείται η άμεση κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων ή μη κτισμάτων της περιοχής της Λίμνης Βουλιαγμένης, πλην του Υδροθεραπευτηρίου που πρόκειται να χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο κτίριο, σύμφωνα με τον ν. 1469/1950».

Στη γνωμοδότηση αυτή κυρίως βασίστηκε το ΣτΕ (Πρακτικό Επεξεργασίας 369/23.6.1995) για να αξιώσει από το ΥΠΕΧΩΔΕ να τεθεί με Προεδρικό Δ/γμα η Λίμνη και ο ευρύτερος περιβάλλων αυτήν χώρος (λόφος Φασκομηλιάς) σε απόλυτη προστασία ως Μνημείο της Φύσης και όχι σε Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου, που είχε εισηγηθεί η τότε δημοτική αρχή της Βουλιαγμένης. Ακολούθησε νέο Πρακτικό Επεξεργασίας του ΣτΕ, το 329/28/6/2002, το οποίο έδωσε στο Προεδρικό Δ/γμα του 2003 τη μορφή που απαιτούσε το 369/23.6.1995 πρακτικό.

Με το Π. Δ/γμα του 2003 η Λίμνη θωρακίστηκε με ακατάλυτη προστασία. Η Λίμνη της Βουλιαγμένης είναι ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, ένα θαύμα της φύσης που η γένεση του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Λανθασμένα κάποιοι υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκε κατά τη Χριστιανική εποχή. Αρχαία μαρτυρία μας πληροφορεί ότι η Λητώ ανακούφισε το ταλαιπωρημένο της κορμί στα νερά της Λίμνης. Η Λητώ μπορούμε να πούμε ότι ήταν η θεά που την προστάτευε. Οι λίμνες, οι ποταμοί, τα δάση προστατεύονταν από συγκεκριμένους θεούς -πίστευαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Ήταν τόποι ιεροί και κανείς δεν αποτολμούσε να τους βλάψει. Αν η Λίμνη ανήκει στην ιδιοκτησία της Εκκλησίας μας, ας αναλογισθούν οι Άγιοι Πατέρες μας ότι έχουν χρέος, για ένα λόγο παραπάνω, να την προστατεύουν από «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Ένας μεγάλος Ευρωπαίος ερευνητής της φύσης και φιλόσοφος, μαγεμένος από τα δημιουργήματα του Θεού στον κόσμο, είχε πει: «Είδα τον Θεό στα έργα του». Αν συμφωνούν σε αυτό οι Άγιοι Πατέρες μας, πρέπει να αντιμετωπίζουν τη Λίμνη ως θείο, άγιο έργο και να μη δίνουν «τα άγια τοις κυσί» δηλαδή να μην επιτρέπουν, ως κύριοι του χώρου αυτού, να γίνονται εκεί ασχημίες και βεβηλώσεις.

Οι άλλοι που βεβηλώνουν ή ανέχονται βεβηλώσεις στη Λίμνη, ενώ εκ του Νόμου οφείλουν να την προστατεύουν, είτε υπάλληλοι της Πολεοδομίας είναι είτε δήμαρχοι είτε νομάρχες είτε υπουργοί, μπορεί να συγχωρηθούν, επειδή αυτοί ενίοτε «ου γαρ οίδασι τί ποιούσι», αλλά και επειδή «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου εστί και η σαρξ αυτού ασθενής». Σεις όμως, «οι ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας», δεν είσθε αυτοί που πρέπει, με το παράδειγμα και τις ενέργειές σας, να οδηγείτε τους αμαρτωλούς στο σωστό δρόμο;

——————-

Αναλυτικά…

Το Διοικητικό Εφετείο Πειραιώς (Τμήμα Α2 Ακυρωτικό), με την Α107/24.2.2020 απόφασή του, έκρινε ότι το από 15.1.2003 Προεδρικό Διάταγμα «Χαρακτηρισμός της περιοχής της Λίμνης Βουλιαγμένης (ν. Αττικής) ως διατηρητέου μνημείου της φύσης» (ΦΕΚ 51/4-2-2003 τ.Α΄) είναι ισχυρότερο των ρυθμίσεων του νόμου 4178/2013, βάσει των οποίων έγινε η τακτοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών και χρήσεων στη Λίμνη της Βουλιαγμένης.

​Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, η υπαγωγή των παραπάνω αυθαιρέτων στο νόμο 4178/2013 «αντίκειται στο απορρέον από το άρθρο 24 του Συντάγματος ειδικό καθεστώς προστασίας της περιοχής της Λίμνης Βουλιαγμένης ως διατηρητέου μνημείου της φύσης, που διαλαμβάνει την υποχρεωτική αποκατάσταση του οικοσυστήματος, που έχει διαταραχθεί από ανθρώπινες επεμβάσεις (ανέγερση αυθαιρέτων, μπάζωμα μικρής λίμνης και λασπόλουτρων, καταστροφή τμήματος της φυσικής παραλίας της λίμνης κ.α.).

​Η απόφαση αυτή επιβάλλει πλήρη εφαρμογή των διαλαμβανομένων εντολών στο παραπάνω Π. Δ/γμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει κυρίως και την κατεδάφιση των αυθαιρέτων. Σε αντίθετη περίπτωση, η αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης και Κατεδαφίσεων του Υπουργείου θα επέμβει, για να κατεδαφίσει τα αυθαίρετα κτίσματα, που ανέρχονται σήμερα σε 963,55 τ.μ., ενώ η Εκκλησία της Ελλάδας και η Α.Ε. «Ιαματικά Λουτρά Βουλιαγμένης» θα υποχρεωθούν να καταβάλουν πρόστιμα δύο εκατομμυρίων ευρώ περίπου, όπως πληροφορηθήκαμε από την ΥΔΟΜ Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, καθώς έπρεπε τα αυθαίρετα να είχαν κατεδαφιστεί από το 2005. Μάθαμε ωστόσο ότι οι αντίδικοί μας επέλεξαν την οικονομικότερη λύση και προχωρούν οι ίδιοι στην κατεδάφιση των αυθαιρέτων, καθώς στην περίπτωση αυτή ο νόμος τους απαλλάσσει από την καταβολή του ογκώδους ποσού των προστίμων.

​Όσον αφορά το δεύτερο, εξίσου σημαντικό, κεφάλαιο της πολύπαθης αυτής ιστορίας, που είναι η αποκατάσταση της Λίμνης στην αρχική φυσική της μορφή, εμείς θα είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση.

​Διευκρινίζουμε ότι οι επιτρεπόμενες από το Προεδρικό Δ/γμα χρήσεις είναι:

1) Το υδροθεραπευτήριο, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει στο υφιστάμενο κτίριο μετά την αποκατάσταση του κελύφους του στην αρχική του μορφή και με την ένταξη σε αυτό συναφών λειτουργιών, όπως ιατρείο, διοίκηση και χώρος για τον φύλακα.

2) Αποδυτήρια-χώροι υγιεινής και αναψυκτήριο σε ενιαίο κτίριο με μέγιστη επιτρεπόμενη επιφάνεια 150 τ.μ. και ύψος 3,2 μ.

3) Χώρος στάθμευσης 10 οχημάτων για την εξυπηρέτηση ατόμων με ειδικές ανάγκες.

4) Δεξαμενές νερού, η χωρητικότητα των οποία καθορίζεται στο ελάχιστο απαιτούμενο για τη λειτουργία του υδροθεραπευτηρίου.

5) Αντλιοστάσιο λυμάτων και λοιπές μηχανολογικές εγκαταστάσεις.

6) Αποκατάσταση τμήματος της φυσικής παραλίας της Λίμνης.

7) Απομάκρυνση των υφιστάμενων αυθαιρέτων κατασκευών και δραστηριοτήτων, των οποίων η χρήση αντίκειται στις σχετικές διατάξεις του Π.Δ./τος, εντός 2 ετών από τη δημοσίευσή του, ήτοι μέχρι 4.2.2005. Τέλος για την προστασία της σπάνιας ορνιθοπανίδας της Λίμνης, απαγορεύεται αυστηρά ο φωτισμός του χώρου με προβολείς.

​Οι καταστροφικές προσπάθειες και ενέργειες που έγιναν εις βάρος της Λίμνης, χρονολογούνται από παλιά.

​Το 1979/80, οι διαχειριστές της Εκκλησιαστικής περιουσίας ζήτησαν έγκριση, για να εγκαταστήσουν στον ευαίσθητο χώρο της Λίμνης ένα θέατρο αρχαίου ελληνικού τύπου μεγάλων διαστάσεων για 2.000 θέσεις, αλλά τα σχέδιά τους απορρίφθηκαν χάρη στον τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Βασ. Πετράκο, ένα χαρισματικό αρχαιολόγο, νυν Ακαδημαϊκό και Γενικό Γραμματέα της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.

​Το 1989, το Γεν. Πολεοδ. Σχέδιο του Δήμου Βουλιαγμένης (ΓΠΣ 419 Δ΄) προέβλεπε ένταξη της Λίμνης και της περιοχής βόρεια αυτής στο σχέδιο πόλεως, με χαρακτήρα τουρισμού και αναψυχής, δηλαδή με δυνατότητα ανέγερσης και λειτουργίας κτιρίων, εντός και εκτός της Λίμνης, όπως ξενώνες, ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, κέντρα διασκέδασης, ζαχαροπλαστεία, πρατήρια βενζίνης κ.α. Μετά από έγγραφη διαμαρτυρία μας στον τότε Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, το καταστροφικό, για την ευαίσθητη αυτή περιοχή, ΓΠΣ ακυρώθηκε και αντικαταστάθηκε από άλλο που έθετε τη Λίμνη εκτός σχεδίου πόλεως, όπως είχαμε ζητήσει.

​Στις 18.10.1993, η Α.Ε. «Ιαματικά Λουτρά Λίμνης Βουλιαγμένης», χρησιμοποιώντας μηχανικό εκσκαφέα βαρέος τύπου, διενήργησε εκτεταμένους εκβραχισμούς στο χώρο της Λίμνης, με αποτέλεσμα να καταστραφεί σημαντικό τμήμα των βράχων στο δυτικό τμήμα και με άγνωστες συνέπειες για την υδρογεωλογική ισορροπία της.

​Στον υπεύθυνο, εκπρόσωπο της Εταιρίας Μιλτ. Οικονόμου, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης, μετά από καταγγελία μας. Ο ίδιος καταδικάσθηκε, την ίδια σχεδόν περίοδο, σε φυλάκιση, μετά από καταγγελία μας, για τις παράνομες και επικίνδυνες για τις αρχαιότητες της περιοχής του Απόλλωνα Ζωστήρα επεκτάσεις της επιχείρησής του (εστιατόριο «Ιθάκη»).

​Ωστόσο, δεν κηρύχθηκε έκπτωτος της μίσθωσης από τους διαχειριστές της Εκκλησιαστικής περιουσίας, παρά τα έντονα διαβήματά μας. Είχε με το μέρος του την ένθερμη υποστήριξη της τότε δημοτικής αρχής, που τον πρόβαλλε στα ΜΜΕ ως έναν από τους καλύτερους επιχειρηματίες της Ευρώπης!!!

​Το 1994, για να προστατευθεί η Λίμνη από τους κινδύνους που την απειλούσαν, ζητήσαμε από την 1η Εφορεία Νεώτερων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού να γνωμοδοτήσει, μετά από σχετική αυτοψία, αν η Λίμνη, που τυχαίνει να είναι σπηλαιολίμνη και σπηλαιοβάραθρο, εντάσσεται στα διατηρητέα μνημεία της φύσης. Η απάντησή της ως άνω αρμόδιας Εφορείας ήταν θετική. Το με αριθμ. 728/24.5.1994 απαντητικό της έγγραφο, το οποίο υποβάλαμε, μαζί με άλλα παραστατικά στοιχεία, στο ΣτΕ, λειτούργησε ως καταλύτης. Αναγνώριζε τη Λίμνη ως μνημείο της φύσης και ανέφερε ότι «για την ουσιαστική προστασία της, απαιτείται η άμεση κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων ή μη κτισμάτων της περιοχής της Λίμνης Βουλιαγμένης, πλην του Υδροθεραπευτηρίου που πρόκειται να χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο κτίριο, σύμφωνα με τον ν. 1469/1950».

​Στη γνωμοδότηση αυτή κυρίως βασίστηκε το ΣτΕ (Πρακτικό Επεξεργασίας 369/23.6.1995) για να αξιώσει από το ΥΠΕΧΩΔΕ να τεθεί με Προεδρικό Δ/γμα η Λίμνη και ο ευρύτερος περιβάλλων αυτήν χώρος (λόφος Φασκομηλιάς) σε απόλυτη προστασία ως Μνημείο της Φύσης και όχι σε Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου, που είχε εισηγηθεί η τότε δημοτική αρχή της Βουλιαγμένης. Ακολούθησε νέο Πρακτικό Επεξεργασίας του ΣτΕ, το 329/28/6/2002, το οποίο έδωσε στο Προεδρικό Δ/γμα του 2003 τη μορφή που απαιτούσε το 369/23.6.1995 πρακτικό.

​Με το Π. Δ/γμα του 2003 η Λίμνη θωρακίστηκε με ακατάλυτη προστασία. Η Λίμνη της Βουλιαγμένης είναι ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, ένα θαύμα της φύσης που η γένεση του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Λανθασμένα κάποιοι υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκε κατά τη Χριστιανική εποχή. Αρχαία μαρτυρία μας πληροφορεί ότι η Λητώ ανακούφισε το ταλαιπωρημένο της κορμί στα νερά της Λίμνης. Η Λητώ μπορούμε να πούμε ότι ήταν η θεά που την προστάτευε. Οι λίμνες, οι ποταμοί, τα δάση προστατεύονταν από συγκεκριμένους θεούς -πίστευαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Ήταν τόποι ιεροί και κανείς δεν αποτολμούσε να τους βλάψει.

Αν η Λίμνη ανήκει στην ιδιοκτησία της Εκκλησίας μας, ας αναλογισθούν οι Άγιοι Πατέρες μας ότι έχουν χρέος, για ένα λόγο παραπάνω, να την προστατεύουν από «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Ένας μεγάλος Ευρωπαίος ερευνητής της φύσης και φιλόσοφος, μαγεμένος από τα δημιουργήματα του Θεού στον κόσμο, είχε πει: «Είδα τον Θεό στα έργα του». Αν συμφωνούν σε αυτό οι Άγιοι Πατέρες μας, πρέπει να αντιμετωπίζουν τη Λίμνη ως θείο, άγιο έργο και να μη δίνουν «τα άγια τοις κυσί» δηλαδή να μην επιτρέπουν, ως κύριοι του χώρου αυτού, να γίνονται εκεί ασχημίες και βεβηλώσεις.

Οι άλλοι που βεβηλώνουν ή ανέχονται βεβηλώσεις στη Λίμνη, ενώ εκ του Νόμου οφείλουν να την προστατεύουν, είτε υπάλληλοι της Πολεοδομίας είναι είτε δήμαρχοι είτε νομάρχες είτε υπουργοί, μπορεί να συγχωρηθούν, επειδή αυτοί ενίοτε «ου γαρ οίδασι τί ποιούσι», αλλά και επειδή «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου εστί και η σαρξ αυτού ασθενής». Σεις όμως, «οι ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας», δεν είσθε αυτοί που πρέπει, με το παράδειγμα και τις ενέργειές σας, να οδηγείτε τους αμαρτωλούς στο σωστό δρόμο;

Χρήστος Διονυσόπουλος / Πρόεδρος της ΚΙΠΟΒ

Μοιραστείτε το:
Tagged